آزادی، واژه‌یی‌ست که جانهای بسیاری در تاریخ برای آن فدا شده، واژه‌یی که ایستادگی برای آن آسان نیست! چندماه از سرنگونی شاه و بر سرکار آمدن شیخ نگذشته بود که خمینی استبداد را حاکم کرد. مدعیان دروغین یا میدان مبارزه را ترک کردند یا هم‌چون حزب توده به‌زیر عبای شیخ خزیدند. دیگر به‌زبان راندن واژه‌ٔ آزادی رایگان نبود! اما بودند مبارزانی که انتخاب کرده بودند بهای آزادی را تمام‌عیار بپردازند.
در همان روزگار و در شرایطی که گردهمایی‌های مجاهدین با چوب و چماق و گلوله هدف قرار می‌گرفت، مسعود رجوی در سخنانی در امجدیه تهران ۲۲خرداد۵۹ گفت: «هرکس که بخواد آزادی‌های انسانی، انقلابی و اسلامی رو محدود بکنه نه اسلام رو شناخته نه انسان رو و نه انقلاب رو. آزادی ضرورت دوام انسان در مقام انسانی‌ست وإلا که که با حیوانات که فرقی نداره وإلا مسؤولیتی و وظیفه‌یی نداره وإلا دنیای انسانی به جهان حیوانی تنزل خواهد کرد».
و این راه ادامه یافت، به‌بهای ۱۲۰هزار شهید سرفراز راه آزادی! و اکنون پایه و بنیان مقاومت ایران همان آزادی است. مقاومت ایران بهای سنگینی برای دفاع از آزادی پرداخته است، آری آزادی خجسته آزادی. ماده‌ٔ دوم از طرح ۱۰ماده‌ای خانم مریم رجوی برای ایران فردا نیز به اصل آزادی‌ها پرداخته است، در این ماده آمده است.
آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات و فضای مجازی، انحلال سپاه پاسداران، نیروی تروریستی قدس، لباس شخصیها، بسیج ضد‌مردمی، وزارت اطلاعات، شورای انقلاب فرهنگی و همهٔ گشتها و نهادهای سرکوبگر در شهر و روستا و در مدارس، دانشگاهها، ادارات و کارخانه‌ها
