انقلاب در مصر - میز گرد با شرکت دکتر نوال سعداوی و سعدالدین ابراهیم

تلويزيون الجزيره انگليسی: پنج ماه از انقلاب مصر می‌گذرد. ما اکنون در کجای کار هستیم، در ابتدا یا در وسط؟

نوال السعداوی: ما در ابتدای کار هستیم. قدم اول کار. ادامه کار بستگی به قدرت مردم دارد. می‌دانید که مسأله اصلی توازن قدرت است… … از آن‌جا که قدرت توده میلیونی مردم از تمامی قدرتها، بیشتر است، ما پیروز شدیم. برای این‌که پیروزی ما تثبیت شود، نیاز به زمان است. البته باید مطمئن شویم که قدرت مردم استمرار یابد و نه این‌که فکر کنیم همه چیز تمام شده و الآن می‌توانیم به خانه‌هایمان بازگردیم. باید توده میلیونی را در میدان تحریر، در خیابانها، در شهر سوئز، در اسکندریه و همه جا حفظ کنیم. به جز این گزینه دیگری نداریم.

سعدالدین ابراهیم، جامعه شناس و نویسنده: هنوز ساختار رژیم قبلی در مصر باقی است. البته ما جوانان مصری را داریم که قدرت دارند، ولی سازماندهی ندارند. … ما در مسیر درستی هستیم، ولی راه پیش رو، پر از دست انداز است.

نووال السعداوی: در یک کشور دموکراتیک، زنان و مردان باید حقوق مساوی داشته باشند، هیچ تمایزی میان ادیان نباشد، دولت کاملاً غیرمذهبی باشد، قوانین خانواده و مدنی بر پایه اصول غیرمذهبی باشد. همه مردم در مقابل قانون و قانون اساسی مساوی باشند و هیچ نهاد دولتی بر پایه مذهب نباشد. دموکراسی یک پدیده سیاسی نیست… وقتی شوهر بتواند چهار زن بگیرد، چطور می‌توان انتظار داشت که پارلمان دموکراتیک باشد.

دموکراسی تنها به انتخابات آزاد یا حکومت اکثریت نیست… انقلاب، هنر ممکن کردن غیرممکن هاست. بگذارید به آمال و آرزوهای انقلاب فکر کنیم. قبل از هرچیز ما نیاز به یک قانون اساسی داریم که همه مردم در چشم آن یکسان باشند. سپس باید قوانین جدید برای احزاب سیاسی تدوین شود تا بتوانند روح انقلاب را در خود جاری کند… ما به‌خاطر انقلاب وجود داریم.

سعدالدین ابراهیم، جامعه شناس و نویسنده: تمامی انقلابها توسط جوانان به‌وجود آمده است. هیچ انقلابی در تاریخ توسط میانسالان یا سالمندان ایجاد نشد. همواره نسل انگیزاننده و محرک، یعنی جوانان، انقلاب را به دوش می‌کشند. آنها هستند که ریسک پذیرند. سایر قشرهای جامعه از این جوانان حمایت می‌کنند و اطراف آنها بسیج می‌شوند. مصر هم هیچ تفاوتی با سایر انقلابها چه در ایران، چه در فرانسه یا دیگر کشورها ندارد.

… انقلابها در گذشته ربوده شده‌اند. نمونه آن انقلاب ایران است. مجاهدین خلق، مانند همین جوانانی که به میدان تحریر قاهره رفتند، در ایران انقلاب کردند، ولی (خمینی) از پاریس و بغداد آمد و این انقلاب را ربود. به همین خاطر من نگرانم که این انقلاب هم مانند انقلاب ایران ربوده شود.

نووال السعداوی: بله، درست است. ممکن است انقلابها ربوده شوند. در انقلاب ژانویه مصر هیچ حرفی از اسلام نبود، . تمامی شعارها در مورد عدالت، احترام، شایستگی و اصول غیرمذهبی بود. … … باید به پایگاه توده‌یی خود یعنی قدرت توده میلیونی بازگردیم که خواستار عدالت اجتماعی است.