بستن راهها یکی از تجربه‌های موفق مردم برای کنترل ویروس کرونا بود.
تشکیل زنجیره‌انسانی در گیلان از اولین اقدامات مؤثر برای ایزوله کردن شهر و جلوگیری از گسترش ویروس بود. اقدامی که به‌رغم مخالفت دولت، مردم با ارادهٔ جمعی اجرا کنند.
احمدی لاشکی، نماینده مازندران در مجلس ارتجاع به واعظی، رئیس دفتر آخوند روحانی: «جاده کندوانو ببندین. آخه مردم من دارن نابود میشن... اگر نشه مردم میبندن».
یک رسانهٔ حکومتی با اشاره به تلاشهای مردمی نوشت: «اگر لازم است که مانع از تردد مردم به گیلان و مازندران شویم، این تصمیم حتماً باید در دولت و حکومت اتخاذ شود».(روزنامه حکومتی شهروند ۲۱اسفند ۹۸)
در رشت و مازندران وقتی مردم دیدند کارگزاران جنایتکار هیچ توجهی به خواسته مردم ندارند خودشان آستین بالا زده و مانع ورورد خودروهای غیربومی شدند.
یک روزنامه حکومتی ضمن اشاره به نقش فعال دولتهای ایتالیا و چین در جلوگیری از انتشار ویروس می‌نویسد:
«در کشور ما اما این مردم هستند که جلوتر از مسئولان در شبکههای اجتماعی به هم توصیه میکنند... و یا حتی برای جلوگیری از ورود مسافران به شهرهایشان به‌طور عملی اقدام میکنند».(روزنامه حکومتی ابتکار ۲۱اسفند ۹۸)
با این همه هنوز کارگزاران جنایتکار مانع تلاشها و اقدامات مردمی می‌شوند.
تلویزیون رژیم -گفتگو با جلالی و پزشکیان ۲۰اسفند ۹۸:
«مجری: من این سؤال‌رو میخوام جواب بگیرم پس مردم نیاز نیست خودشون آستین بالا بزنن بیان وایستن دروازه‌های شهر...
نخیر، نخیر».
مجری برنامه دوباره و با صراحت بیشتر سؤال کرد:
«مجری: ما اینو از آقای میرزایی بگیریم. آیا این اقدام خلاف هست یا نیست؟
پاسخ: بله مسلمه که این خلاف قانونه و باید برخورد بشه و ما اجازه نمیدیم».
به‌این ترتیب می‌بینیم که حاکمیت به عمد مانع تلاشهای مردمی برای کنترل ویروس شده و این وجهی دیگر از چنگال کرونای ولایت بر گلوی مردم ایران است.
