عفو بین‌الملل در گزارش جدید خود تحت عنوان گرفتار درگرداب سرکوب به نقض فاحش حقوق‌بشر در ایران و سرکوب بی‌رحمانه و خشونت‌آمیز مدافعان حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی پرداخته وبخشی از این گزارش را به موضوع قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 67 و دادخواهی خانواده‌های شهیدان اختصاص داده است.
عفو بین‌المللی در گزارش جدید خود می‌نویسد: مقامات حکومت ایران، تلاشهای تازه‌یی را برای سرکوب مدافعان حقوق‌بشر که به نیابت از هزاران زندانی که در دهه ۶۰ به‌صورت خودسرانه و سریع اعدام شده و یا سربه نیست شده‌اند و خانواده‌های آنها، در جستجوی حقیقت، عدالت و جبران خسارت هستند را از سر گرفته‌اند. که نشانگر تلاشهای جدید مقامات رژیم برای خاموش کردن هر نوع بحث عمومی در مورد نقض فاحش حقوق‌بشر طی دهه ۶۰، به قصد پاک کردن خاطره آنها از خودآگاهی جمعی است.
عفو بین‌المللی در گزارش جدید خود می‌نویسد: مقامات حکومت ایران، تلاشهای تازه‌یی را برای سرکوب مدافعان حقوق‌بشر که به نیابت از هزاران زندانی که در دهه ۶۰ به‌صورت خودسرانه و سریع اعدام شده و یا سربه نیست شده‌اند و خانواده‌های آنها، در جستجوی حقیقت، عدالت و جبران خسارت هستند را از سر گرفته‌اند. که نشانگر تلاشهای جدید مقامات رژیم برای خاموش کردن هر نوع بحث عمومی در مورد نقض فاحش حقوق‌بشر طی دهه ۶۰، به قصد پاک کردن خاطره آنها از خودآگاهی جمعی است.
خاوران، خانواده شهدای قتل عام سال ۶۷
این تجدید سرکوب در پی فراخوانهای تازه برای رسیدگی به کشتار چندین هزار زندانی سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ رخ داده است. آن چه به احیای این فراخوانها دامن زده انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری در مرداد 1395 بود که در آن می‌توان صدای مقاماتی را شنید که طی یک جلسه ملاقات در سال ۱۳۶۷ در مورد جزئیات نقشه‌های خود برای اجرای اعدامهای دسته‌جمعی بحث و از آنها دفاع می‌کنند. پخش این فایل صوتی زنجیره‌یی از واکنشهای بی‌سابقه از سوی مقامات بلندپایه رژیم ایران را برانگیخت و منجر به این شد که آنان برای نخستین بار بپذیرند که کشتارهای دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷ در بالاترین سطوح حکومت برنامه‌ریزی شده بود.
خاوران، گورهای دسته جمعی شهدای قتل عام 67
عفو بین‌الملل در ادامه گزارش خود درباره قتل‌عام 30000زندانی سیاسی در سال 67 با فرمان خمینی، با شرح جریان قتل‌عام زندانیان مجاهد و مبارز و دفن آنها در گورهای جمعی و همچنین اقدامات رژیم در آن مقطع برای بی‌خبر نگه‌داشتن مردم و جهانیان از این جنایت علیه بشریت می‌افزاید تا به امروز، هنوز تعداد قربانیان این اعدامهای فراقضایی مشخص نشده و از محل دفن قربانیان هم اطلاعات دقیقی در دست نیست. هیچ مقام رژیم ایران به‌خاطر این اعدامهای فراقضایی مورد تحقیق و محاکمه قرار نگرفته است. مقامات رژیم تمهیدات گوناگونی را برای تخریب گورهای دسته‌جمعی که مدرک جرم به حساب می‌آیند به کار برده‌اند، از جمله تخریب با بولدوزر، تبدیل مکان گورها به محل بدمنظر تخلیه زباله، مخفی کردن گورهای دسته‌جمعی در زیر نقاط دفن فردی جدید و ریختن سیمان بر روی گورهای دسته جمعی. همچنین خانواده‌های قربانیان از برگزاری مجالس یادبود یا تزئین مزارهای دسته‌جمعی با پیامهای یادبود منع شده‌اند.
