گزارش سالانه عفو بین‌الملل
ایران در سال گذشته با یک خیزش مردمی بی‌سابقه علیه رژیم روبه‌رو بود
و مردم خواستار سرنگونی رژیم شدند
نیروهای امنیتی برای سرکوب اعتراضات
از گلوله‌های واقعی و گلوله‌های ساچمه‌یی استفاده کردند
و صدها مرد، زن و کودک را کشتند و هزاران نفر را مجروح کردند
عفو بین‌الملل درباره مصونیت مسئولان قتل‌عام ۶۷ از مجازات
خاطرنشان می‌کند:
مصونیت از مجازات برای جنایات ادامه‌دار علیه بشریت
در رابطه با اعدام‌های فراقانونی در سال۱۹۸۸ حاکم شد
به‌طوری که بسیاری از کسانی که در آن شرکت داشتند
در پستهای بالا از جمله پست رئیس‌جمهور قرار گرفتند
عفو بین‌الملل در گزارش سالانه ۲۰۲۲ خود درباره جنایات سرکوبگرانه رژیم علیه قیام مردم ایران می‌نویسد:
ایران در سال گذشته با یک خیزش مردمی بی‌سابقه علیه رژیم روبه‌رو بود و مردم خواستار سرنگونی رژیم شدند. نیروهای امنیتی برای سرکوب اعتراضات به‌طور غیرقانونی از گلوله‌های واقعی و گلوله‌های ساچمه‌یی استفاده کردند و صدها مرد، زن و کودک را کشتند و هزاران نفر را مجروح کردند.
گزارش هم‌چنین می‌نویسد: زنان و دختران در خط مقدم قیام مردمی قرار داشتند و دهه‌ها تبعیض و خشونت مبتنی بر جنسیت و قوانین تبعیض‌آمیز و حجاب اجباری را به چالش کشیدند
عفو بین‌الملل هم‌چنین به مصونیت سیستماتیک جنایتکاران از مجازات پرداخته و با یادآوری جنایت علیه بشریت در قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷ اضافه می‌کند:
مصونیت از مجازات برای جنایات مداوم علیه بشریت در رابطه با اعدام‌های فراقانونی و ناپدید شدنهای اجباری سال۱۳۶۷برقرار و حاکم شد، به‌طوری که بسیاری از کسانی که در آن شرکت داشتند در پستهای بالا از جمله پست رئیس‌جمهور قرار گرفتند. دیوارهای بتنی بلندی در اطراف گورهای دسته‌جمعی خاوران که گمان می‌رود بقایای چند صد قربانی در آن دفن شده است، احداث شد که نگرانی‌هایی را در مورد امنیت این مکان ایجاد کرد.
عفو بین‌الملل درباره جنایات ضدانسانی رژیم علیه زندانیان قیام می‌نویسد: ناپدید شدن اجباری، شکنجه و سایر بدرفتاریها، از جمله از طریق محرومیت عمدی از مراقبتهای پزشکی، گسترده و سیستماتیک بود. مجازات‌های ظالمانه و غیرانسانی، از جمله شلاق، قطع عضو و کور کردن، اعمال و اجرا شد.
شکنجه و سایر بدرفتاریها، از جمله از طریق سلول انفرادی طولانی‌مدت و محرومیت عمدی از مراقبتهای پزشکی، گسترده و سیستماتیک باقی ماند. "اعترافات" اجباری که تحت شکنجه و سایر بدرفتاریها به دست آمده بود از تلویزیون دولتی پخش شد.
اعدامها نسبت به سال قبل افزایش یافت و اعدام در ملأعام پس از دو سال وقفه دوباره از سر گرفته شد. مقامات از مجازات اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب سیاسی علیه معترضان، مخالفان و اقلیتهای قومی استفاده کردند. دو مرد جوان در رابطه با قیام سراسری پس از محاکمه‌های ساختگی و بدون اطلاع قبلی به خانواده‌هایشان به‌طور خودسرانه اعدام شدند، در حالی که تعداد زیادی دیگر به اتهامات بسیار گسترده‌یی از جمله محاربه محکوم به اعدام هستند.
ده‌ها نفر در بازداشت در شرایط مشکوکی که شامل گزارشهای موثق شکنجه فیزیکی و محرومیت از مراقبتهای پزشکی بود، جان باختند. هیچ تحقیقی مطابق با استانداردهای بین‌المللی در مورد مرگ این افراد انجام نشد.
