مهدی کوهکن، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در نامه‌یی نوشته است که در صورت عدم درمان ممکن است پایش را از دست بدهد.
به گزارش دریافتی، مهدی (کوروش) کوهکن، زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین نیازمند عمل جراحی است اما مسئولان قضایی و دادستانی تهران با توقف درمان وی و عدم اعزام این زندانی به بیمارستان وضعیت بدی برای وی به وجود آورده‌اند. وضعیتی که ممکن است باعث از دست دادن پایش شود.
مهدی کوهکن با نگارش نامه‌یی از درون زندان درباره این موضوع نوشته است: «توقیف اجباری روند درمانی باعث عفونت پایم شده و ناچار برای جلوگیری از گسترش عفونت و مهار شدن آن به استفاده از قرصهای آنتی‌بیوتیک روی آوردم که استفاده مکرر از این داروها مشکلات گوارشی برایم به وجود آورده است».
متن کامل نامه این زندانی سیاسی بدین شرح است:
«بارها گفته‌ام که در زیر شکنجه در بند ۲۴۰ بازداشتگاه اوین زانوی پای راستم از ناحیه مینیسک آسیب دید و بعد از ۱۷ماه پیگیری مستمر خودم و خانواده‌ام بالاخره دادستان با شرط پرداخت هزینه‌ها از جانب خودم، مجوز اعزام به بیمارستان را صادر کرد. به این ترتیب در اول خردادماه سال جاری (۱۳۹۰) در بیمارستان طالقانی تهران مورد عمل جراحی قرار گرفتم، آن هم در حالی که دست و پایم با دست‌بند و پابند به تخت بیمارستان بسته شده بود و مأموران از بدرفتاری در حق من کوتاهی نمی‌کردند.
این وضعیت باعث گرفتگی کمر و گردنم شد و تا هفته‌ها بعد از عمل از درد ناشی از گرفتگی رنج می‌بردم. یکی دو روز بعد از عمل، و در حالی که روند درمانی این‌جانب هنوز به پایان نرسیده بود، دوباره به بازداشتگاه اوین بازگردانده شدم. از همین روی قرار شد که بعد از یک هفته به بیمارستان اعزام گردم تا درمان من ادامه یابد. اما اکنون یک ماه از آن تاریخ می‌گذرد و به‌رغم تقاضاهای مکرر و پیگیریهای خود و خانواده‌ام، دادستان هنوز برای بازگشت من به بیمارستان مجوز صادر نکرده است.
توقیف اجباری روند درمانی باعث عفونت پایم شده و ناچار برای جلوگیری از گسترش عفونت و مهار شدن آن به استفاده از قرصهای آنتی‌بیوتیک روی آوردم که استفاده مکرر از این داروها مشکلات گوارشی برایم به وجود آورده است. البته این مسأله و حتی شدت یافتن عفونت پا که ممکن است به قطع پای من منجر شود، چندان برای دادستان مهم نیست. پیش از من چند تن از هم‌بندیانم، محسن دکمه‌چی، البرز قاسمی، حسن ناهید و آخرین آنها هم هدی صابر بر اثر عدم رسیدگیهای پزشکی در وضعیت بحرانی قرار گرفتند و جانشان را از دست دادند. از این جهت به نظر نمی‌رسد که حتی قطع شدن پای من نگرانی آقای دادستان را به همراه داشته باشد.
از این روی اعلام می‌کنم، هرگونه آسیبی بر اثر کوتاهی در ادامه‌ی مداوا به من وارد شود، مقصر اصلی آن شخص دادستان تهران است. آیا این نوشته باعث خواهد شد که فریادرسی برای من پیدا شود».
به گزارش دریافتی، مهدی (کوروش) کوهکن، زندانی سیاسی بند ۳۵۰ زندان اوین نیازمند عمل جراحی است اما مسئولان قضایی و دادستانی تهران با توقف درمان وی و عدم اعزام این زندانی به بیمارستان وضعیت بدی برای وی به وجود آورده‌اند. وضعیتی که ممکن است باعث از دست دادن پایش شود.
مهدی کوهکن با نگارش نامه‌یی از درون زندان درباره این موضوع نوشته است: «توقیف اجباری روند درمانی باعث عفونت پایم شده و ناچار برای جلوگیری از گسترش عفونت و مهار شدن آن به استفاده از قرصهای آنتی‌بیوتیک روی آوردم که استفاده مکرر از این داروها مشکلات گوارشی برایم به وجود آورده است».
متن کامل نامه این زندانی سیاسی بدین شرح است:
«بارها گفته‌ام که در زیر شکنجه در بند ۲۴۰ بازداشتگاه اوین زانوی پای راستم از ناحیه مینیسک آسیب دید و بعد از ۱۷ماه پیگیری مستمر خودم و خانواده‌ام بالاخره دادستان با شرط پرداخت هزینه‌ها از جانب خودم، مجوز اعزام به بیمارستان را صادر کرد. به این ترتیب در اول خردادماه سال جاری (۱۳۹۰) در بیمارستان طالقانی تهران مورد عمل جراحی قرار گرفتم، آن هم در حالی که دست و پایم با دست‌بند و پابند به تخت بیمارستان بسته شده بود و مأموران از بدرفتاری در حق من کوتاهی نمی‌کردند.
این وضعیت باعث گرفتگی کمر و گردنم شد و تا هفته‌ها بعد از عمل از درد ناشی از گرفتگی رنج می‌بردم. یکی دو روز بعد از عمل، و در حالی که روند درمانی این‌جانب هنوز به پایان نرسیده بود، دوباره به بازداشتگاه اوین بازگردانده شدم. از همین روی قرار شد که بعد از یک هفته به بیمارستان اعزام گردم تا درمان من ادامه یابد. اما اکنون یک ماه از آن تاریخ می‌گذرد و به‌رغم تقاضاهای مکرر و پیگیریهای خود و خانواده‌ام، دادستان هنوز برای بازگشت من به بیمارستان مجوز صادر نکرده است.
توقیف اجباری روند درمانی باعث عفونت پایم شده و ناچار برای جلوگیری از گسترش عفونت و مهار شدن آن به استفاده از قرصهای آنتی‌بیوتیک روی آوردم که استفاده مکرر از این داروها مشکلات گوارشی برایم به وجود آورده است. البته این مسأله و حتی شدت یافتن عفونت پا که ممکن است به قطع پای من منجر شود، چندان برای دادستان مهم نیست. پیش از من چند تن از هم‌بندیانم، محسن دکمه‌چی، البرز قاسمی، حسن ناهید و آخرین آنها هم هدی صابر بر اثر عدم رسیدگیهای پزشکی در وضعیت بحرانی قرار گرفتند و جانشان را از دست دادند. از این جهت به نظر نمی‌رسد که حتی قطع شدن پای من نگرانی آقای دادستان را به همراه داشته باشد.
از این روی اعلام می‌کنم، هرگونه آسیبی بر اثر کوتاهی در ادامه‌ی مداوا به من وارد شود، مقصر اصلی آن شخص دادستان تهران است. آیا این نوشته باعث خواهد شد که فریادرسی برای من پیدا شود».
