مجاهد خلق الهام فردی‌پور سه‌شنبه گذشته ۱۸آبان ۱۳۸۹در مورد وضعیت حاد بیماری خود و فشارهای کمیته سرکوب اشرف به مجاهدان اشرف و بیماران، طی نامه‌یی به اد ملکرت نماینده ویژه ملل متحد در عراق، نوشت:
چهارشنبه گذشته بعد از ماهها معطلی و در انتظار بودن، توانستم برای این‌که بعد از ۳سال مبتلا بودن به سرطان، تحت درمان قرار بگیرم، به بغداد بروم. دکتر معالج گفت برای یدتراپی روز سه‌شنبه ۹نوامبر بایستی مجدداً به بیمارستان مراجعه کنم و به‌مدت ۳روز بستری شوم. در حالی که از چند شب قبل دکتر عمر هیچ مخالفتی نداشت و طبق قرارداد با اداره بهداشت دیالی من بایستی با نفر همراه بروم و ترتیب همه چیز داده شده بود، اما از شب قبل به من اطلاع دادند که بدون نفر همراه و مترجم باید ۳روز در بغداد تحت نظر سربازان عراقی در بیمارستان شیمی‌درمانی بشوم که عوارض آن جدی است و من باید حتماًًًًً یک نفر پرستار و مترجم داشته باشم. کمیته و دکتر عمر عملاً برخلاف توافقی که خودشان کرده‌اند، با این کارشان مجدداً مانع درمان من و رفتنم به بغداد شدند.
کمیته اشرف و هم‌چنین عمر خالد تمیمی، پزشک مقیم بیمارستان اشرف، بیش از ۶ماه است که به بهانه‌های مختلف از این‌که من برای بیماری سرطان در بغداد تحت درمان قرار بگیرم، ممانعت به‌عمل می‌آورند. من ماه گذشته شخصاً در اشرف به شما مراجعه کرده و گفتم که از این وضعیت بسیار نگران هستم و کمیته و دکتر عمر عمداً می‌خواهند با تاخیر در مداوای من سرطانم به نقطه برگشت‌ناپذیر برسد و این همان اقدام جنایتکارانه‌ای است که در حق مهدی فتحی که به سرطان کلیه مبتلا بود، انجام دادند و این را همه ساکنان اشرف و ارگانهای حقوق‌بشری در دنیا مطلع هستند.
مجاهد خلق الهام فردی‌پور در ادامه این نامه با یادآوری نامه خود در ۱۱مرداد ۸۹ به نماینده ویژه ملل متحد در عراق، می‌نویسد:
برای من بسیار باعث تعجب است که چرا یونامی دست به اقدامی نمی‌زند، من در اعتراض به وضعیتی که برای من به‌وجود آورده‌اند، در تاریخ ۲ اوت ۲۰۱۰ نوشتم ”وقتی من اعتراض کردم، دکتر عمر خالد که مدیر بخش بیمارستان عراق جدید می‌باشد، برای تهدید و ساکت‌کردن من با رئیس پلیس تماس گرفت و یک گروه ۱۲نفره مسلح وارد بیمارستان شدند، به‌طوری‌که من مجبور شدم از رفتن به بیمارستان صرف‌نظر کنم و راستش از دیدن سربازان با سلاح در بیمارستان نه تنها تعجب کردم بلکه به رفتار انسانی آنها شک کردم. بالاخره در کجا سربازان با سلاح وارد بیمارستان می‌شوند و بیماران را تهدید می‌کنند؟ بیماران در بیمارستان عراق جدید امنیت و آسایش ندارند و متاسفانه هیچ‌کس هم پاسخگو نیست“.
این وضعیتی است که من به‌عنوان یک زن ساکن اشرف با آن روبه‌رو هستم. آیا شما می‌توانید به وضعیت و رنجی که من به‌خاطر نیات شوم کمیته سرکوب و فردی به‌نام صادق و دکتر عمر می‌کشم، پایان دهید؟ چرا برای مینیمم حقوق انسانی، ما زنان ساکن اشرف باید این‌قدر زجر بکشیم؟ من منتظر پاسخ شما هستم.
با تشکر
الهام فردی‌پور
هم‌چنان‌که در اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت خاطرنشان شده است، دیکتاتوری آخوندی درمانده در برابر خشم و نارضایتی فزاینده مردم و موقعیت بحرانی رژیم و در هراس از اشرف، از اعمال هیچ جنایتی علیه مجاهدان اشرف رویگردان نیست از جمله جنایت ممانعت از دسترسی بیماران به خدمات درمانی که با هر معیاری، در اعداد جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود و قابل تعقیب در محاکم بین‌المللی است.
مقاومت ایران، جامعه جهانی و به‌ویژه نماینده ملل متحد در عراق و دولت و نیروهای آمریکایی را بر حسب وظایف قانونیشان به اقدام فوری برای لغو محاصره ضدانسانی اشرف و به‌ویژه تأمین دسترسی آزاد و کامل و بدون قیدوشرط ساکنان به خدمات پزشکی، فرا می‌خواند.
چهارشنبه گذشته بعد از ماهها معطلی و در انتظار بودن، توانستم برای این‌که بعد از ۳سال مبتلا بودن به سرطان، تحت درمان قرار بگیرم، به بغداد بروم. دکتر معالج گفت برای یدتراپی روز سه‌شنبه ۹نوامبر بایستی مجدداً به بیمارستان مراجعه کنم و به‌مدت ۳روز بستری شوم. در حالی که از چند شب قبل دکتر عمر هیچ مخالفتی نداشت و طبق قرارداد با اداره بهداشت دیالی من بایستی با نفر همراه بروم و ترتیب همه چیز داده شده بود، اما از شب قبل به من اطلاع دادند که بدون نفر همراه و مترجم باید ۳روز در بغداد تحت نظر سربازان عراقی در بیمارستان شیمی‌درمانی بشوم که عوارض آن جدی است و من باید حتماًًًًً یک نفر پرستار و مترجم داشته باشم. کمیته و دکتر عمر عملاً برخلاف توافقی که خودشان کرده‌اند، با این کارشان مجدداً مانع درمان من و رفتنم به بغداد شدند.
کمیته اشرف و هم‌چنین عمر خالد تمیمی، پزشک مقیم بیمارستان اشرف، بیش از ۶ماه است که به بهانه‌های مختلف از این‌که من برای بیماری سرطان در بغداد تحت درمان قرار بگیرم، ممانعت به‌عمل می‌آورند. من ماه گذشته شخصاً در اشرف به شما مراجعه کرده و گفتم که از این وضعیت بسیار نگران هستم و کمیته و دکتر عمر عمداً می‌خواهند با تاخیر در مداوای من سرطانم به نقطه برگشت‌ناپذیر برسد و این همان اقدام جنایتکارانه‌ای است که در حق مهدی فتحی که به سرطان کلیه مبتلا بود، انجام دادند و این را همه ساکنان اشرف و ارگانهای حقوق‌بشری در دنیا مطلع هستند.
مجاهد خلق الهام فردی‌پور در ادامه این نامه با یادآوری نامه خود در ۱۱مرداد ۸۹ به نماینده ویژه ملل متحد در عراق، می‌نویسد:
برای من بسیار باعث تعجب است که چرا یونامی دست به اقدامی نمی‌زند، من در اعتراض به وضعیتی که برای من به‌وجود آورده‌اند، در تاریخ ۲ اوت ۲۰۱۰ نوشتم ”وقتی من اعتراض کردم، دکتر عمر خالد که مدیر بخش بیمارستان عراق جدید می‌باشد، برای تهدید و ساکت‌کردن من با رئیس پلیس تماس گرفت و یک گروه ۱۲نفره مسلح وارد بیمارستان شدند، به‌طوری‌که من مجبور شدم از رفتن به بیمارستان صرف‌نظر کنم و راستش از دیدن سربازان با سلاح در بیمارستان نه تنها تعجب کردم بلکه به رفتار انسانی آنها شک کردم. بالاخره در کجا سربازان با سلاح وارد بیمارستان می‌شوند و بیماران را تهدید می‌کنند؟ بیماران در بیمارستان عراق جدید امنیت و آسایش ندارند و متاسفانه هیچ‌کس هم پاسخگو نیست“.
این وضعیتی است که من به‌عنوان یک زن ساکن اشرف با آن روبه‌رو هستم. آیا شما می‌توانید به وضعیت و رنجی که من به‌خاطر نیات شوم کمیته سرکوب و فردی به‌نام صادق و دکتر عمر می‌کشم، پایان دهید؟ چرا برای مینیمم حقوق انسانی، ما زنان ساکن اشرف باید این‌قدر زجر بکشیم؟ من منتظر پاسخ شما هستم.
با تشکر
الهام فردی‌پور
هم‌چنان‌که در اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت خاطرنشان شده است، دیکتاتوری آخوندی درمانده در برابر خشم و نارضایتی فزاینده مردم و موقعیت بحرانی رژیم و در هراس از اشرف، از اعمال هیچ جنایتی علیه مجاهدان اشرف رویگردان نیست از جمله جنایت ممانعت از دسترسی بیماران به خدمات درمانی که با هر معیاری، در اعداد جنایت علیه بشریت محسوب می‌شود و قابل تعقیب در محاکم بین‌المللی است.
مقاومت ایران، جامعه جهانی و به‌ویژه نماینده ملل متحد در عراق و دولت و نیروهای آمریکایی را بر حسب وظایف قانونیشان به اقدام فوری برای لغو محاصره ضدانسانی اشرف و به‌ویژه تأمین دسترسی آزاد و کامل و بدون قیدوشرط ساکنان به خدمات پزشکی، فرا می‌خواند.
