نیکی هیلی سفیر آمریکا در سازمان ملل‌متحد آماری تکان‌دهنده از جنایات رژیم اسد در سوریه ارائه داد. وی که در جلسه فوق‌العاده شورای امنیت در مورد سوریه سخنرانی می‌کرد رژیم ایران را شریک جنایات ضدبشری رژیم اسد دانست:
نیکی هیلی گفت: من چندین روز را در مرزهای سوریه و ترکیه گذراندم با آوارگان سوری صحبت کردم. اغلب آنها خواهان بازگشت به خانه هایشان هستند. ولی وضعیت فاجعه‌بار باعث شده است که کشورشان را ترک کنند. در سوریه هیچ چیزی پیدا نمی‌شود. تنها چیزی که هست درد و رنج وحشتناکی است که متوقف نمی‌شود. هیچ خانه‌ای نیست که به آن باز گردند. یک گروه حقوق‌بشری سوری گفت رژیم سوریه صدها تن از مردم این کشور را روزانه به قتل می‌رساند. رژیم اسد صدها هزار شهروند سوری را دستگیر کرده است. این افراد در وضعیتی وحشتناک زندگی می‌کنند. آنها تحت شکنجه و بدرفتاری هستند. خانواده‌ها رنج می‌کشند. در داخل زندان معروف صیدنایا وضعیت وحشتناک است. عفو بین‌الملل این زندان را کشتارگاه نامیده است. عکس‌هایی از تغییرات ساختمان زندان و تعداد افرادی که در آن به‌طرز وحشتناکی کشته شده‌اند وجود دارد. با این داده‌ها نتیجه می‌گیریم که رژیم سوریه داخل زندان را آتش زده تا اجساد زندانیان سوخته شود.
این موضوعی وحشتناک است. روسیه و رژیم ایران چشم هایشان را به جنایات رژیم سوریه می‌بندند این رژیمی وحشی است که از این روش‌ها استفاده می‌کند تا از اجساد کشته‌ها خلاص شود.
تعداد زیادی از کودکان سوری والدینشان و دوستانشان را از دست داده‌اند و شاهد فضیحتهای جنگ بوده‌اند. سه میلیون سوری که سنشان کمتر از هفت سال بوده است تنها چیزی که دیده‌اند جنگ بوده است. کودکان روزانه در جنگ زندگی می‌کنند. بعضی از آنها قدرت تکلم را از دست داده‌اند. بعضی دیگر می‌گویند به‌جای شکنجه شدن می‌خواهند بمیرند. این شواهد را در کودکان دیده‌ایم. آنها نمی‌خواهند که از خانه هایشان بیرون بروند. سازمانهای غیردولتی تلاش می‌کنند. مدارس سوریه از هر سه مدرسه یکی یا ویران شده یا خسارت دیده یا از آن به‌عنوان سرپناه آوارگان استفاده می‌شود یا برای کارهای نظامی از آن استفاده می‌شود. نیمی از درمانگاههای سوریه تعطیل شده. در ۷۵درصد از خانواده‌های سوری کودکان مجبورند برای کسب معاش به پدرانشان کمک کنند. در بعضی حالات کودکان تنها منبع معاش خانواده‌شان هستند. ما در مقابل از دست دادن یک نسل به‌طور کامل هستیم. در هفته گذشته تأکید کردیم که آمریکا از مردم سوریه دست بر نمی‌دارد. این مردم می‌خواهند که به خانه هایشان باز گردند. ولی قبل از برقرار شدن صلح این قابل اجرا نیست.
نیکی هیلی گفت: من چندین روز را در مرزهای سوریه و ترکیه گذراندم با آوارگان سوری صحبت کردم. اغلب آنها خواهان بازگشت به خانه هایشان هستند. ولی وضعیت فاجعه‌بار باعث شده است که کشورشان را ترک کنند. در سوریه هیچ چیزی پیدا نمی‌شود. تنها چیزی که هست درد و رنج وحشتناکی است که متوقف نمی‌شود. هیچ خانه‌ای نیست که به آن باز گردند. یک گروه حقوق‌بشری سوری گفت رژیم سوریه صدها تن از مردم این کشور را روزانه به قتل می‌رساند. رژیم اسد صدها هزار شهروند سوری را دستگیر کرده است. این افراد در وضعیتی وحشتناک زندگی می‌کنند. آنها تحت شکنجه و بدرفتاری هستند. خانواده‌ها رنج می‌کشند. در داخل زندان معروف صیدنایا وضعیت وحشتناک است. عفو بین‌الملل این زندان را کشتارگاه نامیده است. عکس‌هایی از تغییرات ساختمان زندان و تعداد افرادی که در آن به‌طرز وحشتناکی کشته شده‌اند وجود دارد. با این داده‌ها نتیجه می‌گیریم که رژیم سوریه داخل زندان را آتش زده تا اجساد زندانیان سوخته شود.
این موضوعی وحشتناک است. روسیه و رژیم ایران چشم هایشان را به جنایات رژیم سوریه می‌بندند این رژیمی وحشی است که از این روش‌ها استفاده می‌کند تا از اجساد کشته‌ها خلاص شود.
تعداد زیادی از کودکان سوری والدینشان و دوستانشان را از دست داده‌اند و شاهد فضیحتهای جنگ بوده‌اند. سه میلیون سوری که سنشان کمتر از هفت سال بوده است تنها چیزی که دیده‌اند جنگ بوده است. کودکان روزانه در جنگ زندگی می‌کنند. بعضی از آنها قدرت تکلم را از دست داده‌اند. بعضی دیگر می‌گویند به‌جای شکنجه شدن می‌خواهند بمیرند. این شواهد را در کودکان دیده‌ایم. آنها نمی‌خواهند که از خانه هایشان بیرون بروند. سازمانهای غیردولتی تلاش می‌کنند. مدارس سوریه از هر سه مدرسه یکی یا ویران شده یا خسارت دیده یا از آن به‌عنوان سرپناه آوارگان استفاده می‌شود یا برای کارهای نظامی از آن استفاده می‌شود. نیمی از درمانگاههای سوریه تعطیل شده. در ۷۵درصد از خانواده‌های سوری کودکان مجبورند برای کسب معاش به پدرانشان کمک کنند. در بعضی حالات کودکان تنها منبع معاش خانواده‌شان هستند. ما در مقابل از دست دادن یک نسل به‌طور کامل هستیم. در هفته گذشته تأکید کردیم که آمریکا از مردم سوریه دست بر نمی‌دارد. این مردم می‌خواهند که به خانه هایشان باز گردند. ولی قبل از برقرار شدن صلح این قابل اجرا نیست.
