حمایت آلبرتو فراتی قهرمان بوکس ایتالیا
از زندانی سیاسی محمد جواد وفایی ثانی
قهرمان بوکس ایتالیا
امروز احساس می‌کنم باید به جهان فریاد بزنم:
من محمد جواد وفایی ثانی هستم!
وفایی ثانی با جوانان از رویایی به نام آزادی و دموکراسی سخن گفت
و در کشوری که رؤیا دیدن خطرناک است روزنه‌ای از امید به آنها بخشید
آلبرتو فراتی Alberto Frati قهرمان بوکس ایتالیا در مقاله‌ای درباره زندانی سیاسی محمد جواد وفایی ثانی نوشت
چند نفر از شما محمد جواد وفایی ثانی را می‌شناسید؟ احتمالاً هیچ‌کس.
اما همه محمدعلی را می‌شناسند؛ قهرمانی که از رینگ بوکس برای مبارزه در راه حقوق مدنی استفاده کرد و به نماد آزادی برای میلیون‌ها نفر تبدیل شد.
وفایی ثانی، بوکسور سطح بالای ایرانی، دقیقاً همان کاری را کرد که محمدعلی در آمریکا انجام داد. او از بوکس برای رساندن صدایی متفاوت علیه رژیم ایران استفاده کرد. در باشگاهش در مشهد، میان دیوارهایی که گوش دارند، با جوانان از رویایی به نام آزادی و دموکراسی سخن گفت.
به‌عنوان مربی و استاد، هنر نجیب بوکس را به کودکان کار آموزش می‌داد. اما در میان تمرین‌ها، تلاش می‌کرد آینده‌ٔ آن بچه‌ها را تغییر دهد و در کشوری که رؤیا دیدن خطرناک است، روزنه‌ای از امید به آنها ببخشد.
پس از خیزش‌های آبان ۱۳۹۸ وفایی‌ثانی دستگیر شد. او پنج سال را در زندان گذراند؛ میان شکنجه، انفرادی و تحقیر. تمام حقوق انسانی از او گرفته شد. مانند محمدعلی که برای آرمانهایش همه‌چیز را از دست داد، وفایی ثانی نیز بهای انتخاب خود را پرداخت.
او هم‌چون یک جنگجوی واقعی، به ایده‌ٔ «مردمی آزاد» وفادار ماند. او به اعدام محکوم شد.
در ایران، جایی که دختران و پسران فقط رؤیای آزادی دارند، هم‌چنان در سکوت در برابر رژیم مقاومت می‌کنند و به مرگ محکوم می‌شوند، بی‌آن که جهان صدایشان را بشنود.
امیدوارم مردم ایتالیا، فدراسیون بوکس ایتالیا و کمیته المپیک ایتالیا (CONI) پس از خواندن این سخنان، صدای خود را بلند کنند. امیدوارم جوانان ارزشِ مبارزه را درک کنند — نه فقط روی رینگ، بلکه برای آزادی.
ما بوکسورها این را خوب می‌دانیم: در رینگ یاد می‌گیری که حتی وقتی بر زمین می‌افتی، باید دوباره برخیزی. شکست واقعی افتادن نیست، بلکه بر زمین ماندن است.
و امروز احساس می‌کنم باید به جهان فریاد بزنم:
من محمد جواد وفایی ثانی هستم!
و پرسش این است: آیا ما دست‌کم آماده‌ایم نام او را به یاد بسپاریم؟
