وضعیت زندانیان در زندان تهران بزرگ در تهران به‌صورت آشفته‌ای است و کسی پاسخگوی شرایط زندانیان نه در رابطه با امور معیشتی آنان در داخل زندان و نه در رابطه با رسیدگی به پرونده‌هایشان نمی‌باشد.
زندانیان ماهها و بعضاً سالها در نوبت رسیدگی به وضعیت پرونده در حالت انتظار به‌سر می‌برند و آنان را جهت رسیدگی به امورات پرونده و تعیین تکلیف قضایی‌شان تا مدتهای طولانی در نوبت نگه میدارند. بعضاً هم که نوبت این زندانیان جهت رسیدگی به پرونده و رفتن به به‌اصطلاح دادگاه می‌رسد روزانه 150زندانی را به این خاطر احضار می‌کنند و در یک شرایط بحرانی و در یک محیط بدون هیچ امکانات و یا حتی مجموعه‌های بهداشتی در انتظار نگه میدارند که نفرات را جهت بررسی وضعیت پرونده به دادگاهها اعزام کنند. هنگام ظهر حداقل 50نفر از این زندانیان به‌دلیل نبودن مأمور همراه و یا خودرو برای نقل و انتقال زندانیان به دادگاه، به اجبار به بند برگشت می‌دهند و این ریلی است که به‌طور روزانه و هفتگی در این زندان اتفاق میافتد.
در زندان تهران بزرگ، دکتر و درمان مربوط به زندان اصلاً جنبه مادی ندارد و بایستی خود زندانیان و خانواده‌هایشان با تقبل پذیرش هزینه پرداخت دکتر و دارو در صورت امکان به دکتر خارج از زندان مراجعه کنند و این امر نیز به‌سادگی مورد پذیرش سردمداران زندان قرار نمی‌گیرد و زندانیان مجبورند با شرایط بحرانی جسمی زندگی خود در زندان را بگذرانند.
وضعیت غذای زندان نیز اسفناک است و زندانیان مجبورند با همان شرایط تحمل حبس کنند. به‌طور خاص زندان دارای آب آشامیدنی نیست و می‌بایستی برای مصرف یومیه خود آب آشامیدنی بخرند.
زندانیان ماهها و بعضاً سالها در نوبت رسیدگی به وضعیت پرونده در حالت انتظار به‌سر می‌برند و آنان را جهت رسیدگی به امورات پرونده و تعیین تکلیف قضایی‌شان تا مدتهای طولانی در نوبت نگه میدارند. بعضاً هم که نوبت این زندانیان جهت رسیدگی به پرونده و رفتن به به‌اصطلاح دادگاه می‌رسد روزانه 150زندانی را به این خاطر احضار می‌کنند و در یک شرایط بحرانی و در یک محیط بدون هیچ امکانات و یا حتی مجموعه‌های بهداشتی در انتظار نگه میدارند که نفرات را جهت بررسی وضعیت پرونده به دادگاهها اعزام کنند. هنگام ظهر حداقل 50نفر از این زندانیان به‌دلیل نبودن مأمور همراه و یا خودرو برای نقل و انتقال زندانیان به دادگاه، به اجبار به بند برگشت می‌دهند و این ریلی است که به‌طور روزانه و هفتگی در این زندان اتفاق میافتد.
در زندان تهران بزرگ، دکتر و درمان مربوط به زندان اصلاً جنبه مادی ندارد و بایستی خود زندانیان و خانواده‌هایشان با تقبل پذیرش هزینه پرداخت دکتر و دارو در صورت امکان به دکتر خارج از زندان مراجعه کنند و این امر نیز به‌سادگی مورد پذیرش سردمداران زندان قرار نمی‌گیرد و زندانیان مجبورند با شرایط بحرانی جسمی زندگی خود در زندان را بگذرانند.
وضعیت غذای زندان نیز اسفناک است و زندانیان مجبورند با همان شرایط تحمل حبس کنند. به‌طور خاص زندان دارای آب آشامیدنی نیست و می‌بایستی برای مصرف یومیه خود آب آشامیدنی بخرند.
