روزنامه حکومتی جهان صنعت به گوشه‌یی از وضعیت فاجعه‌بار زندانیان بیمار در شکنجه‌گاههای خامنه‌ای اعتراف کرد و نوشت: «فقط کسانی که در زندانهای مختلف ایران به‌سر برده‌اند، می‌توانند بفهمند که اوضاع درمانی و بهداریهایی که قرار است سلامتی زندانیها را حفظ کنند، تا چه حد نامناسب و ضعیف است... که چگونه افراد سالم وارد مراکز نگهداری زندانیان می‌شوند و با بیماریهای آشکار و پنهان، زندانها را ترک می‌کنند. اگر روزی گزارشهای داخلی ستاد کاهش آسیب رفتارهای پرخطر قوه قضاییه که وضعیت زندانیان را از نزدیک مشاهده می‌کند و بازتاب می‌دهد، منتشر شود، آنگاه حقایقی آشکار خواهد شد که احتمالاً خوشایند مقامات فعلی و پیشین قوه قضاییه نخواهد بود.
به‌عنوان نمونه در زندان اوین برای حدود پنج هزار زندانی که گاهی آمار آن به هفت هزار نفر می‌رسد، برای ملاقات با پزشک متخصص زندانی باید به خارج از زندان منتقل شود علاوه بر مشکلات موافقت رئیس بازداشتگاه، رئیس بهداری و رئیس زندان اوین، باید وسیله نقلیه و زندانبان همراه هم وجود داشته باشد.. این فرآیند معمولاً چند ماه به طول می‌انجامد.
جز هدی صابر که حین تحمل حبس بر اثر نارسایی قلبی و عدم تأمین کمکهای ضروری بیمارستانی درگذشت، نگارنده حداقل دو نفر دیگر را مشخصاً مشاهده کرده که بر اثر عدم توجه و ندانم‌کاری مقامات بهداری اوین درگذشته‌اند. یکی از آنها که زخم اثنی‌عشر داشت، بر اثر همین بی‌توجهی‌ها به سرطان اثنی‌عشر مبتلا شد و دیگری در اثر مسمومیت دارویی در داخل زندان درگذشت. البته اگر سایر اطلاعاتی که در این‌باره نزد سایر زندانیان و بالاخص زندانیان غیرسیاسی وجود دارد، … بر این اساس فقط خدا می‌داند که ماهانه چند نفر در زندانهای کشور به‌خاطر نارساییهای بهداشتی- درمانی دچار بیماریهای صعب‌العلاج می‌شوند یا فوت می‌کنند. البته همه آن چه گفته شد، به اوضاع بیماریهای جسمی زندانیان مربوط می‌شود. اگر به نکات بالا، مجموعه آسیبهای روحی و بیماریهای روانی ناشی از زندان نیز اضافه شود، آن فهرست بلندی از خطرهایی که محیط فعلی زندانهای ایران، زندانیان را تهدید می‌کند به دست می‌آید».
به‌عنوان نمونه در زندان اوین برای حدود پنج هزار زندانی که گاهی آمار آن به هفت هزار نفر می‌رسد، برای ملاقات با پزشک متخصص زندانی باید به خارج از زندان منتقل شود علاوه بر مشکلات موافقت رئیس بازداشتگاه، رئیس بهداری و رئیس زندان اوین، باید وسیله نقلیه و زندانبان همراه هم وجود داشته باشد.. این فرآیند معمولاً چند ماه به طول می‌انجامد.
جز هدی صابر که حین تحمل حبس بر اثر نارسایی قلبی و عدم تأمین کمکهای ضروری بیمارستانی درگذشت، نگارنده حداقل دو نفر دیگر را مشخصاً مشاهده کرده که بر اثر عدم توجه و ندانم‌کاری مقامات بهداری اوین درگذشته‌اند. یکی از آنها که زخم اثنی‌عشر داشت، بر اثر همین بی‌توجهی‌ها به سرطان اثنی‌عشر مبتلا شد و دیگری در اثر مسمومیت دارویی در داخل زندان درگذشت. البته اگر سایر اطلاعاتی که در این‌باره نزد سایر زندانیان و بالاخص زندانیان غیرسیاسی وجود دارد، … بر این اساس فقط خدا می‌داند که ماهانه چند نفر در زندانهای کشور به‌خاطر نارساییهای بهداشتی- درمانی دچار بیماریهای صعب‌العلاج می‌شوند یا فوت می‌کنند. البته همه آن چه گفته شد، به اوضاع بیماریهای جسمی زندانیان مربوط می‌شود. اگر به نکات بالا، مجموعه آسیبهای روحی و بیماریهای روانی ناشی از زندان نیز اضافه شود، آن فهرست بلندی از خطرهایی که محیط فعلی زندانهای ایران، زندانیان را تهدید می‌کند به دست می‌آید».
