سه شنبه 16 اکتبر 2007، شعبه 16 دادگاه جنحه پاریس، برای رسیدگی به استیناف دادستانی ضدتروریسم فرانسه علیه دو تن از هواداران مقاومت ایران درباره خودسوزیهای اعتراضی 17 ژوئن 2003 ، درکاخ دادگستری پاریس تشکیل جلسه داد.
در پی‌حمله کودتاگونه 17ژوئن به اقامتگاه رئیس جمهور برگزیده مقاومت و 12 محل سکونت پناهندگان ایرانی ، که از سوی دولت شیراک در بند و بست با حکومت آخوندی صورت گرفت، شماری از هموطنانمان با فداکاری بی مانند به خودسوزیهای اعتراضی مبادرت کردند.
دادگاه به استیناف دادستانی ضد تروریست در ارتباط با خودسوزی اعتراضی و شهادت مشعل فروزان انسانی صدیقه مجاوری علیه دو تن از حامیان مقاومت رسیدگی میکند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه چهار سال پیش محمود اعلمی و حسین امینی به اتهام تحریک به خودکشی دستگیر شدند اما پس از 4 ماه قاضی تحقیق آنها را بی گناه شناخت و قرار منع تعقیب آنها را صادر و کل پرونده آنها را مختومه اعلام کرد. اما این قرار مورد قبول دادستانی ضدتروریست قرار نگرفت و دادستانی از آن استیناف خواست و بر تشکیل دادگاه اصرار ورزید. در عین حال دو اتهام از سه اتهامی که به متهمین وارد شده بود بطور قطعی لغو و باطل گردید.
اما امروز درهنگام تشکیل دادگاه، جمعیت انبوهی از شاهدان و ناظران و خبرنگاران و شخصیتهای برجسته فرانسوی شامل نمایندگان پیشین و کنونی سنا و مجلس ملی فرانسه، ازجمله سناتور ژان پیرمیشل قاضی سابق، آقای آلن وی وین، وزیر و رئیس سابق کمسیون مبارزه با سکت ها در دولت فرانسه و آقای ایو بونه، رنیس سابق د.اس.ت (سازمان حراست سرزمین فرانسه) استاندار و نماینده سابق مجلس ملی این کشور، در محل دادگاه حضور داشتند. بسیاری ازحاضران به دلیل تراکم جمعیت درخارج ازدادگاه ایستاده بودند.
جلسه دادگاه ساعت 9و30دقیقه به وقت پاریس رسمیت یافت و ابتدا رئیس دادگاه گزارشی از پرونده را قرائت کرد. طبق پرونده، دو تن از وابستگان مقاومت ایران به معاونت در خودسوزی شهید صدیقه مجاوری ، متهم بودند . آنها در دادگاه حاضر شدند و دفاعیات خود را بیان نمودند.
اولین شاهدی که در دادگاه به ادای شهادت پرداخت، آقای الن ویوین و زیر و رئیس کمیسیون دولتی مبارزه با سکت ها بود. وی در شهادت خود تاکید کـرد که برخلاف دعاوی مطرح شده در پرونده علیه سازمان مجاهدین خلق ایران, این سازمان هیچ یک از مشخصه های یک سکت و فرقه را ندارد و برعکس سازمانی منطبق با ارزش های آزادیخواهانه و مردمی است . آقای وی وین همچنین با استناد با تحقیقات گسترده ای که شخصا به آنها مبادرت وزریده است، نتیجه گیری نمود که جنبش مقاومت به رهبری خانم مریم رجوی ، مقاومتی متعهد به آزادی بیان, آزادی اجتماع, جدایی دین و دولت, حمایت از حقوق زنان و اقلیتهای مذهبی و قومی است. آقای وی وین افزود: خانم رجوی که به عنوان یک مسلمان، خود به شعائر اسلامی از جمله حجاب اسلامی پایبند است، با این حال قویا به حق زنان در انتخاب پوشش آزادی کلیه آحاد جامعه در این زمینه معتقد است و در میتینگ های ایشان که گاه ده ها هزار تن از ایرانیان در آن شرکت می کنند، افراد با تنوع پوشش حضور پیدا میکنند.
آقای ویوین، در پاسخ به سوال رئیس دادگاه درخصوص اتهامات و برچسب هایی نظیر سکت علیه مجاهدین و مقاومت ایران گفت منشاء این اتهامات علیه سازمان مجاهدین خلق ایران ، تبلیغات وزارت اطلاعات رژیم آخوندی است که هدف آن خراب کردن چهره آزادیخواهانی است که خواستار یک ایران دمکراتیک هستند.
شاهد دوم دادگاه، آقای ایوبونه، رئیس سابق د.اس.ت بود که نمایندگی مجلس ملی وسمت استانداری راهم عهده دار بوده است. وی در شهادت خود تاکید کرد که سازمان مجاهدین خلق ایران یک نیروی مقاومت است و برخلاف تبلیغات صورت گرفته، هیچ یک از ویژگیهای یک سازمان تروریستی را ندارد. آقای بونه تاکید نمود که اتهام تروریسم علیه مجاهدین ، هیچ مبنای مادی یا حقوقی ندارد. مجاهدین هیچ‌وقت غیرنظامیان را هدف قرار نداده و در خارج از خاک ایران درگیر هیچ‌گونه عملیات نظامی نبوده اند.
آقای بونه به سوابق معاملات دولت شیراک و رژیم خمینی در سال 1986 درزمان اقامت رهبر مقاومت ایران در فرانسه و همچنین اخراج شماری از پناهندگان هوادار مقاومت ایران در سال 1987 به گابن اشاره کرد و نتیجه گیری نمود که در فردای 17 ژوئن یک نگرانی واقعی در مورد احتمال اخراج اعضا و حامیان مقاومت، به ایران تحت حاکمیت ملایان وجود داشت.
آقای بونه همچنین به تلاش های خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت در سال 2003 و پیام فوری ایشان مبنی بر درخواست قطع خودسوزیها اشاره کرد و گفت متاسفانه خانم رجوی بدلیل شرایط زندان امکان اینرا پیدا نکرد که بتواند زودتر از این وقایع مطلع شود و ممانعت به عمل بیاورد.
ایو بونه همچنین این ادعا را که خودسوزیها سازمان یافته بوده، قویا رد کرد و در پاسخ به سوال رئیس دادگاه تاکید نمود که بطور واقعی مواردی از اخراج در گذشته وجود داشته و من شخصاً از احتمال استرداد حامیان مقاومت چه در فرانسه و چه در اشرف، نگران بودم.
آقای بونه در پاسخ به سوال وکیل گفت که شورای ملی مقاومت ایران همانند شورای ملی مقاومت فرانسه یک مقاومت مشروع میباشد...
خبرگزاری فرانسه و رسانه های این کشور ،گزارش های متعددی ازجلسه دادگاه منتشر کردند.
هفته‌نامه فرانسوی ژورنال دو دیمانش در گزارشی از جلسه دادگاه با عنوان: «محاکمه مشعلهای انسانی» می‌نویسد: هیچکس این تصاویر را از یاد نبرده است. روز 18 ژوئن 2003، در حالی که حدود 60 نفر در نزدیکی دفاتر د.اس.ت. در پاریس تظاهرات می کردند، سه تن از فعالان سازمان مجاهدین خلق ایران خود را به آتش می کشند. یکی از آنها در اثر آن جان خود را از دست داد. دو نفر دیگر به شدت مجروح شدند و از نفر چهارم که وصیت نامه‌اش را به همراه داشت، قبل از اقدام به عمل، جلوگیری شد
یک روز قبل از آن، ماموران پلیس د.اس.ت.، به دستور بازپرس شعبه ضدتروریست ژان- لویی بروگیر، مقر آنها در اورسوراوآز را مورد تفتیش قرار داده ده ها نفر از مسئولان جنبش، از جمله مریم رجوی، چهره شاخص مقاومت ایران را دستگیر کرده بودند.
خبرگزاری فرانسه در گزارشی پیرامون جلسه امروز دادگاه پاریس می‌نویسد: دو متهم، در پی تظاهراتی در نزدیکی مقر د اس ت (ضد جاسوسی) در پاریس ، که طی آن سه نفر دست به خودسوزی زدند، دستگیر شدند.تظاهرات مزبور، در 18 ژوئن 2003 در فردای دستگیریهای گسترده که در مقر شورای ملی مقاومت در اور سوراوآز روی داد، انجام شد. در این دستگیریها، از جمله مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت ایران ، زندانی شده بود.
خبرگزاری فرانسه افزاید: عملیات پلیسی17 ژوئن از سوی مخالفان ایرانی به عنوان علامت سرسپردگی (دولت وقت) پاریس به تهران تلقی توصیف گردید.
آقای ژوزف کوهن سابان وکالت دو تن از فعالان مقاومت ایران را برعهده دارد، این وکیل فرانسوی به خبرگزاری فرانسه گفت: متهم کردن این دو نفر به تشویق دیگران به خودسوزی به معنی اتخاذ یک موضع کاملاً سیاسی است که میخواهد بگوید که سکتی در کار بوده و قدرت تشخیص را (از افرادی که خودسوزی کرده اند) گرفته است.
آقای کوهن سابان گفت : «دو نفری که بعد از خودسوزی خود در 18 ژوئن 2003 زنده ماندند, قرار است که در دادگاه شهادت بدهند و بگویند که کسی به جای آنها تصمیم نگرفته است و ترجیح میدادند بمیرند تا اینکه به ایران مسترد شوند».
روزنامه20 دقیقه چاپ پاریس در شماره صبح روز سه‌شنبه خود چنین نوشت: امروز در دادگاه جزایی پاریس، پرونده دو ایرانی، که متهم هستند که یک فعال مجاهدین خلق ایران را به خودسوزی، تشویق کرده‌اند،بررسی میشود.
وکیل این دو نفر، آقای ژوزف کوهن سابان این اتهام را مردود شناخت. او اضافه کرد که دولت فرانسه را به جرم ”خیانت” و بخاطر تهدید به استرداد پناهندگان سیاسی متهم خواهد کرد.
دو نفر دیگر، که زخمشان قابل توجه است،در برابر دادگاه توضیح خواهند داد که ”مردن را به مسترد شدن به رژیم ایران ترجیح داده‌اند“.
رادیو فرانس انفو گفت:در ژوئن 2003 وقتی که چندین تن از فعالان سازمان مجاهدین خلق ایران در حومه پاریس بازداشت شدند. سمپاتیزانهای دیگری که برای حمایت از آنها آمده بودند، در اقدام به خودسوزی در برابر مقر د.اس.ت. در قلب پاریس تردیدی به خود راه ندادند.
رادیو فرانس انفو اظهارات آقای ژوزف کوهن- سابان وکیل متهمان را پخش کرد. وی گفت: آن افرادی که پس از اقدام به خودسوزی، زنده ماندند، شرح دادند که چرا و چگونه به دنبال خیانت مقامات فرانسوی و دولت وقت فرانسه، به خاطر ترس از استرداد به ایران، آنها انتخاب کردند که خودسوزی کنند. این که گفته شود کسی آنها را مانند گوسفند و کاملا ناآگاهانه به کشتارگاه فرستاده است، توهین و دشنام به آنهاست؛ در صورتی که آنها مقاومین هستند. بر این اساس، این پیگرد معادل اهانت به گونه یی غیرقابل قبول, به آنهاست.
تلویزیون LCI با انتشار گزارشی اعلام کرد:در موقع استماع در شانزدهمین دادگاه جزایی وکیل این دو متهم، کوهن سابان، بایستی از خالی و پوچ بودن این پرونده دفاع کند. دو نفر که از خودسوزی 18 ژوئن زنده مانده اند، میخواهند شهادت بدهند که هیچکس به جای آنها تصمیم برای این کار نگرفته بود. و آنها « ترجیح میدادند اینطور بمیرند تا اینکه به رژیم ایران مسترد شوند»
4 سال پس از کودتای ننگین 17 ژوئن، امروز مطبوعات فرانسه از مشعلهای انسانی که در مقابل با این حمله و توطئه فاشیسم مذهبی حاکم برایران خود را به آتش کشیدند تجلیل می کنند.
روزنامه فرانسوی پاریزین با انعکاس مصاحبه مرضیه باباخانی که در آن زمان به نشانه اعتراض به توطئه فاشیسم مذهبی و همدستانش خود را به آتش کشیده بود، از او به عنوان یک زن با ایمان و شجاع نام برد
درفردای لشگرکشی گسترده بیش از 1300 مأمور پلیس فرانسه به دفاتر شورای ملی مقاومت که بر اثر توطئه و همدستی دولت شیراک و فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران صورت گرفت، مرضیه باباخانی در مقابل ساختمان سازمان امنیت فرانسه (د اس ت) در قلب پاریس خود را به مشعلی انسانی برای اعتراض تبدیل کرد و 6ماه به حالت کوما در بیمارستان بود.
روزنامه فرانسوی پاریزین امروز مصاحبه‌یی با مرضیه باباخانی با این عنوان به چاپ رسانده است:«شهادت تکان دهنده مرضیه خود سوخته».
در این مصاحبه مرضیه باباخانی با سربلندی تمام گفت: از کاری که کرده‌ام پشیمان نیستم و امروز بیش از هر چیز به ایران آزاد شده فکر میکنم.
روزنامه پاریزین می‌نویسد:با دست های داغان شده، مرضیه روسری خود را مرتب میکند. انگشتانش ترمیم نشده اند ولی نگاهش زنده و با نشاط است. بعد از حدود 4 سال، مرضیه از سکوت خودش خارج میشود.. امروز در دادگاهِ دو نفر از هموطنان و همراهانش در مقاومت علیه رژیم ایران، که مظنون به تشویق دیگران برای فدا شدن در میان شعله ها شده اند، شهادت خواهد داد.
مرضیه در این مورد گفت:« با این دادگاه احساس میکنم این من هستم که دارم محاکمه میشوم.هیچکس حق من برای انتخاب سرنوشتم را برسمیت نمی شناسد ». مرضیه شجاع، می‌گوید که « اصلا پشیمان نیست» و این « تصمیم نه چندان ساده را» بر عهده می گیرد. او توضیح می‌دهد در آن وضعیت « من برای حرف زدن و اعتراض کردن تنها چیزی که در دست داشتم، حیات خودم بود».
روزنامه فرانسوی پاریزین می‌نویسد:در هجدم ژوئن 2003 مرضیه از « هجوم » گسترده به جامعه ایرانیان در اور سور آواز شوکه شده بود.. بیش از هزار پلیس، 164 پناهنده سیاسی و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران را بازداشت کردند.
مرضیه باباخانی توضیح داد که « دوستانم در بازداشت بودند. من با قطار به پاریس رفتم.در طول راه، تمام خاطرات به من هجوم میاورند: «اعدام ها»، شهادت برادرانم در ایران ، « شکنجه های» اعمال شده بر دوستان مدرسه ام. تمام آنها به خاطرم آمد. و تصمیم خودم را گرفتم. «با این اعتقاد که باید کاری کرد».
روزنامه پاریزین می‌نویسد:امروز این « زن با ایمان» با 47% سوختگی بدنش، ده ها عمل جراحی را تحمل کرده و با آرامی در والدواز زندگی میکند. او استراحت میکند، دوستانش را میبیند. اما فلج بودنش مانع ازاینکه « فعالیت هایش » را دنبال کند، نیست.
مرضیه باباخانی به روزنامه پاریزین می‌گوید: من قبل از هرچیز اهدافی دارم و آن دیدن ایران آزاد است.
رادیو فرانس کولتور گفت:سه نفری که در فردای هفده ژوئن 2003 خودسوزی کردند، می‌خواستند با فدا کردن جان توجه جهانیان را به این مسأله جلب کنند.
رادیو فرانس کولتور صبح امروز در گزارشی دراین‌باره گفت:«برای فهم اقدام این سه سمپاتیزان مجاهدین، بایستی به ماه آوریل 2003 بازگردیم. دومینیک دوویلپن، وزیر امور خارجه در یک دیدار رسمی از ایران به سر می برد. به این مناسبت، قراردادهای کلانی به امضا می رسند؛ با شرکت آلستوم برای متروی تهران، با پژو برای یک کارخانه و با توتال برای نفت. ملاها از گرم شدن روابط بین فرانسه و کشورشان ابراز خرسندی میکنند. دو ماه بعد در 17 ژوئن 164 پناهنده سیاسی ایرانی به طور گسترده در اورسوراوآز و حوالی آن دستگیر می شوند. این دستگیریها به دستور بازپرس شعبه ضد تروریست ژان- لویی بروگیر انجام می شوند.
رادیو فرانس کولتور می‌گوید: در لحظه، این دستگیریها از سوی پناهندگان ایرانی به عنوان یک خیانت (به آزادی وحق پناهندگی )نگریسته شد. سه نفر تصمیم گرفتند که با فدای جان خود، توجه جهانیان را به این مسئله جلب کنند. دو نفری که زنده ماندند، امروز به دادگاه می آیند تا توضیح دهند که دو فرد متهم فقط امدادرسانی و یاری کردند و به هیچوجه آنها را تشویق به خودکشی نکردند.
در پی‌حمله کودتاگونه 17ژوئن به اقامتگاه رئیس جمهور برگزیده مقاومت و 12 محل سکونت پناهندگان ایرانی ، که از سوی دولت شیراک در بند و بست با حکومت آخوندی صورت گرفت، شماری از هموطنانمان با فداکاری بی مانند به خودسوزیهای اعتراضی مبادرت کردند.
دادگاه به استیناف دادستانی ضد تروریست در ارتباط با خودسوزی اعتراضی و شهادت مشعل فروزان انسانی صدیقه مجاوری علیه دو تن از حامیان مقاومت رسیدگی میکند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه چهار سال پیش محمود اعلمی و حسین امینی به اتهام تحریک به خودکشی دستگیر شدند اما پس از 4 ماه قاضی تحقیق آنها را بی گناه شناخت و قرار منع تعقیب آنها را صادر و کل پرونده آنها را مختومه اعلام کرد. اما این قرار مورد قبول دادستانی ضدتروریست قرار نگرفت و دادستانی از آن استیناف خواست و بر تشکیل دادگاه اصرار ورزید. در عین حال دو اتهام از سه اتهامی که به متهمین وارد شده بود بطور قطعی لغو و باطل گردید.
اما امروز درهنگام تشکیل دادگاه، جمعیت انبوهی از شاهدان و ناظران و خبرنگاران و شخصیتهای برجسته فرانسوی شامل نمایندگان پیشین و کنونی سنا و مجلس ملی فرانسه، ازجمله سناتور ژان پیرمیشل قاضی سابق، آقای آلن وی وین، وزیر و رئیس سابق کمسیون مبارزه با سکت ها در دولت فرانسه و آقای ایو بونه، رنیس سابق د.اس.ت (سازمان حراست سرزمین فرانسه) استاندار و نماینده سابق مجلس ملی این کشور، در محل دادگاه حضور داشتند. بسیاری ازحاضران به دلیل تراکم جمعیت درخارج ازدادگاه ایستاده بودند.
جلسه دادگاه ساعت 9و30دقیقه به وقت پاریس رسمیت یافت و ابتدا رئیس دادگاه گزارشی از پرونده را قرائت کرد. طبق پرونده، دو تن از وابستگان مقاومت ایران به معاونت در خودسوزی شهید صدیقه مجاوری ، متهم بودند . آنها در دادگاه حاضر شدند و دفاعیات خود را بیان نمودند.
اولین شاهدی که در دادگاه به ادای شهادت پرداخت، آقای الن ویوین و زیر و رئیس کمیسیون دولتی مبارزه با سکت ها بود. وی در شهادت خود تاکید کـرد که برخلاف دعاوی مطرح شده در پرونده علیه سازمان مجاهدین خلق ایران, این سازمان هیچ یک از مشخصه های یک سکت و فرقه را ندارد و برعکس سازمانی منطبق با ارزش های آزادیخواهانه و مردمی است . آقای وی وین همچنین با استناد با تحقیقات گسترده ای که شخصا به آنها مبادرت وزریده است، نتیجه گیری نمود که جنبش مقاومت به رهبری خانم مریم رجوی ، مقاومتی متعهد به آزادی بیان, آزادی اجتماع, جدایی دین و دولت, حمایت از حقوق زنان و اقلیتهای مذهبی و قومی است. آقای وی وین افزود: خانم رجوی که به عنوان یک مسلمان، خود به شعائر اسلامی از جمله حجاب اسلامی پایبند است، با این حال قویا به حق زنان در انتخاب پوشش آزادی کلیه آحاد جامعه در این زمینه معتقد است و در میتینگ های ایشان که گاه ده ها هزار تن از ایرانیان در آن شرکت می کنند، افراد با تنوع پوشش حضور پیدا میکنند.
آقای ویوین، در پاسخ به سوال رئیس دادگاه درخصوص اتهامات و برچسب هایی نظیر سکت علیه مجاهدین و مقاومت ایران گفت منشاء این اتهامات علیه سازمان مجاهدین خلق ایران ، تبلیغات وزارت اطلاعات رژیم آخوندی است که هدف آن خراب کردن چهره آزادیخواهانی است که خواستار یک ایران دمکراتیک هستند.
شاهد دوم دادگاه، آقای ایوبونه، رئیس سابق د.اس.ت بود که نمایندگی مجلس ملی وسمت استانداری راهم عهده دار بوده است. وی در شهادت خود تاکید کرد که سازمان مجاهدین خلق ایران یک نیروی مقاومت است و برخلاف تبلیغات صورت گرفته، هیچ یک از ویژگیهای یک سازمان تروریستی را ندارد. آقای بونه تاکید نمود که اتهام تروریسم علیه مجاهدین ، هیچ مبنای مادی یا حقوقی ندارد. مجاهدین هیچ‌وقت غیرنظامیان را هدف قرار نداده و در خارج از خاک ایران درگیر هیچ‌گونه عملیات نظامی نبوده اند.
آقای بونه به سوابق معاملات دولت شیراک و رژیم خمینی در سال 1986 درزمان اقامت رهبر مقاومت ایران در فرانسه و همچنین اخراج شماری از پناهندگان هوادار مقاومت ایران در سال 1987 به گابن اشاره کرد و نتیجه گیری نمود که در فردای 17 ژوئن یک نگرانی واقعی در مورد احتمال اخراج اعضا و حامیان مقاومت، به ایران تحت حاکمیت ملایان وجود داشت.
آقای بونه همچنین به تلاش های خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیده مقاومت در سال 2003 و پیام فوری ایشان مبنی بر درخواست قطع خودسوزیها اشاره کرد و گفت متاسفانه خانم رجوی بدلیل شرایط زندان امکان اینرا پیدا نکرد که بتواند زودتر از این وقایع مطلع شود و ممانعت به عمل بیاورد.
ایو بونه همچنین این ادعا را که خودسوزیها سازمان یافته بوده، قویا رد کرد و در پاسخ به سوال رئیس دادگاه تاکید نمود که بطور واقعی مواردی از اخراج در گذشته وجود داشته و من شخصاً از احتمال استرداد حامیان مقاومت چه در فرانسه و چه در اشرف، نگران بودم.
آقای بونه در پاسخ به سوال وکیل گفت که شورای ملی مقاومت ایران همانند شورای ملی مقاومت فرانسه یک مقاومت مشروع میباشد...
خبرگزاری فرانسه و رسانه های این کشور ،گزارش های متعددی ازجلسه دادگاه منتشر کردند.
هفته‌نامه فرانسوی ژورنال دو دیمانش در گزارشی از جلسه دادگاه با عنوان: «محاکمه مشعلهای انسانی» می‌نویسد: هیچکس این تصاویر را از یاد نبرده است. روز 18 ژوئن 2003، در حالی که حدود 60 نفر در نزدیکی دفاتر د.اس.ت. در پاریس تظاهرات می کردند، سه تن از فعالان سازمان مجاهدین خلق ایران خود را به آتش می کشند. یکی از آنها در اثر آن جان خود را از دست داد. دو نفر دیگر به شدت مجروح شدند و از نفر چهارم که وصیت نامه‌اش را به همراه داشت، قبل از اقدام به عمل، جلوگیری شد
یک روز قبل از آن، ماموران پلیس د.اس.ت.، به دستور بازپرس شعبه ضدتروریست ژان- لویی بروگیر، مقر آنها در اورسوراوآز را مورد تفتیش قرار داده ده ها نفر از مسئولان جنبش، از جمله مریم رجوی، چهره شاخص مقاومت ایران را دستگیر کرده بودند.
خبرگزاری فرانسه در گزارشی پیرامون جلسه امروز دادگاه پاریس می‌نویسد: دو متهم، در پی تظاهراتی در نزدیکی مقر د اس ت (ضد جاسوسی) در پاریس ، که طی آن سه نفر دست به خودسوزی زدند، دستگیر شدند.تظاهرات مزبور، در 18 ژوئن 2003 در فردای دستگیریهای گسترده که در مقر شورای ملی مقاومت در اور سوراوآز روی داد، انجام شد. در این دستگیریها، از جمله مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت ایران ، زندانی شده بود.
خبرگزاری فرانسه افزاید: عملیات پلیسی17 ژوئن از سوی مخالفان ایرانی به عنوان علامت سرسپردگی (دولت وقت) پاریس به تهران تلقی توصیف گردید.
آقای ژوزف کوهن سابان وکالت دو تن از فعالان مقاومت ایران را برعهده دارد، این وکیل فرانسوی به خبرگزاری فرانسه گفت: متهم کردن این دو نفر به تشویق دیگران به خودسوزی به معنی اتخاذ یک موضع کاملاً سیاسی است که میخواهد بگوید که سکتی در کار بوده و قدرت تشخیص را (از افرادی که خودسوزی کرده اند) گرفته است.
آقای کوهن سابان گفت : «دو نفری که بعد از خودسوزی خود در 18 ژوئن 2003 زنده ماندند, قرار است که در دادگاه شهادت بدهند و بگویند که کسی به جای آنها تصمیم نگرفته است و ترجیح میدادند بمیرند تا اینکه به ایران مسترد شوند».
روزنامه20 دقیقه چاپ پاریس در شماره صبح روز سه‌شنبه خود چنین نوشت: امروز در دادگاه جزایی پاریس، پرونده دو ایرانی، که متهم هستند که یک فعال مجاهدین خلق ایران را به خودسوزی، تشویق کرده‌اند،بررسی میشود.
وکیل این دو نفر، آقای ژوزف کوهن سابان این اتهام را مردود شناخت. او اضافه کرد که دولت فرانسه را به جرم ”خیانت” و بخاطر تهدید به استرداد پناهندگان سیاسی متهم خواهد کرد.
دو نفر دیگر، که زخمشان قابل توجه است،در برابر دادگاه توضیح خواهند داد که ”مردن را به مسترد شدن به رژیم ایران ترجیح داده‌اند“.
رادیو فرانس انفو گفت:در ژوئن 2003 وقتی که چندین تن از فعالان سازمان مجاهدین خلق ایران در حومه پاریس بازداشت شدند. سمپاتیزانهای دیگری که برای حمایت از آنها آمده بودند، در اقدام به خودسوزی در برابر مقر د.اس.ت. در قلب پاریس تردیدی به خود راه ندادند.
رادیو فرانس انفو اظهارات آقای ژوزف کوهن- سابان وکیل متهمان را پخش کرد. وی گفت: آن افرادی که پس از اقدام به خودسوزی، زنده ماندند، شرح دادند که چرا و چگونه به دنبال خیانت مقامات فرانسوی و دولت وقت فرانسه، به خاطر ترس از استرداد به ایران، آنها انتخاب کردند که خودسوزی کنند. این که گفته شود کسی آنها را مانند گوسفند و کاملا ناآگاهانه به کشتارگاه فرستاده است، توهین و دشنام به آنهاست؛ در صورتی که آنها مقاومین هستند. بر این اساس، این پیگرد معادل اهانت به گونه یی غیرقابل قبول, به آنهاست.
تلویزیون LCI با انتشار گزارشی اعلام کرد:در موقع استماع در شانزدهمین دادگاه جزایی وکیل این دو متهم، کوهن سابان، بایستی از خالی و پوچ بودن این پرونده دفاع کند. دو نفر که از خودسوزی 18 ژوئن زنده مانده اند، میخواهند شهادت بدهند که هیچکس به جای آنها تصمیم برای این کار نگرفته بود. و آنها « ترجیح میدادند اینطور بمیرند تا اینکه به رژیم ایران مسترد شوند»
4 سال پس از کودتای ننگین 17 ژوئن، امروز مطبوعات فرانسه از مشعلهای انسانی که در مقابل با این حمله و توطئه فاشیسم مذهبی حاکم برایران خود را به آتش کشیدند تجلیل می کنند.
روزنامه فرانسوی پاریزین با انعکاس مصاحبه مرضیه باباخانی که در آن زمان به نشانه اعتراض به توطئه فاشیسم مذهبی و همدستانش خود را به آتش کشیده بود، از او به عنوان یک زن با ایمان و شجاع نام برد
درفردای لشگرکشی گسترده بیش از 1300 مأمور پلیس فرانسه به دفاتر شورای ملی مقاومت که بر اثر توطئه و همدستی دولت شیراک و فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران صورت گرفت، مرضیه باباخانی در مقابل ساختمان سازمان امنیت فرانسه (د اس ت) در قلب پاریس خود را به مشعلی انسانی برای اعتراض تبدیل کرد و 6ماه به حالت کوما در بیمارستان بود.
روزنامه فرانسوی پاریزین امروز مصاحبه‌یی با مرضیه باباخانی با این عنوان به چاپ رسانده است:«شهادت تکان دهنده مرضیه خود سوخته».
در این مصاحبه مرضیه باباخانی با سربلندی تمام گفت: از کاری که کرده‌ام پشیمان نیستم و امروز بیش از هر چیز به ایران آزاد شده فکر میکنم.
روزنامه پاریزین می‌نویسد:با دست های داغان شده، مرضیه روسری خود را مرتب میکند. انگشتانش ترمیم نشده اند ولی نگاهش زنده و با نشاط است. بعد از حدود 4 سال، مرضیه از سکوت خودش خارج میشود.. امروز در دادگاهِ دو نفر از هموطنان و همراهانش در مقاومت علیه رژیم ایران، که مظنون به تشویق دیگران برای فدا شدن در میان شعله ها شده اند، شهادت خواهد داد.
مرضیه در این مورد گفت:« با این دادگاه احساس میکنم این من هستم که دارم محاکمه میشوم.هیچکس حق من برای انتخاب سرنوشتم را برسمیت نمی شناسد ». مرضیه شجاع، می‌گوید که « اصلا پشیمان نیست» و این « تصمیم نه چندان ساده را» بر عهده می گیرد. او توضیح می‌دهد در آن وضعیت « من برای حرف زدن و اعتراض کردن تنها چیزی که در دست داشتم، حیات خودم بود».
روزنامه فرانسوی پاریزین می‌نویسد:در هجدم ژوئن 2003 مرضیه از « هجوم » گسترده به جامعه ایرانیان در اور سور آواز شوکه شده بود.. بیش از هزار پلیس، 164 پناهنده سیاسی و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران را بازداشت کردند.
مرضیه باباخانی توضیح داد که « دوستانم در بازداشت بودند. من با قطار به پاریس رفتم.در طول راه، تمام خاطرات به من هجوم میاورند: «اعدام ها»، شهادت برادرانم در ایران ، « شکنجه های» اعمال شده بر دوستان مدرسه ام. تمام آنها به خاطرم آمد. و تصمیم خودم را گرفتم. «با این اعتقاد که باید کاری کرد».
روزنامه پاریزین می‌نویسد:امروز این « زن با ایمان» با 47% سوختگی بدنش، ده ها عمل جراحی را تحمل کرده و با آرامی در والدواز زندگی میکند. او استراحت میکند، دوستانش را میبیند. اما فلج بودنش مانع ازاینکه « فعالیت هایش » را دنبال کند، نیست.
مرضیه باباخانی به روزنامه پاریزین می‌گوید: من قبل از هرچیز اهدافی دارم و آن دیدن ایران آزاد است.
رادیو فرانس کولتور گفت:سه نفری که در فردای هفده ژوئن 2003 خودسوزی کردند، می‌خواستند با فدا کردن جان توجه جهانیان را به این مسأله جلب کنند.
رادیو فرانس کولتور صبح امروز در گزارشی دراین‌باره گفت:«برای فهم اقدام این سه سمپاتیزان مجاهدین، بایستی به ماه آوریل 2003 بازگردیم. دومینیک دوویلپن، وزیر امور خارجه در یک دیدار رسمی از ایران به سر می برد. به این مناسبت، قراردادهای کلانی به امضا می رسند؛ با شرکت آلستوم برای متروی تهران، با پژو برای یک کارخانه و با توتال برای نفت. ملاها از گرم شدن روابط بین فرانسه و کشورشان ابراز خرسندی میکنند. دو ماه بعد در 17 ژوئن 164 پناهنده سیاسی ایرانی به طور گسترده در اورسوراوآز و حوالی آن دستگیر می شوند. این دستگیریها به دستور بازپرس شعبه ضد تروریست ژان- لویی بروگیر انجام می شوند.
رادیو فرانس کولتور می‌گوید: در لحظه، این دستگیریها از سوی پناهندگان ایرانی به عنوان یک خیانت (به آزادی وحق پناهندگی )نگریسته شد. سه نفر تصمیم گرفتند که با فدای جان خود، توجه جهانیان را به این مسئله جلب کنند. دو نفری که زنده ماندند، امروز به دادگاه می آیند تا توضیح دهند که دو فرد متهم فقط امدادرسانی و یاری کردند و به هیچوجه آنها را تشویق به خودکشی نکردند.
