«ستاره صبح» نام ستاره‌ای است با وزن حداقل ۵۰برابر خورشید و میلیونها بار روشن‌تر از خورشید؛ که تلسکوپ فضایی هابل در فاصله ۱۲.۹میلیارد سال نوری از زمین آنرا شناسایی و رویت کرد.
برایان ولچ، اختر فیزیکدان در دانشگاه جانز هاپکینز، درباره این ستاره جدید کشف شده گفت: «در ابتدا ما تقریباً باور نمی‌کردیم چنین ستاره‌ای را دیده باشیم. این یافته به ما فرصتی می‌دهد تا یک ستاره متعلق به عصر نخستین کیهان را با جزئیات مطالعه کنیم.
این ستاره زمانی شکل گرفته است که کیهان تنها ۷درصد سن کنونی خود عمر داشته است.
در واقع نیروی جاذبه این خوشه کهکشانی عظیم، فضا و زمان را به قدری خم کرد که تشکیل یک همگرایی گرانشی یا «عدسی طبیعی» قدرتمند را در پی داشت. در نتیجه این رویداد نور اجرام بسیار دوری که پشت سر کهکشان قرار داشتند، مانند «ستاره صبح» یا ایراندل، به‌شدت تقویت و توسط هابل قابل رویت شد».
خاطرنشان می‌شود که این پدیده یکی از پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت عام اینشتین است. بر اساس این نظریه علمی، یک جرم عظیم می‌تواند فضا-زمان را خم کند و در نتیجه یک میدان گرانشی بسازد که نور را از مسیر اولیه خود منحرف می‌کند.
این در حالی است که رکورد پیشین دورترین ستاره به زمین در اختیار ستاره «ایکارؤساین» که در ۹میلیارد سال نوری زمین واقع شده است و در سال۲۰۱۸ رصد شده بود قرار دارد.
