روزی نیست که خبر ناگوار جان باختن یک شهروند ایرانی در اثر سؤ‌مدیریت و سیاستهای کلان دزدیها و چپاول اموال ملت توسط آخوندها نرسد.
سایت حکومتی خبرآنلاین ۹آبان نوشت، آتش‌سوزی در مدرسه چابهار تقصیر پریزهای برق بود!
پاسدارحمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش آخوندی روز جمعه در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران در خصوص آتش‌سوزی خوابگاه دانش آموزی دبیرستانی در چابهار گفت: ما این مدرسه را به‌عنوان یک مدرسه غیردولتی و همانند سایر مدارس مشابه می‌شناسیم و مجوز این مدرسه برای دانشگاه دریانوردی و زیر نظر آنهاست.
به گزارش رسانه حکومتی مهر وی تصریح کرد: «ما به‌عنوان آموزش و پرورش در این مدرسه نظارت داریم اما خوابگاه و همه موارد مربوط به آن زیر نظر دانشگاه است و مستقیم آن را مدیریت نمی‌کنیم». در همین حال یکی از مصدومان آتش‌سوزی خوابگاه مدرسه چابهار جان باخت و به این ترتیب شمار کشته شدگان این حادثه به ۳تن رسید.
درباره این اظهارنظر وزیر رژیم لازم است گفته شود اولا همه مدارس کشور از هر نوعی زیر نظر مستقیم آموزش و پرورش اداره می‌شوند و در ایران مدرسه خصوصی به مفهوم واقعی آن وجود ندارد. ثانیاً طبق اساسنامه مدارس شبانه روزی، در تأسیس مدارس شبانه‌روزی چه دولتی و چه غیردولتی یا تبدیل مدارس عادی به مدارس شبانه‌روزی الزامی است که مدرسه دارای فضاهای آموزشی، پرورشی و امکانات و تجهیزات مناسب و مورد نیاز شبانه‌روزی باشد و مناسب بودن محل ، ساختمان ، امکانات و تجهیزات مدارس شبانه‌روزی باید به تأیید مدیریت نوسازی و تجهیز مدارس استان برسد.
آقای وزیر پذیرفته‌اند که دستگاه آموزش و پرورش بر این مدرسه نظارت دارد، پرسش این است که مسئولیت آموزش و پرورش به‌عنوان ناظر در این حادثه چیست؟ اگر مسئولان آموزش و پرورش قبل از وقوع این حادثه موارد نقص در تجهیزات خوابگاه دانش‌آموزان را کتباً به مؤسس یا مؤسسان مدرسه اعلام کرده‌اند تقصیری متوجه آنها نیست اما اگر اداره کل نوسازی به‌عنوان سازمان تخصصی و مسئول از این خوابگاه بازدید نکرده و تذکری نداده است تقصیر به‌صورت تضامنی متوجه مؤسس و سازمان ناظر است.
نظارت بر نیروی انسانی، فضاهای آموزشی و امکانات و تجهیزات مدارس غیردولتی برعهده آموزش و پرورش است. وظیفه سازمان نوسازی و تجهیز مدارس بازدید دوره‌ای و کنترل تجهیزات و اطمینان از رعایت ضوابط و استانداردها در همه بخشهای مدرسه از جمله خوابگاه مدارس دولتی و غیردولتی است. وابسته بودن این مدرسه به دانشگاه علوم دریانوردی مسئولیت آموزش و پرورش و سازمان نوسازی و تجهیز مدارس را در قبال اینگونه حوادث به‌عنوان دستگاه ناظر منتفی نمی‌کند؛ مگر این‌که آموزش و پرورش تعریف جدیدی از نظارت ارائه دهد.
وزیر آموزش و پرورش درباره پیشگیری از وقایع مشابه که سال گذشته نیز در یک خوابگاه دانش‌آموزی اتفاق افتاده بود و منجر به مرگ یک دانش‌آموز شد گفت: «همه توانمان را در خصوص پیشگیری به کار می‌گیریم، حالا ممکن است در خوابگاهی چند پریز روی هم قرار بگیرند و جرقه خورده باشد. ما مدرسه‌سازی در کشور را به شکل استاندارد آغاز کرده‌ایم و نوع ساخت مدارس متفاوت خواهد شد».
به نظر می‌رسد جمله‌ی ’حالا ممکن است... .’ متناسب با جایگاه وزیر به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی آموزش و پرورش نیست. خانواده‌های کشته شدگان و مصدومان و دانش‌آموزان و معلمان مدرسه حداقل انتظار شنیدن چنین جمله‌ای را ندارند که در آن روی هم افتادن پریزهای برق و جرقه زدن یک اتفاق عادی وانمود شده است.
اگر وزارت آموزش و پرورش از حادثه آتش‌سوزی خوابگاه دانش‌آموزان مدرسه چاه رحمان نصرت‌آباد زاهدان در آبان ۸۹ درس گرفته بود و عزم مسئولان برای پیشگیری از حوادث مشابه جزم بود، به سازمان نوسازی کشور یا حداقل اداره کل نوسازی استان سیستان و بلوچستان مأموریت می‌دادند که تجهیزات خوابگاههای مدارس شبانه‌روزی را کنترل کنند تا درست یکسال بعد از آن حادثه مرگبار، چنین فاجعه‌ای با همان کیفیت در یک خوابگاه شبانه روزی با تلفات بیشتر تکرار نشود.
درباره این سخن وزیر که «حالا ممکن است در خوابگاهی چند پریز روی هم قرار بگیرند و جرقه خورده باشد»، جز اظهار تأسف عمیق چه می‌توان گفت!؟ آقای وزیر باید توجه کنند که همین جرقه، تاکنون در استان سیستان و بلوچستان در ۲مدرسه جان ۴ دانش‌آموز را گرفته است. آیا اگر این اتفاق در مدرسه فرزندان مقامات آموزش و پرورش رخ می‌داد با همین لحن و این ادبیات در مورد آن سخن می‌گفتند؟
نکته مهم‌تر این‌که وزیر محترم از ابراز یک همدردی ساده با خانواده‌های داغدیده و معلمان و دانش‌آموزان این مدرسه خودداری کرده است و در واقع برای تبرئه مدیرانی که در بهترین حالت قصور ورزیده‌اند، با آرامش از کنار ماجرا گذشته است؛ انگار نه انگار که ۳دانش‌آموز در این حادثه جان باخته‌اند.
وزیر محترم هم‌چنین گفته است: «ما مدرسه‌سازی در کشور را به شکل استاندارد آغاز کرده‌ایم و نوع ساخت مدارس متفاوت خواهد شد» اما سخنی درباره بازنگری در ایمنی مدارس موجود نگفته است.
آقای وزیر بهتر از همه می‌داند که وظیفه سازمان نوسازی و تجهیز مدارس، فقط ساختن مدارس جدید نیست، این سازمان با در اختیار داشتن ۲هزار میلیارد تومان بودجه سال جاری، وظیفه مقاوم سازی و تعمیر و نگهداری ساختمان و تجهیزات مدارس موجود را هم بر عهده دارد. آموزش و پرورش وظیفه دارد که ایمنی فرزندان مردم در مدارس را تأمین کند و اگر در مدرسه‌ای چه شبانه روزی و چه عادی، پریزهای برق روی هم قرار گرفته‌اند و احتمال جرقه زدن وجود دارد باید این پریزها را از هم جدا کند تا جرقه نزنند.
سایت حکومتی خبرآنلاین ۹آبان نوشت، آتش‌سوزی در مدرسه چابهار تقصیر پریزهای برق بود!
پاسدارحمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش آخوندی روز جمعه در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران در خصوص آتش‌سوزی خوابگاه دانش آموزی دبیرستانی در چابهار گفت: ما این مدرسه را به‌عنوان یک مدرسه غیردولتی و همانند سایر مدارس مشابه می‌شناسیم و مجوز این مدرسه برای دانشگاه دریانوردی و زیر نظر آنهاست.
به گزارش رسانه حکومتی مهر وی تصریح کرد: «ما به‌عنوان آموزش و پرورش در این مدرسه نظارت داریم اما خوابگاه و همه موارد مربوط به آن زیر نظر دانشگاه است و مستقیم آن را مدیریت نمی‌کنیم». در همین حال یکی از مصدومان آتش‌سوزی خوابگاه مدرسه چابهار جان باخت و به این ترتیب شمار کشته شدگان این حادثه به ۳تن رسید.
درباره این اظهارنظر وزیر رژیم لازم است گفته شود اولا همه مدارس کشور از هر نوعی زیر نظر مستقیم آموزش و پرورش اداره می‌شوند و در ایران مدرسه خصوصی به مفهوم واقعی آن وجود ندارد. ثانیاً طبق اساسنامه مدارس شبانه روزی، در تأسیس مدارس شبانه‌روزی چه دولتی و چه غیردولتی یا تبدیل مدارس عادی به مدارس شبانه‌روزی الزامی است که مدرسه دارای فضاهای آموزشی، پرورشی و امکانات و تجهیزات مناسب و مورد نیاز شبانه‌روزی باشد و مناسب بودن محل ، ساختمان ، امکانات و تجهیزات مدارس شبانه‌روزی باید به تأیید مدیریت نوسازی و تجهیز مدارس استان برسد.
آقای وزیر پذیرفته‌اند که دستگاه آموزش و پرورش بر این مدرسه نظارت دارد، پرسش این است که مسئولیت آموزش و پرورش به‌عنوان ناظر در این حادثه چیست؟ اگر مسئولان آموزش و پرورش قبل از وقوع این حادثه موارد نقص در تجهیزات خوابگاه دانش‌آموزان را کتباً به مؤسس یا مؤسسان مدرسه اعلام کرده‌اند تقصیری متوجه آنها نیست اما اگر اداره کل نوسازی به‌عنوان سازمان تخصصی و مسئول از این خوابگاه بازدید نکرده و تذکری نداده است تقصیر به‌صورت تضامنی متوجه مؤسس و سازمان ناظر است.
نظارت بر نیروی انسانی، فضاهای آموزشی و امکانات و تجهیزات مدارس غیردولتی برعهده آموزش و پرورش است. وظیفه سازمان نوسازی و تجهیز مدارس بازدید دوره‌ای و کنترل تجهیزات و اطمینان از رعایت ضوابط و استانداردها در همه بخشهای مدرسه از جمله خوابگاه مدارس دولتی و غیردولتی است. وابسته بودن این مدرسه به دانشگاه علوم دریانوردی مسئولیت آموزش و پرورش و سازمان نوسازی و تجهیز مدارس را در قبال اینگونه حوادث به‌عنوان دستگاه ناظر منتفی نمی‌کند؛ مگر این‌که آموزش و پرورش تعریف جدیدی از نظارت ارائه دهد.
وزیر آموزش و پرورش درباره پیشگیری از وقایع مشابه که سال گذشته نیز در یک خوابگاه دانش‌آموزی اتفاق افتاده بود و منجر به مرگ یک دانش‌آموز شد گفت: «همه توانمان را در خصوص پیشگیری به کار می‌گیریم، حالا ممکن است در خوابگاهی چند پریز روی هم قرار بگیرند و جرقه خورده باشد. ما مدرسه‌سازی در کشور را به شکل استاندارد آغاز کرده‌ایم و نوع ساخت مدارس متفاوت خواهد شد».
به نظر می‌رسد جمله‌ی ’حالا ممکن است... .’ متناسب با جایگاه وزیر به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی آموزش و پرورش نیست. خانواده‌های کشته شدگان و مصدومان و دانش‌آموزان و معلمان مدرسه حداقل انتظار شنیدن چنین جمله‌ای را ندارند که در آن روی هم افتادن پریزهای برق و جرقه زدن یک اتفاق عادی وانمود شده است.
اگر وزارت آموزش و پرورش از حادثه آتش‌سوزی خوابگاه دانش‌آموزان مدرسه چاه رحمان نصرت‌آباد زاهدان در آبان ۸۹ درس گرفته بود و عزم مسئولان برای پیشگیری از حوادث مشابه جزم بود، به سازمان نوسازی کشور یا حداقل اداره کل نوسازی استان سیستان و بلوچستان مأموریت می‌دادند که تجهیزات خوابگاههای مدارس شبانه‌روزی را کنترل کنند تا درست یکسال بعد از آن حادثه مرگبار، چنین فاجعه‌ای با همان کیفیت در یک خوابگاه شبانه روزی با تلفات بیشتر تکرار نشود.
درباره این سخن وزیر که «حالا ممکن است در خوابگاهی چند پریز روی هم قرار بگیرند و جرقه خورده باشد»، جز اظهار تأسف عمیق چه می‌توان گفت!؟ آقای وزیر باید توجه کنند که همین جرقه، تاکنون در استان سیستان و بلوچستان در ۲مدرسه جان ۴ دانش‌آموز را گرفته است. آیا اگر این اتفاق در مدرسه فرزندان مقامات آموزش و پرورش رخ می‌داد با همین لحن و این ادبیات در مورد آن سخن می‌گفتند؟
نکته مهم‌تر این‌که وزیر محترم از ابراز یک همدردی ساده با خانواده‌های داغدیده و معلمان و دانش‌آموزان این مدرسه خودداری کرده است و در واقع برای تبرئه مدیرانی که در بهترین حالت قصور ورزیده‌اند، با آرامش از کنار ماجرا گذشته است؛ انگار نه انگار که ۳دانش‌آموز در این حادثه جان باخته‌اند.
وزیر محترم هم‌چنین گفته است: «ما مدرسه‌سازی در کشور را به شکل استاندارد آغاز کرده‌ایم و نوع ساخت مدارس متفاوت خواهد شد» اما سخنی درباره بازنگری در ایمنی مدارس موجود نگفته است.
آقای وزیر بهتر از همه می‌داند که وظیفه سازمان نوسازی و تجهیز مدارس، فقط ساختن مدارس جدید نیست، این سازمان با در اختیار داشتن ۲هزار میلیارد تومان بودجه سال جاری، وظیفه مقاوم سازی و تعمیر و نگهداری ساختمان و تجهیزات مدارس موجود را هم بر عهده دارد. آموزش و پرورش وظیفه دارد که ایمنی فرزندان مردم در مدارس را تأمین کند و اگر در مدرسه‌ای چه شبانه روزی و چه عادی، پریزهای برق روی هم قرار گرفته‌اند و احتمال جرقه زدن وجود دارد باید این پریزها را از هم جدا کند تا جرقه نزنند.
