در نخستین روز اجرای طرح فاصله‌گذاری هوشمند، به‌روشنی معلوم شد در این طرح جنایتکارانه که در روزهای بعد آثارش در آمار قربانیان دیده می‌شود، چگونه مردم را به قربانگاه کار فرستادند.
علیرضا زالی، فرمانده ستاد مقابله با بیماری کرونا در تهران: «وقتی ما در ابتدای صبح تردد پرترافیکی را در شهر روز اول این شکلی داشته باشیم خوب طبیعی هست که ما نگران می‌شویم... امروز ممکن است خوب برای مردم اتفاقی نیفتد طبیعی است اما یادمان باشد بازتاب چنین حضوری امروز نیست و تقریباً برمی‌گردد به شاید به ۲هفته دیگر».
به اعتراف اغلب کارگزاران حکومتی نخستین قربانی این طرح فقرا و کسانی هستند که هیچ ذخیره و اندوخته‌ای ندارند. آنان که توسط بنیادهای پلید حکومتی غارت شدند و این‌چنین طعمهٔ کرونای ولایت می‌شوند.
حریرچی، سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا: «بسیار مهم هست که بدانیم اثرات اقتصادی ویروس کرونا بر قشرهای ضعیف و فقرا بسیار بیشتر از افراد برخوردار هستند».
یک سایت حکومتی در وحشت از خشم روزافزون گرسنگان نسبت به بنیادهای غارتگر حکومتی نوشت: «بسیاری از ارگانها مالیات نمی‌دهند و الآن زمانش است که کمک‌رسانی کنند؛ از ستاد اجرایی فرمان امام، اوقاف، آستان قدس و بنیادها باید درخواست کمک کرد».(روزنامه همدلی ـ نعمت احمدی، عضو کانون وکلای دادگستری ۲۳فروردین ۹۹)
گزارش یک هموطن: «امروز ۲۳فروردین شنبه است. این وضعیت خیابان‌ها است... مردم محتاج یک لقمه نان هستند. همه قسط دارند. بدهی دارند. چک دارند. چجوری بنشینند تو خانه خودشون را قرنطینه کنند. دولت هم که هزار تومن نمی‌خواهد خرج کند. معلومه میان این همه، ۷۰میلیون نفر می‌میرند».
هم‌چنین روزنامه حکومتی جهان صنعت هشدار داد: «اگر اقدام جدی صورت نگیرد بحران کرونا جای خود را در زمان کوتاهی به بحرانهای اجتماعی جدی می‌دهد به‌خصوص در زمانی که سال گذشته درگیر این بحرانها بوده‌ایم».
