در ادامه موج محکومیت اعدامهای وحشیانه در ایران، گاردین درانگلستان به قتل‌عام زندانیان سیاسی درسال 1367پرداخت و خواستار محاکمه سران رژیم آخوندی به‌عنوان عاملان و آمران قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 1367 شد
گاردین نوشت: قاتلان قتل‌عام 1988 اکنون در ایران قدرت را در دست دارند. جهان باید آنها را با عدالت روبه‌رو کند. سازمان ملل باید قاتلان قتل‌عام سال 1988 (1367) در ایران را محاکمه کند
شورای امنیت سازمان ملل هنوز برای اجرای قانون بین‌الملل از طریق برگزاری دادگاهی برای محاکمه عاملان این قتل عام‌ها فرصت دارد بخشهایی ازمقاله گاردین، مورخ شانزدهم خرداد، بدین قراراست:
معترضین در خیابانها به ضرب گلوله کشته می‌شوند و دستگیر شدگان برای شکنجه به زندان بدنام اوین تهران منتقل می‌گردند؛ چندین تن تحت عنوان محارب حلق آویز شدند. این عدم بردباری در برابر مخالفین نباید غافلگیر کننده باشد زیر ا، این همان رژیمی است که از مجازات بابت قتل هزاران زندانی سیاسی گریخت - - و هیچ‌گاه مورد حسابرسی قرار نگرفته است.
این واقعه در تابستان 1988 اتفاق افتاد، . زندانهای ایران مملو از دانشجویانی بود که به‌خاطر اعتراض علیه خمینی در اوایل سالهای 1980 محاکمه شده بودند - مارکسیستها و چپها از تمامی طیفها و حامیان سازمان مجاهدین خلق.
گاردین در ادامه می‌نویسد:
مقامات زندان زندانیان را به زندانیانی که نسبت به عقاید سیاسی خود ”سر موضع“ بوده یا آنهایی که نادم بودند تقسیم کرده بودند. رژیم تصمیم گرفت که زندانیان سر موضع را قلع و قمع کند و خمینی یک فتوای مخفی را برای مجاز کردن اعدام آنها صادر نمود.
یک ”هیأت مرگ“ شامل یک قاضی، یک نماینده از دادستان و یک نماینده از وزارت اطلاعات) دست به‌کار می‌شوند، این هیأت برای هر زندانی حدود یک دقیقه برای شناسایی آنها وقت می‌گذارد و سپس زندانیانی که سرموضع بودند، محارب خوانده شده و بسوی طنابهای برپا شده‌دار در سالن زندان راهنمایی می‌شدند.
سالن زندان برای اجرای احکام اعدام اختصاص داده شده بود، در آن‌جا 6 زندانی در آن واحد حلق آویز می‌شدند. سپس اجساد آنها در داروی ضدعفونی غوطه‌ور و در کامیونهای یخچال‌دار به گورهای دسته جمعی منتقل می‌شد. داراییهای آنها 3ماه بعد در کیسه‌های پلاستیکی به خانواده‌شان بازگردانده می‌شد،
رژیم ایران هم‌چنان از اعلام موقعیت قبر آنها خودداری می‌کند و هم‌چنان مانع از تجمع خانواده و خویشاوندان زندانیان در گورستانی در تهران که محل دفن آنهاست می‌شود
گاردین سپس به مقایسهٴ این جنایت شقاوت‌بار با جنایاتی که در جریان جنگ جهانی دوم یا جنگهای منطقه‌ای در دوران معاصر صورت گرفته می‌پردازد و می‌نویسد
در ژاپن، ژنرالهای جنایتکار ژاپنی در محاکم توکیو محکوم به اعدام شدند.
اما چه کسی مسئول کشتار زندانیان در ایران است؟
اکنون خمینی مرده است. ولی 3 شخصیت برجسته رژیم وی هم‌چنان زنده هستندرئیس‌جمهور وقت، علی خامنه‌ای، اکنون رهبر عالی رژیم ایران است. علی اکبر رفسنجانی، که هم‌چنان یک بازیگر سیاسی قدرتمند می‌باشد و در آن زمان فرمانده نیروهای مسلح رژیم بود. هم‌چنین مردی که در سال 1367 نخست‌وزیر رژیم ایران بود یعنی میرحسین موسوی.
درادامهٴ مقالهٴ گاردین، محاکمهٴ سران رژیم، به ویژه ولی‌فقیه ارتجاع به‌خاطر این جنایت هولناک علیه بشریت، که رژیم هنوز هم از افشای جزئیات آن خودداری می‌کند، ازجامعه جهانی و مَحکَمه‌های بین‌المللی درخواست شده است.
گاردین اعدامها و قتل‌عام زندانیان سیاسی به دلایل اعتقادی را نسل کشی دانسته و خاطرنشان می‌کند:
سازمان ملل‌متحد به گزارشهای عفو بین‌الملل در مورد کشتار زندانیان گوش نکرد. دیپلماتیهای رژیم ایران مدعی می‌شوندکه این کشتارها در جنگ اتفاق افتاده، ولی محاکمه جنایت علیه بشریت مشمول مرور زمان نمی‌شود، و قتل‌عام زندانیانی که محکومیت خود را به‌خاطر اعتراضهای سیاسی گذرانده بودند باید به‌عنوان یکی از بزرگترین جنایات مجازات نشده، تلقی شود.
اکثر قضات یا مقاماتی که این فتوا را به اجرا گذاشتند هم‌چنان در تهران در مناصب بالا هستند
شورای امنیت سازمان ملل هنوز برای اجرا قانون بین‌الملل از طریق برگزاری دادگاهی برای محاکمه عاملان این قتل عام‌ها فرصت دارد. این شاید روش بهتری برای برخورد با دیکتاتوری دینی باشد که عملکر آن در 1367 بهترین دلیل برای نگرانی نسبت به رویکرد آینده آن با تسلیحات اتمی است.
گاردین نوشت: قاتلان قتل‌عام 1988 اکنون در ایران قدرت را در دست دارند. جهان باید آنها را با عدالت روبه‌رو کند. سازمان ملل باید قاتلان قتل‌عام سال 1988 (1367) در ایران را محاکمه کند
شورای امنیت سازمان ملل هنوز برای اجرای قانون بین‌الملل از طریق برگزاری دادگاهی برای محاکمه عاملان این قتل عام‌ها فرصت دارد بخشهایی ازمقاله گاردین، مورخ شانزدهم خرداد، بدین قراراست:
معترضین در خیابانها به ضرب گلوله کشته می‌شوند و دستگیر شدگان برای شکنجه به زندان بدنام اوین تهران منتقل می‌گردند؛ چندین تن تحت عنوان محارب حلق آویز شدند. این عدم بردباری در برابر مخالفین نباید غافلگیر کننده باشد زیر ا، این همان رژیمی است که از مجازات بابت قتل هزاران زندانی سیاسی گریخت - - و هیچ‌گاه مورد حسابرسی قرار نگرفته است.
این واقعه در تابستان 1988 اتفاق افتاد، . زندانهای ایران مملو از دانشجویانی بود که به‌خاطر اعتراض علیه خمینی در اوایل سالهای 1980 محاکمه شده بودند - مارکسیستها و چپها از تمامی طیفها و حامیان سازمان مجاهدین خلق.
گاردین در ادامه می‌نویسد:
مقامات زندان زندانیان را به زندانیانی که نسبت به عقاید سیاسی خود ”سر موضع“ بوده یا آنهایی که نادم بودند تقسیم کرده بودند. رژیم تصمیم گرفت که زندانیان سر موضع را قلع و قمع کند و خمینی یک فتوای مخفی را برای مجاز کردن اعدام آنها صادر نمود.
یک ”هیأت مرگ“ شامل یک قاضی، یک نماینده از دادستان و یک نماینده از وزارت اطلاعات) دست به‌کار می‌شوند، این هیأت برای هر زندانی حدود یک دقیقه برای شناسایی آنها وقت می‌گذارد و سپس زندانیانی که سرموضع بودند، محارب خوانده شده و بسوی طنابهای برپا شده‌دار در سالن زندان راهنمایی می‌شدند.
سالن زندان برای اجرای احکام اعدام اختصاص داده شده بود، در آن‌جا 6 زندانی در آن واحد حلق آویز می‌شدند. سپس اجساد آنها در داروی ضدعفونی غوطه‌ور و در کامیونهای یخچال‌دار به گورهای دسته جمعی منتقل می‌شد. داراییهای آنها 3ماه بعد در کیسه‌های پلاستیکی به خانواده‌شان بازگردانده می‌شد،
رژیم ایران هم‌چنان از اعلام موقعیت قبر آنها خودداری می‌کند و هم‌چنان مانع از تجمع خانواده و خویشاوندان زندانیان در گورستانی در تهران که محل دفن آنهاست می‌شود
گاردین سپس به مقایسهٴ این جنایت شقاوت‌بار با جنایاتی که در جریان جنگ جهانی دوم یا جنگهای منطقه‌ای در دوران معاصر صورت گرفته می‌پردازد و می‌نویسد
در ژاپن، ژنرالهای جنایتکار ژاپنی در محاکم توکیو محکوم به اعدام شدند.
اما چه کسی مسئول کشتار زندانیان در ایران است؟
اکنون خمینی مرده است. ولی 3 شخصیت برجسته رژیم وی هم‌چنان زنده هستندرئیس‌جمهور وقت، علی خامنه‌ای، اکنون رهبر عالی رژیم ایران است. علی اکبر رفسنجانی، که هم‌چنان یک بازیگر سیاسی قدرتمند می‌باشد و در آن زمان فرمانده نیروهای مسلح رژیم بود. هم‌چنین مردی که در سال 1367 نخست‌وزیر رژیم ایران بود یعنی میرحسین موسوی.
درادامهٴ مقالهٴ گاردین، محاکمهٴ سران رژیم، به ویژه ولی‌فقیه ارتجاع به‌خاطر این جنایت هولناک علیه بشریت، که رژیم هنوز هم از افشای جزئیات آن خودداری می‌کند، ازجامعه جهانی و مَحکَمه‌های بین‌المللی درخواست شده است.
گاردین اعدامها و قتل‌عام زندانیان سیاسی به دلایل اعتقادی را نسل کشی دانسته و خاطرنشان می‌کند:
سازمان ملل‌متحد به گزارشهای عفو بین‌الملل در مورد کشتار زندانیان گوش نکرد. دیپلماتیهای رژیم ایران مدعی می‌شوندکه این کشتارها در جنگ اتفاق افتاده، ولی محاکمه جنایت علیه بشریت مشمول مرور زمان نمی‌شود، و قتل‌عام زندانیانی که محکومیت خود را به‌خاطر اعتراضهای سیاسی گذرانده بودند باید به‌عنوان یکی از بزرگترین جنایات مجازات نشده، تلقی شود.
اکثر قضات یا مقاماتی که این فتوا را به اجرا گذاشتند هم‌چنان در تهران در مناصب بالا هستند
شورای امنیت سازمان ملل هنوز برای اجرا قانون بین‌الملل از طریق برگزاری دادگاهی برای محاکمه عاملان این قتل عام‌ها فرصت دارد. این شاید روش بهتری برای برخورد با دیکتاتوری دینی باشد که عملکر آن در 1367 بهترین دلیل برای نگرانی نسبت به رویکرد آینده آن با تسلیحات اتمی است.
