غلامرضا حیدری یکی از ایادی رژیم در مجلس ارتجاع در تاریخ ۱۲آبان ۹۶ گفت:
با ورود به ماه دوم آغاز سال تحصیلی اما سرانه مدارس هنوز پرداخت نشده است.
غلامرضا حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار حکومتی خانه ملت با اشاره به بودجه‌های اختصاصی به مدارس تصریح کرد: متأسفانه در حال حاضر این بودجه دارای دو ایراد جدی است؛ نخست این‌که بودجه مصوب به مدارس از خزانه دیر تخصیص می‌یابد و دوم این‌که این بودجه فقط صرف حقوق معلمان و کارکنان آموزش و پرورش می‌شود.
نماینده رژیم در تهران ری، شمیرانات اسلامشهر و پردیس در مجلس گفت: بودجه‌های اختصاصی به سرانه مدارس نه رقم مناسبی دارد و نه به موقع به مدارس و آموزش و پرورش تخصیص می‌یابد و همین عامل مدارس را دچار مشکل کرده است.
وی با یادآوری این‌که مدارس در چنین شرایطی برای تأمین هزینه‌های جاری خود مجبور به اخذ کمکهای نقدی و غیرنقدی از خانواده‌ها هستند، با وجود این‌که بیش از یک ماه از شروع سال تحصیلی گذشته است ولی بودجه‌یی برای سرانه مدارس تخصیص نیافته است.
حیدری با بیان این‌که مشکل تخصیص در هنگام منابع به آموزش و پرورش مشکلی است که در تمام بخش‌های کشور وجود دارد و تنها منحصر به آموزش و پرورش نمیشود.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی بودجهای برای اختصاص ارتقای امکانات آموزشی باقی نمی‌ماند و وزارت آموزش و پرورش با مشکل جدی کمبود بودجه برای ارتقای سطح آموزشی خود دارد.
بیشتر بخوانید:
آمار تکان دهنده
بنا با آمار نامطمئن حکومتی، سال تحصیلی ١٣٩٦سیزده و نیم میلیون دانش‌آموز همراه با یک میلیون فرهنگی و آموزگار (بدون مشخص کردن شمار آموزگاران) در ١٠٥هزار مدرسه، در حالی شروع کردند که گنجایش هر مدرسه ١٢٣٨دانش آموز اعلام شده است. آمار موجود برای هر ٢١ دانش‌آموز یک آموزگار اعلام کرده که با میانگین کلاس های 40دانش آموزی رقمی دروغین است. از سوی دیگر خبرگزاری صدا و سیمای حکومتی از کمبود 60000آموزگار پرده بر می دارد و می افزاید که «از 300هزار نیرو فقط 60هزار نفر آموزش فرهنگی دیده‌اند». درصد بالایی از این آموزگاران حق‌التدریسی ها گزارش شده اند که بدون استخدام دائم و بدون آموزشهای لازمه هستند. (خبرگزاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی -امیر حسن ذوالفقاری)
چنین کمبودهایی می‌تواند تاثیر منفی بر کیفیت آموزشی داشته باشند که البته از چنین حکومتی جای هیچ انتظاری جز نابودی نیست. در چنین شرایطی، دانش‌آموزان از کمبود شدید فضاهای آموزشی در مدارس رنج می برند و همیشه کلاس ها پرسر و صدا و پرجمعیت با دیوارهای فرسوده در حال تخریب هستند.
کاهش آمار ۱۸میلیونی دانش‌آموزان در سال ۹۳به نزدیک ۱۳میلیون در سال ۹۶، بیانگر یک فاجعه و جنایت عظیمی است علیه جامعه انسانی. آمارهای حکومت از فاجعه ی نه و نیم میلیون نفر بی‌سواد خبر می دهند که این خود بیانگر بحران عظیم اجتماعی و پیآمد مناسبات طبقاتی و سیاست های حاکمیت و دولت این مناسبات می‌باشد. افزون بر اینها، وجود یک و نیم میلیون کودک بدون شناسنامه، افشاگر ماهیت این حکومت طبقاتی است.
با ورود به ماه دوم آغاز سال تحصیلی اما سرانه مدارس هنوز پرداخت نشده است.
غلامرضا حیدری در گفت‌وگو با خبرنگار حکومتی خانه ملت با اشاره به بودجه‌های اختصاصی به مدارس تصریح کرد: متأسفانه در حال حاضر این بودجه دارای دو ایراد جدی است؛ نخست این‌که بودجه مصوب به مدارس از خزانه دیر تخصیص می‌یابد و دوم این‌که این بودجه فقط صرف حقوق معلمان و کارکنان آموزش و پرورش می‌شود.
نماینده رژیم در تهران ری، شمیرانات اسلامشهر و پردیس در مجلس گفت: بودجه‌های اختصاصی به سرانه مدارس نه رقم مناسبی دارد و نه به موقع به مدارس و آموزش و پرورش تخصیص می‌یابد و همین عامل مدارس را دچار مشکل کرده است.
وی با یادآوری این‌که مدارس در چنین شرایطی برای تأمین هزینه‌های جاری خود مجبور به اخذ کمکهای نقدی و غیرنقدی از خانواده‌ها هستند، با وجود این‌که بیش از یک ماه از شروع سال تحصیلی گذشته است ولی بودجه‌یی برای سرانه مدارس تخصیص نیافته است.
حیدری با بیان این‌که مشکل تخصیص در هنگام منابع به آموزش و پرورش مشکلی است که در تمام بخش‌های کشور وجود دارد و تنها منحصر به آموزش و پرورش نمیشود.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی بودجهای برای اختصاص ارتقای امکانات آموزشی باقی نمی‌ماند و وزارت آموزش و پرورش با مشکل جدی کمبود بودجه برای ارتقای سطح آموزشی خود دارد.
بیشتر بخوانید:
آمار تکان دهنده
بنا با آمار نامطمئن حکومتی، سال تحصیلی ١٣٩٦سیزده و نیم میلیون دانش‌آموز همراه با یک میلیون فرهنگی و آموزگار (بدون مشخص کردن شمار آموزگاران) در ١٠٥هزار مدرسه، در حالی شروع کردند که گنجایش هر مدرسه ١٢٣٨دانش آموز اعلام شده است. آمار موجود برای هر ٢١ دانش‌آموز یک آموزگار اعلام کرده که با میانگین کلاس های 40دانش آموزی رقمی دروغین است. از سوی دیگر خبرگزاری صدا و سیمای حکومتی از کمبود 60000آموزگار پرده بر می دارد و می افزاید که «از 300هزار نیرو فقط 60هزار نفر آموزش فرهنگی دیده‌اند». درصد بالایی از این آموزگاران حق‌التدریسی ها گزارش شده اند که بدون استخدام دائم و بدون آموزشهای لازمه هستند. (خبرگزاری صدا و سیمای جمهوری اسلامی -امیر حسن ذوالفقاری)
چنین کمبودهایی می‌تواند تاثیر منفی بر کیفیت آموزشی داشته باشند که البته از چنین حکومتی جای هیچ انتظاری جز نابودی نیست. در چنین شرایطی، دانش‌آموزان از کمبود شدید فضاهای آموزشی در مدارس رنج می برند و همیشه کلاس ها پرسر و صدا و پرجمعیت با دیوارهای فرسوده در حال تخریب هستند.
کاهش آمار ۱۸میلیونی دانش‌آموزان در سال ۹۳به نزدیک ۱۳میلیون در سال ۹۶، بیانگر یک فاجعه و جنایت عظیمی است علیه جامعه انسانی. آمارهای حکومت از فاجعه ی نه و نیم میلیون نفر بی‌سواد خبر می دهند که این خود بیانگر بحران عظیم اجتماعی و پیآمد مناسبات طبقاتی و سیاست های حاکمیت و دولت این مناسبات می‌باشد. افزون بر اینها، وجود یک و نیم میلیون کودک بدون شناسنامه، افشاگر ماهیت این حکومت طبقاتی است.
