حملات حوثی‌ها به ناوهای جنگی آمریکا و انگلیس بخشی از طرحی است که در آن نیروهای نیابتی تهران به سمت غرب و متحدانش آتش گشوده‌اند.
تلگراف لندن روز ۲۲دیماه در گزارشی از حملات حوثی‌ها به کشتیرانی در دریای سرخ نوشت: غرب باید با تهدید ایران مقابله کند.
در این گزارش آمده است: از اواسط ماه نوامبر، جنبش حوثی‌های مورد حمایت رژیم ایران درگیر یک سری حملات فزاینده به کشتیرانی در دریای سرخ بوده است. روز سه‌شنبه، این کشور کشتی‌های جنگی بریتانیا و آمریکا را هدف قرار داد و با انجام این کار به انتقام‌جویی نظامی دعوت کرد. اواخر پنجشنبه‌شب، پاسخ آمد. جت‌های انگلیسی در یک سری از حملات شامل ۶۰حمله در سراسر یمن به نیروهای آمریکایی پیوستند و به‌دنبال هدف قرار دادن سایت‌های پرتاب هواپیماهای بدون سرنشین و موشک در کنار سیستم‌های دفاع هوایی و انبارهای مهمات بودند.
جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده گفت: این حملات یک پاسخ مستقیم به حملات بی‌سابقه به کشتی‌ها در دریای سرخ است و اظهار داشت که در صورت ادامه تجاوزات حوثی‌ها، از صدور مجوز اقدام بیشتر دریغ نخواهد کرد.
ریشی سوناک و پرزیدنت بایدن در پاسخ زور با زور تصمیم درستی گرفته‌اند. صداهای معمول در سمت چپ از قبل درباره سابقه نظامی غرب در خاورمیانه شکوه و شکایت می‌کنند. اما مقایسه بین عملیات محدود روز پنجشنبه و دخالت‌های در لیبی یا عراق کاملاً اشتباه است.
بریتانیا و آمریکا با مجموعه‌یی از اهداف روشن و دست‌یافتنی وارد این عرصه شده‌اند. بدیهی است که بخشی از هدف کاهش توانایی حوثی‌ها برای دخالت در کشتیرانی جهانی بود. اما عملیات پنجشنبه‌شب نیز به‌گونه‌یی مؤثر یک هشدار بود. اگر ستیزه‌جویان به عملیات نظامی خودشان علیه تجارت دریایی ادامه دهند، حملات هوایی و موشکی نیز ممکن است ادامه یابد.
اما اشتباه است که وقایع یمن را به‌نوعی جدا از آنچه در خاورمیانه در حال رخ دادن است نگاه کنیم. حوثی‌ها تنها یکی از چند گروه تروریستی از جمله حماس در غزه و حزب‌الله لبنان هستند. گروه‌هایی که رژیم ایران در سال‌های اخیر برای دستیابی به جاه‌طلبی‌های بدخواهانه‌اش آنها را پرورانده است.
این یک نفوذ بی‌ثبات‌کننده است که غرب در حال حاضر فاقد استراتژی مشخص برای مقابله [با آن] است. حملات حوثی‌ها به کشتی‌های جنگی آمریکا و بریتانیا بخشی از الگویی است که در آن گروه‌های نیابتی رژیم ایران به سمت غرب و متحدانش، گاهی اوقات با واکنش روشن اندک، آتش باز می‌کنند.
در حالی که گرانت شاپس، وزیر دفاع در مصاحبه با تلگراف، سخنان قاطعی برای رژیم ایران دارد، قابل توجه است که آقای بایدن تمایلی به نام بردن تهران در بیانیه خودش نداشت. به نظر می‌رسد که این الگوی ناامیدکننده ضعف را ادامه می‌دهد. گروه‌هایی که به‌یمن ایران عمل می‌کنند.، از اوایل ماه اکتبر تاکنون نزدیک به ۱۲۰حمله علیه نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه انجام داده‌اند که منجر به زخمی شدن ۶۰پرسنل آمریکایی شده است.
به نظر می‌رسد دولت بایدن از تلافی بیش از حد خشن بیمناک است. این کشور سال‌ها تلاش کرده است تا تهران را به پای میز مذاکره بازگرداند. [دولت بایدن]، به‌دنبال احیای توافق هسته‌یی شکست‌خورده دوران اوباما، تصویب مبادله زندانیان و آزاد کردن دارایی‌های مسدود شده به رژیم است. ثمره این تلاش برای تنش‌زدایی اکنون مشخص است.
بریتانیا نیز نقش خودش را در این روند ایفا کرده است و با وجود این‌که سرویس‌های امنیتی بریتانیا از ۱۵تلاش ایران برای ربودن یا قتل اتباع بریتانیا(یا افرادی که در اینجا زندگی می‌کنند) در سال‌های اخیر جلوگیری کرده‌اند، از نام‌گذاری [تروریستی و تحریم] کردن سپاه پاسداران ایران خودداری کرده است.
نتیجه این تساهل، یک ایران جری‌شده بوده است. [کشوری] که هم‌چنان به‌سمت آمادگی هسته‌یی حرکت می‌کند، درگیر آزمایش موشکی و بحث در مورد همکاری با مسکو در زمینه طراحی تسلیحات است.
نیروهای نیابتی این کشور در سرتاسر منطقه خون می‌ریزند و پول‌های دریافتی معاف‌شده از تحریم‌های ایالات متحده - آخرین دسته آن به حدود ۱۰میلیارد دلار رسید [بابت بدهی ناشی از فروش گاز و برق به عراق] - ارز خارجی لازم برای تأمین مالی این خشونت را فراهم می‌کند. به‌عنوان مثال، گمان می‌رود که ستیزه‌جویان حوثی ماهانه ۱۰۰دلار از تهران دریافت می‌کنند. کاخ‌سفید فکر می‌کند این پول از کجا می‌آید؟
این سابقه ضعف اهمیت این را بیشتر کرد که در این مورد، بریتانیا و ایالات متحده قاطعانه عمل کردند. در واقع، اگر به شبه‌نظامیان حوثی اجازه داده می‌شد که از آن فرار کنند، برای حیثیت و آبروی غرب، در خاورمیانه و فراتر از آن، فاجعه‌بار بود. بریتانیا و آمریکا هنوز با پیامدهای شکست‌شان در حمله به رژیم اسد در سال ۲۰۱۳ زندگی می‌کنند. به دیکتاتور سوریه گفته شده بود که استفاده از سلاح‌های شیمیایی پاسخ نظامی را به‌دنبال خواهد داشت، اما هیچ‌گونه پاسخی داده نشد.
این یک لحظه بالقوه خطرناک است. حوثی‌ها قول داده‌اند انتقام می‌گیرند و این امکان وجود دارد که رژیم ایران جنگ نیابتی این کشور را علیه غرب تشدید کند. به تهران نباید اجازه داد که دچار این توهم شود که هر گونه خشونت بیشتر علیه منافع انگلیس و آمریکا با واکنشی قوی و فوری روبه‌رو نخواهد شد.
