هفته کارزار جهانی نه به اعدام
کنفرانس در سالن تاریخی چرچ هاوس لندن
همزمان با روز جهانی علیه مجازات اعدام
سخنرانی خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
و شخصیتهای سیاسی، نمایندگان پارلمان و مدافعان حقوق بشر
۱۱ اکتبر ۲۰۲۵ – ۱۹ مهر ۱۴۰۴
محکومیت نقض حقوق‌بشر و اعدامهای فزاینده در ایران
فراخوان به توقف احکام اعدام زندانیان سیاسی به‌خاطر هواداری از مجاهدین
لیست‌گذاری تروریستی سپاه پاسداران
و محاکمه خامنه‌ای و سران رژیم به جرم جنایت علیه بشریت و نسل کشی
اعلام بیانیه بیش از ۵۲۰شخصیت سیاسی
نمایندگان پارلمان، مقامات و وزرای پیشین دولت، شهرداران
نهادهای مدنی و حقوقی، وکلا و حقوقدانان از کشورهای مختلف جهان:
«نه به اعدام، نه به مصونیت از مجازات عاملان قتل‌عام ۱۳۶۷ در ایران»
اعلام بیانیه ۱۷شخصیت آمریکایی و ۱۷شخصیت و انجمن اروپایی
محکومیت حکم اعدام ۱۷زندانی سیاسی هوادار مجاهدین
سخنرانیهای
- بارونس اولون - عضو مستقل مجلس اعیان انگلستان
- جان برکو-رئیس و سخنگوی پارلمان انگلستان (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹)
- اینگرید بتانکور- کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا
- سناتور جرارد کراول – عضو سنای ایرلند
- ترزا ویلیرز- وزیر محیط‌زیست انگلستان ۲۰۱۹ – ۲۰۲۰
- دولت نوروزی-نماینده شورای ملی مقاومت ایران در انگلستان
- پروفسور نیک دونالدسون – استاد دانشگاه کالج لندن
- رابرت وارد – عضو شورای منطقه‌یی کرایدون
پیامهای
- سناتور جولیو ترتزی -رئیس کمیسیون سیاست‌های اروپا در سنای ایتالیا -وزیر خارجه ۲۰۱۳
- پروفسور جاوید رحمان - گزارشگر ویژهٔ ملل متحد برای ایران ۲۰۱۸ – ۲۰۲۴
- باب بلکمن نماینده پارلمان انگلستان
- و دیوید جونز نماینده پیشین پارلمان انگلستان
سخنرانیهای نمایندگان انجمن ها و جوامع ایرانی در انگلستان
- مسعود ضابطی - رئیس کانون وکلای ایرانی مقیم انگلستان
- رزا زارعی، آزاده حسینی، ندا ضابطی، رضا رحمانی فرد
- رعنا رحمانی فرد و امید ابراهیمی
خانم مریم رجوی
خامنه‌ای که حکومت خود را در برابر قیام‌ها، در لبهٔ پرتگاه یافته
با حربهٔ اعدام به‌جنگ مردم ایران آمده است
روزهایی را سپری می‌کنیم که هر بامدادش ممکن است
به‌خون زندانیان مجاهد و مبارز رنگین شود
بارونس اولون
تمرکز رژیم بر اعدام هواداران شورای ملی مقاومت و مجاهدین
با اتهام‌های ساختگی ادامه دارد
این روند نشان می‌دهد رژیم از یک آلترناتیو سازمان‌یافته و دموکراتیک می‌ترسد
که می‌تواند اعتراضات را به لحظه‌ای سرنوشت‌ساز برای تغییر هدایت کند
بارونس اولون – عضو مجلس اعیان انگلستان
میهمانان گرامی، همکاران محترم، خانم‌ها و آقایان، دوستان عزیز،
اولین کاری که می‌خوام الآن انجام بدم اعلام یک موضوع بسیار مهم است و اون موضوع بیانیه‌یی است که خواستار حقوق‌بشر در ایران است و توسط بیش از ۵۰۰شخصیت بین‌المللی، سیاستمدار و دیگر سازمانهای غیردولتی و مدافعان و فعالان حقوق‌بشر امضا شده. این سند که توسط افراد بسیاری از کشورهای مختلف در سراسر جهان امضا شده، اهمیتی ژرف داره. من هم اون رو امضا کردم.
این بیانیه خواستار نه به اعدام و نه به مصونیت برای عاملان قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی که عمدتاً اعضای سازمان مجاهدین خلق بودند و در سال ۱۳۶۷ اعدام شدند است. این بیانیه بر افزایش تعداد اعدامها در ایران تأکید داره. خانم‌ها و آقایان، دوستان، هر سه ساعت یک نفر در ایران اعدام میشه. در روز ۸ ژوئیه، خبرگزاری فارس به طرزی بسیار تکان‌دهنده از جنایت سال ۶۷ به‌عنوان یک تجربه تاریخی موفق تمجید کرد و گفت که باید تکرار بشه. و می‌دونید اکنون رژیم حتی در حال تخریب گورهای دسته‌جمعی برای پنهان کردن شواهده. عفو بین‌الملل و سازمان ملل نسبت به خطر بسیار واقعی وقوع یک قتل‌عام دیگه هشدار دادن. ما امضاکنندگان این بیانیه بسیار مهم، امروز خواستار توقف فوری اعدامها، محاکمه مسئولان جنایات گذشته و حال، از جمله قتل‌عام ۱۳۶۷، تحریم‌های هدفمند علیه ناقضان حقوق‌بشر و اقدام فوری سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی حقوق‌بشری برای جلوگیری از جنایات بیشتر در ایران هستیم. بنابراین دوستان ما امروز نه تنها برای محکوم کردن این افزایش نگران‌کننده اعدامها در ایران، بلکه برای درخواست اقدام فوری برای متوقف کردنشون و نجات جان انسان‌ها گرد آمدیم. باید بپرسیم چرا این اعدامها اتفاق می‌افته؟ چرا و چه کسی مسئوله؟
ایران تحت حاکمیت رژیم فعلی مدت‌هاست که به‌عنوان رکورددار جهانی اعدام شناخته میشه. اما هیچ وقت در چهار دهه گذشته مجازات اعدام تا این حد به کرات استفاده نشده. از زمانی که پزشکیان در ژوئیه گذشته به قدرت رسید بیش از ۱۸۲۰ اعدام گزارش‌شده و با توجه به پنهان‌کاری رژیم، تعداد واقعی احتمالاً بیشتره. رژیم می‌دونه که چنین وحشی‌گری محکوم میشه اما بهش ادامه میده و حتی به اون افتخار می‌کنه، می‌باله. چرا؟ چون هدف از این اعدامها ایجاد وحشت در میان جوانان شورشگریه که مشتاقانه برای تغییر دموکراتیکبه‌پاخواستند. این هم‌چنین تمرکز بر اعدام حامیان و اعضای مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران تحت اتهامات دروغین مانند محاربه با خدا رو توضیح میده. و در واقع نشون میده که این رژیم از چه چیزی بیشتر از هر چیز می‌ترسه. یک مقاومت سازمان‌یافته که جایگزین دموکراتیک رو ارائه میده و قادره مخالفتها رو به لحظه‌ای تعیین‌کننده برای تغییر رهنمون کنه. ما به طرز وحشتناکی شاهد افزایش تعداد اعدامها بودیم نه فقط در میان مردان و پسران جوان بلکه در میان زنان جوانی که امسال اعدام شدند. ما از ۳۷مورد از این اعدامها اطلاع داریم و همه این اعدامها به‌طور خاص با هدف ارعاب مردم انجام میشه تا اونها رو از اعتراض علیه رژیم و تلاش برای تغییر بازداره. شورای ملی مقاومت به رهبری خانم رجوی چشم‌اندازی رو ارائه میده که آینده ایران رو در دستان مردم ایران قرار میده. زنان رو بهشون توان و جایگاه رهبری میده و نقش راهی برای یک جمهوری آزاد و دموکراتیک ترسیم می‌کنه. آزار و اذیت و تبلیغات رژیم با هدف خاموش کردن این پیام و امیدی که در سراسر ایران طنین‌انداز شده. امروز ۱۷زندانی سیاسی به‌دلیل حمایت از مجاهدین خلق با اعدام قریب‌الوقوع مواجه هستند. ما امروز نام‌ها و عکس‌های اونها رو برای گرامیداشت شجاعتشون در اینجا همراه خود داریم. اوایل امسال دو زندانی سیاسی مجاهد، بهروز احسانی و مهدی حسنی در زندان قزلحصار اعدام شدند. من به وزارت امور خارجه انگلستان نامه نوشتم و خواستار مداخله شدم و وزیر هم به من اطمینان داد که حسابرسی از رژیم ایران هم‌چنان یک اولویت است. من از این استقبال می‌کنم ولی من از اعمال مجدد تحریم‌های انگلستان در اول اکتبر بر بیش از ۷۰فرد و نهاد رژیم ایران مرتبط با برنامه هسته‌ایش استقبال می‌کنم، برنامه اتمیش. اما ما باید فراتر بریم. رژیم تا زمانی که با عواقب جنایتش مواجه نشه، متوقف نخواهد شد. بنابراین من از دولت انگلستان می‌خواهم که با ارجاع پرونده حقوق‌بشر رژیم و عاملان اون به شورای امنیت سازمان ملل برای محاکمه در دادگاه کیفری بین‌المللی به این مصونیت پایان بده. تحریم‌های هدفمندی را علیه ولی‌فقیه رژیم، علی خامنه‌ای، قوه قضاییه‌اش و مقامات ارشدی که در این جنایات دست دارند اعمال کنه. از اصل صلاحیت قضایی جهانی برای محاکمه عاملان، من جمله ولی‌فقیه علی خامنه‌ای برای این جنایات هولناک استفاده کنه و از آرمانهای دموکراتیک مردم ایران و پلتفرم دموکراتیک شورای ملی مقاومت ایران برای ایران آزاد و بدون مجازات اعدام حمایت کنه. می‌خوام سخنی هم با مردم شجاع داخل ایران داشته باشم با کانون‌های شورشی و زندانیان سیاسی که شکنجه میشن اما از سر خم کردن امتناع می‌ورزند. شما تنها نیستین. شجاعت شما مسیر را به سوی ایرانی بدون اعدام، بدون استبداد و بدون ترس روشن می‌کنه، ایرانی آزاد. آرمان شما عادلانه است و شما پیروز خواهید شد.
متشکرم. می‌خوام این بیانیه در مورد وضعیت فعلی اعدامها در ایران که توسط بیش از ۵۰۰نفر امضا شده به رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران توصیه کنم تا اون رو بخونن و گستردگی حمایت از مردم ایران و خانم رجوی رو ببینن.
اینگرید بتانکور
امروز در ایران ۱۷زندانی با شجاعتی استثنایی در انتظار اعدام‌اند
«جرم» این ۱۷نفر اندیشیدن و طلب عدالت، کرامت و آزادی است
و «جرم» دیگرشان حمایت از مجاهدین، آلترناتیو دموکراتیک دیکتاتوری است
دهه‌هاست مجاهدین مشعل آزادی را میان سرکوب
زندان و تبعید حمل کرده‌اند
نه شاه، نه شیخ
ائتلاف دموکراتیکی که تحت رهبری مریم رجوی شکل گرفته
چشم‌انداز ایران آزاد، دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین و دولت، و غیراتمی است
که در تضاد کامل با بی‌رحمی و فساد رژیم و صدور تروریسم به جهان است
اینگرید بتانکور – کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا
دوستان عزیز و گرامی من، قبل از همه هم، خانم رجوی، خواهر من، هر بار که به صدا و کلمات اون گوش فرا میدم، از این‌که اون در ایران نیست و هدایت نمی‌کنه ایران رو، به هم می‌ریزم و عصبانی می‌شم. ولی اون روز فرا خواهد رسید.
دوست عزیزم جان، برکو، خانم بارونس سولون گرامی، خانم ترزا ویلیز گرامی، سناتور گرامی و آقای بار و هم‌چنین خانم دولت نوروزی. این یک افتخاره که امروز در کنار شما در این ساختمان، ساختمان چرچ هاوس هستم. مکانی تاریخی، جایی که شورای امنیت سازمان ملل برای اولین بار برای دفاع از صلح، آزادی و کرامت انسانی در تاریک‌ترین ساعات قرن گذشته تشکیل جلسه داد. امروز در روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام ما اینجا گردهم اومدیم نه تنها برای محکوم کردن ابزاری وحشیانه، بلکه برای تأیید قداست زندگی انسان و قدرت وجدان و اصول که هیچ رژیمی، هر چقدر هم بی‌رحم، هرگز قادر به نابودی اون نخواهد بود. امروز در ایران ۱۷ زندانی سیاسی، زندانیان عقیدتی، مبارزان راه آزادی، انسان‌هایی با شجاعت فوق‌العاده در صف اعدام قرار دارند. جرم اونها اندیشیدنه، طلب عدالت، کرامت و آزادی است. جرم اونها حمایت از مجاهدین خلق، جنبش اپوزیسیون ایرانه که برای حق مردم ایران در انتخاب دموکراسی مبارزه می‌کنه. برای بیش از شش دهه است که سازمان مجاهدین خلق ایران مشعل آزادی رو از میان سرکوب، زندان و در دل تبعید حمل کرده. همونطور که بسیاری از شما می‌دونین، و با دو دیکتاتوری مقابله کردن، سلطنت شاه و حکومت مذهبی که پس از اون به قدرت رسید. به همین دلیله که ما همیشه می‌گیم: نه شاه، نه شیخ.
این مبارزه طولانی، این مبارزه بسیار طولانی، شش دهه توضیح میده و در واقع روشن می‌کنه که چرا این صرفاً یک جنبش سیاسی نیست. شما یک جنبش نیستید، شما یک نیروی اخلاقی از زنان و مردانی هستین که در ارزش‌هایی ریشه دارین که فراتر از زمان و مکان و مرزهاست. و رژیم از شما عمیقاً می‌ترسه. چرا که حقیقت همیشه استبداد رو تهدید و اون رو شکست میده.
۱۷ نفر ما که اکنون با مرگ روبه‌رو هستند، صدای شجاعت در سرزمینی هستند که با ترس ساکت شده. اونها سال‌ها زندان، شکنجه، محرومیت و سلول انفرادی رو تحمل کردن. ولی با این حال روحیه اونها شکست‌ناپذیر باقی مونده. شورشگری اونها به ما یادآوری می‌کنه که آزادی هرگز به رایگان به کسی داده نمی‌شه. همیشه باید اون رو به دست آورد. عدالت هرگز عرضه نمی‌شه به کسی، باید اون رو مطالبه کرد، باید اون رو خواست. بنابراین در حالی که اونها در آستانه مرگ و زندگی ایستادن، سؤالی که پیش روی همه ماست فقط در مورد سرنوشت اونها نیست، بلکه در مورد سرنوشت ما هم هست. آیا جهان سکوت خواهد کرد در حالی که بی‌گناهان محکوم می‌شوند یا ما اینجا در جهان آزاد به‌پا خواهیم خواست، سخن می‌گیم، صدای خودمون رو بلند می‌کنیم و عمل می‌کنیم تا حق زندگی اونها نه به یک تراژدی فراموش شده دیگر، نه صرفاً به یک فداکاری دیگر، بلکه به نقطه عطفی در مبارزه برای آزادی در سراسر جهان تبدیل بشه.
۱۷قهرمان ما تنها نیستند. در سراسر ایران هزاران نفر دیگه به جرم جرأت اندیشیدن آزادانه در زندان به سر می‌برند. با این حال، حتی در پشت میله‌های زندان، روح انسان از تسلیم شدن امتناع می‌ورزه. از درون اون دیوارهای زندان، یک جنبش قابل توجه شکل گرفته. خانم رجوی در مورد اون جنبش صحبت می‌کردن. کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام. هر سه‌شنبه، چون این روز منتخب رژیم برای اعدامه. در طول ۲۰ ماه متوالی گذشته، این زندانیان از خوردن غذا امتناع کردن و گرسنگی رو به سلاحی برای اشاره و متهم کردن جلادان و قاتلان خودشون تبدیل کردن. اونها روز وحشت رو به زمانی برای مقاومت، کرامت، همبستگی و بالاتر از همه برای امید تبدیل کردند. هر سه‌شنبه، در حالی که رژیم به‌دنبال کشتن و ارعابه، این زندانیان صدای خودشون رو بلند می‌کنن و تعهد خود رو به عدالت دوباره نشون می‌دهد بلکه از طریق قدرت اخلاقی. در میان اونها نامی است که می‌خواهم ما و می‌خواهم جهان یاد بگیره که گرامی بداره.
آن نام مریم اکبری منفرد است. شما او را می‌شناسید.
مریم ۱۶سال رو در زندان گذرونده جرم اون چیه؟ باز هم حمایت از یک رؤیا، رؤیای یک ایران دموکراتیک. وقتی حکم اولیه ۱۵ سال حبسش به پایان رسید، رژیم از آزادی مریم اکبری خودداری کرد و اتهامات جدیدی رو ساخت و دو سال دیگه اون رو در زندان نگه داشت. با این حال از اعماق زندان، مریم هم‌چنان الهام‌بخش و شجاع است. بهش گوش بدین. اون یک بار نوشت: "در این سال‌ها رنج‌های بسیاری رو تحمل کردم. با این حال، برادران و خواهرانم که جان خود را از دست دادند، ستاره‌های درخشان عشق و امید در خانواده من باقی ماندند. از اونها قدرت تحمل درد و سختی رو آموختم."
و با این حال در نامه دیگه اعلام می‌کنه که "عدالت قوی‌تر از عشق، حتی برتر و بالاتر از عشق مادر به فرزندانشه و دقیقاً به این دلیل که فرزندانم رو دوست دارم به نام عدالتبه‌پاخواستم. "
بگذارید در رابطه با این کلمات تأمل کنیم. این‌ها کلمات ناامیدی نیستند. اونها یک شهادت اخلاقی زنی هستند به این‌که اون اندوه رو به قدرت و درد رو به هدف تبدیل کرده. مریم اکبری منفرد و ۱۷زندانی ما که در صف اعدام هستند واقعاً وجدان ایران هستند. شجاعت اونها می‌دونیم که خالصه. حقیقت و زلالی اونها برای رژیم بیش از حد ناخوشاینده و الگوی اونها برای ما که در منطقه‌یی امن در کشورهای آزاد زندگی می‌کنیم کاملاً حیاتیه. بنابراین بیاین شریکان خاموش حذف اونها نباشیم. بیاین اونها رو به یاد بیاریم، نه از روی اندوه، نه از روی ترحم، بلکه از روی قدرت اخلاقی. زیرا ادعای این‌که اونها گناهکارن غلطه و اونها بی‌گناهند.
دوستان عزیز، شورشگری اونها برای همه ما در اینجا یک پیام سیاسی عمیق داره. برای مدت طولانی، جامعه بین‌المللی نگاه خودش رو برگردونده از وضعیت حقوق‌بشر در ایران و منافع کوتاه‌مدت تجارت و مصلحت دیپلماتیک رو بالاتر از حقوق‌بشر، به‌ویژه بالاتر از حقوق مردم ایران قرار داده. امروز باید روشن باشیم. مجازات اعدام در ایران یک رویه قضایی نیست. یک سلاح سیاسی غیرانسانی، غیرمتمدن و وحشیانه است برای ایجاد ترس و سرکوب مخالفان. قطعاً زنان و مردانی که امروز محکوم شدند اعضای جنبشی هستند که نماینده امید و آلترناتیوی به دیکتاتوری هستند. احساس تعلق اونها چیزیه که تعهد قهرمانانه اونها رو به پیش می‌بره. مبارزه قهرمانانه اونها رو به پیش می‌بره. بله، به اونها راه برای نجات جانشون با انکار حمایت از سازمان مجاهدین خلق ایران و کار به‌عنوان مأموران رژیم پیشنهاد شده، اما اونها گفتن نه. اونها بارها گفتن نه. چرا نه؟ برای این‌که مجاهدین خلق، سازمان مجاهدین خلق گزینه دموکراتیکی است که اونها رؤیای اون رو در سر می‌پرورونن. به‌خاطر این‌که می‌دونن این تنها شانس یک گذار منظم وقتی که سقوط استبداد حاکم فرا می‌رسه به دموکراسیه. و اونها می‌دونن که ائتلاف دموکراتیک که تحت رهبری دوست عزیزم مریم رجوی وجود داره و الهام گرفته، تنها راه خروج از وضعیت ممکنه.
همه ما اینجا می‌دونیم چشم‌اندازی که مریم رجوی برای یک ایران آزاد، دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین از دولت، به دور از خشونت‌طلبی و غیراتمی ارائه میده، نقطه مقابل اخلاقی و سیاسی بی‌رحمی و فساد رژیمه که تروریسم و استبداد رو از طریق یک شبکه جنایتکار که با پول خون و مواد مخدر تغذیه میشه به جهان صادر می‌کنه، قرار داره. همه ما این رو می‌دونیم. بنابراین حمایت از سازمان مجاهدین خلق، دفاع از ۱۷زندانیمون، سخن گفتن از مریم اکبری منفرد نه تنها یک وظیفه اخلاقی، بلکه یک ضرورت بقا برای هر یک از ماست. دوستان عزیز، در حالی که در این تالار تاریخی قرار گرفتم، به چهره‌های ۱۷ نفر زندانیمون در صف اعدام فکر می‌کنم و می‌دونم شما هم فکر می‌کنین، به چهره مریم اکبری منفرد و هزاران نفر دیگه که شاید هرگز نامشون رو ندونیم. از خودم می‌پرسم وقتی جهان از بی‌عدالتی باخبر میشه و کاری نمی‌کنه چه معنی داره؟ مطمئناً سکوت در برابر اعدام فراتر از همدستیه. این شکستن پیوندهای ما با همدیگه به‌عنوان انسانه. با این حال، جرقه‌ای در درون هر یک از ما وجود داره. جرقه‌ای از خشم، جرقه‌ای از شفقت که نمی‌ذاره و نمی‌خواد که خاموش بشه و از اون امتناع می‌ورزه و اون جرقه امیده.
وقتی زندانیان در روزهای سه‌شنبه اعتصاب غذا می‌کنن، هر چند بدنشون ضعیفه ولی عزمشون قویه، این امید و امیدبخشیه. بنابراین امید وجود داره امروز. بیاین به همه اونها، به اون ۱۷نفر زندانی، به همه کسانی که در زندان برای چیزی جز خواستن حقیقت و ابراز عقیده رنج می‌برن قولی بدهیم، تعهدی بدهیم. بیاین بهشون تعهد بدیم که هرگز فراموشتون نمی‌کنیم. داستان شما رو به هر پارلمان، هر مرجع دیپلماتیک، هر گوشه خیابان خواهیم برد که برای آزادی شما، برای کرامتتون، برای زندگانی شما و زنده ماندن شما فشار خواهیم آورد. با صدامون، با رأی‌هامون، با اقداماتمون. خواستار این خواهیم شد که هیچ‌کس به‌خاطر آرزوی آزادی اعدام نشه. چرا که معیار انسانیت ما زمانی دیده میشه که برای کسانی که در قدرت نیستند، برای کسانی که خاموش شدند، برای کسانی که زیر چکمه‌های ستمگران له شدندبه‌پامی‌خیزیم. و اون روز فرا خواهد رسید. من واقعاً به این باور دارم که خون شهدا بذر آزادی برای همه اون‌هایی که در قدرت نیستند خواهد شد. وقتی هر زندگی نجات‌یافته به پیروزی برای محروم‌ترین‌ها تبدیل میشه. پس بیاین امروز از اینجا مصمم بریم نه فقط برای محکوم کردن، بلکه برای عمل کردن. نه برای سوگواری، برای بی‌عدالتی، بلکه برای ریشه‌کن کردن اون. و هنگامی که سپیده‌دم یک ایران آزاد فرا می‌رسه، هنگامی که جهان فراتر از دیوارهای سرکوببه‌پامی‌خیزه، اون ۱۷نفر، ۱۷نفر ما آخرین نام‌هایی نخواهند بود که به یاد آورده میشن. اونها اولین نام‌هایی خواهند بود که در بنیانهای سرزمین جدید آزاد آن‌ها، شما و ما حک میشن. ممنونم.
ترزا ویلیرز
دولت انگلستان باید برای حسابرسی از رژیم ایران
پرونده نقض حقوق‌بشر این رژیم را به شورای امنیت ارجاع دهد
و تشکیل دادگاه بین‌المللی و اعمال تحریم‌های هدفمند علیه ولی‌فقیه
و مقامات مسئول این رژیم را پیگیری و سپاه پاسداران را در لیست تروریستی قرار دهد
ترزا ویلیرز-وزیر محیط‌زیست انگلستان ۲۰۲۰-۲۰۱۹
دوستان، خانم‌ها و آقایان، حامیان آزادی برای ایران. از این استقبال شما بسیار متشکرم. برای من مایه افتخاره که در این جلسه بسیار مهم در میان چنین هیأت برجسته‌یی شرکت کنم. نمی‌تونم خیلی امیدوار باشم که بتونم به‌خوبی اونها نکات خودم رو بیان کنم اما تمام تلاش خودم رو در مورد موضوعی که به قلب من بسیار نزدیکه انجام خواهم داد تا نکاتم رو بگم.
هر شهروند باوجدانی باید از نحوه عملکرد رژیم حاکم بر تهران که از ترور، قتل و بی‌رحمی و ترس برای حفظ قدرتش استفاده می‌کنه و البته از مجازات اعدام به‌طور گسترده در این رابطه استفاده می‌کنه، منزجر باشه. بر اساس گزارش اخیر عفو بین‌الملل، تنها از سیزدهم ژوئن، مقامات رژیم ایران بیش از ۲۰هزار نفر رو دستگیر کردن. این افراد شامل مخالفان، مدافعان حقوق‌بشر، روزنامه‌نگاران و حتی کاربران رسانه‌های اجتماعی و بستگان افرادی هست که در اعتراضات سراسری به‌طور غیرقانونی توسط این حکومت به‌قتل رسیدن. اقلیتها از جمله اکراد، بهائیان، مسیحیان هم هدف سرکوب قرار گرفتن.
عفو بین‌الملل هشدار میده که مقامات رژیم ایران پس از جنگ ۱۲روزه، موجی از سرکوب رو به راه‌انداختن و استفاده از مجازات اعدام رو تحت پوشش دروغین دفاع از امنیت ملی تشدید کردن. سال گذشته افراد بسیاری اعدام شدن. آمار سال ۲۰۲۵ همونطور که شنیدیم به نظر می‌رسه بسیار بیشتر از اینه. این واقعاً مایه شرمه.
رسانه‌های تحت کنترل رژیم و مقامات رژیم، همونطور که شنیدیم، آشکارا خواستار تکرار جنایتها و وحشت سال ۱۳۶۷ و قتل‌عام شدن؛ قتل‌عامی که مقامات سازمان ملل به درستی اون رو جنایت علیه بشریت دسته‌بندی کردن.
ولی خانم‌ها و آقایان، آخوندهای حاکم در ایران فقط برای مردم ایران خطرناک نیستن. حمایت و سلاحهایی که اونها به گروه‌های نیابتی در سراسر خاورمیانه دادن به این معنیه که اونها یک تهدید اساسی برای امنیت و ثبات در سراسر منطقه هستن و تهدیدی گسترده، مداوم و غیرقابل پیش‌بینی برای انگلستان و هم‌چنین اتباع انگلستان. این حکم کوبنده کمیته اطلاعات و امنیت پارلمان انگلستانه که در گزارش خودش در مورد ایران در اوایل امسال گفت که... و من هم خوب می‌شناسم این گروه رو... در پارلمان خودم قبلاً عضوش بودم و کمیته کار بسیار دقیقی می‌کنه، به اطلاعات محرمانه دسترسی داره و همین کمیته به این نتیجه‌گیری روشن رسیده که رژیم ایران از ترور به‌عنوان ابزار پیشبرد سیاست خودش استفاده می‌کنه.
رژیم ایران حتی آماده است از باندهای تبهکار برای انجام این کار استفاده کنه. هدف اونها هم ساکت کردن افرادیست که به اندازه کافی شجاع هستند تا علیه رژیم اقدام کنن
تلاش برای آدم‌ربایی و قتل در خیابانهای این کشور بزرگ با تمام سنت‌های حاکمیت قانون و حقوق‌بشر و احترام متقابل برای همگان، هم هولناکه هم غیرقابل قبوله. نهایتاً این گزارش دو چیز رو تأکید می‌کنه: اول این‌که هدف اصلی رژیم بقاشه. پس یعنی که رهبری رژیم ایران یعنی ولی‌فقیه قدرت فوق‌العاده‌ای داره و تصمیم‌گیرنده نهاییه و جهت‌گیری سیاست خارجی و داخلی رژیم رو اون تعیین می‌کنه. بنابراین ما تأییدیه معتبری از اونچه که قبلاً می‌دونستیم داریم و اونه که چه کسی عامل اصلیه. این رژیمی که خون هزاران نفر از جمله مهسا امینی، بسیاری از معترضان شجاعی که برای دفاع از آرمان آزادی به خیابان آمدن رو بر دستانش داره.
در پاسخ به این گزارش کمیته مستقل در مجلس عوام، آی اس سی، دولت انگلستان تأکید کرده که رژیم ایران رو یک اولویت امنیتی می‌دونه و میگن که آماده‌ان که حاضریم از این رژیم حسابرسی کنیم. خب اگه می‌خوان به این هدف برسن باید کارهای بیشتری انجام بدن، خیلی خیلی بیشتر. این مهمه نه تنها به این دلیل که حمایت از عدالت و آزادی در سراسر جهان من جمله در ایران از نظر اخلاقی درسته، بلکه به این دلیل که این گزارش روشن می‌کنه که رژیم ایران تهدیدی برای منافع انگلستان در داخل و خارج از کشورمونه.
اقدامات مهمی که من به نظرم باید انجام بشه و در برخی از صحبت‌های امروز هم گفته شد، اینه: دولت انگلستان باید گام‌های عملی و ملموس‌تری برای پایان دادن به مصونیت این رژیم برداره. این به‌معنای ارجاع پرونده حقوق‌بشری وحشتناک رژیم ایران به شورای امنیت سازمان ملله. وزرای انگلستان باید برای تشکیل یک دادگاه بین‌المللی برای محاکمه کسانی که مسئول این جنایات سبعانه هستند که امروز هم در موردش صحبت شد، فشار بیارن. تحریم‌های هدفمند باید بر ولی‌فقیه رژیم و سایر مقامات مسئول جنایت علیه بشریت اعمال بشه. تمام تحریم‌هایی که در نتیجه توافق برجام لغو شدن باید دوباره اعمال بشن، بازگردانده بشن و انگلستان باید سپاه پاسداران رو، ابزار اصلی سرکوب و ترور این حکومت خودکامه، در لیست سازمانهای تروریستی قرار بده.
دولت قول داد که این کارا رو انجام میدن، وقتشه که به اون جامه عمل بپوشونن. آخوندها در مواجهه با مخالفت گسترده‌یی از طرف نسلی از مردان و زنان جوان هستن که خواستار تغییرن. طرح ده ماده‌ای خانم رجوی و شورای ملی مقاومت یک نقطه شروع حیاتی و مهم برای فردای بهتر در این مسیر طولانیست برای آزادی. طرحی برای یک جمهوری دموکراتیک، غیرهسته‌ای، مبتنی بر جدایی دین از دولت، سیاستی که از حاکمیت قانون حمایت می‌کنه، به برابری زن و مرد احترام می‌ذاره و از اقلیت‌های قومی و مذهبی، ملیتها دفاع می‌کنه.
معتقدم که ورق برخواهد گشت، این استبداد بی‌رحم و شرور سرانجام سرنگون میشه.
بیایید امیدوار باشیم که اون روز به‌زودی فرا می‌رسه و مردم ایران به آزادی‌یی که مدت‌هاست در راه اون تلاش می‌کنن می‌رسن.
