گردهمایی جهانی ایران آزاد
همبستگی با قیام مردم ایران
حمایت از کانون‌های شورشی و ارتش آزادی
پاتریک کندی
سلام به‌همهٔ دوستانم در تیرانا در اشرف جدید. خیلی خوشحالم که به‌طور مجازی در کنار شما هستم. به‌یاد دارم که در آنجا در حضور شما بودم. زمان زیادی از آن نگذشته.
شما با استمرار پیام آزادی و امید، منبع انگیزش بسیار بوده‌اید. زیرا شما باید به‌معنای واقعی کلمه بارها و بارها تمدن و خانهٔ خود را از نو می‌ساختید؛ در عراق بعد از بمبارانها توسط دست‌نشاندگان رژیم ایران و حالا که در تیرانا هستید. ولی اشرف بعدی در تهران خواهد بود. همان‌جایی که دفعهٔ بعد، چنین جلسه‌یی را برگزار خواهیم کرد، به‌شرط آن‌که بتوانیم ویروس را از بین ببریم.
ویروس، ویروس فاشیسم دینی است. ویروس فاشیسم دینی و آخوندها به‌قیمت جان میلیون‌ها نفر از ایرانیان تمام شده است. ویروس آخوندهای فاشیسم دینی، باید از بین برود. و ما می‌دانیم که اصول خانم رجوی و شورای ملی مقاومت و سازمان مجاهدین خلق ایران، واکسیناسیون را فراهم می‌کند و امید و آینده را برای مردم ایران به‌ارمغان می‌آورد. چرا که آن برنامهٔ ۱۰ماده‌یی و رهبری انگیزانندهٔ مریم رجوی است که به‌طور واقعی دموکراسی، آزادی، حقوق‌بشر و تمام چیزهایی را با خود خواهد آورد که این ویروس زشت و نابکار فاشیسم دینی را از بین می‌برند و به‌جایش، جامعه‌یی را می‌نشانند که باعث شود این مردم بزرگ با تمدن تاریخی پارس، مجدداً شکوفا شوند و پیشتازان جهان در ادبیات، هنر، اندیشه و دموکراسی باشند. و چه‌قدر عالی است که از تشکیلاتی مثل شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق برخوداریم که به‌فرا رسیدن چنین روزی کمک می‌کنند.
اما متأسفانه، هم‌چنان‌که همکارانم پیش از من گفتند، تاریخ نیازمند پرداخت بهایی سنگین برای آزادی است. عموی من، در هنگام پرواز بر فراز اروپا در جنگ جهانی دوم کشته شد. او سعی می‌کرد با نازیسم و هیتلر بجنگد. و در واقع همان‌جا در جشنی که در دروازهٔ براندنبورگ برپا شده بود عموی من، پرزیدنت کندی جملهٔ بسیار مشهورش را گفت: «من یک برلینی هستم».
او در آن زمان پیامی برای آن نسل بیان کرد. پیام این بود که آزادی اینک در بوتهٔ آزمایش قرار می‌گیرد. و هم‌چنان‌که همکارانم گفتند، ما موفق به‌عبور سربلند از آن آزمایش شدیم. ولی بسیاری، جان خود را از دست دادند.
فکر می‌کنم در رابطه با نسل من و به‌خصوص نسل جوان در ایران می‌توان گفت که این، نسلی است که در بزرگ‌ترین آزمایش آزادی، ورق را برخواهد گرداند. موضوع آزمایش این است که آیا می‌توانیم آخوندها را به‌زباله‌دان تاریخ بیاندازیم و مردم بزرگ ایران را به‌صحنهٔ جهانی بازگردانیم و نه تنها حقوق‌بشر آنها را بازستانیم، بلکه در همین مسیر، اقتصادی بزرگ و قدرتی بزرگ ایجاد کنیم که در خدمت شکوفایی کل جهان باشد؟
زیرا این، فقط نبردی برای مردم ایران یا ایرانیان در تبعید نیست. این نبرد به‌همهٔ انسان‌ها تعلق دارد. چرا که به‌گفتهٔ مارتین لوتر کینگ: «تهدید برای عدالت در هر کجا، تهدیدی برای عدالت در همه‌جا ست». ما قطعاً می‌دانیم که رژیم ایران به‌عنوان حامی اصلی تروریسم، تهدیدی برای عدالت و صلح و ثبات در همه‌جای جهان است. به‌همین دلیل، مسئولیتی بر دوش همهٔ ما قرار دارد که از سراسر جهان، بیش از ۱۰۰کشور و ۳۰هزار نقطه در اینجا گرد آمده‌ایم.
واقعیت این است که شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق هستند که چنین روزی را محق خواهند کرد تا بتوانیم از این دوران وحشتناک تاریخ عبور کنیم. دورانی که زیر سلطهٔ شاه و آخوندهایی بوده که به‌خاطر منافع شخصی خودشان مردم ایران را چپاول کردند. و به‌دوران تمدنی شکوهمند بازگردیم که تحصیل کرده‌ترین انسان‌ها، ایرانی بودند.
من بسیار مفتخرم که بار دیگر با شما هستم هم‌چنان‌که در گذشته هم بارها در کنارتان بوده‌ام. ولی بگذارید اطمینان حاصل کنیم که دفعهٔ بعد، ما واکسیناسیون را به‌دست آورده باشیم. وقتی آن واکسیناسیون را به‌دست بیاوریم و شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق و همهٔ رزمآوران آزادی ایران، کمک کنند که مردم ایران به‌کشور آزاد برسند، می‌توانیم دیداری حضوری در ایرانی آزاد و نو داشته باشیم. ما از تیرانا به تهران خواهیم رفت. و وقتی این کار را بکنیم و در مدت‌زمانی که این کار در جریان است، من به‌همهٔ دوستانم می‌پیوندم و می‌گویم ما همه آماده هستیم.
حاضر، حاضر، حاضر!
خدا شما را حفظ کند و بهترین آرزوها نثار شما باد. مشتاقانه در انتظار آینده‌یی آزاد هستم و دیدار بعدی‌مان در تهران.
(گردهمایی ایران آزاد – کهکشان ۱۷ژوییه ۲۰۲۰-۲۷تیر۹۹)
لویی فری – مدیر پیشین اف.بی.آی
عصر به‌خیر و شب به‌خیر. افتخار بزرگی است که از واشنگتن دی.سی. همراه شما هستم. امروز شهر ساکت است. ساکت‌تر از معمول. ولی ندای آزادی و حمایت ما از شما خانم رجوی و تمامی همکارانتان، قوی‌تر و رساتر از همیشه است. از شما ممنونیم به‌خاطر رهبری، شجاعت، بصیرت و ایمانتان که مایهٔ انگیزش بسیار برای ما بوده است.
من به‌طور ویژه خوشوقتم که می‌توانیم با رزمآوران آزادی در ایران صحبت کنیم که در هر لحظه در کام خطر هستند. آنها در مخفی‌گاه نیستند. بلکه علناً در خیابانهای ایران مقاومت می‌کنند. ما احترام فوق‌العاده‌یی برای شما قائلیم و سلامت و امنیت شما، نخستین هدف ما است.
شگفتی گردهمایی امسال، فقط در تکنولوژی نیست. خانم رجوی، من به‌شما و همکارانتان درود می‌فرستم، به‌خاطر توانایی برقراری ارتباط به‌شکل فعلی به‌رغم تمامی چالشهایی که بر آنها غلبه کردید. کارتان عالی بوده است. به‌جمع بزرگ دست‌اندر کاران تبریک می‌گویم. خطاب به‌تمام دوستان و همکارانمان در سطح بین‌المللی نیز می‌گویم که به‌همراهی شما افتخار می‌کنیم.
یکی از شگفتی‌های این برنامه این است که یک سالگرد نیست. ما به‌گرامی‌داشت واقعه‌یی در گذشته ننشسته‌ایم. ما به‌آینده نگاه می‌کنیم. ما هدفی را دنبال می‌کنیم و هر سال به‌شاخصهای جدیدی در مسیر یک ایران آزاد و دموکراتیک دست می‌یابیم. امروز گام دیگری در این مسیر بر می‌داریم.
سخنان فرماندار تام ریج را تکرار می‌کنم که از مقام‌های آلبانی قدردانی کرد. ما از آنها متشکریم و به‌خاطر امنیت مجاهدین، خود را مدیون آنها و رهبری و شجاعتشان می‌دانیم.
ترانه‌یی هست که احتمالاً شنیده‌اید که در قسمتی از شعرش می‌گوید: «لازم نیست هواشناس باشی تا بدانی باد به‌کدام جهت می‌وزد». اینک باد، قوی‌تر می‌شود و نیروهای آزادیخواه را در ایران به‌تحرک در می‌آورد، هم‌چون قایقی در خلیج‌فارس که از سرعت، قدرت و حمایتی فزاینده برخوردار است.
بادهای آزادی با قدرت بسیار به‌سوی ایران می‌وزند. نگاهی داشته باشیم به‌برخی نکات مثبت که بسیاری از سخنرانان مورد اشاره قرار دادند. قطعنامهٔ کنگره در واشنگتن که زمان زیادی از آن نگذشته، قطعنامه‌یی بود دو حزبی، هم‌چنان‌که حمایت از آزادی در ایران همیشه دو حزبی بوده است؛ محاکمه‌یی که در بلژیک آغاز شد، یعنی محاکمهٔ اسدالله اسدی، دارندهٔ عنوان جدید دیپلمات-تروریست. فقط از یک دم و دستگاه جنایتکار مثل رژیم تهران بر می‌آید که منصب دیپلمات-تروریست را ایجاد کند. و این تنها یکی از اقدامات رژیم علیه نیروهای آزادیخواه بوده است. ولی محاکمهٔ او در بلژیک در همین لحظاتی که ما با هم صحبت می‌کنیم، بسیار قابل توجه است. این امر به‌مسئولیت و حسابرسی مربوط می‌شود که کمی بعد به‌آن خواهم پرداخت. هم‌چنین، در ۳هفتهٔ گذشته هم‌چنان‌که بسیاری سخنرانان اشاره کردند، شاهد ابعاد عظیمی از اخلال و اعتراض به‌کارهای رژیم بوده‌ایم. تمامی این‌ها شواهدی دال بر سقوط رژیم و وضعیت مردمی خسته از سرکوب و رژیم‌های تمامیت‌خواه است.
واقعهٔ دیگر که در ماه ژوئن، چند هفته پیش واقع شد، یافته‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که در واقع، خود سازمان ملل است. نقل‌قول می‌کنم: «(رژیم) ایران به‌افزایش ذخایر اورانیوم غنی شده ادامه داده و هم‌چنان در حال نقض توافقش با قدرتهای جهانی است». این حرف را ایالات متحده نزده، مجاهدین نزده‌اند. این حرف سازمان ملل است. غیرمنتظره نیست که رژیمی که آن توافق را امضا کرد، قابل اعتماد نباشد. هم‌چنین برای امضای یک توافق تصحیح‌شده هم، قابل اعتماد نیستند.
در پایان، خانم رجوی اجازه بدهید به‌یکی از حرف‌های شما برگردم. شما از جنایات این رژیم و اعضایش گفتید. ۳۰هزار زندانی سیاسی (قتل‌عام شد)، حملات تروریستی به‌اشرف یک و دو. هزاران و هزاران نفر مجروح، مقتول یا دچار نقص‌عضو شدند. شما نکته‌یی گفتید که می‌دانم بسیار به‌آن معتقدید. کما این‌که تک‌تک ما در این کنفرانس به‌آن معتقدیم. باید یک حسابرسی در کار باشد. یکی باید باشد که تصمیم بگیرد، منابع و اراده‌اش را داشته باشد که این جنایتکاران را مورد حسابرسی قرار دهد. این جنایت چنان بزرگ است که نمی‌توان با یک کمیسیون حقیقت‌یاب از عهده‌اش برآمد. نمی‌توان با یک کتاب یا پاورقی یا یک فیلم، از عهده‌اش برآمد. این‌ها جنایاتی بسیار جدی هستند. از نظر نیت شرورانه، این جنایات با آلمان نازی و آنچه در بوسنی، رواندا و بسیاری جاهای دیگر اتفاق افتاد، برابری می‌کنند.
بار دیگر در خاتمه، نظر خودم را بیان می‌کنم که فکر می‌کنم نظر بسیاری از ما و از جمله نظر خود شما هم هست. ما باید یک مرکز تراز جهانی برای مستندسازی جنایات علیه بشریت، تأسیس کنیم. باید شواهدی را که تا به‌حال جمع‌آوری کرده‌اید تجزیه و تحلیل کنیم. من برخی از آنها را در اشرف۳ دیده‌ام. باید شهادت‌های قربانیان و شاهدان عینی را ضبط کنیم. باید به‌طور سیستماتیک، آزمایش، ثبت و مستندسازی قانونی مدارک ویدئویی و دیجیتالی انجام شود. مثل همین تکنولوژی که امروز به‌کار گرفته‌ایم.
مرتکبان این جنایات که هزاران هزار نفر را به‌قتل رساندند، مخفیانه این کار را نکردند. حتی چندان هوشیارانه این کار را نکردند. با تکبر و خیره‌سری بسیار، دست به‌این کار زدند. این درجه از خیره‌سری، عنصر شرارت آنها را به‌وضوح نشان می‌دهد. بنابراین مستندسازی، کاملاً در دسترس است. نامه‌ها، متون، بیانیه‌ها، تصاویر، عکس‌ها، ویدئوها، باید در یک مرکز مستندسازی، سرجمع شوند. شاید حتی بهتر باشد این کار توسط طرف سومی صورت گیرد تا اعتبار بیشتری پیدا کند. و روزی، با عبور از مراحل بیشتر و بیشتر، بایستی این افراد را در معرض عدالت قرار داد. مثل همان که الآن در بلژیک محاکمه می‌شود.
بسیار متشکرم.
خانم رجوی، از شما تشکر می‌کنم به‌خاطر رهبری‌تان و به‌خاطر الهام‌بخشی‌تان.
خدا همهٔ شما را حفظ کند.
(گردهمایی ایران آزاد – کهکشان ۱۷ژوییه ۲۰۲۰-۲۷تیر۹۹)
لیندا چاوز - مدیر پیشین روابط عمومی کاخ‌سفید
خیلی ممنون و سلام به‌شما، خانم رجوی و به‌همهٔ دهها هزار نفری که به‌طور مجازی گردهم آمده‌ایم. به‌واقع باید به‌ستایش از این توانمندی سازماندهی شورای ملی مقاومت پرداخت که ما را در بحبوحه‌ٔ یک پاندمی جهانی، گردهم آورده‌اند و به‌این شکل دوستان جدید و قدیمی در حمایت از آزادی برای ایران گردهم آمده‌ایم.
در یک دههٔ گذشته، ما با هم مسیری طولانی را طی کرده‌ایم. وقتی من به اولین جلسهٔ این سازمان در پاریس آمدم، آن زمان هنوز اعضای سازمان مجاهدین در کمپ اشرف در عراق بودند. طولی نکشید که به تلاش برای ارتقای شرایط زندگی در کمپ لیبرتی برخاستیم که به‌غلط چنین اسمی به‌آن داده شده بود، چون هیچ‌گونه آزادی برای اعضای مجاهدین در آنجا وجود نداشت. و خوشبختانه به‌یمن تلاش افراد بسیاری که بخشی از این جنبش بودند، ما سرانجام شاهد آن بودیم که این افراد به‌آلبانی منتقل شدند؛ و حالا فکر می‌کنم ما می‌توانیم کاملاً تلاش‌های خودمان را روی مبارزه اصلی متمرکز کنیم: مبارزه برای آزادی مردم ایران.
در سال‌های اخیر شاهد قیام‌هایی در شهرهای بزرگ و کوچک در سراسر ایران بوده‌ایم. مردمی که برای غذای بیشتر، کار بهتر، یک اقتصاد بهتر، ولی مهم‌تر از همه آزادی بیشتر اعتراض می‌کردند، برای برخورداری از حق انتخاب رهبران خود، برای این‌که بتوانند در کشوری زندگی کنند که در آن از آزادی‌های مدنی برخوردار باشند.
در همین سال گذشته، شاهد آمار قربانیان کرونا بودیم و خانم رجوی صحبت از ۷۰هزار نفر کرد که به‌خاطر ویروس کرونا در ایران جان‌باخته‌اند. واقعیت این است که ما نمی‌دانیم چه تعداد کشته شده‌اند، بلکه این یک برآورد از آن میزانی است که ما قادر به جمع‌آوری آن بوده‌ایم. مردم روزانه در ایران کشته می‌شوند و علت آن فروپاشی نظام پزشکی و بی‌تفاوتی مطلق رژیم نسبت به‌درد و رنج آنهاست.
در سال‌های گذشته رژیم فقط به‌یک چیز علاقه نشان داده است؛ آن‌هم ساختن سلاح اتمی است. این آن جایی بوده که رژیم بالاترین متخصصان خود و بیشترین پول را خرج آن کرده است، برای ساختن یک سلاح نابود کننده. حال به‌نظر می‌رسد این هم در حال فروپاشی باشد، چرا که شاهد انفجارها در نطنز و جاهای دیگر بودیم؛ انفجارهای مشکوک در اقصی نقاط کشور.
پس، شکی در این نیست که رژیم ایران در حال فروپاشی است. ولی سؤال اصلی این است: چه چیزی جای آن‌را خواهد گرفت؟ و چه کسی جایگزین آخوندها خواهد شد؟ و چه کسی تصمیم می‌گیرد که چه کسی جایگزین بشود؟ خب، ما یک چیز را می‌دانیم. می‌دانیم که رژیم ایران از چه کسی می‌ترسد که جایگزین آن بشود. و ما سندی بهتر از تلاش برای بمب‌گذاری در گردهمایی۲۰۱۸ شورای ملی مقاومت در ویلپنت فرانسه پیدا نمی‌کنیم.
تلاش آنها این بود که خانم رجوی و هر تعداد دیگر از حامیانشان را که می‌توانند از میان بردارند و کسانی را که به‌خود جرأت بدهند در برابر رژیم بایستند مرعوب کنند.
همان‌طور که لویی فری و دیگران امروز توضیح دادند، خوشبختانه ما شاهد این بودیم که این توطئه نه تنها متوقف شد، بلکه افرادی که در آن دست داشتند به‌پای میز عدالت کشیده می‌شوند. آنها این هفته در برابر دادگاه احضار شده‌اند و ما امیدواریم که باقی عمرشان را در زندان سپری کنند.
حالا چرا رژیم ایران از خانم رجوی می‌ترسد؟ آیا به‌خاطر این است که او تانک دارد؟ یا به‌این خاطر که تسلیحات دارد؟ خیر! به‌هیچ یک از این دلایل نیست. به‌این دلیل ساده که او به‌دفاع از آرمان آزادی برخاسته است. به‌خاطر این‌که برنامهٔ ۱۰ماده‌یی او، بهترین امید برای آزادی مردم ایران است. او هم‌چون یک فانوس راهنما در صحرا برای گردهم‌آوردن کسانی بوده که حامی یک ایران آزاد هستند. ایرانی که در آن مردم از آزادی‌های برابر برخوردار باشند، حقوق برابر در مقابل دادگاه، قدرت تجمع آزاد، حق بیان دیدگاههای خود و حق پرستش به‌هر نحوی که بخواهند. پس این آن چیزی است که رژیم ایران بیش از هر چیزی از آن می‌ترسد. و من بسیار مفتخرم که اینجا هستم همراه با دیگرانی که از خانم رجوی حمایت کرده‌اند تا به‌این رژیم بگویم که زمان شما رو به‌پایان است. ما مدت‌های مدیدی صبر کرده‌ایم، ولی روزهای شما به‌شمارش افتاده است. و کسانی که جایگزین شما خواهند شد، این کار را با قدرت آرمانشان خواهند کرد؛ و می‌خواهم به‌همهٔ شما بگویم: حاضر حاضر حاضر. خیلی ممنون.
(گردهمایی ایران آزاد – کهکشان ۱۷ژوییه ۲۰۲۰-۲۷تیر۹۹)
سفیر مارک گینزبرگ – سفیر پیشین آمریکا در مراکش
خانم‌ها و آقایون من سفیر مارک گینزبرگ هستم. بسیار مفتخرم که امروز با شما هستم، هر چند از یک مسافت بسیار دور اینجا از واشنگتن.طی این زمان ما هیچ‌وقت توجهمان را از اهمیت این موضوع از دست نداده‌ایم که به‌دوستانمان در آن سوی اقیانوس‌ها بپیوندیم و در سراسر جهان متحد بشویم با هدف تغییر رژیم در ایران و خلاص‌کردن مردم ایران از شر دیکتاتوری نظامی وحشتناک آخوندها.
بگذارید فراموش نکنیم که طی سالیان، شورای ملی مقاومت ایران، تحت هدایت خانم رجوی، یک نور راهنمای امید و نقطهٔ انگیزش برای مردم ایران بوده است. آنهایی از میان ما در آمریکا که با ایشان آشنا شده‌ایم، نه تنها به‌رهبری ایشان، بلکه به‌برنامهٔ مهم دموکراسی، امید و آزادی احترام می‌گذاریم که شورای ملی مقاومت به‌مردم ایران قول داده است. این رژیم، دیکتاتوری نظامی که هم‌چنان به قدرت چسبیده است، دیگر نباید وجود داشته باشد. مهم است همهٔ ما درک کنیم که طی دوران ویروس کرونا، رژیم حتی سختی بیشتری بر مردم ایران وارد کرده است. ضررهای اقتصادی، شیوع بیماری، ناتوانی حتی یک مقام حکومتی در درون رژیم ایران برای ارائهٔ امید و آرزو به‌مردم رنج‌دیده؛ زمان آن رسیده است که این رژیم پایان یابد.
کافی نیست که جامعهٔ بین‌المللی وضعیت در ایران را همانند فقط بخش دیگری از یک جهان بسیار خطرناک تلقی کند. رژیم ایران یک خطر برای جهان است. شورای ملی مقاومت، امید را ارائه می‌دهد، آن‌هم در چارچوب برنامه‌یی برای آزادی و رهایی و چشم‌انداز تغییر اقتصادی در ایران که در نهایت به‌آن چیزی که شبیه به‌یک کابوس طولانیست پایان می‌دهد، چیزی که رژیم از روز آمدن بر سر قدرت در سال۱۹۷۹ بر جهان اعمال کرده است.
آنها یک گسترش دهنده کینه، خشونت و بیماری در درون کشور هستند.
امیدوارم آن‌طور که این برنامه ادامه پیدا می‌کند، ما کسانی که از آمال و آرزوهای خانم رجوی و شورای ملی مقاومت حمایت می‌کنیم، قدرت و شهامت هر چه بیشتری پیدا کنیم تا بتوانیم حمایت بیشتری را از مردم ایران و آروزهای آنها به‌عمل بیاوریم.
پس امیدوار باشیم که وقتی این شرایط ویروس کرونا تمام بشود و مردم در سراسر جهان امکان بهبودی پیدا کنند، مردم ایران بتوانند به گذشته بنگرند و بگویند هر چند دوران خیلی سختی بود، ولی آنچه اتفاق افتاد این بود که پاندمی به‌عنوان یک کاتالیزور تغییر در ایران عمل کرد، تغییری که از خیلی وقت پیش زمان آن فرا رسیده است. از دوستانم در جامعهٔ مقاومت که امروز همراه ما هستند، متشکرم که به‌من اجازه دادید بخشی از این گردهمایی مهم باشم و برای همهٔ شما بهترین آرزوها و آرزوی سلامتی بسیار برای همهٔ شما و خانواده‌هایتان دارم. متشکرم.
(گردهمایی ایران آزاد – کهکشان ۱۷ژوییه ۲۰۲۰-۲۷تیر۹۹)
