روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد، چاپ استرالیا، قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 1367 توسط دیکتاتوری آخوندی را بزرگترین جنایت علیه بشریت بعد از جنگ جهانی دوم خواند.
این رسانه استرالیایی، همزمان با سالگرد قیام مردم ایران، در مقاله‌ای تحت عنوان مقامات رژیم ایران که در قتل عامهای 1988 (1367) دست داشتند، در سیاست باقی مانده‌اند، با یادآوری توجهات بین‌المللی نسبت به سران رژیم آخوندی، نوشت: اگر در جهان عدالتی وجود می‌داشت، سران سه قوه در آن دوران، علی خامنه‌ای، میرحسین موسوی همراه با علی اکبر هاشمی رفسنجانی و تعدادی از قضات و سیاستمداران ارشد رژیم ایران، هنوز دوره زندان خود را سپری می‌کردند.
سیدنی مورنینگ هرالد در ادامه مطلب خود با یادآوری اجرای احکام اعدام و قتل‌عام زندانیان سیاسی توسط رژیم جنایتکار آخوندی، افزود: قربانیان اساساً دانشجویان معترضی بودند که به‌خاطر پخش اعلامیه و تظاهرات علیه رژیم خمینی در اوایل سالهای دهه 60 دستگیر و محکوم شده بودند و از مجاهدین خلق، یا سایر گروههایی که قطعاً به تئوکراسی آیتالله‌ها اعتقاد نداشتند حمایت می‌کردند.
این روزنامه در مورد نحوه تصمیم‌گیری قضات رژیم نوشت: ابتدا حکم اعدام تمامی کسانی را صادر کردند که نسبت به هواداری خود از مجاهدین خلق، هم‌چنان ”سر موضع“ بودند. اجساد آنها شبانه در گورهای جمعی به خاک سپرده می‌شد. بین 28 ژوئیه و 13 اوت چندین هزار عضو مجاهدین خلق اعدام شدند.
سیدنی مورنینگ هرالد مطلب خود را اینگونه به پایان می‌برد: این کار به مثابه نسل کشی است و برای تمامی کشورها این التزام وجود دارد که سران رژیم را تحت بازخواست قرار بدهند… شورای امنیت می‌تواند برای برگزاری یک دادگاه بین‌المللی به منظور محاکمه خامنه‌ای و سایرین در حکومت وی، از قدرتش استفاده کند. این شاید روش بهتری برای برخورد با تئوکراسی باشد.
این رسانه استرالیایی، همزمان با سالگرد قیام مردم ایران، در مقاله‌ای تحت عنوان مقامات رژیم ایران که در قتل عامهای 1988 (1367) دست داشتند، در سیاست باقی مانده‌اند، با یادآوری توجهات بین‌المللی نسبت به سران رژیم آخوندی، نوشت: اگر در جهان عدالتی وجود می‌داشت، سران سه قوه در آن دوران، علی خامنه‌ای، میرحسین موسوی همراه با علی اکبر هاشمی رفسنجانی و تعدادی از قضات و سیاستمداران ارشد رژیم ایران، هنوز دوره زندان خود را سپری می‌کردند.
سیدنی مورنینگ هرالد در ادامه مطلب خود با یادآوری اجرای احکام اعدام و قتل‌عام زندانیان سیاسی توسط رژیم جنایتکار آخوندی، افزود: قربانیان اساساً دانشجویان معترضی بودند که به‌خاطر پخش اعلامیه و تظاهرات علیه رژیم خمینی در اوایل سالهای دهه 60 دستگیر و محکوم شده بودند و از مجاهدین خلق، یا سایر گروههایی که قطعاً به تئوکراسی آیتالله‌ها اعتقاد نداشتند حمایت می‌کردند.
این روزنامه در مورد نحوه تصمیم‌گیری قضات رژیم نوشت: ابتدا حکم اعدام تمامی کسانی را صادر کردند که نسبت به هواداری خود از مجاهدین خلق، هم‌چنان ”سر موضع“ بودند. اجساد آنها شبانه در گورهای جمعی به خاک سپرده می‌شد. بین 28 ژوئیه و 13 اوت چندین هزار عضو مجاهدین خلق اعدام شدند.
سیدنی مورنینگ هرالد مطلب خود را اینگونه به پایان می‌برد: این کار به مثابه نسل کشی است و برای تمامی کشورها این التزام وجود دارد که سران رژیم را تحت بازخواست قرار بدهند… شورای امنیت می‌تواند برای برگزاری یک دادگاه بین‌المللی به منظور محاکمه خامنه‌ای و سایرین در حکومت وی، از قدرتش استفاده کند. این شاید روش بهتری برای برخورد با تئوکراسی باشد.
