خبرگزاری فرانسه نوشت زندان سابق و مرکز پلیس هنگ کنگ که در دوران استعمار ساخته شده بود به موزه عمومی تبدیل شد.
با این پروژه چند میلیون دلاری زندانی که انگلیسیها در قرنهای نوزده و بیستم ساخته بودند و از آن به‌عنوان مرکز پلیس و دادگاه نیز استفاده می‌کردند به یک موزه تبدیل شد.
در دهه ۱۹۳۰ هو شی مین، رهبر انقلاب ویتنام در این زندان که نام آن روزش تای کوون بود در اسارت بود.
سلولهای این زندان استعمار بعد از بازسازی به روی مردم باز شد و هم‌اکنون مردم از زندان به‌عنوان یک موزه عمومی دیدن می‌کنند.
زندان قدیمی استعمار در هنگ کنگ به موزه تبدیل شد
پروژه بازسازی زندان هنگ کنگ بیش از یک دهه طول کشید، چرا که به‌دلیل فرو ریختن یک دیوار و کشف یک نقاشی اسرار آمیز در دیوار کلیسا به تعویق افتاد.
باشگاه جوکی هنگ کنگ این پروژه را با مشارکت دولت پیش برد. هزینه باز سازی زندان ۴۸۴میلیون دلار بوده و از موزه جدید به‌عنوان بزرگترین پروژه میراثهای تاریخی این کشور نام برده می‌شود.
زندگی‌نامه هوشی مین
هوشی مین رهبر ویتنام
هوشی‌مین با نام اصلی نگوین سین کونگ، هم‌چنین نام نگوین تات‌تان یا نگوین ایو کووچ در ۲۹اردیبهشت ۱۲۲۹، در روستای هوانگ ترو در هندو چین فرانسه به دنیا آمد. او سومین فرزند خانواده خود بود و از دوران نوجوانی با رفقای وطن پرستش، مبارزه علیه استعمارگران فرانسوی را شروع کرد. هوشی مین از پانزده سالگی زیرزمینی با سازمان جوانان ویتنام همکاری‌هایش را شروع کرد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی (۱۹۰۵–۱۹۱۰) و شکست جنبش‌های ملی‌گرایانه که نتیجه دوری از اهداف سیاسی انقلاب ویتنام، یعنی کوتاه کردن دست استعمارگران فرانسوی و کسب استقلال ملی و از بین بردن روابط ارباب و رعیتی و پخش زمین به دهقانان، این وسیع‌ترین نیروهای انقلابی خلق ویتنام بود- برای تدریس در ایالت فان تیت عازم سایگون شد، پس از مدتی زندگی در این شهر، هوشی مین که تمایلش به آرمانهای آزادی و حقوق مدنی و دموکراسی و علوم جدید و تکنولوژی زیاد بود، به‌عنوان کمک آشپز در یک کشتی فرانسوی رهسپار اروپا شد و از آنجا به آفریقا و آمریکا رفت.
در این مدت باغبانی، پیشخدمتی، عکاسی و غیره کرد تا زندگی را بگذراند و در همین ایام بی‌عدالتی سرمایه‌داری را از نزدیک شاهد شد و خود لمس کرد. سفرهای او به کشورهای مستعمراتی آفریقا، ستم سرمایه‌داری را به او نشان داد و وی را به این نتیجه رساند که سرمایه‌داری همه جا بی‌رحم و غیرانسانی است و همه جا طبقه کارگر و مردم زحمتکش تحت فشار و استثمار وحشیانه قرار دارند.
دوران اسارت
از ژوئن ۱۹۳۱تا بهار سال ۱۹۳۳ به زندان انگلیسیها افتاد. کمی پیش از آغاز جنگ دوم جهانی، حزب کمونیست ویتنام به کار زیر زمینی پرداخته بود.
اسارت در چین
او در اوت ۱۹۴۲ برای نخستین بار با انتخاب نام هوشی‌مین به چین رفت، ولی هنگام عبور از مرز توسط مقامات محلی چیانگ کای‌چک دستگیر شد و برای بار دوم به زندان افتاد. هوشی مین در شرایط فوق‌العاده بد زندان خیلی رنج کشید. او در یکی از اشعار خود در زندان به‌نام «خاطرات زندان» چنین می‌گوید: «سرسخت و بردبار هیچگاه حتی یک اینچ عقب ننشستم گرچه جسماً در عذابم، روحیه‌ام تزلزل ناپذیر است… »
مقاومت ملی علیه استعمارگران فرانسوی
هوشی‌مین روز ۴سپتامبر ۱۹۴۶ طی قرارداد موقتی با حکومت فرانسه، فرصت کافی به نیروهای ویتنامی برای تدارک مقاومت خلقی را داد. در ۱۹دسامبر جنگ سراسری در تمام ویتنام درگرفت. هوشی‌مین طی فراخوانی، روز ۲۰دسامبر ۱۹۴۶، خلق ویتنام را برای مقاومت ملی علیه استعمارگران فرانسوی دعوت کرد. در طول این جنگ عظیم، هوشی‌مین دهها نامه به مسئولان حزب نوشت و طی کتابی به نام «بگذار ما سبک کارمان را بهبود دهیم»، سخن خود را با کادرها و اعضای حزب ادامه داد. وی به کادرها آموخت که وطن دوستی اصیل را با انترناسیونالیسم پرولتری، در هم آمیزد.
آموزش ارتش ۱۰۰هزار نفره خلق ویتنام برای مقابله با استعمارگران
تونلهای زیر زمینی ارتش خلق ویتنام
امضای معاهده ژنو
در جنگ مردمی علیه استعمارگران فرانسه، که در زمستان ۱۹۵۳ و بهار ۱۹۵۴ به شدیدترین حد خود رسیده بود، نیروهای ملی ویتنام توانستند نیروهای فرانسوی را در همه جای ویتنام شکست دهند، و بالاخره در پیروزی معروف دین بین فو (۲۶نوامبر ۱۹۵۴) هوشی مین اعلام کرد که حاضر است با دولت فرانسه توافق سیاسی برمبنای احترام به استقلال واقعی ویتنام را امضا کند. پس از امضای موافقت نامه ژنو (۲۰ژوئیه ۱۹۵۴) برای نخستین بار در تاریخ، یک کشور کوچک و ضعیف مستعمره، یک قدرت استعماری بسیار قوی را شکست داد.
قیامهای ۱۹۶۰
در سال ۱۹۶۰ قیامهای هماهنگ در ویتنام جنوبی آغاز شد که منجر به تشکیل «جبهه ملی ویتنام جنوبی برای آزادی» در دسامبر ۱۹۶۰ گشت. فراخوان هوشی‌مین درباره تجاوزکاران آمریکایی چنین بود: «ممکن است جنگ پنج، ده بیست سال یا بیشتر به طول انجامد. ممکن است هانوی و هانفونگ و بسیاری از شهرها و کارخانه‌ها نابود شوند، ولی خلق ویتنام هرگز مقهور نخواهد شد… » حماسه جنگ ویتنام علیه امپریالیسم آمریکا از اینجا آغاز شد. سرانجام در اول نوامبر ۱۹۶۸ دولت آمریکا، مجبور به پایان دادن بدون قید و شرط به بمباران و گلوله‌باران جمهوری دموکراتیک ویتنام شمالی و مذاکره با نمایندگان ویتنام شمالی و جبهه ملی ویتنام جنوبی برای آزادی در کنفرانس چهارجانبه پاریس شد.
درگذشت
در اولین ساعتهای صبح روز ۳سپتامبر ۱۹۶۹، هوشی مین در سن ۷۹سالگی درگذشت و به‌دنبال آن بیش از ۲۲۰۰۰پیام و تسلیت‌نامه از ۱۲۱کشور جهان و شخصیت‌های مهم به ویتنام ارسال شد. بعد از درگذشت هوشی مین رهبر انقلاب ویتنام، نام سایگون به شهر هوشی مین تغییر نام یافت.
آرامگاه هوشی مین رهبر انقلاب ویتنام
کمیته مرکزی حزب کمونیست ویتنام در اطلاعیه‌ای نوشت: «رفیق هوشی‌مین، میهن دوست بزرگ، درگذشت. زندگی وی نمونه درخشان قهرمانی، انقلابیگری، همبستگی رزمنده، سادگی، فروتنی، کوشایی، صرفه جویی، راستی و درستی بود. نام وی مظهر درخشان‌ترین تاریخ ملت ویتنام است.»
ایندیراگاندی نخست‌وزیر هند درباره او گفت: مهربانی، سادگی، عشق به بشریت، از خود گذشتگی و شجاعت وی الهام‌دهنده نسل‌های آینده خواهد بود.
هوشی مین اگر چه وحدت شمال و جنوب کشورش را با چشمان ندید، ولی برای همیشه در قلب خلق‌های سراسر ویتنام خواهد زیست.
