هنگامی‌که سیل ۱۷استان کشور را در نوردیده، مهره‌های رژیم تنها به گرفتن عکس‌های یادگاری بسنده کردند و البته این رفتار‌ِ راهبردی‌ِ رژیم آخوندی با مردم ایران است، از رها کردن مردم در کوره‌ٔ کورنا توسط شخص خامنه‌ای که ابتدا گفت: «مسأله‌ٔ مهمی نیست خیلی بزرگش نکنید» تا هنگامی‌که گفت: «این یک مسأله‌ٔ گذراست» و در نهایت ورود واکسن معتبر به ایران را ممنوع کرد و با کرونا به کشتار مردم پرداخت. سیاست‌های ضدمردمی آخوندهای حاکم در تمامی پهنه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی گسترده شده و نفرت مردم از حاکمیت را به نقطه‌ٔ انفجار رسانده، به‌نحوی که مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی لاجرم به آن اعتراف می‌کنند.
آخوند فاضل میبدی، عضو مجمع مدرسین حوزه قم روز ۱۴دی ۱۴۰۰ در گفتگو با روزنامه حکومتی همدلی اعتراف کرد: «مردم، وضع موجود را به‌حساب روحانیت می‌گذارند. . وی گفت: متأسفانه نگاه مردم به روحانیان نگاه بدی است... بسیاری از طلابی که می‌خواهند به بازار بروند، خریدی دارند، یا کاری دارند، یا می‌خواهند به مغازه‌ای بروند، سعی می‌کنند با لباس روحانیت نروند، برای این‌که مردم متلک یا فحش می‌دهند».
آخوند میبدی گفت: «امروزه روحانیت کمتر با لباس روحانی در مجامع عمومی ظاهر می‌شود که معذب نشود. روحانی در تاکسی می‌نشیند، مردم متلک می‌گویند. مردم گرانی و تمام مشکلات را از چشم روحانیت می‌بینند».
همین روزنامه در مقاله دیگری اعتراف کرده: «چهار دهه پس از انقلاب، شکاف‌های طبقاتی و درجه فلاکت به حدی رسیده که آشغال گردی زنان و کودکان به امری عادی مبدل شده است»
این روزنامه سپس با اذعان به اشرافیت آخوندی هشدار می‌دهد:
«توجه برخی از روحانیت به؛ مظاهر دنیوی، جذابیت موقعیت‌های دولتی و سیاسی، گرایش نسل جدید روحانیت به زندگی مجلل و حضور در مناصب سیاسی، باعث شده تا بخشی از روحانیان به‌قصد کسب فرصت‌های شغلی در نهادها و سازمانهایی در حوزه صنعت، نفت، ورزش، تفریحات و حتی کشتارگاهها به کار مشغول شوند... موضوعی که تا ۴دهه پیش حتی تصورش هم مشکل بود».
این روزنامه سپس به درهم‌شکستگی دکان دین‌فروشی آخوندها اعتراف کرده و نوشته است: «کم رونق شدن مکانها و مناسک مذهبی مانند مساجد و نماز‌های جمعه از نمودهای این وضعیت است».
