هفت‌تن از زندانیان سیاسی تبعیدی به رجایی شهر که دو روز پیش از بند ۴ به بند ۲ زندان رجایی شهر کرج منتقل شده‌اند در شرایط بدی قرار گرفته‌اند. این هفت زندانی قرار بود بنا‌به حکم شورای زندان به بند ۳ زندان رجایی شهر که دیگر زندانیان سیاسی در آن‌جا نگهداری می‌شوند منتقل شوند اما مسئولان بند بر خلاف تصمیم شورای زندان آنها را به بند ۲ منتقل کرده و همین امر سبب بروز مشکلات زیادی از جمله تهدید سلامتی آنها شده است. به گزارش کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، هفت‌تن از زندانیانی که برای گذراندان دوران محکومیت خود به زندان رجایی شهر کرج تبعید شده بودند، پس از مدتها نگهداری در بند ۴ قرار بود به بند ۲ همان زندان منتقل شده‌اند که به‌دلیل وخامت وضعیت سلامتی آنها، خالد هردانی دچار تنگی نفس و رضا بوکانی دچار مشکل گوارشی و تنفسی شده‌اند.
پیش از این، خالد حردانی و رضا بوکانی که از مشکلات تنفسی و گوارشی رنج می‌برند، در بند سابق خود بارها خواستار رسیدگی به وضعیت خود شده بودند که به‌دلیل کم توجهی هم‌چنان در شرایط نامناسبی قرار دارند.
گفته می‌شود انتقال نامبردگان به بند ۲ به‌منظور تحمیل فشار مضاعف بر آنان بوده است، زیرا در بند مذکور بیش از ۶۲۰ زندانی نگهداری می‌شود که بالغ بر نیمی از آنان مبتلا به بیماری آنفلونزا هستند. سایر زندانیان نیز در وضعیت بهداشتی اسفناکی قرار دارند. برای این زندانیان تنها سه سرویس بهداشتی با آب سرد در نظر گرفته شده است. همین موضوع موجب شده است تا زندانیان این بند در وضعیتی نا مطلوب قرار بگیرند.
لازم به ذکر است که از یک هفته قبل عده‌یی از زندانیان سیاسی به بند ۳ منتقل شده و همین امر نکته مثبتی در مورد آنان ارزیابی می‌گردد. زیرا بند ۳ از فضای بیشتری برخوردار بوده و زندانیان سیاسی از سایر زندانیان تفکیک شده‌اند.
اما عدم انتقال هفت زندانی سیاسی، علی صارمی، سعید ماسوری، خالد حردانی، رضا شریفی بوکانی، کریم معروف عزیز، حسن طفاح و غلامرضا غلامحسینی، بر خلاف تصمیم شورای زندان و اعمال فشارهای بیشتر در مورد آنان می‌باشد.
این زندانیان که روز یکشنبه بیست‌وهشتم آذرماه به بند ۲ دارالقرآن این زندان منتقل شده بودند، پس از دو روز سرگردانی در کریدور و سپری کردن ۲ شب در مقابل سرویسهای بهداشتی این بند، سرانجام روز گذشته (سه‌شنبه سی‌ام آذرماه) به دو اتاق کوچک ۵ متری که از جانب مسولان بند برای ایشان در نظر گرفته شده بود هدایت شده‌اند.
یکی از این زندانیان در توضیح مسأله فوق به کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی گفت: «پس از دو روز سرگردانی و سپری کردن شب به صبح در مقابل سرویسهای بهداشتی، و با وجود حجم زیاد وسایل شخصی سه‌شنبه شب تنها دو اتاق پنج متری در اختیار ما قرار داده‌اند که به هیچ عنوان ظرفیت نگهداری این تعداد زندانی و این حجم وسایل شخصی را ندارد».
انتقال این زندانیان به این اتاقها که اکثراً به علت ابتلا به بیماریهای گوناگون و عدم ارائه خدمات مناسب درمانی در زندان رجایی شهر کرج در وضعیت جسمانی نامساعدی به‌سر می‌برند با توجه به عدم تناسب وسعت اتاق های مذکور با تعداد این زندانیان و حجم وسایل شخصی و سایر ملزومات ایشان، با اعتراض این زندانیان مواجه گردید که مسئولان بند در پاسخ به اعتراض این زندانیان به ذکر عبارت «همینه که هست، آمار بالاست» بسنده کردند.
پیش از این، خالد حردانی و رضا بوکانی که از مشکلات تنفسی و گوارشی رنج می‌برند، در بند سابق خود بارها خواستار رسیدگی به وضعیت خود شده بودند که به‌دلیل کم توجهی هم‌چنان در شرایط نامناسبی قرار دارند.
گفته می‌شود انتقال نامبردگان به بند ۲ به‌منظور تحمیل فشار مضاعف بر آنان بوده است، زیرا در بند مذکور بیش از ۶۲۰ زندانی نگهداری می‌شود که بالغ بر نیمی از آنان مبتلا به بیماری آنفلونزا هستند. سایر زندانیان نیز در وضعیت بهداشتی اسفناکی قرار دارند. برای این زندانیان تنها سه سرویس بهداشتی با آب سرد در نظر گرفته شده است. همین موضوع موجب شده است تا زندانیان این بند در وضعیتی نا مطلوب قرار بگیرند.
لازم به ذکر است که از یک هفته قبل عده‌یی از زندانیان سیاسی به بند ۳ منتقل شده و همین امر نکته مثبتی در مورد آنان ارزیابی می‌گردد. زیرا بند ۳ از فضای بیشتری برخوردار بوده و زندانیان سیاسی از سایر زندانیان تفکیک شده‌اند.
اما عدم انتقال هفت زندانی سیاسی، علی صارمی، سعید ماسوری، خالد حردانی، رضا شریفی بوکانی، کریم معروف عزیز، حسن طفاح و غلامرضا غلامحسینی، بر خلاف تصمیم شورای زندان و اعمال فشارهای بیشتر در مورد آنان می‌باشد.
این زندانیان که روز یکشنبه بیست‌وهشتم آذرماه به بند ۲ دارالقرآن این زندان منتقل شده بودند، پس از دو روز سرگردانی در کریدور و سپری کردن ۲ شب در مقابل سرویسهای بهداشتی این بند، سرانجام روز گذشته (سه‌شنبه سی‌ام آذرماه) به دو اتاق کوچک ۵ متری که از جانب مسولان بند برای ایشان در نظر گرفته شده بود هدایت شده‌اند.
یکی از این زندانیان در توضیح مسأله فوق به کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی گفت: «پس از دو روز سرگردانی و سپری کردن شب به صبح در مقابل سرویسهای بهداشتی، و با وجود حجم زیاد وسایل شخصی سه‌شنبه شب تنها دو اتاق پنج متری در اختیار ما قرار داده‌اند که به هیچ عنوان ظرفیت نگهداری این تعداد زندانی و این حجم وسایل شخصی را ندارد».
انتقال این زندانیان به این اتاقها که اکثراً به علت ابتلا به بیماریهای گوناگون و عدم ارائه خدمات مناسب درمانی در زندان رجایی شهر کرج در وضعیت جسمانی نامساعدی به‌سر می‌برند با توجه به عدم تناسب وسعت اتاق های مذکور با تعداد این زندانیان و حجم وسایل شخصی و سایر ملزومات ایشان، با اعتراض این زندانیان مواجه گردید که مسئولان بند در پاسخ به اعتراض این زندانیان به ذکر عبارت «همینه که هست، آمار بالاست» بسنده کردند.
