مصیبت زلزله کرمانشاه یا مصیبت رژیم

بیش از سه ماه از زلزله کرمانشاه گذشته است زلزلةی که رژیم هرگز آمار دقیق کشته شدگان و مجروحان آن را اعلام نکرد.
در همان روزهای اول زلزله قبل از این‌که کمکهای دولت و سازمانهای دولتی به دست زلزله‌زدهگان برسد صفی طولانی از خودروهای سپاه پاسداران به کرمانشاه رسید.
تلفات زلزله به‌دلیل ساخت و ساز غیراستاندارد مسکن  دولتی مهر بیشتر از حد معمول آن بالا رفت. بخشی از تلفات بالا هم به‌دلیل فقر مردم محروم روانسر، قصر شیرین....بود که خانه‌های گلی روستاییان روی سرشان ریخت و در زیر تلی ازخاک مدفون شدند.
رژیمی که برای لبنان، عراق، یمن و... مدرسه، خانه، بیمارستان و خیابان می‌سازد مردمشان باید در خانه‌های گلی زندگی کنند که با یک زلزله سرشان آوار شود.
مردم  زلزله‌زده حتی از ابتدایی‌ترین نیازها، همانند پتو، آب، غذا بی‌بهره بودند.
فقط وقتی که کمکهای مردمی از سراسر کشور از طرف مردمی که خود گرسنه هستند ارسال شد مقداری امکانات به دست زلزله‌زدگان رسید.
از تحویل کانکس به مردم خودداری کردند یا کانکس‌هایی را به بعضی مردم زلزله‌زده دادند که با اولین باد شدید در هم کوبیده شد.
روز سوم زلزله در حالی که  مردم زلزله‌زده ما در فضای باز یا حداکثر بعضی چادرهای اهدایی مردمی از سرما می‌لرزیدند، ستونی بسیاری عظیم با تریلرهای پر، از انواع کالاهای عمومی، چادر، وسایل خانگی، مواد غذایی به مزدوران رژیم در سوریه ارسال شد،
پس از مدتی مرگ کودکان آغاز شد که از سرما یخ می‌زدند.
این شمه‌ای کوتاه از زلزله در کرمانشاه و برخورد رژیم با آن بود.
اما چه چیز باعث می‌شود که رژیم آخوندی با فاجعه زلزله اینطور برخورد کند.
چرا برای سرکوبی مردم، پول، انواع خودروها، سرمایه، نیرو وجود دارد اما برای تهیه پتو و چادر و کانکس پول نیست.
درست از همان روزهای اولیه انقلاب در سال 58 که فقر، بیکاری در کردستان گنبد صحرا بیداد می‌کرد به‌جای پاسخگویی به نیازهای آنها، به‌دستور خمینی، پاسداران به آنجا سرازیر و مشغول قصابی مردم کردستان و سپس گنبد شدند.
بنابراین آنچه قبل از هر چیز برای رژیم خمینی و پس مانده‌های آن اهمیت دارد این است که تهدیدی متوجه حاکمیت سراسر ظلم و جنایتشان حس نشود.
نباید اصلاً فکر کرد که چرا پاسداران و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی رژیم به فکر جان و سلامت زلزله‌زدگان نیستند.
دیدیم که کمکهای مردمی را که برای زلزله‌زدگان گسیل شده بود را توقیف کرده به سرقت بردند و تعدادی از کسانی که کاروان کمک به زلزله‌زدگان به راه انداختند را دستگیر کردند.
هر موضوع کاری، تخصصی، بلایای طبیعی، تحریم در بین مهره‌ها و سرکردگان رژیم اول اینطوری بررسی می‌شود که چقدر منافع اقتصادی دارد؟!
دولت روحانی اعلام کرد که بودجه‌یی را برای تأمین نیازهای مختلف مردم زلزله‌زده اختصاص داده است که بیشتر به پاسداران تعلق گرفت.
سپاه پاسداران هم از این بازارمکاره سود خود را برد. کانکس های فرسوده و غیراستاندارد را پس از مدتی تحویل زلزله‌زدگان داد که در اولین باد و توفان منطقه، این کانکس‌ها منهدم شدند.
مردم گفتند همان چادر بهتر است! ما کانکسهای سپاه را نمی‌خواهیم.
اصلا قضیه همین است موضوع زلزله و تأمین نیازهای آن درحاکمیت رژیم آخوندی و ارگانهای چپاولگرآن قبل از این‌که یک امرانسانی باشد یک موضوع سود و سرمایه است.
احمد صفری نماینده مردم کرمانشاه در مجلس آخوندی گفت:
«کمکهایی که از سراسر کشور به مردم زلزله‌زده کرمانشاه شد نباید در مسیرهای دیگر هزینه شود بلکه باید تنها برای مردم زلزله‌زده هزینه شود».
یک نماینده دیگر رژیم به‌نام  حشمت الله فلاحت‌پیشه در مجلس نسبت به بحث این‌که کمک به زلزله‌زدگان مشروط به این است که باید یارانه‌های مردم قطع شود گفت «مردم کرمانشاه گدا نیستند... دولت وظیفه دارد بودجه‌یی برای زلزله‌زدگان تعیین کند... اگر مشکلات کرمانشاه که در مرز قرار دارد در قالب بودجه حل نشود نارضایتی اجتماعی مردم تبدیل به نارضایتی امنیتی خواهد شد» (خبرفارسی 19آذر96)
یک پزشک و روانشناس در غرب کشور با ناراحتی و اعتراض شدید نسبت به‌عملکرد رژیم در رابطه با موضوع زلزله می‌گوید:
«وقتی که می‌بینیم یا می‌شنویم در مناطق زلزله‌زده اقدام به توزیع کفن کرده‌اند، آن هم به کسانی که زنده مانده و سوگوار از دست دادن عزیزان و زندگی خود هستند و نیاز شدید به امید برای بقای پس از فاجعه را دارند، در واقع این معنا را می‌دهد که زندگی برای شما تمام شده و منتظر مرگ باشید. این کار نه تنها کاری ناآگاهانه، بلکه یک کار شنیع، غیراخلاقی و احمقانه است. تنها از ذهن یک بیمار روانی و نادان می‌تواند چنین اقدامی صورت ‌گیرد. (روزنامه حکومتی جهان صنعت 16بهمن 96)
همین رسانهٴ حکومتی می‌نویسد:
« نزدیک به سه ماه و نیم از حادثه دلخراش زلزله کرمانشاه می‌گذرد هر دم از آن منطقه خبرهایی نگران‌کننده به گوش می‌رسد؛ از خبر بیرون کردن خانواده‌ها از کانکس‌های اهدایی و همچنین خبر تأسف‌بار توزیع کفن در میان چند روستای تخریب‌شده در روزهای پایانی دی‌ماه و از همه نگران‌کننده‌تر، مرگ چند کودک به‌دلیل تب و عفونت و بیماریهای دیگر ناشی از سرمای روزهای اخیر که همگان شاهد نشست برف سنگین روی چادرهای اهدایی مردم یا خود خانوارهای منطقه هستند. همه این مشکلات در حالی رخ می‌دهد که به‌نقل از مقامات برجسته محلی، هنوز برای 60درصد از مردم مناطق زلزله‌زده کانکسی تهیه نشده و این مردم به ناچار در چادرها ‌یا خرابه‌های باقیمانده از منازل‌شان زندگی می‌کنند». 
مردم می‌گویند معلوم نیست این همه پولی که در اختیار سپاه و قرارگاه خاتم‌الانبیاء قرار گرفته به کجارفته است.؟ اگر قرارگاه خانم الانبیاء که یک کارتل بزرگ اقتصادی است کانکس به اندازه کافی ندارد چرا از شرکتهای دیگر کانکس نمی‌خرد؟
 جواب روشن است چون منافع آن در ساخت کانکس های با کیفیت پایین است، پول آن را می‌گیرند اما بخش زیادی را بالا می‌کشند.
اگر بخواهند از جاهای دیگر کانکس بخرند این دکانشان تخته می‌شود.
بله! برای حکومتی که قبل از هر چیز درخدمت تغذیه تروریسم در منطقه است نیازها و مشکلات زلزله‌زدگان هیچ ارزشی ندارد. 
فقط در جایی وارد می‌شوند که منافع کلان اقتصادی و بازاری برای چپاول برایشان به ارمغان داشته باشد.
در کشوری که رأی مردم هیچ ارزشی ندارد به قول خمینی اگر همه مردم یک حرف بزنند و ولی‌فقیه حرف دیگر داشته باشد حرف مردم معیار نیست قطعاً مشکلات آنها هم در نزد حاکمان جایی ندارد.
جان انسانها را در شرایط جنگ برای بازکردن میدان مین نیاز دارند اما همین مردم اگر به خیابان بیایند و تظاهرات کنند دستگیر شده و در زندان خودکشی می‌شوند!
نتیجه این‌که از چنین رژیمی با چنین ماهیتی نباید انتظار رسیدگی به زلزله‌زدگان و بهبود معیشت مردم را داشت. با همین اشراف بود که مردم در دیماه به خیابانها آمدند و وارد فصل جدیدی از سرنگونی شدیم. مردم به‌روشنی درک کردند که برای گرفتن حقوق خود باید بنیان این حاکمیت را بزیر کشد.
حاکمیتی که به جای نان و گرما و سرپناه، کفن به مردمش می‌دهد هیچ سرنوشتی جز سقوط ندارد.
بله! ارتش زلزله‌‌زدگان که هر شب چند قربانی در سرما دارند و ارتش بیکاران و گرسنگان که قربانیان نظام فاسد هستند به خوبی دریافته‌اند که اصلی‌ترین، قطعی‌ترین و تنها پاسخ مشکلاتشان در یک کلمه خلاصه می‌شود. «قیام»