مجلس ملی فرانسه
کنفرانس کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
همزمان با سالروز نخستین نشست مخفیانه
شورای ملی مقاومت فرانسه در ۲۷می ۱۹۴۳
در نزدیکی مجلس ملی فرانسه
سخنرانی‌های
ژولین بورژرول نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه - پیام اروه سولینیاک نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه
از نایب‌رئیسان کمیته پارلمانی کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
و ژان پیر برار نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه ۲۰۱۲-۱۹۸۸
از بنیانگذاران کمیتهٔ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
اروه سولینیاک
برنامه ۱۰مادهیی مریم رجوی
چشم‌اندازی روشن برای ایران فردا ارائه می‌دهد
یک جمهوری مبتنی بر آزادی بیان، برابری زن و مرد
جدایی دین از دولت و لغو کامل مجازات اعدام
به‌همین دلیل کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
مورد حمله کسانی قرار می‌گیرد که می‌خواهند پل‌های خود را
با حکومت تهران یا نوستالژیک‌های دیکتاتوری شاه حفظ کنند
ژولین بورژرول - پیام اروه سولینیاک نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه
با تشکر از شما خانم پرزیدنت (برگزیدهٔ) شورای ملی مقاومت ایران، خانم رئیس کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک.
همکاران گرامی، خانم‌ها و آقایان، من امروز با خشمی عمیق صحبت می‌کنم. در ایران، رژیم به قتل‌عام ادامه می‌دهد.
نه برای اجرای عدالت، بلکه برای حفظ قدرت از طریق ایجاد ترس. در این راستا، ۱۲نفر از هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران به اعدام محکوم شده‌اند.
جرم آنها، مبارزه علیه دیکتاتوری مذهبی یا تنها حمایت از یک سازمان اپوزیسیون فعال در داخل خاک ایران است. این محکومیت‌ها نه قانونی هستند و نه عادلانه.
این اعدام‌ها یک انتقام‌گیری سیاسی هستند. رژیم ایران کسانی را هدف قرار می‌دهد که نماد یک آلترناتیو هستند. ارائه‌دهندگان دیدگاه ایران آزاد، دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین از دولت، همه چیزهایی که رژیم ایران با آنها مواجه شده است.
من مانند بسیاری از همکاران خواستار محکومیت قاطع این اعدام‌ها و حمایت از برنامه ۱۰مادهیی ارائه شده توسط مریم رجوی هستم. این برنامه چشم‌اندازی روشن برای ایران فردا ارائه می‌دهد.
یک جمهوری مبتنی بر آزادی بیان، برابری بین زنان و مردان، جدایی دین از دولت و مهم‌تر از همه، همان‌طور که شما گفتید خانم رئیس‌جمهور، لغو کامل مجازات اعدام.
به‌همین دلیل است که کمیته پارلمانی برای یک ایران (دموکراتیک) مورد حمله کسانی قرار می‌گیرد که می‌خواهند پل‌های خود را با (حکومت) تهران یا نوستالژیک‌های دیکتاتوری شاه حفظ کنند.
در کشوری که حکومت برای ارعاب، اعدام می‌کند، لغو مجازات اعدام یک انتخاب ساده اجتماعی نیست. این یک عمل گسست تمدنی است. این بدان معناست که زندگی انسان نمی‌تواند برای اهداف سیاسی قربانی شود. این به‌معنای رد این است که چوبهٔ دار ابزار حکم‌رانی باشد. دوازده محکوم به اعدام و بسیاری دیگر در راهروی مرگ امروز مجرم نیستند. (وضعیت) آنها بیانگر رژیم درمانده‌یی است که به‌دنبال درهم‌شکستن کسانی است که امید به تغییر دارند. از طریق آنها، این تمام مردم هستند که برای سرکوب‌شان تلاش می‌شود. ما باید از آنها حمایت کنیم به‌جای این‌که انتخاب سیاسی آنها را محکوم یا سانسور کنیم.
فرانسه نمی‌تواند بی‌تفاوت بماند. ما باید خواستار تحریم‌های هدفمند علیه قضات، دادستان‌ها و مقامات رژیم بشویم که مسئول این محکومیت‌ها هستند.
ما باید این نام‌ها را به‌گوش همگان برسانیم، از خانواده‌ها حمایت کنیم و از پاک‌شدن این زندگی‌ها در سکوت جلوگیری کنیم. من اینجا با قاطعیت می‌گویم، حمایت از مردم ایران، دفاع از ارزش‌های ما است.
این به‌معنای رد این است که سرکوب به یک هنجار تبدیل شود و سرانجام، به‌معنای به‌رسمیت‌شناختن این است که در مواجهه با سبعیت نهادینه شده، امید سازمان‌یافته یک ضرورت است.
ما مسئولیت داریم، نگذاریم محکومان فراموش شوند، نگذاریم سکوت آنها به سکوت ما تبدیل شود. متشکرم.
ژان پیر برار
هیچ‌کس به‌اندازه آخوندها وحشی و بی‌رحم نیست
کسانی که به‌دنبال راه‌حل‌های جایگزین
برای سازش با آخوندها هستند جنایتکارند
ژان پیر برار – نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه ۲۰۱۲-۱۹۸۸
ژان پیر برار – از بنیانگذاران کمیتهٔ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
قبل از هر چیز، من هم می‌خواهم ابراز خوشحالی کنم از این‌که آلخو اینجاست. البته آلخو خودش چیزی نگفت، چون خیلی فروتن است، اما این تقصیر او نبود که هدف قرار گرفت.
بله، او فردی متعهد است. بنابراین برای آخوندها قضیه روشن بود. می‌دانید، ما اینجا همه کسانی هستیم که به‌شدت علیه فرقه‌ها فعالیت کرده‌ایم. برای علم‌گراها، افرادی مثل آلخو یا همهٔ ما، «افراد مزاحم» هستیم؛ یعنی باید حذف شویم. خیلی ساده است.
آنها روش‌هایی هم دارند که کاملاً مؤثر است. شما، خانم پرزیدنت، از سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت یاد کردید. هم‌چنین به باستیل اشاره کردید و آن‌را با اوین مقایسه کردید.
اما می‌دانید، در اواخر حکومت سلطنتی در فرانسه، باستیل البته مکانی دل‌پذیر نبود، اما فضای روشنگری قرن هجدهم در آن حاکم شده بود و دیگر برخی کارها در آن صورت نمی‌گرفت. در زندان باستیل، شکنجه و اعدام‌هایی مانند امروز در زندان اوین وجود نداشت.
باید این‌را در ذهن داشته باشیم. زیرا هیچ‌کس به‌اندازه آخوندها وحشی و بی‌رحم نیست. آنهایی که به‌دنبال راه‌حل‌های جایگزین برای سازش با آخوندها هستند، جنایتکارند.
این دال بر صحت شعاری است که من شنیده‌ام: نه گربه، نه بچه‌گربه. چون برخی کاری بهتر از بیرون آوردن پسر شاه ایران از نفتالین ندارند، با این تصور که شاید با این یکی شانس بهتری داشته باشیم. نخیر!
نه شاه، نه آخوند. و این وظیفهٔ کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک است که در این زمینه هوشیار باشد.
وقتی کمیتهٔ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک را ایجاد کردیم، ۱۷سال پیش، هدف این بود که نمایندگانی از همهٔ جناح‌های سیاسی گردهم آیند، چون هدف مشترکی که داشتیم ارزشش را داشت. همین اتفاق هم افتاد. ما با افراد بسیار متفاوتی کنار هم قرار گرفتیم.
مثلاً با فیلیپ گوسلن، تنها وجه اشتراک ما این است که هر دو اهل «نرماندی» هستیم. اما در بقیه مسائل، پیدا کردن نقطه اشتراک کار سختی است.
ولی ما توانستیم متحد شویم، درست مثل زمان مقاومت و تأسیس شورای ملی مقاومت فرانسه. پیشینیان ما افراد شجاعی بودند. آنها توانستند شکاف‌های عمیق و اختلافات شدیدشان را موقتاً کنار بگذارند. یک برنامهٔ سیاسی کاملاً روشن وجود دارد که توسط چندین سخنران یادآوری شد: برنامهٔ ۱۰مادهیی ارائه‌شده توسط مریم رجوی که مفاد اصلی آن‌را می‌شناسیم. در این زمینه، هیچ شبهه‌یی امکانپذیر نیست. یا با آن هستیم، یا علیه آن.
برابری حقوق زنان و مردان، مخالفت با مجازات اعدام و دیگر خواسته‌های مربوط به جدایی دین و دولت و غیره. پس باید مراقب بود. می‌دانید، می‌گویند رئیس‌جمهور جدید (رژیم) ایران میانه‌رو است.
آنها ماسک بر چهره دارند و نیازی نیست منتظر کارناوال باشید تا ماسک‌هایشان را ببینید! اینجا، افرادی هستند که با آنها مماشات می‌کنند، می‌خواهند آنها را باور کنند. لذا برای توجیه بزدلی و مماشات‌شان، باید جنبه‌های مثبتی در این جماعت بیابند. اما آنها چندان در جریان نیستند، کافی بود اظهارات این رئیس‌جمهور جدید را بشنوند. به‌محض این‌که به‌اصطلاح انتخاب شد، در یک کنفرانس مطبوعاتی، از او پرسیدند: آقای رئیس‌جمهور، خط مشی شما چیست؟ او بلافاصله پاسخ داد: خط من، خط ولی‌فقیه است.
موضوع تعیین‌تکلیف است. خط مشی او، خط قاتلان است. بنابراین، با هم‌دستان قاتلان، هیچ ملاطفتی ممکن نیست، هیچ مصالحه‌یی در کار نیست: مبارزه تا پیروزی نهایی. بدون این، پیروزی کامل نخواهد بود و فردا باید خود را برای دوران دشوارتری آماده کنیم. پس از خانم رجوی تشکر می‌کنم و به آلخو تبریک می‌گویم که زنده مانده. اما چیزی که او نگفت این بود که با وجود آن حال وخیم، کنفرانس مطبوعاتی برگزار کرد. او خبرنگاران را گردهم آورد تا توضیح بدهد که همهٔ این ماجرا کار آخوندها است. در حالی که هنوز زخمی و خونین بود، این نیرو را یافت که روی تلفن همراهش مقصران را معرفی کند. به‌واقع فوق‌العاده است. بعدتر که حالش بهتر شده بود، دوباره با خبرنگاران دیدار کرد و توضیح داد که رژیم آخوندها چیست. اینها به‌ظاهر چیزهای ساده‌یی هستند، اما بگذارید نقل‌قولی از کسی بکنم که بسیار دوستش دارم، رومن رولان که گفته بود: قهرمان کسی است که آنچه را که می‌تواند، انجام می‌دهد. تاریخ به ما نشان می‌دهد که برخی می‌توانند بیش از دیگران انجام بدهند. آلخو از جملهٔ آنها است. سپاسگزارم.
پایان
