خبرگزاری حکومتی صراط 5تیر 96 نسبت به پیامدهای حمله به آخوند حسن روحانی وصف اولیها در قالب مداحی و خواندن یک شعر، پیش از شروع نماز عید فطر هشدار داد. این رسانه تأکید کرد این اقدام «پیشتر در موقعیتهای مشابه، سابقه نداشته است».
این خبرگزاری حکومتی با وحشت از برملا شدن فساد گسترده در تمامی رأس نظام ولایت‌فقیه، در حالیکه سران نظام را «صف اولی» عنوان می‌کرد، گفت: «چرا باید... در مقابل جمعیت میلیونی نمازگزار از واژه‌ها و عباراتی استفاده شود که اذهان متعددی را به این باور برساند که «صف اول» نظام قابل اعتماد نیستند؟. واژه‌های کاخ‌نشین، زمین‌خواری، تبعیض و... که همگی در وصف و یا هشدار به «صف اول» به کار برده شدند، چه معنایی دارند؟».
چرا مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون می‌کنیم؟
آیا اشعاری که پیش از نماز عید فطر خوانده شد به صلاح نظام بود؟ / آقای مطیعی! «صف اول» فقط روحانی نیست!
رهبر معظم انقلاب همین امروز فرمودند که آتش به اختیار به‌معنای 'طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست.' آیا چنین اقداماتی با بهانه دادن به دست بدخواهان، مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون نمی‌کند؟
گروه سیاسی صراط - پیش از نماز عید فطر امروز در تهران، میثم مطیعی اشعاری قرائت کرد که پیشتر در موقعیتهای مشابه، سابقه نداشته است.
به گزارش صراط، مهم‌ترین بخش از اشعار مذکور که مورد توجه قرار گرفته، با کنایه به شخصیتهایی آغاز می‌شود که در «صف اول» ایستاده‌اند. گرچه این بخش عمدتاً به‌خاطر کنایه زدن به حسن روحانی و انتقاد از برجام مورد توجه قرار گرفت، اما واقعیت آن است که خواننده این اشعار خواسته یا ناخواسته تمامی شخصیتهای بلندپایه نظام اعم از کشوری و لشگری را مد نظر قرار داده بود.
اینکه «صف اول» نماز عید فطر و تمامی برنامه‌های مذهبی و یا رسمی دیگر مشابه، به‌طور سنتی و مرسوم به چه کسانی اختصاص دارد، موضوعی مبهم نیست و بر کسی پوشیده نیست که این صف، تمامی شخصیتها و مقامهای بلندپایه نظام را شامل می‌شود.
با این نگاه، باید پرسید آیا کنایه و بعضاً اتهام زنی به «صف اول» نظام آن هم در مراسمی مذهبی که پیام آن وحدت است، در شأن چنین فردی است؟ چرا باید در چنین موقعیتی و در مقابل جمعیت میلیونی نمازگزار از واژه‌ها و عباراتی استفاده شود که اذهان متعددی را به این باور برساند که «صف اول» نظام قابل اعتماد نیستند؟
واژه‌های کاخ‌نشین، زمین خواری، تبعیض و... که همگی در وصف و یا هشدار به «صف اول» به کار برده شدند، چه معنایی دارند؟ کسی که این عبارات با لحنی خاص را می‌شنود در پایان اشعار، ذهنیت مثبتی از مسئولان نظام جمهوری اسلامی به او القا می‌شود یا منفی؟
بحث بر سر آزاد بودن یا نبودن انتقاد از مسئولان نیست که رهبر معظم انقلاب به‌عنوان سکاندار کشتی نظام بارها در فرمایشاتشان به آن پرداخته‌اند. طبیعی است که بسیاری از مطالب مورد اشاره در اشعار مذکور، همان انتقادات بسیاری از مردم است، اما نحوه بیان آنها، فرد گوینده و نیز موقعیت ناشناسیهای اینچنینی، اثر انتقادات را هم از بین می‌برد.
اینکه کسی این تریبون حساس را در اختیار بگیرد، و همه مقامها و ارکان نظام را مورد انتقاد و کنایه قرار دهد، ابهامات فراوانی را به ذهن متبادر می‌کند. اگراین کنایه‌ها در یک جمع خصوصی و یا در یک هیأت مذهبی و یا یک مراسم غیردولتی مطرح می‌شد نمی‌شد به آن ایراد گرفت؛ اما استفاده از چنین تریبون و موقعیتی و بیان نظرات شخصی و ابهام آمیز، قابل توجیه نیست.
بی‌شک مسئولان مربوط به این مراسم نیز باید پیش از فرستادن میثم مطیعی در پشت تریبون نماز عید فطر و دادن فرصت ٢٣دقیقه‌ای به او، محتوای تنظیم‌شده توسط این ذاکر جوان اهل بیت (ع) را بررسی می‌نمودند.
همین امروز، رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر فرمودند که آتش به اختیار به‌معنای 'طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست.'
آیا چنین اقداماتی با بهانه دادن به دست بدخواهان، مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون نمی‌کند؟
آیا این‌گونه پرداختن به موضوعات کلان و موضع‌گیریهای با نیش و کنایه از تریبون رسمی و از لسان وی، باعث ایجاد هجمه‌های ناصواب علیه نظام نمی‌شود؟.
این خبرگزاری حکومتی با وحشت از برملا شدن فساد گسترده در تمامی رأس نظام ولایت‌فقیه، در حالیکه سران نظام را «صف اولی» عنوان می‌کرد، گفت: «چرا باید... در مقابل جمعیت میلیونی نمازگزار از واژه‌ها و عباراتی استفاده شود که اذهان متعددی را به این باور برساند که «صف اول» نظام قابل اعتماد نیستند؟. واژه‌های کاخ‌نشین، زمین‌خواری، تبعیض و... که همگی در وصف و یا هشدار به «صف اول» به کار برده شدند، چه معنایی دارند؟».
چرا مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون می‌کنیم؟
آیا اشعاری که پیش از نماز عید فطر خوانده شد به صلاح نظام بود؟ / آقای مطیعی! «صف اول» فقط روحانی نیست!
رهبر معظم انقلاب همین امروز فرمودند که آتش به اختیار به‌معنای 'طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست.' آیا چنین اقداماتی با بهانه دادن به دست بدخواهان، مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون نمی‌کند؟
گروه سیاسی صراط - پیش از نماز عید فطر امروز در تهران، میثم مطیعی اشعاری قرائت کرد که پیشتر در موقعیتهای مشابه، سابقه نداشته است.
به گزارش صراط، مهم‌ترین بخش از اشعار مذکور که مورد توجه قرار گرفته، با کنایه به شخصیتهایی آغاز می‌شود که در «صف اول» ایستاده‌اند. گرچه این بخش عمدتاً به‌خاطر کنایه زدن به حسن روحانی و انتقاد از برجام مورد توجه قرار گرفت، اما واقعیت آن است که خواننده این اشعار خواسته یا ناخواسته تمامی شخصیتهای بلندپایه نظام اعم از کشوری و لشگری را مد نظر قرار داده بود.
اینکه «صف اول» نماز عید فطر و تمامی برنامه‌های مذهبی و یا رسمی دیگر مشابه، به‌طور سنتی و مرسوم به چه کسانی اختصاص دارد، موضوعی مبهم نیست و بر کسی پوشیده نیست که این صف، تمامی شخصیتها و مقامهای بلندپایه نظام را شامل می‌شود.
با این نگاه، باید پرسید آیا کنایه و بعضاً اتهام زنی به «صف اول» نظام آن هم در مراسمی مذهبی که پیام آن وحدت است، در شأن چنین فردی است؟ چرا باید در چنین موقعیتی و در مقابل جمعیت میلیونی نمازگزار از واژه‌ها و عباراتی استفاده شود که اذهان متعددی را به این باور برساند که «صف اول» نظام قابل اعتماد نیستند؟
واژه‌های کاخ‌نشین، زمین خواری، تبعیض و... که همگی در وصف و یا هشدار به «صف اول» به کار برده شدند، چه معنایی دارند؟ کسی که این عبارات با لحنی خاص را می‌شنود در پایان اشعار، ذهنیت مثبتی از مسئولان نظام جمهوری اسلامی به او القا می‌شود یا منفی؟
بحث بر سر آزاد بودن یا نبودن انتقاد از مسئولان نیست که رهبر معظم انقلاب به‌عنوان سکاندار کشتی نظام بارها در فرمایشاتشان به آن پرداخته‌اند. طبیعی است که بسیاری از مطالب مورد اشاره در اشعار مذکور، همان انتقادات بسیاری از مردم است، اما نحوه بیان آنها، فرد گوینده و نیز موقعیت ناشناسیهای اینچنینی، اثر انتقادات را هم از بین می‌برد.
اینکه کسی این تریبون حساس را در اختیار بگیرد، و همه مقامها و ارکان نظام را مورد انتقاد و کنایه قرار دهد، ابهامات فراوانی را به ذهن متبادر می‌کند. اگراین کنایه‌ها در یک جمع خصوصی و یا در یک هیأت مذهبی و یا یک مراسم غیردولتی مطرح می‌شد نمی‌شد به آن ایراد گرفت؛ اما استفاده از چنین تریبون و موقعیتی و بیان نظرات شخصی و ابهام آمیز، قابل توجیه نیست.
بی‌شک مسئولان مربوط به این مراسم نیز باید پیش از فرستادن میثم مطیعی در پشت تریبون نماز عید فطر و دادن فرصت ٢٣دقیقه‌ای به او، محتوای تنظیم‌شده توسط این ذاکر جوان اهل بیت (ع) را بررسی می‌نمودند.
همین امروز، رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر فرمودند که آتش به اختیار به‌معنای 'طلبکار کردن مدعیان پوچ اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست.'
آیا چنین اقداماتی با بهانه دادن به دست بدخواهان، مدعیان پوچ اندیش را طلبکار و جریان انقلابی را مدیون نمی‌کند؟
آیا این‌گونه پرداختن به موضوعات کلان و موضع‌گیریهای با نیش و کنایه از تریبون رسمی و از لسان وی، باعث ایجاد هجمه‌های ناصواب علیه نظام نمی‌شود؟.
