کانون صنفی معلمان ایران، در نامه‌ای سرگشاده به آخوند صادق لاریجانی، رئیس قوهٔ قضاییهٔ جمهوری اسلامی، به شرح مشکلات هاشم خواستار پرداخته و خواهان آزادی هرچه سریعتر این معلم زندانی شده است. هاشم خواستار، از اعضای کانون صنفی معلمان ایران، به تازگی به‌دلیل شرایط حاد جسمی مورد عمل جراحی قرار گرفته و به‌رغم این‌که بایستی پس از عمل تحت مراقبتهای ویژه قرار گیرد، بلافاصله به زندان منتقل شده است.
در بخشی از این نامه آمده است: ”خواستار به گواه همکاران و نزدیکانش معلمی بسیار دلسوز و پرتلاش بوده است و در سالهای خدمت توانسته است شاگردانی پایبند به اخلاق پرورش دهد“.
متن کامل این نامه که در اختیار ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران قرار گرفته است، به شرح زیر می‌باشد.
به‌نام خداوند جان و خرد
حضور محترم رئیس قوهٔ قضاییهٔ جمهوری اسلامی ایران، آیت ا… لاریجانی
همان‌گونه که می‌دانید هاشم خواستار، فرهنگی بازنشستهٔ مشهدی و عضو کانون صنفی معلمان، بیش از نوزده ماه است که در زندان به‌سر می‌برد. وی ابتدا در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ در پارک ملت مشهد دستگیر و پس از یک ماه و نیم، با وثیقه ۳۵ میلیون تومانی آزاد، اما دوباره پس از ۴۹ روز، بازداشت و به زندان وکیل آباد مشهد برده شد. ایشان در دادگاه بدوی به شش سال حبس محکوم گردید، که حکم وی در دادگاه تجدید نظر، به دو سال زندان کاهش یافت. این فرهنگی بازنشسته، از تاریخ ۲۵ شهریور ۸۸ تاکنون در زندان وکیل آباد مشهد نگهداری می‌شود و در این مدت اجازه نیافته است که از مرخصی قانونی بهرمند شود.
خواستار پیش از انقلاب در مبارزه با رژیم گذشته فعال بوده و در شهر محل خدمتش در آذربایجان با مبارزان همکاری کرده است، چنانکه پس از انقلاب او را برای شهرداری آن شهر نامزد می‌کنند اما به عشق خدمت در زادگاه خود -بیرجند- شهرداری را نمی‌پذیرد. سپس به بیرجند می‌آید و نخست به ادارهٔ کشاورزی می‌رود و مدتی نیز در بنیاد مستضعفان به کار مشغول می‌شود و در پایان در آموزش و پرورش، هنرآموز کشاورزی می‌شود. خواستار به گواه همکاران و نزدیکان‌اش معلمی بسیار دلسوز و پرتلاش بوده است و در سالهای خدمت توانسته است شاگردانی پایبند به اخلاق پرورش دهد.
وی در زندان دچار بیماری‌های گوناگونی مانند آرتروز، کاهش بینایی، ناراحتی گوارشی و… شده است. هفتهٔ گذشته پس از کشمکش‌های چند ماهه، در بیمارستان امام رضای مشهد مورد عمل جراحی هموروئید قرار گرفت. در تمام مدت حضور او در بیمارستان، چندین نگهبان از او محافظت می‌نمودند. او را با غل و زنجیر و دست‌بند به بیمارستان آورده -پیش و پس ازعمل- به تخت می‌بندند و با همان وضع به زندان می‌برند. تنها در زمان عمل و به هنگام بیهوشی غل وزنجیر را باز کرده‌اند – عکسی در اینترنت گویای این احوال است. خانوادهٔ او در مدت بستری‌اش تنها دو بار و آن هم به مدت یک ربع ساعت، توانسته‌اند با وی دیداری داشته باشند. کسانی که برای دیدار با نزدیکان بیمار خود به بیمارستان آمده بودند او را به چشم زندانی خطرناکی می‌نگریسته‌اند.
اکنون هم که نیاز بیشتری به مواظبت دارد، به‌رغم اصرار و تعهد خانواده برای مواظبت از او در منزل، به زندان برده شده است که این کار ممکن است باعث عفونت زخم‌هایش شود. خواستار ۳۰ سال از عمر خویش را در راه تعلیم علم و تربیت اخلاقی فرزندان این کشور صرف کرده است. او یک معلم است؛ معلم در فرهنگ دینی و ملی ما بسیار مورد احترام می‌باشد. حضرت علی (ع) که الگوی رفتای ما، به‌ویژه حاکمان، بوده و باید باشد، خود را بندهٔ معلم خویش می‌داند و حضرت محمد (ص) درجنگ بدر، کفار اسیری را که می‌توانستند ده مسلمان را خواندن و نوشتن بیاموزند، آزاد می‌کرد. کتاب آسمانی ما به قلم قسم می‌دهد و از فضیلت‌های یک عالم، شاگردی معلمانی است که از محضرشان فیض برده است. در فرهنگ ایرانی و در خانواده نیز آموخته‌ایم که پدر، مادر وآموزگاران خود را دوست داشته ومحترم بشماریم.
ریاست محترم قوهٔ قضاییه، بی‌تردید نگهداری معلمی ۵۷ ساله و بازنشسته در این وضع، بازی‌کردن با آبروی نظام اسلامی است. از این رو کانون صنفی معلمان ایران، از شما درخواست دارد، به حرمت ۳۰ سال خدمت و تربیت فرزندان ایران و جایگاه والای معلم در فرهنگ دینی و ملی ایرانیان، در برخورد با این فرهنگی دلسوز و گرانقدر، تجدید نظر نمایید. باشد که خانواده، فرزندان و همکاران ایشان دعاگوی شما باشند.
کانون صنفی معلمان ایران.
در بخشی از این نامه آمده است: ”خواستار به گواه همکاران و نزدیکانش معلمی بسیار دلسوز و پرتلاش بوده است و در سالهای خدمت توانسته است شاگردانی پایبند به اخلاق پرورش دهد“.
متن کامل این نامه که در اختیار ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران قرار گرفته است، به شرح زیر می‌باشد.
به‌نام خداوند جان و خرد
حضور محترم رئیس قوهٔ قضاییهٔ جمهوری اسلامی ایران، آیت ا… لاریجانی
همان‌گونه که می‌دانید هاشم خواستار، فرهنگی بازنشستهٔ مشهدی و عضو کانون صنفی معلمان، بیش از نوزده ماه است که در زندان به‌سر می‌برد. وی ابتدا در تاریخ ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ در پارک ملت مشهد دستگیر و پس از یک ماه و نیم، با وثیقه ۳۵ میلیون تومانی آزاد، اما دوباره پس از ۴۹ روز، بازداشت و به زندان وکیل آباد مشهد برده شد. ایشان در دادگاه بدوی به شش سال حبس محکوم گردید، که حکم وی در دادگاه تجدید نظر، به دو سال زندان کاهش یافت. این فرهنگی بازنشسته، از تاریخ ۲۵ شهریور ۸۸ تاکنون در زندان وکیل آباد مشهد نگهداری می‌شود و در این مدت اجازه نیافته است که از مرخصی قانونی بهرمند شود.
خواستار پیش از انقلاب در مبارزه با رژیم گذشته فعال بوده و در شهر محل خدمتش در آذربایجان با مبارزان همکاری کرده است، چنانکه پس از انقلاب او را برای شهرداری آن شهر نامزد می‌کنند اما به عشق خدمت در زادگاه خود -بیرجند- شهرداری را نمی‌پذیرد. سپس به بیرجند می‌آید و نخست به ادارهٔ کشاورزی می‌رود و مدتی نیز در بنیاد مستضعفان به کار مشغول می‌شود و در پایان در آموزش و پرورش، هنرآموز کشاورزی می‌شود. خواستار به گواه همکاران و نزدیکان‌اش معلمی بسیار دلسوز و پرتلاش بوده است و در سالهای خدمت توانسته است شاگردانی پایبند به اخلاق پرورش دهد.
وی در زندان دچار بیماری‌های گوناگونی مانند آرتروز، کاهش بینایی، ناراحتی گوارشی و… شده است. هفتهٔ گذشته پس از کشمکش‌های چند ماهه، در بیمارستان امام رضای مشهد مورد عمل جراحی هموروئید قرار گرفت. در تمام مدت حضور او در بیمارستان، چندین نگهبان از او محافظت می‌نمودند. او را با غل و زنجیر و دست‌بند به بیمارستان آورده -پیش و پس ازعمل- به تخت می‌بندند و با همان وضع به زندان می‌برند. تنها در زمان عمل و به هنگام بیهوشی غل وزنجیر را باز کرده‌اند – عکسی در اینترنت گویای این احوال است. خانوادهٔ او در مدت بستری‌اش تنها دو بار و آن هم به مدت یک ربع ساعت، توانسته‌اند با وی دیداری داشته باشند. کسانی که برای دیدار با نزدیکان بیمار خود به بیمارستان آمده بودند او را به چشم زندانی خطرناکی می‌نگریسته‌اند.
اکنون هم که نیاز بیشتری به مواظبت دارد، به‌رغم اصرار و تعهد خانواده برای مواظبت از او در منزل، به زندان برده شده است که این کار ممکن است باعث عفونت زخم‌هایش شود. خواستار ۳۰ سال از عمر خویش را در راه تعلیم علم و تربیت اخلاقی فرزندان این کشور صرف کرده است. او یک معلم است؛ معلم در فرهنگ دینی و ملی ما بسیار مورد احترام می‌باشد. حضرت علی (ع) که الگوی رفتای ما، به‌ویژه حاکمان، بوده و باید باشد، خود را بندهٔ معلم خویش می‌داند و حضرت محمد (ص) درجنگ بدر، کفار اسیری را که می‌توانستند ده مسلمان را خواندن و نوشتن بیاموزند، آزاد می‌کرد. کتاب آسمانی ما به قلم قسم می‌دهد و از فضیلت‌های یک عالم، شاگردی معلمانی است که از محضرشان فیض برده است. در فرهنگ ایرانی و در خانواده نیز آموخته‌ایم که پدر، مادر وآموزگاران خود را دوست داشته ومحترم بشماریم.
ریاست محترم قوهٔ قضاییه، بی‌تردید نگهداری معلمی ۵۷ ساله و بازنشسته در این وضع، بازی‌کردن با آبروی نظام اسلامی است. از این رو کانون صنفی معلمان ایران، از شما درخواست دارد، به حرمت ۳۰ سال خدمت و تربیت فرزندان ایران و جایگاه والای معلم در فرهنگ دینی و ملی ایرانیان، در برخورد با این فرهنگی دلسوز و گرانقدر، تجدید نظر نمایید. باشد که خانواده، فرزندان و همکاران ایشان دعاگوی شما باشند.
کانون صنفی معلمان ایران.
