پنجشنبه دوم مرداد کنفرانس «برنامه هستهیی رژیم ایران، مکانیسم ماشه و استراتژی ۳کشور اروپایی» در برلین برگزار شد.
در این کنفرانس دکتر فرانتس یوزف یونگ، وزیر دفاع سابق آلمان، سفیر رابرت جوزف، معاون پیشین وزیر خارجه آمریکا، دکتر رودلف آدام، رئیس سابق آکادمی سیاست امنیتی آلمان و لئو داتسنبرگ، رئیس کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد و علی صفوی از شورای ملی مقاومت ایران در آن سخنرانی کردند.
لئو داتسنبرگ: شورای ملی مقاومت با افشای تأسیسات هستهیی مخفی رژیم ایران در سال ۲۰۰۲ در نطنز و اراک، جهان را از اهداف واقعی این رژیم آگاه کرد و از آن پس بیش از ۱۰۰گزارش درباره فعالیتهای مخفی هستهیی و موشکی رژیم منتشر کرده است. عدم اقدام قاطع کشورهای اروپایی امنیت منطقه، اروپا و جهان را به خطر میاندازد.
دکتر فرانتس یوزف یونگ: برنامه ساخت سلاح اتمی و توسعه موشکهای بالستیک با برد ۳۰۰۰کیلومتر توسط رژیم ایران، نهتنها منطقه بلکه تمام اروپا را در معرض خطر مستقیم قرار داده است.
رژیم رسماً اعلام کرده که غنیسازی اورانیوم را متوقف نخواهد کرد؛ به همین دلیل اعمال فشار و سیاست قاطع بینالمللی اجتنابناپذیر است.
فرصت استفاده از مکانیسم ماشه و بازگرداندن تمام تحریمهای بینالمللی تا ۱۸ اکتبر امسال است؛ اگر اروپا اقدام نکند، ممکن است امکان مهار تهدید هستهیی رژیم از بین برود.
فرانتس یوزف یونگ: اعدام فعالان مقاومت از جمله صدور احکام اعدام برای ۱۵ تن از آنها بیانگر این است که یک آلترناتیو سازمانیافته، مشروع و مردمی در مقابل رژیم وجود دارد.
اقدامات امنیتی شدید در شهرها و جادهها، نشانه هراس حکومت از پیوند جنبشهای اعتراضی و شکلگیری قیامی فراگیر است.
راهحل نهایی نه جنگ و نه مماشات، بلکه تغییر توسط مردم ایران است. همان گزینه سوم اپوزیسیون دموکراتیک ایران. اروپا باید در کنار مردم ایران و مقاومت سازمانیافته بایستد؛ این تنها راه جلوگیری از دستیابی رژیم به سلاح هستهیی و تضمین صلح جهانی است.
سفیر رابرت جوزف: ۲دهه مذاکره با رژیم ایران هیچ نتیجهیی نداشته، تداوم این مسیر بدون پیششرط «حذف کامل زیرساخت غنیسازی» بیفایده و خطرناک و موجب اتلاف فرصتهای حیاتی است.
اگر قدرتهای جهانی در سال ۲۰۱۵ بر اصل «غنیسازی صفر» پافشاری میکردند، امروز جهان با چنین تهدید آشکاری مواجه نبود.
دوگانه ساختگی که سالها در غرب تبلیغ شده که انتخاب میان جنگ یا مذاکره است، باید کنار گذاشته شود، یک گزینه سوم واقعی وجود دارد: حمایت از خواست مردم ایران برای آزادی، جمهوری با جدایی دین از دولت و ایران غیراتمی.
تهدید رژیم ایران صرفاً در برنامه هستهیی نیست. حمایت از تروریسم، تجهیز گروههای نیابتی و سرکوب سیستماتیک مردم ایران همگی اجزای یک تهدید واحد و درهمتنیده است که هدفش تضمین بقای رژیم است.
تجربه ۴۰ساله ثابت کرده که امید به ظهور رهبران میانهرو و معتدل در رژیم یک توهم خطرناک است؛ رژیم نه میخواهد و نه میتواند تغییر کند.
هر گونه نرمش و اصلاح درونی، بهمعنای فروپاشی ساختار رژیم است، به همین خاطر امروز رژیم بیش از هر زمان دیگری به سرکوب و ماجراجویی نظامی متوسل میشود.
دکتر رودولف آدام، دیپلمات ارشد، رئیس پیشین آکادمی فدرال سیاست امنیتی آلمان: هیچ تحریمی نمیتواند بهتنهایی برنامه سلاح اتمی را متوقف کند؛ تغییر رژیم تنها گزینهیی است که میتواند به امنیت پایدار منجر شود.
این تغییر نباید به گذشته بازگردد، نه سلطنت، نه آخوندسالاری، نه الیگارشی جدید؛ بلکه باید مبتنی بر یک حکومت دموکراتیک و سکولار باشد که مشروعیتش را از اکثریت مردم ایران میگیرد.
چنین تحولی باید از درون جامعه ایران شکل گیرد؛ تجربههای عراق و لیبی به ما آموختهاند که تغییر تحمیلی از بیرون نتایج پایداری ندارد.
شورای ملی مقاومت ایران با طرح ۱۰مادهیی روشن، چارچوبی عملی برای ایران آینده ارائه داده؛ برنامهیی که باید به اقدام منسجم بینالمللی برای حمایت از این آلترناتیو دموکراتیک تبدیل شود.