برای مخالفان قذافی راه‌اندازی چرخهای تولید نفت در اولویت قرار دارد، چرا که نفت سرمایه عظیم لیبی است. قبل از جنگ لیبی با تولید روزانه یک و شش دهم میلیون بشکه نفت، دو درصد تولید جهانی را در اختیار داشت. این کشور در مقایسه با دیگر کشورهای آفریقایی بیشترین ذخایر نفتی این قاره را برابر با چهل‌و چهار میلیارد بشکه در اختیار دارد. لیبی هشتادوپنج درصد از نفت خود را روانه اورپا می‌سازد. اما چه کسانی دنبال نفت لیبی هستند. بیش از همه انی ـ شرکت نفتی ایتالیایی است. تماس مستقیمی که این شرکت در ماه آوریل با رهبران اپوزیسیون برقرار کرد نشان داد که حاضر نیست جایگاه نخست خود را به رقبا واگذار کند. پیش از آغاز قیام لیبی شرکت انی که اولین تولیدکننده خارجی نفت در لیبی بود پانزده درصد تولید نفت این کشور را دراختیار داشت. به گفته کارشناسان دوسال لازم است تا تولید نفت در لیبی به سطحی برابر با زمان پیش از جنگ برسد. بدون تردید شرکت انی در خط مقدم قرار می‌گیرد اما شرکت توتال فرانسه هم بهره کافی خواهد برد. بحث بر سر اختصاص 35درصد از قراردادهای نفتی با این کشور در جریان است. قطر پترلیوم، وتول سوئیس هم از این میان سهمی برده‌اند و در آخر بریتیش پترولیوم و شل انگلیسی ـ هلندی و کونوکوی آمریکا قرار دارند.
چین و روسیه با حمایت از قذافی و مخالفت با قیام مردم این کشور بازنده‌این رقابت نفتی هستند.
چین و روسیه با حمایت از قذافی و مخالفت با قیام مردم این کشور بازنده‌این رقابت نفتی هستند.
