به گزارش رسانه‌های حکومتی برخی از وزرای پیشنهادی در کمیسیونهای مجلس فرمایشی از گذشته خود اظهار ندامت کردند، برخی رد شده‌اند و برخی دچار چالش هستند. روزنامه حکومتی جمهوری روز یکشنبه ۲۸مرداد در مطلبی با عنوان «وزارت و شرافت» نوشت:
در جریان بررسی‌هایی که در کمیسیونهای مختلف مجلس درباره وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم با حضور خود افراد پیشنهادشده صورت گرفت، اتفاقاتی افتاده که قابل تأمل و برای افکار عمومی شایان توجه است.
از جمله اخباری که از این کمیسیون‌ها منتشر شده، یکی این است که از فلان وزیر پیشنهادی سؤال شده آیا شما درباره اقداماتی که در دوره حضورتان در مجلس شورای اسلامی کرده‌اید و سخنانی که گفته‌اید و نامه‌یی که امضا کرده‌اید هم‌چنان بر همان نظر هستید؟ او در جواب گفت: «من از آن اقدامات پشیمانم». اگر این خبر درست باشد، با توجه به ویژگی‌های این شخص، تردیدی وجود ندارد که این ابراز پشیمانی با این هدف صورت گرفته که بتواند از مجلس برای راه یافتن به وزارتخانه مورد نظر رأی اعتماد بگیرد.
با قطع نظر از این‌که روش کمیسیونهای مجلس در این زمینه منطقی است یا نوعی تفتیش عقاید محسوب می‌شود، جایگاه وزارت ایجاب می‌کند کسی که برای چنین مسئولیتی اعلام آمادگی می‌کند به‌خاطر کسب رأی اعتماد حاضر نشود از آنچه می‌فهمد عدول کند و طبق میل کسانی که تصمیم‌گیری درباره راه یافتن یا عدم راه یافتن او به وزارتخانه برعهده آنهاست سخن بگوید. این، دقیقاً از مصادیق نفاق است و با شرافت مورد نیاز کسی که قرار است تصدی یک وزارتخانه در نظام جمهوری اسلامی را برعهده بگیرد منافات دارد.
کسی که از گذشته خود ابراز پشیمانی می‌کند اگر این ابراز پشیمانی را قبل از مطرح شدن موضوع تصدی او بر یک وزارتخانه و نیازش به رأی اعتماد مجلس انجام داده بود، در این مرحله به او ایرادی وارد نبود، اما کسی که در تمام سال‌های فعالیت سیاسی خود حتی در همین انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر بر مواضع همیشگی خود پافشاری کرده نمی‌توان ابراز پشیمانی امروزش را واقعی دانست. ابراز پشیمانی مصلحتی نیز نه در شان مسئول یک وزارتخانه است و نه برای جامعه سودی خواهد داشت. نه خود این افراد باید مرتکب چنین کاری شوند و نه مجلس باید آنان را به موضعی بکشاند که وادار شوند به چنین شیوه‌ای پناه ببرند.
