لشکرکشیِ پرتعداد نمایندگان رئیسی در نقش نامه‌رسانانی ساده در مذاکرات وین

وین؛ صحنه نمایش یا میدان عمل؟ عنوان روزنامه حکومتی همدلی به‌تاریخ ۸آذر در مورد مذاکرات وین نوشت: شاید بتوان گفت که لشکرکشیِ پرتعداد نمایندگان دولت سیزدهم که در نقش نامه‌رسانانی ساده، به اشغالِ اتاق‌های گران‌قیمت هتل کوبورگ وین، انجامیده است؛ به‌مانند گذشته، چیزی جز ابلاغ نظراتِ نظام نباشد و این جوش‌ و خروش ظاهری جز تبلیغاتی پر سروصدا، نشان دیگری نخواهد داشت.
همدلی درباره روند هفتم مذاکرات وین نوشت: آگاهی از حداقل میزانِ دانش سیاسی و اجتناب از توهمات و خودبرتربینی‌های دیکته شده از سوی برخی اتاق‌های فکر، به‌وضوح نشان می‌دهد که بدون دستیابی به توافقی قابل توجه در این زمینه، عملاً درهای اقتصادی هم‌چنان به روی ایران بسته خواهند ماند. حتی کشورهای همسایه نیز بدون حل مسأله برجام و گشایش بسترهای مراودات بین‌المللی مانند سوئیفت و اف.ای.تی.اف، حاضر به برقراری روابط کامل و بدون حاشیه با ایران نبوده و روزبه‌روز با استفاده از فرصت ایجاد شده، فاصله رقابتی خود با ایران را بیشتر و بیشتر می‌کنند. در این مسیر، دل‌خوشی به همراهی‌های قطره‌چکانیِ چین و روسیه نیز به‌مانند بازی خوردنِ کودکی است که در سودای مزهُ شیرینِ آب‌نباتی ناچیز، خود را در اختیار آدم‌ربایی فرصت‌طلب قرار می‌دهد.
همدلی با بیان این‌که دوران بندبازیهای نظام دیگر گذشته است افزود: سخن اصلی چیست؟ رئیسی در چند ماه گذشته نشان داده است که از تکرار بازیهای پوپولیستیِ دولتهایی در گذشته، مانند دولت احمدی‌نژاد و راه‌انداختن بازیهای نمایشی ابایی ندارد. فرصت اما برای ادامه این بازی‌ها، به رخ کشیدنها و تبدیل عرصه مذاکرات هسته‌یی برای نشان دادن تفاوتها و انقلابی‌گریها، تنگ است. فرصتِ بسیاری از مردمان این دیار به‌واسطه کارنابلدی‌های مسئولان سوخته شده و اکنون زمان بازیهای نمایشی گذشته است.
همدلی با هشدار به چشم‌اندازها و پیامدهای شکست در مذاکرات نوشت: سخن از یافتن راهی برای برون رفتن از بحرانی است که فشارها را بر مردم بیش‌ از پیش کرده است. بدون به نتیجه رسیدنِ مذاکرات هسته‌یی، کشور هم‌چنان در دور باطلی از صرف انرژی و هزینه خواهد افتاد که متضرر اصلی آن نه آمریکا و کشورهای غربی که بخش عمده‌یی از طبقه متوسطِ ایران خواهند بود.