خبرگزاری حکومتی ایلنا پنجشنبه ۱۶شهریور نوشت سبد معیشت حداقلی در کمترین حالت و با در نظر گرفتن حداقلی‌ترین معیارها، به ۱۹میلیون و ۴۰۰هزار تومان رسیده است؛ این نرخ با اعمال یک ضریب به‌سادگی به دست آمده، اما اگر هزینه‌ٔ مسکن را به‌دقت در نظر بگیریم و وزن مسکن را در محاسبه دخیل کنیم، سبد معیشت در تهران بیش از ۲۳میلیون تومان و در کلان‌شهر‌های صنعتی مثل مشهد، اصفهان و تبریز، بین ۲۰ تا ۲۲میلیون تومان است.
خاندوزی وزیر اقتصاد رئیسی جلاد پیش‌تر مدعی شده بود «دولت سیزدهم موتور‌های تورمی را خاموش کرده»؛ گرچه این موتور‌ها هرگز خاموش نشده بودند، اما در مردادماه با شتاب بیشتری به کار خود ادامه دادند و وزیر اقتصاد در توجیهی فرافکنانه در این رابطه گفته «برآورد دولت این است که اساساَ این افزایش نرخ تورم ماندگار نیست و با توجه به سهم بالای ۳۰درصد افزایش اجاره‌بها بر تورم، این روند افزایشی برمی‌گردد و بنابراین افزایش نرخ تورم مستمر نیست».
چگونه این افزایش نرخ تورم ماندگار نیست وقتی ما بیش از یک‌سال است با تورم بالای ۴۰درصد (در واقع ابر تورم مزمن و ماندگار) در اقتصاد ایران مواجهیم؛ شما مگر وعده‌ٔ کنترل تورم نداده بودید؟!...
خاندوزی می‌گوید تقصیر کرایه خانه است که تورم در مرداد بالا رفته (انگار سبد تورمی مرکز آمار آن‌چنان دقیق و جزئی‌ست که نرخ کرایه‌خانه‌ها را در آن گنجانده باشند)؛ بذرپاش از آن سو مدعی شده که تورم بخش مسکن مهار شده و ۱۵درصد کاهش یافته؛ اینهم ادعایی‌ست که اگر سراغ دیوار و سایت‌های اجاره‌خانه در تهران و شهرستانها برویم، می‌بینیم محلی از اعراب ندارد؛ امروز با ۴۰۰میلیون تومان رهن کامل در پایین‌ترین نقطه‌ٔ تهران نمی‌شود یک آپارتمانِ نقلیِ ۶۰متری اجاره کرد!
