در اولین نگاه به نظر می‌رسد که این زنجیرها و طنابها ازمرگ خبر می‌دهند. مرگ هموطنان ما در سراسرکشور.
اما این روزها بیشتر شاید نشان از مرگ نظام ولایت‌فقیه هستند. مرگی محتوم که حالا دیگر گامهایش را آرام آرام به نظام نزدیک کرده است.
نشانه‌های این نزدیک شدن، بسیارند اما برای آن که این مرگ به نظام نزدیک نشود، ولی‌فقیه
خبرگزاری فرانسه 18مهر اعلام کرد: «در سال ۲۰۱۱ حداقل 600تن در ایران اعدام شدند».
عفو بین‌الملل: از ابتدای سال جاری میلادی تا چهارشنبه این هفته ۳۴۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند که ۱۳۵ مورد از آن به‌طور رسمی اعلام نشده است.
و هنوز هم بسیاری در انتظاراعدام گذاشته شده‌اند:
خبرگزاری فرانسه (18مهر ۱۳۹۱) – رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا کاترن اشتون روز سه‌شنبه از رژیم ایران خواست اعدام مبارز سیاسی غلامرضا خسروی را که به‌خاطر حمایت از مجاهدین خلق ایران محکوم شده است، معلق کند.
سه گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد هم با صدور بیانیه‌یی از حکومت ایران خواستند اعدام یازده نفر را در روز شنبه 22مهر متوقف کنند.
این سه گزارشگر، احمد شهید، کریستوف هینز و خوان مندز که به ترتیب گزارشگرهای ویژه سازمان ملل در امور ایران، اعدامهای فراقانونی و شکنجه هستند.
تظاهرات علیه اعدام درجهان:
دولتهای آمریکا و نروژ، همزمان با روز جهانی مخالفت با حکم اعدام، نسبت به اعدام قریب‌الوقوع زندانی سیاسی غلامرضا خسروی توسط حکومت آخوندی، به‌خاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران، ابراز نگرانی کردند.
اما یک سوال: چرا این همه اعدام؟ چرا به‌خصوص در این روزها که جهان روز مبارزه با اعدام را پشت سرگذاشت، این همه اصرار بر اعدام؟
شاید پاسخ همان یک کلمه است که در ابتدا گفتیم:
مرگ و طناب دار دارد به خود رژیم ولایت‌فقیه نزدیک می‌شود. به‌خصوص که اکنون خانواده‌های قربانیان زیر اعدام صدا به اعتراض آن هم رو به سوی ولی‌فقیه برداشته‌اند.
در 12 و 19مهرماه: جمعی از خانواده متهمین مواد مخدر محکوم به اعدام در مقابل بیت رهبری تجمع کرده و خواهان لغو حکم اعدام بستگانشان شدند. شمار این معترضان روز 19مهر به 200تن رسید.
با پیروزیهای مقاومت ایران شاید این شعار مجاهدان اشرف، چشم‌انداز نزدیک پیدا کرده:
شاه سلطان ولایت، مرگت فرا رسیده.
اما این روزها بیشتر شاید نشان از مرگ نظام ولایت‌فقیه هستند. مرگی محتوم که حالا دیگر گامهایش را آرام آرام به نظام نزدیک کرده است.
نشانه‌های این نزدیک شدن، بسیارند اما برای آن که این مرگ به نظام نزدیک نشود، ولی‌فقیه
خبرگزاری فرانسه 18مهر اعلام کرد: «در سال ۲۰۱۱ حداقل 600تن در ایران اعدام شدند».
عفو بین‌الملل: از ابتدای سال جاری میلادی تا چهارشنبه این هفته ۳۴۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند که ۱۳۵ مورد از آن به‌طور رسمی اعلام نشده است.
و هنوز هم بسیاری در انتظاراعدام گذاشته شده‌اند:
خبرگزاری فرانسه (18مهر ۱۳۹۱) – رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا کاترن اشتون روز سه‌شنبه از رژیم ایران خواست اعدام مبارز سیاسی غلامرضا خسروی را که به‌خاطر حمایت از مجاهدین خلق ایران محکوم شده است، معلق کند.
سه گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد هم با صدور بیانیه‌یی از حکومت ایران خواستند اعدام یازده نفر را در روز شنبه 22مهر متوقف کنند.
این سه گزارشگر، احمد شهید، کریستوف هینز و خوان مندز که به ترتیب گزارشگرهای ویژه سازمان ملل در امور ایران، اعدامهای فراقانونی و شکنجه هستند.
تظاهرات علیه اعدام درجهان:
دولتهای آمریکا و نروژ، همزمان با روز جهانی مخالفت با حکم اعدام، نسبت به اعدام قریب‌الوقوع زندانی سیاسی غلامرضا خسروی توسط حکومت آخوندی، به‌خاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران، ابراز نگرانی کردند.
اما یک سوال: چرا این همه اعدام؟ چرا به‌خصوص در این روزها که جهان روز مبارزه با اعدام را پشت سرگذاشت، این همه اصرار بر اعدام؟
شاید پاسخ همان یک کلمه است که در ابتدا گفتیم:
مرگ و طناب دار دارد به خود رژیم ولایت‌فقیه نزدیک می‌شود. به‌خصوص که اکنون خانواده‌های قربانیان زیر اعدام صدا به اعتراض آن هم رو به سوی ولی‌فقیه برداشته‌اند.
در 12 و 19مهرماه: جمعی از خانواده متهمین مواد مخدر محکوم به اعدام در مقابل بیت رهبری تجمع کرده و خواهان لغو حکم اعدام بستگانشان شدند. شمار این معترضان روز 19مهر به 200تن رسید.
با پیروزیهای مقاومت ایران شاید این شعار مجاهدان اشرف، چشم‌انداز نزدیک پیدا کرده:
شاه سلطان ولایت، مرگت فرا رسیده.
