اروپا با بحران کمبود گاز و گرانی آن در آستانه زمستان روبه‌روست، اما رژیم برای صدور گاز، دستخوش محدودیت‌های جدی شده است. رقبای قوی‌تر، ارتباطات گازرسانی بهتر و البته عدم تمایل کشورها به معامله با یک رژیم تروریست، فقط یک نمونه از وضعیت بحرانی رژیم در مناسباتش با جهان است.
این روزها که تنشهای مرزی و سیاسی رژیم با اکثر همسایگان به اوج رسیده، ضروری است نگاهی هم به چشم‌انداز‌های اقتصادی رژیم شود.
اخیراً رئیس سابق کنفدراسیون صادرات رژیم (سیدرضی حاجی آقا میری) گفت: «روابط سیاسی ما با کشورها آن‌قدر وضعیت بدی دارد که همه نگران بازگشت ارز حاصل از صادرات هستند».
حاصل این مناسبات تیره، معلوم است:
صادرات فرش ایرانی به صفر نزدیک شده است.
معاملات تجاری با ارمنستان به کمترین حد ممکن تقلیل پیدا کرده است.
صدور گاز ایران در آینده نزدیک به ترکیه منتفی خواهد شد چرا که ترکیه گاز مورد نیازش را از آذربایجان و الجزایر تأمین خواهد کرد.
پاکستان ترجیح داده که گاز مصرفی مورد نیازش را از منابع دیگری غیر از ایران تهیه کند.
با رو شدن قطع ارتباطات دریایی رژیم و چین که اخیراً برملا شد، روشن است که امکان تجارت راه دور رژیم حتی در کادر پیمان شانگهای هم به‌شدت محدود است.
آنهم در شرایطی که در تقریباً اکثر رشته‌های صنعتی و کشاورزی، رژیم آخوندی به وارد کننده تبدیل شده است. همه اینها حاصل کارکردهای تروریستی و مداخله‌جویانه رژیم در کشورهای دیگر است.
