همزمان با چهاردهمین اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل متحد، بعدازظهر پنجشنبه، ۱۳ خرداد، به‌دعوت سازمان جهانی علیه شکنجه، بنیاد دانیل میتران، بانوی اول سابق فرانسه و رئیس سازمان فرانس لیبرته (فرانسه-آزادی) و سازمانMRAP مراپ، سازمان علیه نژادپرستی و برای دوستی با خلقها، یک کنفرانس، با عنوان، «تهدیدات جدید علیه قرارگاه اشرف» در مقر اروپایی ملل‌متحد در ژنو برگزار گردید و شرکت کنندگان نگرانی خود را نسبت به تهدیدهایی جدی که علیه جان ساکنان اشرف وجود دارد بیان کردند.
ریاست این کنفرانس را آقای اریک سوتاس، دبیرکل سازمان جهانی علیه شکنجه، که یکی از معتبرترین سازمانهای غیردولتی مدافع حقوق‌بشر در سطح بین‌المللی است، برعهده داشت. پروفسور استیون اشینبام، استاد حقوق بین‌الملل در دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌المللی دانشگاه جانز هاپکیز در واشنگتن، خانم اریکا دوبر زیگلر، شخصیت برجسته حقوق‌بشری و نماینده سابق پارلمان از ژنو، آقای جیانفرانکو فاتورینی نماینده سازمان مراپ در ملل‌متحد و علی صفوی، عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران، به ایراد سخنرانی پرداختند.
نمایندگانی از هیأتهای نمایندگی دولتهای شرکت کننده در اجلاس شورای حقوق‌بشر و نیز نماینده‌یی از دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد، نماینده‌یی از دبیرخانه شورای حقوق‌بشر ملل متحد، و هم‌چنین شمار زیادی از سازمانهای غیردولتی حاضر در اجلاس دوره‌ای این شورا و هم‌چون کنفدراسیون جهانی حقوق‌بشر، اتحادیه حقوقدانان عرب، فدراسیون بین‌المللی حقوقدانان زن، و نیز شماری از رسانه‌های گروهی در این کنفرانس شرکت داشتند.
آقای اریک سوتاس در سخنان افتتاحیه خود از جمله گفت، «سازمان جهانی علیه شکنجه نسبت به تهدیدات جدی که ۳۴۰۰ تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، که در قرارگاه اشرف در عراق زندگی می‌کنند، با آن مواجه هستند، به شدت نگران است».
آقای سوتاس ضمن اشاره به حمله وحشیانه نیروهای عراقی به قرارگاه اشرف در ژوییه ۲۰۰۹ که منجر به قتل ۱۱ تن از ساکنان قرارگاه و مجروح شدن صدها تن دیگر شد، تصریح کرد، «وضعیت در اشرف وخیم است و طی ماههای اخیر، ساکنان تحت اذیت و آزار سازمان‌یافته که مشترکاَ توسط مقامات عراقی و رژیم ایران صورت می‌گیرد، قرار گرفته‌اند.
ریاست این کنفرانس را آقای اریک سوتاس، دبیرکل سازمان جهانی علیه شکنجه، که یکی از معتبرترین سازمانهای غیردولتی مدافع حقوق‌بشر در سطح بین‌المللی است، برعهده داشت. پروفسور استیون اشینبام، استاد حقوق بین‌الملل در دانشکده مطالعات پیشرفته بین‌المللی دانشگاه جانز هاپکیز در واشنگتن، خانم اریکا دوبر زیگلر، شخصیت برجسته حقوق‌بشری و نماینده سابق پارلمان از ژنو، آقای جیانفرانکو فاتورینی نماینده سازمان مراپ در ملل‌متحد و علی صفوی، عضو کمیسیون خارجه شورای ملی مقاومت ایران، به ایراد سخنرانی پرداختند.
نمایندگانی از هیأتهای نمایندگی دولتهای شرکت کننده در اجلاس شورای حقوق‌بشر و نیز نماینده‌یی از دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر ملل متحد، نماینده‌یی از دبیرخانه شورای حقوق‌بشر ملل متحد، و هم‌چنین شمار زیادی از سازمانهای غیردولتی حاضر در اجلاس دوره‌ای این شورا و هم‌چون کنفدراسیون جهانی حقوق‌بشر، اتحادیه حقوقدانان عرب، فدراسیون بین‌المللی حقوقدانان زن، و نیز شماری از رسانه‌های گروهی در این کنفرانس شرکت داشتند.
آقای اریک سوتاس در سخنان افتتاحیه خود از جمله گفت، «سازمان جهانی علیه شکنجه نسبت به تهدیدات جدی که ۳۴۰۰ تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، که در قرارگاه اشرف در عراق زندگی می‌کنند، با آن مواجه هستند، به شدت نگران است».
آقای سوتاس ضمن اشاره به حمله وحشیانه نیروهای عراقی به قرارگاه اشرف در ژوییه ۲۰۰۹ که منجر به قتل ۱۱ تن از ساکنان قرارگاه و مجروح شدن صدها تن دیگر شد، تصریح کرد، «وضعیت در اشرف وخیم است و طی ماههای اخیر، ساکنان تحت اذیت و آزار سازمان‌یافته که مشترکاَ توسط مقامات عراقی و رژیم ایران صورت می‌گیرد، قرار گرفته‌اند.
سازمان جهانی علیه شکنجه بر این اعتقاد است که هشدارهای مستمر نسبت به اخراج، همراه با تهدیدات مکرر در خصوص اعدام و تشویق به قتل ساکنان و نیز محدودیتهای جدی اعمال شده برای دسترسی به نیازهای پایه‌ای، مصداق نقض جدی حقوق ساکنان اشرف می‌باشد».
سپس آقای فاتورینی در سخنان خود از جمله گفت، «سازمان ما از گزارشگر شکنجه ملل‌متحد خواهان یک تحقیق فوری در خصوص وضعیت اشرف شده است که به‌طور مشخص می‌باید یک گزارشگر از طرف دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر به اشرف اعزام شده و نتایج تحقیقات خود را به شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد ارائه کند. از این گذشته، ما بر این اعتقاد هستیم که سازمان ملل حفاظت قرارگاه اشرف را به‌طور جدی و فعال برعهده بگیرد و ناظران تحت حفاظت نیروهای آمریکایی مستقر در اشرف قرارگیرند.
متأسفانه عدم برخورد منسجم نهادهای بین‌المللی برای حفاظت از ساکنان اشرف، با تعهدهای آنها در قبال حفاظت از حقوق‌بشر مغایرت دارد. در این خصوص، نه تنها شورای حقوق‌بشر بلکه دولتهای عضو نیز مسئولیتهای مشخصی برعهده‌دارند».
آن‌گاه خانم اریکا زیگلر، طی سخنان خود تصریح کرد، «می‌باید یک کارزار جدی را در خصوص وضعیت خانواده‌های اشرف که با فداکاریهای خود برای تحقق آرمانهایشان فدارکاری کرده‌اند، آغاز کرد. اخیراَ ۶ تن از خانواده‌های ساکنان اشرف به مرگ محکوم شده‌اند و من لیستی از نزدیک به ۲۰۰ تن از این خانواده‌ها را در اختیار دارم که اکنون در زندانهای رژیم ایران به‌سر می‌برند. از نظر من، که یک سوئیسی هستم، دولت سوئیس نیز در قبال ساکنان اشرف و خانواده‌هایشان مسئولیت دارد و باید مطمئن شویم که حقوق مصرحه در کنوانسیونهای ژنو در مورد اشرف رعایت شود».
سخنرانی بعد کنفرانس، آقای علی صفوی بود که در اظهارات خود به ابعاد سیاسی وضعیت فعلی اشرف و رفتار و عملکرد ضدانسانی دولت عراق با ساکنان قرارگاه اشاره نمود.
وی از جمله گفت، «وضعیت فعلی اشرف را می‌باید در کار معادله بین مجاهدین به‌عنوان نیروی اصلی اپوزیسیون ایران با رژیم آخوندی و نیز در کادر روابط دولت عراق با رژیم ایران ارزیابی نمود. واقعیت این است که تا آن‌جا به رژیم ایران مربوط می‌شود، مجاهدین و ساکنان قرارگاه اشرف را تهدید موجودیت خودش می‌داند. اشغال عراق توسط آمریکا یک فرصت طلایی به رژیم آخوندها داد که عناصر تحت الحمایه آن قدرت را در این کشور به‌دست بگیرند و به زعم رژیم زمینه از هرجهت برای نابودی مجاهدین فراهم شود».
آقای صفوی در ادامه سخنان خود گفت، «رژیم آخوندی هراسان از نقش و تأثیرات مجاهدان اشرف در جریان قیامهای سراسری در فردای نمایش انتخابات ریاست جمهوری و نیز عملکرد آن به مثابه سد سدیدی علیه تلاشهایش برای صدور ارتجاع به عراق، همه تلاشهای خودش برای نابودی اشرف به کار گرفت و شرط حمایت از مالکی را در انتخابات پارلمانی عراق، حمله به اشرف و انهدام آن مقرر کرده بود. هرچند این توطئه‌ها با پایداری مجاهدان اشرف به شکست انجامید اما توطئه‌های رژیم آخوندی از جمله اعزام مزدوران وزارت اطلاعات به قرارگاه اشرف تحت عنوان خانواده‌های ساکنان اشرف کماکان ادامه دارد و تعهدهای جدی را بر ملل‌متحد و یونامی و دولت آمریکا مقرر می‌سازد».
سخنران پایانی این کنفرانس، پروفسور اشنیبام بود که در سخنان خود به تعهدهای ملل‌متحد و ایالات متحده آمریکا در قبال ساکنان اشرف بر اساس قوانین و کنوانسیونهای بین‌المللی اشاره نمود. وی از جمله گفت، «آنچه ما در حال حاضر شاهد آن هستیم، نقض اشکار حقوق ساکنان اشرف بر اساس قانون بشردوستانه بین‌المللی است. عملکرد دولت عراق برای غیرقابل تحمل کردن وضعیت اشرف یک رفولمان بالقوه محسوب می‌شود که همانند یک رفولمان بالفعل ناقض قوانین بین‌المللی است».
سپس آقای فاتورینی در سخنان خود از جمله گفت، «سازمان ما از گزارشگر شکنجه ملل‌متحد خواهان یک تحقیق فوری در خصوص وضعیت اشرف شده است که به‌طور مشخص می‌باید یک گزارشگر از طرف دفتر کمیسر عالی حقوق‌بشر به اشرف اعزام شده و نتایج تحقیقات خود را به شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد ارائه کند. از این گذشته، ما بر این اعتقاد هستیم که سازمان ملل حفاظت قرارگاه اشرف را به‌طور جدی و فعال برعهده بگیرد و ناظران تحت حفاظت نیروهای آمریکایی مستقر در اشرف قرارگیرند.
متأسفانه عدم برخورد منسجم نهادهای بین‌المللی برای حفاظت از ساکنان اشرف، با تعهدهای آنها در قبال حفاظت از حقوق‌بشر مغایرت دارد. در این خصوص، نه تنها شورای حقوق‌بشر بلکه دولتهای عضو نیز مسئولیتهای مشخصی برعهده‌دارند».
آن‌گاه خانم اریکا زیگلر، طی سخنان خود تصریح کرد، «می‌باید یک کارزار جدی را در خصوص وضعیت خانواده‌های اشرف که با فداکاریهای خود برای تحقق آرمانهایشان فدارکاری کرده‌اند، آغاز کرد. اخیراَ ۶ تن از خانواده‌های ساکنان اشرف به مرگ محکوم شده‌اند و من لیستی از نزدیک به ۲۰۰ تن از این خانواده‌ها را در اختیار دارم که اکنون در زندانهای رژیم ایران به‌سر می‌برند. از نظر من، که یک سوئیسی هستم، دولت سوئیس نیز در قبال ساکنان اشرف و خانواده‌هایشان مسئولیت دارد و باید مطمئن شویم که حقوق مصرحه در کنوانسیونهای ژنو در مورد اشرف رعایت شود».
سخنرانی بعد کنفرانس، آقای علی صفوی بود که در اظهارات خود به ابعاد سیاسی وضعیت فعلی اشرف و رفتار و عملکرد ضدانسانی دولت عراق با ساکنان قرارگاه اشاره نمود.
وی از جمله گفت، «وضعیت فعلی اشرف را می‌باید در کار معادله بین مجاهدین به‌عنوان نیروی اصلی اپوزیسیون ایران با رژیم آخوندی و نیز در کادر روابط دولت عراق با رژیم ایران ارزیابی نمود. واقعیت این است که تا آن‌جا به رژیم ایران مربوط می‌شود، مجاهدین و ساکنان قرارگاه اشرف را تهدید موجودیت خودش می‌داند. اشغال عراق توسط آمریکا یک فرصت طلایی به رژیم آخوندها داد که عناصر تحت الحمایه آن قدرت را در این کشور به‌دست بگیرند و به زعم رژیم زمینه از هرجهت برای نابودی مجاهدین فراهم شود».
آقای صفوی در ادامه سخنان خود گفت، «رژیم آخوندی هراسان از نقش و تأثیرات مجاهدان اشرف در جریان قیامهای سراسری در فردای نمایش انتخابات ریاست جمهوری و نیز عملکرد آن به مثابه سد سدیدی علیه تلاشهایش برای صدور ارتجاع به عراق، همه تلاشهای خودش برای نابودی اشرف به کار گرفت و شرط حمایت از مالکی را در انتخابات پارلمانی عراق، حمله به اشرف و انهدام آن مقرر کرده بود. هرچند این توطئه‌ها با پایداری مجاهدان اشرف به شکست انجامید اما توطئه‌های رژیم آخوندی از جمله اعزام مزدوران وزارت اطلاعات به قرارگاه اشرف تحت عنوان خانواده‌های ساکنان اشرف کماکان ادامه دارد و تعهدهای جدی را بر ملل‌متحد و یونامی و دولت آمریکا مقرر می‌سازد».
سخنران پایانی این کنفرانس، پروفسور اشنیبام بود که در سخنان خود به تعهدهای ملل‌متحد و ایالات متحده آمریکا در قبال ساکنان اشرف بر اساس قوانین و کنوانسیونهای بین‌المللی اشاره نمود. وی از جمله گفت، «آنچه ما در حال حاضر شاهد آن هستیم، نقض اشکار حقوق ساکنان اشرف بر اساس قانون بشردوستانه بین‌المللی است. عملکرد دولت عراق برای غیرقابل تحمل کردن وضعیت اشرف یک رفولمان بالقوه محسوب می‌شود که همانند یک رفولمان بالفعل ناقض قوانین بین‌المللی است».
آقای اشنیبام با اشاره به تلاشهای دولت عراق برای جابجایی مجاهدان اشرف به یک بازداشتگاه غیرقابل زندگی در صحراهای جنوب عراق، تصریح کرد، «حمله ژوییه ۲۰۰۹ و نیز حمله آوریل ۲۰۱۰ و جنگ روانی که ما از فوریه امسال شاهد آن بوده‌ایم، بیانگر این واقعیت است که دولت عراق نه نیت و نه توانایی حفاظت از ساکنان اشرف را ندارد و به همین دلیل، ماده ۴۵ کنوانسیون چهارم ژنو، آمریکا را وظیفه‌مند می‌سازد که حفاظت ساکنان اشرف را پس بگیرد و بنابراین، نه تنها از نظر اخلاقی بلکه از نقطه نظر حقوق بین‌الملل نیز در این خصوص مسئولیت دارد».
پروفسور اشنیبام تصریح کرد مادام که تا سال ۲۰۱۱ نیروهای آمریکایی در عراق حضور دارند، دولت این کشور می‌باید حضور خود را در اشرف برای تضمین حفاظت از ساکنان اشرف و نیز حفاظت از تیم هیأت همیاری ملل‌متحد (یونامی) که وظیفه‌اش نظارت بر وضعیت اشرف است، ادامه دهد. البته این امر، مسئولیت ملل‌متحد را در قبال ساکنان اشرف منتفی نمی‌سازد و حضور یونامی نه تنها می‌باید تمدید شود، بلکه باید آنرا تقویت کرد تا از یک نقش نظارتی به یک نقش حفاظتی برای ساکنان اشرف ارتقاء پیدا کند».
دربخش بعدی این کنفرانس بخشهایی از ویدئو حمله ژوییه گذشته و نیز کارزار جنگ روانی علیه ساکنان اشرف پخش شد که حاضران را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
در پایان این کنفرانس، نمایندگان رسانه‌های گروهی و هیأتهای نمایندگی به طرح سؤالات خود پرداختند که سخرانان به آنها پاسخ گفتند.
پروفسور اشنیبام تصریح کرد مادام که تا سال ۲۰۱۱ نیروهای آمریکایی در عراق حضور دارند، دولت این کشور می‌باید حضور خود را در اشرف برای تضمین حفاظت از ساکنان اشرف و نیز حفاظت از تیم هیأت همیاری ملل‌متحد (یونامی) که وظیفه‌اش نظارت بر وضعیت اشرف است، ادامه دهد. البته این امر، مسئولیت ملل‌متحد را در قبال ساکنان اشرف منتفی نمی‌سازد و حضور یونامی نه تنها می‌باید تمدید شود، بلکه باید آنرا تقویت کرد تا از یک نقش نظارتی به یک نقش حفاظتی برای ساکنان اشرف ارتقاء پیدا کند».
دربخش بعدی این کنفرانس بخشهایی از ویدئو حمله ژوییه گذشته و نیز کارزار جنگ روانی علیه ساکنان اشرف پخش شد که حاضران را به شدت تحت تأثیر قرار داد.
در پایان این کنفرانس، نمایندگان رسانه‌های گروهی و هیأتهای نمایندگی به طرح سؤالات خود پرداختند که سخرانان به آنها پاسخ گفتند.
