سایت حکومتی جامعه خبر در تاریخ 20شهریور 96 گزارش کرد:
بر اساس نتایج بهدست آمده از طرح سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395، جمعیت کشور 79926270نفر است که از این تعداد 66421989نفر (۸۳.۱درصد)، در سن کار بوده و تعداد 13242567نفر خارج از سن کار هستند.
کمترین نرخ مشارکت اقتصادی مربوط به شهرستان مهرستان در استان سیستان و بلوچستان با ۲۹.۶درصد است.
بالاترین نرخ بیکاری مربوط به شهرستان اسلامآباد غرب در استان کرمانشاه با ۳۸.۶درصد میباشد.
در میان 429شهرستان کل کشور 181شهرستان (۴۲.۲درصد) دارای نرخ بیکاری بالاتر از متوسط کشوری میباشند.
بیشتر بخوانید:
کمترین نرخ مشارکت اقتصادی مربوط به شهرستان مهرستان در استان سیستان و بلوچستان با ۲۹.۶درصد است.
بالاترین نرخ بیکاری مربوط به شهرستان اسلامآباد غرب در استان کرمانشاه با ۳۸.۶درصد میباشد.
در میان 429شهرستان کل کشور 181شهرستان (۴۲.۲درصد) دارای نرخ بیکاری بالاتر از متوسط کشوری میباشند.
بیشتر بخوانید:
حسین راغفر اقتصاددان ایرانی با اشاره به عواملی که به افزایش نرخ بیکاری در ایران دامن زده، میگوید: البته موضوع اشتغال و نرخ بیکاری طبیعتاً با هرم سنی جامعه مرتبط است؛ چرا که افزایش میزان جمعیت فعال جامعه باعث افزایش تقاضای کار خواهد شد. در سالهای گذشته افزایش تعداد و ظرفیت دانشگاهها یکی از عوامل کند شدن ورودی بازار کار بود، اما امروزه ورودی دانشگاهها بهشدت کاهش یافته است. بهطوریکه همین امسال حدود یک میلیون و 200هزار صندلی خالی در دانشگاهها وجود دارد که رقم بسیار بزرگی است. ضمن اینکه باید پذیرفت سیاستهای دولت یازدهم در طول 4سال گذشته در راستای ایجاد اشتغال نیز نادرست و ناکافی بوده است.
وی گفت: این نرخ، نشاندهنده میزان بیکاری مطلق است؛ یعنی افرادی در این آمار بهعنوان بیکار شناخته میشوند که حتی یک ساعت در هفته نیز فعالیت اقتصادی نداشته باشند. برای مثال افرادی که در هفته 15ساعت کار میکنند، دارای اشتغال ناقص هستند. حالا اگر این افراد را نیز به میزان جمعیت بیکاران مطلق اضافه کنیم، نرخ بیکاری واقعی به رقمی حدود 35 تا 40درصد افزایش مییابد.
حسین راغفر اضافه کرد: آمار ارائه شده تحت عنوان نرخ بیکاری از سوی مراکز دولتی، نوعی مسکّن برای مسئولان کشور و کاملاً نمایشی است تا مثلاً وانمود کنند که نرخ بیکاری در کشور چندان هم بالا نیست. وگرنه واقعیت امروز اقتصاد ایران هیچ تطبیقی با نرخ بیکاری 12درصدی ندارد.