جنگ بر سر قدرت و سهم بیشتر در غارت و چپاول در نظام آخوندی جریان داشته و دارد اما در این میان، مدام نسبت به تهدید انفجار اجتماعی و قیام و شورش به یکدیگر هشدار می‌دهند.
آخوند روحانی که طی روزهای ۱۹ و ۲۰آبان در تنور جنگ قدرت دمیده بود در روز ۲۱آبان گفت: «باید دست به دست هم بدهیم و وحدت خودمان را حفظ کنیم نکند شیاطین در ماه‌های آینده به ماه‌های انتخابات به‌طور طبیعی رقابت دارد به‌طور طبیعی لعن‌ها صداهای کمی بالا می‌رود نکند بین ما تفرقه اشکال ایجاد کنند فاصله ایجاد کنند».
آخوند احمد مازنی در مجلس ارتجاع گفت: «در شرایطی که فشار گرانی و تورم کمر مستضعفین را خم کرده، فشار گروه‌های فشار را از گرده مردم بردارید».
آخوند مازنی در ادامه ضمن هشدار داد و گفت: «به مسئولان توصیه می‌کنم، از هر گونه حاشیه‌سازی پرهیز کنند، ما همه در یک کشتی، نشسته‌ایم».
آخوند علی شیخ هشدار داد: «برهم زدن سازماندهی شده مجلس و یا سخنرانی رئیس‌جمهور، نظام را به سمت بی‌ثباتی می‌کشاند».
علی گلمرادی، عضو دیگر مجلس ارتجاع، با حمله به روحانی به وی گوشزد کرد باید: «به فکر حل مشکل اساسی کشور که مشکل اساسی جوانان است بپردازیم».
پزشکیان هم گفت: «باید وحدت را نه در زبان در رفتار و در عمل پیاده بکنیم ما همان لحظه که داریم از وحدت حرف می‌زنیم تفرقه‌افکنی می‌کنیم».
علی بختیاری، عضو دیگر مجلس ارتجاع، صریح‌تر از دیگران از خطر سرنگونی در اثر ایجاد شکاف در حاکمیت صحبت کرد: «تفرقه و اختلاف هر بنیانی را سرنگون خواهد کرد».
در چنین وضعیت بحرانی، باید دید نظام آخوندی چگونه می‌تواند خود را از مهلکهٔ این بحرانهای مرگبار نجات دهد. آیا اصلاً ساحل نجاتی برای کشتی پوسیده و گیرافتاده میان امواج بحرانها وجود دارد؟
