«ایران- تغییر رژیم، گره‌گشایی از بحران خاورمیانه»
کنفرانس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک در پاریس
با حضور و سخنرانی خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
و شماری از نمایندگان مجلس ملی و سناتورهای فرانسوی
۷ آذر ۱۴۰۳
سخنرانی‌های نمایندگان مجلس ملی و سنای فرانسه
آندره شاسین رئیس گروه «چپ دموکراتیک و جمهوری‌خواه» در مجلس ملی
و رئیس کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
فیلیپ گوسلن، هروه سولینیاک و خانم کریستین اریگی
نایب‌رئیسان کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک
و سناتور ونسان لواو
دومینیک آتیاس رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپا - رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو - دارنده نشان شوالیه لژیون دونور فرانسه۲۰۱۱ و نشان آفیسیه لژیون دونور ژوئیه ۲۰۲۴
ژان فرانسوا لوگاره مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه (فمو) شهردار پیشین منطقه ۱ پاریس
ژرار وسپیر بنیان‌گذار مدیای «جهان رمزگشایی شده» مدیر تحقیقات در بنیاد مطالعات خاورمیانه (فمو)
ژان پیر برار نماینده و شهردار پیشین
برونو ماسه شهردار شهر ویلیه آدام
فیلیپ گوسلن - نایب‌رئیس کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک
اجازه دهید رسماً انتخاب رئیس جدید خودمان را تبریک بگویم؛ رئیس جدیدی که در واقع یک جوان قدیمی است، اگر بتوانم این‌گونه بگویم. شما آندره شاسین را می‌شناسید. این اشاره نه به سن ایشان، بلکه به تجربه و توجه طولانی‌مدت او به مسأله ایران است.
این بار دیگر فرصتی است که بگوییم ما، فارغ از تفاوتهای فکری و جناح‌بندیهای سیاسی، می‌توانیم اهداف مشترکی را دنبال کنیم برای مبارزاتی که ارزشمندند و ارزش آنها بالاتر از همه چیز است، یعنی مبارزه برای صلح، آزادی، و رهایی.
ما با یک تیم جدید به کار ادامه می‌دهیم تا حمایت بی‌قید و شرط خود را از آرمان یک ایران آزاد اعلام کنیم.
دوستان عزیز، امشب بار دیگر، شما حضور بسیار پرشماری دارید، که از اینجا که نگاه می‌کنم، واقعاً چشمگیر است. چند کلمه‌ای می‌خواهم یادآوری کنم، هر چند متأسفانه هر روز با تصاویر، اخبار و مقالات آن مواجه می‌شویم.
یادآوری می‌کنم که منطقه خاور نزدیک وخاورمیانه یکی از خطیر‌ترین و خشونت‌بارترین دوره‌های تاریخ اخیر خود را پشت سر می‌گذارد.
درگیریها، تنشهای ژئوپلیتیکی، و سرکوب‌های خونین، نه تنها زندگی مردم محلی را با خطر روبه‌رو کرده‌اند، بلکه، چیزی که اهمیت زیادی دارد، ثبات کل منطقه و در ادامه، ثبات جهانی را نیز تهدید می‌کند.
البته در قلب این بی‌ثباتی رژیم ایران نقشی مهم و کلیدی ایفا می‌کند و باید این را با صدای بلند گفت.
این رژیم، تحت فرمان ولی‌فقیه و با سپاه پاسدارانش، نه تنها سرکوب بی‌رحمانه‌ای را علیه مردم خود اعمال می‌کند، بلکه ناامنی را در منطقه دامن می‌زند.
چند ماه پیش، انتخاب رئیس‌جمهوری به‌اصطلاح میانه‌رو را به ما قالب کردند. نمی‌دانم کجایش میانه‌رو است. آمار قربانیان، چون باید از قربانیان نوعی قتل و بی‌شک قتل تمام‌عیار صحبت کرد، به ۸۰۰ اعدام از ابتدای سال رسیده است، و ۵۰۰ اعدام فقط در ۴ماهی که از انتصاب رئیس‌جمهور جدید گذشته است.
میانه‌روی را ببینید؛ ملاحظه کنید چقدر میانه‌رو است.
حتی سازمان ملل در گزارش اخیر دبیرکل که تنها چند هفته پیش منتشر شد، نگرانی عمیقی نسبت به این وضعیت اسفبار ابراز کرده است.
البته باید راه‌حلی برای حل مسأله اسراییل و فلسطین یافت. به نظر من، این مشکل بدون به‌رسمیت شناختن دو دولت قابل حل نیست. این موضوع مطابق با قوانین بین‌المللی و مواضع مکرر سازمان ملل است.
اما راه‌حل پایدار تنها به این محدود نمی‌شود. اینقدرها هم ساده نیست. باید ثباتی در منطقه حاکم شود و این ثبات از تغییر بنیادین در ایران عبور می‌کند.
در این چارچوب، بر سر قدرت ماندن حکومت مذهبی با صلح و امنیت نه تنها در منطقه، بلکه در کل جهان ناسازگار است.
در هشتادمین سالگرد آزادی پاریس، به‌عنوان کسی که به اندیشه دو گل وفادارم، بگذارید سخنان ژنرال دو گل را در رابطه با پاریس و آزادسازی آن یادآوری کنم، گرچه این قیاس می‌تواند مع‌الفارق باشد. ژنرال دو گل گفت پاریس ابتدا تحقیر شد، پاریس خرد شد، پاریس در هم شکست، پاریس شهید شد، اما پاریس آزاد شد، و وی اضافه کرد پاریس به دست خود آزاد شد.
فکر می‌کنم امروز هم ایران تحقیر شد، در هم شکست و شهید شد ولی آنچه ما می‌خواهیم این است که ایران توسط مردم خودش آزاد شود.
این هدفی است که باید با هم دنبال کنیم. بله، بله کلید تغییر واقعاً در دستان مردم ایران است؛ مردمی با تاریخ غنی چند هزار ساله، با تنوع و انعطاف‌پذیری بالا، که بارها و بارها طی سالیان اخیر و طی سالیان دراز در گذشته نشان داده‌اند از حکومت ملاها بیزارند.
تظاهرات‌های گسترده که توسط مقاومت سازمان‌یافته راه انداخته شدند، به‌رغم سرکوب وحشیانه‌ای که چند دقیقه پیش به آن اشاره کردم، گواهی از اراده‌ای بی‌شکاف و شکست ناپذیر برای دستیابی به آزادی، عدالت و دموکراسی هستند.
نزدیک به ده سال می‌شود، عجب سالگردی، که شبکه مقاومت در سرتاسر ایران فعالیت می‌کند و هر روز گسترش می‌یابد. این فعالیت‌ها در پی شکستن دیوار هستند، نه فقط یک دیوار سنگی با برج‌های دیدبانی، بلکه دیواری سرسخت‌تر از دیوار سنگی، که شکستن آن هم سخت‌تر است: دیوار ترس با سایه سنگین، بسیار سنگین، سرکوب.
هزاران کانون شورشی فرهنگ شورش و نفی حکومت را ترویج می‌کنند، حکومتی که به‌نظر می‌رسد هر روز در برابر مردمی آزادیخواه شکست‌پذیرتر می‌شود.
امیدواریم که این نشانه‌ها باز هم بیشتر گسترش بیابند.
مسئولیت ما، چه فردی و چه جمعی، همان تعهدی است که خانم رئیس‌جمهور چند دقیقه پیش یادآوری می‌کردند، تعهد هزاران نماینده مجلس در اقصی‌نقاط جهان.
هزاران نماینده مجلس از هر گرایش سیاسی که متحد شده‌اند برای یادآوری این‌که به‌عنوان نمایندگان مردم کشورهایمان، از مطالبات مشروع مردم ایران برای آزادسازی خود از قید حکومت کنونی‌شان حمایت می‌کنیم.
بی‌شک، دولتهای هر کدام از کشورهایمان باید اهمیت قضیه را بهتر درک کنند. بله، باید رژیم ایران را به‌لحاظ دیپلماتیک بیشتر منزوی کرد. باید تلاش کرد تا ادعای نمایندگی مردم ایران از این رژیم سلب شود
سپاه پاسداران باید در لیست سازمانهای تروریستی اروپا قرار گیرد. این موضوعی است که در سطح اروپا در جریان است.
من جزو کسانی هستم که خواهان این هستند که این نامگذاری محقق شود و فرانسه و دیگر کشورهای اتحادیه اروپا اقدام کنند و این نامگذاری تروریستی را فوراً محقق کنند و نتیجه‌گیریهای لازم را از آن به‌عمل بیاورند.
و بالاخره، به‌عنوان حسن ختام، ما باید حمایتی اخلاقی و سیاسی به‌عمل بیاوریم از اپوزیسیون دموکراتیک ایران که سالیان متوالی است برای آینده‌ای که در آن حقوق‌بشر و آزادیهای بنیادین بالاخره در ایران محترم شناخته می‌شوند، عمل می‌کند.
کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک مدتهاست این انتخاب را کرده است.
درود می‌فرستم به اعضای این کمیته که در این سالن حضور دارند و از ابتدا در کنار ما بودند، شهرداران، نمایندگان سابق پارلمان، نمایندگان کنونی پارلمان و رؤسای گروه‌های پارلمانی مثل آندره شاسین و تعداد زیادی دیگر.
بله، آنها را تشویق کنید. رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران، خانم رجوی، نیز در اینجا حضور دارد و می‌داند که می‌تواند روی حمایت ما از طرح ده ماده‌ای‌اش برای آزادی و برابری و برادری حساب کند.
این طرح نزدیک، بسیار نزدیک به آرمانهای جمهوری است که به‌رغم همه تفاوتها و گرایشاتمان در آن مشترکیم. چند دقیقه پیش به ژنرال دو گل و آزادی پاریس اشاره کردم. بار دیگر همین قیاس را می‌کنم با وجود همه تفاوتهای تاریخی، محلی، منطقه‌یی و غیره و غیره. بار دیگر نقل‌قول می‌کنم از او که در ۱۸ ژوئن گفت که شعله مقاومت نباید خاموش بشود و خاموش نخواهد شد.
بنا بر این ما این شعله را زنده نگه می‌داریم همراه با نیرویی که از قلبمان نشأت می‌گیرد برای تغییری سریع.
این تغییر در ایران فقط برای مردم ایران ضروری نیست بلکه شرط لازم برای صلح و ثبات در خاورمیانه است.
ایرانی دموکراتیک که به زنان و مردان شهروند خود احترام می‌گذارد قطعاً یک عامل سازنده خواهد بود و نه یک عامل بی‌ثباتی.
اگر فرانسه می‌خواهد به ارزشهایش مقید باشد، نقش به‌سزایی در این زمینه باید ایفا کند.
بنا بر این با هم در کمیته پارلمانی برای ایرانی دموکراتیک بار دیگر امشب مثل همیشه، مثل دیروز و امروز و فردا، تعهد مان برای صلح و عدالت و آزادی را صیقل می‌زنیم. باشد تا ایران دموکراتیک بهره خود را به خاورمیانه، به کل جهان، به امنیت ما و به صلح و برابری برساند.
از شما متشکرم
هروه سولینیاک - نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه، از نایب‌رئیسان کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک
اجازه بدهید ابتدا سلام کنم به شما خانم رئیس‌جمهور، مریم رجوی گرامی، سلام می‌کنم به رئیس کمیته شاسین و از او تشکر می‌کنم به‌خاطر قبول مسئولیت ریاست کمیتهٴمان. سلام می‌کنم به همکارانم در کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک
خانم‌ها و آقایان، هر بار با تأسف بسیار در برابر شما در رابطه با وضعیت وخیم حقوق‌بشر در ایران سخن می‌گویم و آرزوی روزی را دارم که بتوانم در حضور شما با شور و شعف پیروزی مقاومت و بازگشت آزادی به تهران و سراسر ایران را جشن بگیرم. ایرانی که دارای فرهنگی غنی و تاریخی چندین هزار ساله است، از مدتها پیش صحنهٔ سرکوبی بی‌رحمانه است که توسط رژیمی اعمال می‌شود که اصول بنیادین کرامت انسانی را پایمال می‌کند. اعدامها در ملأعام که تعدادشان پیوسته در حال افزایش است، به یکی از وحشیانه‌ترین ابزارهای این سرکوب تبدیل شده است. از آغاز سال۲۰۲۴ تاکنون، بیش از هشتصد مورد اعدام به‌ثبت رسیده است. استفاده از مجازات اعدام که اغلب با محاکمه‌های نمایشی همراه است، برای ایجاد وحشت در میان مردمی انجام می‌شود که از دهه‌ها سرکوب رنج برده‌اند و مخالفت کامل خود را با حکومت دینی اعلام کرده‌اند. تظاهراتها توسط جوانانی برگزار می‌شود که شهامتشان را می‌ستایم؛ شهامتی که شاید غیرمنطقی بنماید، اما منطقی بر آن حاکم است؛ شهامت بی‌نظیر خلقی که خواهان آزادی است به‌رغم سرکوب مستمر تظاهراتها.
به یاد داریم ۱۵۰۰ معترضی که در خیابانهای ایران در نوامبر ۲۰۱۹ قتل‌عام شدند و ۷۵۰نفری که در قیام ۲۰۲۲ جان باختند و هم‌چنین هزاران معترضی که اکنون در زندانها به‌سر می‌برند.
این رژیم مردان، زنان، و گاه نوجوانان را قربانی می‌کند، فقط برای ترساندن مردمی که به‌طور مستمر به خیابان‌ها می‌آیند تا خواستار برکناری آن بشوند؛ تظاهراتهایی که اکنون به‌شکلی سازمان‌یافته‌تر و ساختاریافته‌تر، با کانون‌های شورشی سازمان مجاهدین خلق ایران تدارک دیده می‌شود.
رئیس‌جمهور جدید، مسعود پزشکیان، نه‌تنها هیچ‌گونه نقش ضد قدرتی ایفا نمی‌کند، بلکه شریک جنایات رژیم است.
انتخاب او، همان‌طور که همکارم گوسلن پیش‌تر اشاره کرد، چیزی جز نمایش مضحکی از کثرت‌گرایی سیاسی نیست؛ قدرت واقعی هم‌چنان در دست ولی‌فقیه و اطرافیان او است که مستقیماً سرکوب را سازماندهی می‌کنند.
در فرانسه، دیگر هیچ‌گونه توهمی در این زمینه نباید داشته باشیم. هیچ گرایش اصلاح‌طلب قابل قبولی در این رژیم وجود ندارد. هر حمایتی از رئیس‌جمهور کنونی رژیم معادل خیانت به آرمانهای عمیق و مشروع مردم ایران است.
سیاست باج‌گیری را هم فراموش نمی‌کنیم. این رژیم با نگه‌داشتن حدود ده شهروند خارجی، از جمله سه فرانسوی، به‌عنوان گروگان، به‌دنبال فشار بر دولتهای غربی است. پاسخ ما باید قاطع و سازش‌ناپذیر باشد.
فرانسه، همراه با شرکای اروپایی و جامعه بین‌المللی، باید به محکومیت این اقدامات ننگین ادامه دهد و در برابر رژیمی که زندگی انسان‌ها را به ابزاری برای فشار تبدیل کرده و حقوق بنیادی را پایمال می‌کند، کوتاه نیاید.
ما باید برای انزوای این رژیم تلاش کنیم، از اپوزیسیون دموکراتیک حمایت کنیم و بدون قید و شرط از مدافعان حقوق‌بشر ایرانی پشتیبانی کنیم.
نمایندگان مجلس فرانسه نباید هیچ‌گونه معامله‌یی را درباره حقوق اپوزیسیون ایران، شورای ملی مقاومت ایران و اعضای مجاهدین خلق که پناهنده سیاسی در کشور ما و نیازمند حمایت ما هستند بپذیرند.
این مبارزه فراتر از ملاحظات حزبی است؛ این یک وظیفه اخلاقی و جهانی است.
سران رژیم ایران مرتکب جنایاتی می‌شوند که روزی باید در دادگاه کیفری بین‌المللی پاسخگوی آن باشند، همان‌طور که گزارش اخیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد نقض حقوق‌بشر در ایران به تفصیل به آن پرداخته است.
بنابراین، ما باید برای دستیابی به این هدف تلاش کنیم. من تمامی نمایندگان مجلس این کشور را فرا می‌خوانم که متعهد شوند، عظمت تاریخمان را به‌جا بیاورند و کمک کنند به برقراری دموکراسی، انتخابات آزاد و حکومت قانون و به مردم ایران بدون وقفه اعلام کنند که ما در کنار آنها هستیم تا زمانی که آزادی بر دیکتاتوری مذهبی پیروز شود.
متشکرم.
کریستین اریگی- نمایندهٔ مجلس ملی فرانسه، از نایب‌رئیسان کمیته پارلمانی برای ایران دموکراتیک
با تواضع بسیار در مقابل شما، این جمع بزرگ، حاضر می‌شوم و به‌خوبی به‌خاطر حضور شما متوجه افتخاری هستم که نصیبم شده است. افتخاری که با عنوان معاون رئیس این کمیته به من اعطا شده. متشکرم؛ این افتخار بزرگی است و هم‌چنین مایه افتخار بزرگ است، چون ایران را از نزدیک می‌شناسم؛ از طریق فرهنگ، از طریق آثار ادبی باشکوه و با عظمت و بی‌پایان آن،
کشوری که دوست داشتم به‌خاطر میراث فوق‌العاده‌اش از این کشور بازدید کنم.
هرگز نتوانسته‌ام این کار را انجام بدهم. امروز به جمع شما پیوسته‌ام و به این کمیته ملحق شده‌ام، چون اول از همه به فراخوانی پاسخ دادم که من به‌عنوان یک زن، خطاب به تمام زنان جوان و زنانی که مبارزه می‌کنند، داده شد. زیرا هرجا که حقوق زنان نادیده گرفته شود، حقوق‌بشر نادیده گرفته شده است. هر جا حقوق زنان نادیده گرفته شود، تمامی آزادیهای عمومی و تمام آزادی‌ها نادیده گرفته شده است. اینها در هر جا که دیکتاتوری وجود دارد، اتفاق می‌افتد.
هم‌چنین به این کمیته پیوستم، چون می‌خواستم به کسانی ادای احترام کنم که هر روز، چه باران بیاید، چه باد یا برف، در خیابان دانشگاه حضور دارند و تلاش می‌کنند نمایندگان را متقاعد کنند که به شما بپیوندند. نمی‌دانم آنها کجا هستند، اما می‌خواهم که آنها را تشویق کنیم.
آنها تمام روزهای تابستان در گردهمایی‌ها حضور داشتند و در تمامی احزاب سیاسی بودند
به همین دلیل می‌خواستم از تلاش‌ها و اعتقادات محکم آنها قدردانی کنم. آنها به‌واقع مبارزان واقعی پاریس هستند. اما در هر صورت، تمام تلاش خود را می‌کنند تا پروژه‌شان، یا بهتر بگویم آنچه که خانم رئیس‌جمهور گفت، به‌پیش ببرند. چرا که در این تونل وحشتناکی که ایران امروز و سال‌ها تحت دیکتاتوریهای مختلف تجربه می‌کند، شما توانسته‌اید بذر امید را بکارید؛ امید به پروژه‌یی که وقتی به کشور خود بازگشتید و زمام امور را به دست گرفتید، بتوانید اجرا و اعمال حاکمیت کنید. چرا که این کشور شایسته یک دموکراسی زنده است و مردم ایران منتظر شما هستند. بنابراین امیدوارم که برای مدت طولانی نایب‌رئیس کمیته نباشم، چرا که شما به کشور خود بازگشته‌اید.
ادامه دارد
