سایت استوپ فاندامانتالیسم، ۱۹اکتبر ۲۰۱۰ ، در گزارشی از مراسم خاکسپاری خانم مرضیه نوشت: جمعیتی بالغ بر ۲هزار مخالف ایرانی روز دوشنبه ۱۸اکتبر در اورسوراواز در نزدیکی پاریس جمع شدند تا با مرضیه، خواننده افسانه‌یی و سمبل مقاومت، وداع کنند.
مرضیه سرآمد موزیک ایران و سمبل مقاومت زن ایرانی علیه حکومت استبدادی ملایان، روز چهارشنبه ۱۳اکتبر در سن ۸۶سالگی در گذشت.
مرضیه که به‌خاطر عشق وی به موزیک، فرهنگ و سربلندی برای همه ایرانیان، چهره‌یی آشنا بود، با شنوندگان خود از طریق موزیک صحبت می‌کرد. ترانه‌های وی یادآور خاطره‌ها و امید برای همه ایرانی‌هاست.
مرضیه به مدت ۶۰سال آواز خواند. وی در سنین جوانی در دورانی در ایران شروع به خوانندگی کرد که برای یک زن جوان کار ساده‌یی نبود. اما زیبایی صدای وی، زمانه را در نوردید و از بالاترین محبوبیت بی‌سابقه در میان مردم به‌عنوان یک خواننده بهره برد. در حقیقت وی اولین زن خواننده‌یی بود که ۶۰سال پیش ترانه‌هایش در رسانه‌ها پخش گردید.
آن‌چه مرضیه را از سایر هنرمندان، علاوه بر موسیقی وی، متمایز می‌کند، ایستادگی وی در برابر حکومت دیکتاتوری ایران بود. وی به‌عنوان تمثیلی از مقاومت زن ایرانی علیه سرکوب جمهوری اسلامی بود. وی بعد از انقلاب جمهوری اسلامی در ۱۹۷۹ به اجبار از کار هنری کنار رفت، ولی در ۱۹۹۴ با هدف پیوستن به شورای ملی مقاومت، جنبش اپوزیسیون ایران، و سازمان مجاهدین خلق ایران کشور را ترک کرد… .
مرضیه سرآمد موزیک ایران و سمبل مقاومت زن ایرانی علیه حکومت استبدادی ملایان، روز چهارشنبه ۱۳اکتبر در سن ۸۶سالگی در گذشت.
مرضیه که به‌خاطر عشق وی به موزیک، فرهنگ و سربلندی برای همه ایرانیان، چهره‌یی آشنا بود، با شنوندگان خود از طریق موزیک صحبت می‌کرد. ترانه‌های وی یادآور خاطره‌ها و امید برای همه ایرانی‌هاست.
مرضیه به مدت ۶۰سال آواز خواند. وی در سنین جوانی در دورانی در ایران شروع به خوانندگی کرد که برای یک زن جوان کار ساده‌یی نبود. اما زیبایی صدای وی، زمانه را در نوردید و از بالاترین محبوبیت بی‌سابقه در میان مردم به‌عنوان یک خواننده بهره برد. در حقیقت وی اولین زن خواننده‌یی بود که ۶۰سال پیش ترانه‌هایش در رسانه‌ها پخش گردید.
آن‌چه مرضیه را از سایر هنرمندان، علاوه بر موسیقی وی، متمایز می‌کند، ایستادگی وی در برابر حکومت دیکتاتوری ایران بود. وی به‌عنوان تمثیلی از مقاومت زن ایرانی علیه سرکوب جمهوری اسلامی بود. وی بعد از انقلاب جمهوری اسلامی در ۱۹۷۹ به اجبار از کار هنری کنار رفت، ولی در ۱۹۹۴ با هدف پیوستن به شورای ملی مقاومت، جنبش اپوزیسیون ایران، و سازمان مجاهدین خلق ایران کشور را ترک کرد… .
