روز ۲۴نوامبر هواداران سازمان مجاهدین و خانواده‌های ساکنان شهر اشرف همراه با حامیان استرالیایی مقاومت ایران در یک تظاهرات اعتراضی در مقابل پارلمان استرالیا جمع شدند تا علیه محاصره ظالمانه اشرف و رفتار ضدانسانی دولت عراق و جلوگیری از درمان بیماران صعب‌العلاج در شهر اشرف اعتراض کنند و این اعتراض را به گوش نمایندگان مردم استرالیا برسانند.
در این تظاهرات که بزرگترین تظاهرات ایرانیان در کانبرا ارزیابی شد، سناتور جان ویلیامز، از نمایندگان حزب ملی استرالیا، کلون تامسون، نماینده پارلمان فدرال از حزب کارگر، خانم کیم ساتلر، رهبر اتحادیه کارگری ایالت ای. سی. تی ACT، پدر روحانی پستر برایان میدوی، رهبر ملی گروسلینک Crosslink، پیتر مورفی، رئیس انجمن استرالیاییهای حامی دموکراسی در ایران و نصرت حسینی، از انجمن زنان ایرانی مقیم ایالت ویکتوریا بودند. در این برنامه هم‌چنین یک بیانیه حمایت از تظاهرات از سوی عفو بین‌الملل، توسط یکی از حامیان مقاومت قرائت شد.
تظاهرات در مقابل پارلمان فدرال استرالیا با اعلام یک دقیقه سکوت برای شهدای شهر اشرف و قیام قهرمانانه مردم ایران توسط مجری برنامه آقای پیتر مورفی، شروع شد. آن‌گاه سرود ای ایران با صدای جاودانه بانوی هنر آواز ایران با همخوانی شرکت‌کنندگان اجرا گردید.
سپس سخنرانان برنامه به سخنرانی پرداخته و با هنرمندی آقای سیاوش آرین و خواندن بیانیه تظاهرات برنامه مقابل مجلس به پایان رسیده و بیانیه تظاهرات توسط هیأتی به دفتر مجلس فدرال این کشور ارائه شد.
در پایان تجمع و تظاهرات مقابل مجلس، شرکت‌کنندگان با وسایل نقلیه به سوی سفارت عراق حرکت نمودند و بعد از یک توقف نیم‌ساعته در جلوی سفارت عراق که با سخنرانی شخصیتهای شرکت‌کننده و شعار همراه بود، اعتراض خود را به اعمال جنایتکارانه دولت نوری المالکی علیه ساکنان شهر اشرف اعلام کردند.
آن‌گاه شرکت‌کنندگان به سوی سفارت رژیم ضدبشری آخوندی به راهپیمایی پرداخته و در مقابل لانه فساد و جاسوسی ملایان در استرالیا به تظاهرات و سر دادن شعار پرداختند و 2تن از شخصیتها سخنرانیهای کوبنده‌ای علیه نقض حقوق‌بشر در ایران و محاصره شهر اشرف ایراد نمودند.
این تظاهرات که با شرکت ایرانیان از ایالات مختلف استرالیا برگزار شد، بسیار مورد توجه و حمایت نمایندگان مجلس فدرال و شهروندان استرالیایی مقیم کانبرا قرار گرفت و در جریان این تظاهرات، هیأتی از نمایندگان مجلس فدرال به علامت همبستگی با تظاهرکنندگان به جمعیت پیوست و از آنان حمایت کرد.
اولین سخنران تظاهرات سناتور جان ویلیامز از حزب ملی استرالیا بود. ایشان ضمن اعلام همبستگی خود و دیگر نمایندگان حزبش از این تظاهرات و جنبش دموکراسی در ایران در مورد رفتار ظالمانه نیروهای عراقی علیه ساکنان اشرف گفت: برای من عجیب است که چرا سازمان ملل متحد در قبال مسئولیتش برای حفاظت از ساکنان کمپ اشرف عقب نشسته و اجازه می‌دهد که این وقایع اتفاق بیافتد.
وی هم‌چنین در ادامه سخنانش با اشاره به سنگسار زنان گفت: این عمل برای ما بسیار شوکه‌کننده و وحشیانه است.
وی در پایان سخنانش حمایت قاطع خود را از مقاومت ایران و ساکنان شهر اشرف اعلام نمود.
سخنران بعدی آقای کلوین تامسون، نماینده پارلمان فدرال از حزب کارگر بود. ایشان ضمن اعلام همبستگی با تظاهرکنندگان از حقوق ساکنان کمپ اشرف حمایت کرد و خواهان برقراری امنیت برای ساکنان شد. آقای تامسون هم‌چنین دولت استرالیا را به خارج نمودن نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست سازمانهای ممنوعه فراخواند و اظهار داشت که این لیست‌گذاری بهترین هدیه‌ای بود که ما به رژیم بنیادگرای حاکم بر ایران که احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور آن می‌باشد، تقدیم کرده‌ایم و مابه‌ازاء آن از آنها تهدید و باج‌خواهی دریافت کردیم. آقای تامسون بر ضرورت تحریمهای همه‌جانبه بیشتر بر این رژیم تاکید نمود.
سخنران بعدی خانم کیم ساتلر، رهبر اتحادیه کارگری ایالت ای. سی. تی و شهر کانبرا بود. ایشان ضمن تبریک به همه شرکت‌کنندگان در این تظاهرات گفت که مسأله نقض حقوق‌بشر و از سوی دیگر جنبش دموکراسی خواهی در ایران چندین سال است که مورد توجه اتحادیه‌های کارگری استرالیا واقع شده است و این‌که تعدادی زیادی از خواهران و برادران ما که از اعضای اتحادیه‌های کارگری در ایران می‌باشند، درحال حاضر در بین زندانیان سیاسی در زندانهای ایران می‌باشند.
وی در ادامه گفت: موقعیت کنونی در ایران، یک موقعیت وحشتناک برای مردم ایران می‌باشد. شما یک دولت دموکراتیک از دهه ۵۰ به بعد نداشته‌اید، از زمانی‌که مصدق در ایران انتخاب شد. شما در حال مبارزه برای به‌دست آوردن دموکراسی بوده‌اید. انقلاب شما نیز دستخوش یک سیاست رایج توسط ایالات متحده و اتحادیه جماهیر شوروی سابق قرار گرفت که نهایتاً به دست خمینی و خامنه‌ای افتاد. همه دوستان و همکاران من در اتحادیه‌های کارگری برای شما و مبارزه شما، برای دموکراسی، آرزوی موفقیت دارند و قلبمان با شماست.
خانم کیم ساتلر گفت: مسأله ساکنان شهر اشرف یک مثال کلاسیک است که عده‌یی به‌خاطر سرکوب آن مدال می‌گیرند. ما به دولت عراق که مسئولیت منطقه سبز بغداد را به آن دادیم، اعتماد نمی کنیم، ولی متاسفانه مسئولیت حفاظت از شهر اشرف را به آنها سپردیم. دلیلی که ما مشروعیت به حضور خود در عراق می‌دهیم، این است که نیروهای حفاظتی و ارتشی عراق قادر نیستند که امنیت و آسایش برای مردم عراق فراهم آورند ولی با این وجود مسأله حفاظت شهر اشرف را به آنها دادیم و مسأله‌ای که در اشرف در حال اتفاق افتادن است، این موضوع را کاملاً آشکار می‌کند که یک فاجعه ویرانگر است. شهر اشرف مانند غزه است که از ورود مواد غذایی و دارویی جلوگیری به‌عمل می‌آید. سازمان ملی اتحادیه‌ها در همبستگی با شما کار خواهد کرد، نه تنها در استرالیا بلکه در سطح بین‌الملل و خانم شرون برو، رئیس جهانی اتحادیه‌های کارگری، درگیر این موضوع نیز می‌باشد. ما به حمایت شما برای استقرار دموکراسی در ایران ادامه خواهیم داد.
در ادامه برنامه خانم شیرین فغانی، بیانیه‌ای را که از سوی مسئول عفو بین‌الملل ایالت ACT در حمایت از تظاهرات ایرانیان صادر شده بود، قرائت کرد و به اطلاع عموم رساند. در این بیانیه عفو بین‌الملل نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم نمود و با اشاره به نقض حقوق ساکنان کمپ اشرف بر مسئولیت سازمان ملل متحد در مورد ادامه مانیتورینگ و حفاظت ساکنان کمپ اشرف تاکید کرده بود.
پدر ریورنت برایان میدوی، از شخصیتهای برجسته کلیسایی، یکی دیگر از سخنرانان این تظاهرات بود. ایشان گفتند: این برای من افتخار است که امروز در کنار شما که از جاهای مختلف استرالیا بنا‌به تعهدتان به میلیونها نفر در داخل و خارج ایران برای دفاع از دموکراسی در ایران و حمایت از ساکنان شهر اشرف گرد آمده‌اید، باشم. من به‌علاوه می‌خواهم به آن تعداد از ایرانیان شجاعی که خواسته نهاییشان دیدن یک ایران آزاد و دموکراتیک است و در کمپ اشرف به‌سر می‌برند، درود بفرستم و حمایت خودم را از آنان اعلام کنم. ما نمی‌خواهیم که ببنیم که این ایرانیان بیش از این متحمل رنج و سختی باشند، ما نباید اجازه دهیم که نیاز آنها به آزادی نادیده گرفته شود، نباید اجازه دهیم که مسأله آنها نادیده گرفته شود، نباید اجازه دهیم که حق آنها و نیاز به یک زندگی مسالمت‌آمیز برای آنها نادیده گرفته شود. ما نمی‌توانیم این کارها را انجام بدهیم. ما شماها را دوست داریم، شما در قلب ما جای دارید. ما هیچ‌گاه درک نخواهیم کرد که شما دچار چه سختی‌هایی شده‌اید، ولی ما با پاسخ دادن به نیاز آزادیخواهانه شما شناسایی می‌شویم، چرا که در قلب ما همین مسأله وجود دارد. ما می‌توانیم همه کار انجام بدهیم، ما باید هرآن‌چه که در توان داریم به انجام برسانیم. ما باید توجهات بین‌المللی را به توطئه‌ها علیه این افراد جلب کنیم. ما باید به این کار ادامه بدهیم و برایمان مسأله‌ای نیست که چقدر به‌طول بیانجامد.
آخرین سخنران برنامه خانم نصرت حسینی از انجمن زنان ایرانی مقیم ملبورن بود. وی گفت: هدف ما از این گردهمایی این است که حمایت و هبستگی خودمان را با مردم ایران و ساکنان شهر اشرف که بدون توقف از ابتدا علیه این رژیم جانی فعالیت و مقاومت کرده‌اند، اعلام کنیم. ما می‌توانیم که آزادانه در اینجا گردهم جمع شویم و علیه مسأله‌ای که با آن موافق نیستیم، حرف بزنیم. ولی در ایران چنین امکانی برای مردم نیست. درحال‌حاضر تعداد بسیاری زندانی سیاسی در زندانهای مخوف ایران وجود دارند و تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار دارند. ما هم‌چنین می‌دانیم که اگر ساکنان کمپ اشرف به ایران استرداد شوند، آنها نیز دچار همین سرنوشت خواهند شد. در بین ما کسانی وجود دارند که اعضای خانواده‌شان در کمپ اشرف به‌سر می‌برند. ما می‌دانیم که استرالیا بخشی از نیروهای ائتلاف در اشغال عراق بوده است. ما معتقدیم که دولت استرالیا باید به‌نوعی مسئولیت حفاظت از ساکنان کمپ اشرف را به‌عهده بگیرد. ما می‌دانیم که نیروهای ارتش عراق قادر به ایجاد حفاظت و امنیت برای این ساکنان نیستند. نحوه برخورد ارتش عراق با این پناهندگان ویرانگر است. بسیاری از ما تصاویر و فیلمهایی مشاهده کرده‌ایم که چگونه با چوب و چماق و گلوله و فشار آب کشته شدند و به‌صورت وحشیانه با آنها برخورد شد.
من به‌علاوه می‌خواستم که به وضعیت تعدادی از ساکنان کمپ اشرف که از بیمارهای بغرنج رنج می‌برند و اجازه مداوا ندارند، اشاره کنم. این افراد از حق معالجه و تزریق دارو توسط نوری المالکی منع شده‌اند و ما معتقدیم که ساکنان کمپ مستحق دریافت دارو و امکانات پزشکی هستند، چرا که درحال حاضر در شرایط بسیار خطرناکی به‌سر می‌برند.
در این برنامه هم‌چنین آقای آرین، از هنرمندان هوادار مقاومت ایران در استرالیا، به اجرای موسیقی در همبستگی با ساکنان شهر اشرف پرداخت. در این تظاهرات شرکت‌کنندگان شعارهای کوبنده‌ای علیه جنایتهای نوری مالکی در اشرف، علیه رژیم ضدبشری آخوندی سر دادند.
این تظاهرات مورد حمایت خبرنگاران استرالیایی و به‌ویژه کانالهای تلویزیونی این کشور نیز واقع شد به‌طوری‌که در تمام طول تظاهرات به تهیه فیلم و عکس و رپرتاژ پرداختند.
در این تظاهرات که بزرگترین تظاهرات ایرانیان در کانبرا ارزیابی شد، سناتور جان ویلیامز، از نمایندگان حزب ملی استرالیا، کلون تامسون، نماینده پارلمان فدرال از حزب کارگر، خانم کیم ساتلر، رهبر اتحادیه کارگری ایالت ای. سی. تی ACT، پدر روحانی پستر برایان میدوی، رهبر ملی گروسلینک Crosslink، پیتر مورفی، رئیس انجمن استرالیاییهای حامی دموکراسی در ایران و نصرت حسینی، از انجمن زنان ایرانی مقیم ایالت ویکتوریا بودند. در این برنامه هم‌چنین یک بیانیه حمایت از تظاهرات از سوی عفو بین‌الملل، توسط یکی از حامیان مقاومت قرائت شد.
تظاهرات در مقابل پارلمان فدرال استرالیا با اعلام یک دقیقه سکوت برای شهدای شهر اشرف و قیام قهرمانانه مردم ایران توسط مجری برنامه آقای پیتر مورفی، شروع شد. آن‌گاه سرود ای ایران با صدای جاودانه بانوی هنر آواز ایران با همخوانی شرکت‌کنندگان اجرا گردید.
سپس سخنرانان برنامه به سخنرانی پرداخته و با هنرمندی آقای سیاوش آرین و خواندن بیانیه تظاهرات برنامه مقابل مجلس به پایان رسیده و بیانیه تظاهرات توسط هیأتی به دفتر مجلس فدرال این کشور ارائه شد.
در پایان تجمع و تظاهرات مقابل مجلس، شرکت‌کنندگان با وسایل نقلیه به سوی سفارت عراق حرکت نمودند و بعد از یک توقف نیم‌ساعته در جلوی سفارت عراق که با سخنرانی شخصیتهای شرکت‌کننده و شعار همراه بود، اعتراض خود را به اعمال جنایتکارانه دولت نوری المالکی علیه ساکنان شهر اشرف اعلام کردند.
آن‌گاه شرکت‌کنندگان به سوی سفارت رژیم ضدبشری آخوندی به راهپیمایی پرداخته و در مقابل لانه فساد و جاسوسی ملایان در استرالیا به تظاهرات و سر دادن شعار پرداختند و 2تن از شخصیتها سخنرانیهای کوبنده‌ای علیه نقض حقوق‌بشر در ایران و محاصره شهر اشرف ایراد نمودند.
این تظاهرات که با شرکت ایرانیان از ایالات مختلف استرالیا برگزار شد، بسیار مورد توجه و حمایت نمایندگان مجلس فدرال و شهروندان استرالیایی مقیم کانبرا قرار گرفت و در جریان این تظاهرات، هیأتی از نمایندگان مجلس فدرال به علامت همبستگی با تظاهرکنندگان به جمعیت پیوست و از آنان حمایت کرد.
اولین سخنران تظاهرات سناتور جان ویلیامز از حزب ملی استرالیا بود. ایشان ضمن اعلام همبستگی خود و دیگر نمایندگان حزبش از این تظاهرات و جنبش دموکراسی در ایران در مورد رفتار ظالمانه نیروهای عراقی علیه ساکنان اشرف گفت: برای من عجیب است که چرا سازمان ملل متحد در قبال مسئولیتش برای حفاظت از ساکنان کمپ اشرف عقب نشسته و اجازه می‌دهد که این وقایع اتفاق بیافتد.
وی هم‌چنین در ادامه سخنانش با اشاره به سنگسار زنان گفت: این عمل برای ما بسیار شوکه‌کننده و وحشیانه است.
وی در پایان سخنانش حمایت قاطع خود را از مقاومت ایران و ساکنان شهر اشرف اعلام نمود.
سخنران بعدی آقای کلوین تامسون، نماینده پارلمان فدرال از حزب کارگر بود. ایشان ضمن اعلام همبستگی با تظاهرکنندگان از حقوق ساکنان کمپ اشرف حمایت کرد و خواهان برقراری امنیت برای ساکنان شد. آقای تامسون هم‌چنین دولت استرالیا را به خارج نمودن نام سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست سازمانهای ممنوعه فراخواند و اظهار داشت که این لیست‌گذاری بهترین هدیه‌ای بود که ما به رژیم بنیادگرای حاکم بر ایران که احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور آن می‌باشد، تقدیم کرده‌ایم و مابه‌ازاء آن از آنها تهدید و باج‌خواهی دریافت کردیم. آقای تامسون بر ضرورت تحریمهای همه‌جانبه بیشتر بر این رژیم تاکید نمود.
سخنران بعدی خانم کیم ساتلر، رهبر اتحادیه کارگری ایالت ای. سی. تی و شهر کانبرا بود. ایشان ضمن تبریک به همه شرکت‌کنندگان در این تظاهرات گفت که مسأله نقض حقوق‌بشر و از سوی دیگر جنبش دموکراسی خواهی در ایران چندین سال است که مورد توجه اتحادیه‌های کارگری استرالیا واقع شده است و این‌که تعدادی زیادی از خواهران و برادران ما که از اعضای اتحادیه‌های کارگری در ایران می‌باشند، درحال حاضر در بین زندانیان سیاسی در زندانهای ایران می‌باشند.
وی در ادامه گفت: موقعیت کنونی در ایران، یک موقعیت وحشتناک برای مردم ایران می‌باشد. شما یک دولت دموکراتیک از دهه ۵۰ به بعد نداشته‌اید، از زمانی‌که مصدق در ایران انتخاب شد. شما در حال مبارزه برای به‌دست آوردن دموکراسی بوده‌اید. انقلاب شما نیز دستخوش یک سیاست رایج توسط ایالات متحده و اتحادیه جماهیر شوروی سابق قرار گرفت که نهایتاً به دست خمینی و خامنه‌ای افتاد. همه دوستان و همکاران من در اتحادیه‌های کارگری برای شما و مبارزه شما، برای دموکراسی، آرزوی موفقیت دارند و قلبمان با شماست.
خانم کیم ساتلر گفت: مسأله ساکنان شهر اشرف یک مثال کلاسیک است که عده‌یی به‌خاطر سرکوب آن مدال می‌گیرند. ما به دولت عراق که مسئولیت منطقه سبز بغداد را به آن دادیم، اعتماد نمی کنیم، ولی متاسفانه مسئولیت حفاظت از شهر اشرف را به آنها سپردیم. دلیلی که ما مشروعیت به حضور خود در عراق می‌دهیم، این است که نیروهای حفاظتی و ارتشی عراق قادر نیستند که امنیت و آسایش برای مردم عراق فراهم آورند ولی با این وجود مسأله حفاظت شهر اشرف را به آنها دادیم و مسأله‌ای که در اشرف در حال اتفاق افتادن است، این موضوع را کاملاً آشکار می‌کند که یک فاجعه ویرانگر است. شهر اشرف مانند غزه است که از ورود مواد غذایی و دارویی جلوگیری به‌عمل می‌آید. سازمان ملی اتحادیه‌ها در همبستگی با شما کار خواهد کرد، نه تنها در استرالیا بلکه در سطح بین‌الملل و خانم شرون برو، رئیس جهانی اتحادیه‌های کارگری، درگیر این موضوع نیز می‌باشد. ما به حمایت شما برای استقرار دموکراسی در ایران ادامه خواهیم داد.
در ادامه برنامه خانم شیرین فغانی، بیانیه‌ای را که از سوی مسئول عفو بین‌الملل ایالت ACT در حمایت از تظاهرات ایرانیان صادر شده بود، قرائت کرد و به اطلاع عموم رساند. در این بیانیه عفو بین‌الملل نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم نمود و با اشاره به نقض حقوق ساکنان کمپ اشرف بر مسئولیت سازمان ملل متحد در مورد ادامه مانیتورینگ و حفاظت ساکنان کمپ اشرف تاکید کرده بود.
پدر ریورنت برایان میدوی، از شخصیتهای برجسته کلیسایی، یکی دیگر از سخنرانان این تظاهرات بود. ایشان گفتند: این برای من افتخار است که امروز در کنار شما که از جاهای مختلف استرالیا بنا‌به تعهدتان به میلیونها نفر در داخل و خارج ایران برای دفاع از دموکراسی در ایران و حمایت از ساکنان شهر اشرف گرد آمده‌اید، باشم. من به‌علاوه می‌خواهم به آن تعداد از ایرانیان شجاعی که خواسته نهاییشان دیدن یک ایران آزاد و دموکراتیک است و در کمپ اشرف به‌سر می‌برند، درود بفرستم و حمایت خودم را از آنان اعلام کنم. ما نمی‌خواهیم که ببنیم که این ایرانیان بیش از این متحمل رنج و سختی باشند، ما نباید اجازه دهیم که نیاز آنها به آزادی نادیده گرفته شود، نباید اجازه دهیم که مسأله آنها نادیده گرفته شود، نباید اجازه دهیم که حق آنها و نیاز به یک زندگی مسالمت‌آمیز برای آنها نادیده گرفته شود. ما نمی‌توانیم این کارها را انجام بدهیم. ما شماها را دوست داریم، شما در قلب ما جای دارید. ما هیچ‌گاه درک نخواهیم کرد که شما دچار چه سختی‌هایی شده‌اید، ولی ما با پاسخ دادن به نیاز آزادیخواهانه شما شناسایی می‌شویم، چرا که در قلب ما همین مسأله وجود دارد. ما می‌توانیم همه کار انجام بدهیم، ما باید هرآن‌چه که در توان داریم به انجام برسانیم. ما باید توجهات بین‌المللی را به توطئه‌ها علیه این افراد جلب کنیم. ما باید به این کار ادامه بدهیم و برایمان مسأله‌ای نیست که چقدر به‌طول بیانجامد.
آخرین سخنران برنامه خانم نصرت حسینی از انجمن زنان ایرانی مقیم ملبورن بود. وی گفت: هدف ما از این گردهمایی این است که حمایت و هبستگی خودمان را با مردم ایران و ساکنان شهر اشرف که بدون توقف از ابتدا علیه این رژیم جانی فعالیت و مقاومت کرده‌اند، اعلام کنیم. ما می‌توانیم که آزادانه در اینجا گردهم جمع شویم و علیه مسأله‌ای که با آن موافق نیستیم، حرف بزنیم. ولی در ایران چنین امکانی برای مردم نیست. درحال‌حاضر تعداد بسیاری زندانی سیاسی در زندانهای مخوف ایران وجود دارند و تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار دارند. ما هم‌چنین می‌دانیم که اگر ساکنان کمپ اشرف به ایران استرداد شوند، آنها نیز دچار همین سرنوشت خواهند شد. در بین ما کسانی وجود دارند که اعضای خانواده‌شان در کمپ اشرف به‌سر می‌برند. ما می‌دانیم که استرالیا بخشی از نیروهای ائتلاف در اشغال عراق بوده است. ما معتقدیم که دولت استرالیا باید به‌نوعی مسئولیت حفاظت از ساکنان کمپ اشرف را به‌عهده بگیرد. ما می‌دانیم که نیروهای ارتش عراق قادر به ایجاد حفاظت و امنیت برای این ساکنان نیستند. نحوه برخورد ارتش عراق با این پناهندگان ویرانگر است. بسیاری از ما تصاویر و فیلمهایی مشاهده کرده‌ایم که چگونه با چوب و چماق و گلوله و فشار آب کشته شدند و به‌صورت وحشیانه با آنها برخورد شد.
من به‌علاوه می‌خواستم که به وضعیت تعدادی از ساکنان کمپ اشرف که از بیمارهای بغرنج رنج می‌برند و اجازه مداوا ندارند، اشاره کنم. این افراد از حق معالجه و تزریق دارو توسط نوری المالکی منع شده‌اند و ما معتقدیم که ساکنان کمپ مستحق دریافت دارو و امکانات پزشکی هستند، چرا که درحال حاضر در شرایط بسیار خطرناکی به‌سر می‌برند.
در این برنامه هم‌چنین آقای آرین، از هنرمندان هوادار مقاومت ایران در استرالیا، به اجرای موسیقی در همبستگی با ساکنان شهر اشرف پرداخت. در این تظاهرات شرکت‌کنندگان شعارهای کوبنده‌ای علیه جنایتهای نوری مالکی در اشرف، علیه رژیم ضدبشری آخوندی سر دادند.
این تظاهرات مورد حمایت خبرنگاران استرالیایی و به‌ویژه کانالهای تلویزیونی این کشور نیز واقع شد به‌طوری‌که در تمام طول تظاهرات به تهیه فیلم و عکس و رپرتاژ پرداختند.
