با گذشت بیش از یک ماه از فاجعه انسانی که در اشرف به‌وقوع پیوسته است، می‌گذرد ولی متاسفانه هنوز راه مناسبی پیدا نشده است و موضوع در بلاتکلیفی و ابهام قرار دارد و این باعث خجالت ما عراقیانی است که با مهمانان خود بعد از 25سال که به‌خوبی و خوشی زندگی کرده‌اند، این‌چنین رفتاری می‌شود. خوشبختانه با ابتکارعمل پارلمان اروپا و مسافرت یک هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا به‌ریاست استراون استیونسون نماینده پارلمان اروپا به عراق، یک توافق امکانپذیر با کمک سازمان ملل ارائه شد. ما شیوخ و عشایر دیالی نیز هم‌چون پارلمان اروپا معتقدیم که چنین توافقی تنها هنگامی می‌تواند میسر شود که یک امنیت و آرامش نسبی برای ساکنان اشرف ایجاد شود و این مقدمتاً با خروج نیروهای عراقی از اشرف امکانپذیر می‌شود تا پس از آن بتوان برای هرگونه راه‌حل دائمی امکانپذیر برای کمپ اشرف صحبت کرد.
اگر کسی بخواهد حداقل خواسته‌ها و حقوق ساکنان اشرف را تحت قوانین بین‌المللی و کنوانسیونهای ژنو رعایت کند و دنبال راه‌حل وخروج از این بحران باشد، قطعاً به راه‌حلی که پارلمان اروپا ارائه کرده است می‌رسد، مگر این‌که دوباره بخواهد قتل‌عام دیگری در مورد ساکنان اشرف به‌راه بیندازد و رژیم حاکم بر ایران را خوشحال کند و دست به حماقت دیگری مانند جابجایی اجباری بزند که از پیش این عمل محکوم و مردود است.
اگر کسی بخواهد حداقل خواسته‌ها و حقوق ساکنان اشرف را تحت قوانین بین‌المللی و کنوانسیونهای ژنو رعایت کند و دنبال راه‌حل وخروج از این بحران باشد، قطعاً به راه‌حلی که پارلمان اروپا ارائه کرده است می‌رسد، مگر این‌که دوباره بخواهد قتل‌عام دیگری در مورد ساکنان اشرف به‌راه بیندازد و رژیم حاکم بر ایران را خوشحال کند و دست به حماقت دیگری مانند جابجایی اجباری بزند که از پیش این عمل محکوم و مردود است.
