یک روز مانده به نمایش انتخابات، عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور آخوند روحانی اعلام کرد:
«با توجه به انصراف‌ها و ائتلاف‌هایی که صورت گرفته پیش‌بینی ما این است که نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری در مرحله اول مشخص می‌شود و دیگر نیازی به مرحله دوم نیست»
او همچنین گفت:
«قانون انتخابات ریاست جمهوری می‌گوید نتیجه یکباره به وسیله وزیر کشور اعلام شود و اعلام این آمار مقطعی نباشد».
این حرف وزیر کشور روحانی، باعث ایجاد غلغله شد و این گمان را به‌وجود آورد که گویا نتیجه نمایش انتخابات از قبل مشخص و مهندسی شده است. قابل‌توجه است که همین وزیر، پیشتر درصد شرکت کنندگان در انتخابات را نیز اعلام کرده بود. در این مورد یک نمایندهٴ مجلس ارتجاع به‌نام جواد ابطحی به این موضوع واکنش نشان داد و گفت:
«قطعاً انتخابات ریاست‌جمهوری تک‌مرحله‌ای است، اما آقای روحانی هشتمین رئیس‌جمهور کشور نخواهد بود».
ستاد به‌اصطلاح انتخابات رژیم، برای ختم غائله اعلام کرد:
«اظهارات وزیر کشور درباره یک مرحله‌ای شدن انتخابات فقط یک ارزیابی مشروط و مطلقاً غیرقطعی است و اظهارنظر در خصوص یک مرحله‌ای یا دو مرحله‌ای شدن انتخابات، منوط به پایان اخذ رأی در شعب، شمارش همه آرا و اعلام نتایج خواهد بود».
عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان، ولی‌فقیه هم در یک کنفرانس خبری آب پاکی روی دست وزیر ریخت و به این ترتیب چندسره بودن تصمیم‌گیریها و نیز اختلافات بین دو باند در این زمینه را به نمایش گذاشت:
«اینکه چه اتفاقی برای انتخابات می‌افتد، من اهل پیشگویی نیستم و خواهش می‌کنم که عزیزان ما در وزارت کشور بر اساس حدس و پیشگویی صحبت نکنند... یک یا دو مرحله‌ای شدن انتخابات نیز در روز ۲۹ اردیبهشت مشخص خواهد شد».
او در پاسخ به سؤال خبرنگار دیگر اضافه کرد:
«آنچه در قانون آمده، این است که نتیجه نهایی پس از تجمیع آرا اعلام شود، اما به‌دلیل تجربه ادوار گذشته و حساسیت مردم نسبت به انتخابات ریاست جمهوری، پیشنهاد ما این است که نتایج به تدریج اعلام شود و سعی می‌کنیم این رایزنی صورت بگیرد که نتایج تدریجی و به خوبی اعلام شود».
واقعیت این است از آنجا که یک روده راست در شکم این حکومت نیست، حتی باندهای درونی حکومت نیز به‌شدت به مهندسی شدن انتخابات و تصمیم‌گیریهای مرموز در اتاق تجمیع آرا مشکوک هستند. تا آنجا که به ولی‌فقیه برمی‌گردد، خواسته او این است که نتایج نمایش انتخابات یکباره اعلام شود، اما با توجه به تجربه شکل‌گیری قیام از این امر واهمه دارد. روزنامه حکومتی سیاست روز در این مورد می‌گوید:
«تجربه اعلام سریع نتایج انتخابات در دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۸۸ تجربه مطلوبی برای مردم ایران نبود.
سرعت شمارش ۴۰ میلیون رأی کاغذی، تنها طی چند ساعت، از عوامل تردید برانگیزی بود که دشمنان ابرآن دامن زدند و موجب تردید در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ایران شدند».
اما اعلام تدریجی نیز پیامدهایی برای تمامیت رژیم در بر دارد که وزیر کشور آخوند روحانی به آن اشاره می‌کند:
«آمار یک نامزد در یک استان نسبت به نامزدهای دیگر ۷۰، ۸۰ درصد بیشتر بود اما در استانهای دیگر نامزدهای دیگر رأی بیشتری کسب می‌کردند و همین در نتایج انتخابات شبهه ایجاد می‌کرد».
یعنی اعلام تدریجی نتایج باعث می‌شود که نارضایتی و شک به‌وجود بیاید و مجموعه آنها، زمینه را برای ورود عنصر اجتماعی به خیابان فراهم کند.
با توجه به فاکتورهایی که بیان شد، ولی‌فقیه چه در اعلام تدریجی، چه در اعلام یکبارهٴ نتیجه نمایش انتخابات در تنگنا قرار دارد و تنگنای اصلی او، همانا قیام است، قیام است، قیام است. شکل‌گیری قیام مرزسرخ ولی‌فقیه است و برای آن حاضر است به هر کاری دست بزند، اما از هر راه که برود، دست به هر تشبثی که بزند، از روبه‌رو شدن با قیام و قهر توده‌های بجان‌آمده گریزی ندارد و این رویارویی دور نیست.
«با توجه به انصراف‌ها و ائتلاف‌هایی که صورت گرفته پیش‌بینی ما این است که نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری در مرحله اول مشخص می‌شود و دیگر نیازی به مرحله دوم نیست»
او همچنین گفت:
«قانون انتخابات ریاست جمهوری می‌گوید نتیجه یکباره به وسیله وزیر کشور اعلام شود و اعلام این آمار مقطعی نباشد».
این حرف وزیر کشور روحانی، باعث ایجاد غلغله شد و این گمان را به‌وجود آورد که گویا نتیجه نمایش انتخابات از قبل مشخص و مهندسی شده است. قابل‌توجه است که همین وزیر، پیشتر درصد شرکت کنندگان در انتخابات را نیز اعلام کرده بود. در این مورد یک نمایندهٴ مجلس ارتجاع به‌نام جواد ابطحی به این موضوع واکنش نشان داد و گفت:
«قطعاً انتخابات ریاست‌جمهوری تک‌مرحله‌ای است، اما آقای روحانی هشتمین رئیس‌جمهور کشور نخواهد بود».
ستاد به‌اصطلاح انتخابات رژیم، برای ختم غائله اعلام کرد:
«اظهارات وزیر کشور درباره یک مرحله‌ای شدن انتخابات فقط یک ارزیابی مشروط و مطلقاً غیرقطعی است و اظهارنظر در خصوص یک مرحله‌ای یا دو مرحله‌ای شدن انتخابات، منوط به پایان اخذ رأی در شعب، شمارش همه آرا و اعلام نتایج خواهد بود».
عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان، ولی‌فقیه هم در یک کنفرانس خبری آب پاکی روی دست وزیر ریخت و به این ترتیب چندسره بودن تصمیم‌گیریها و نیز اختلافات بین دو باند در این زمینه را به نمایش گذاشت:
«اینکه چه اتفاقی برای انتخابات می‌افتد، من اهل پیشگویی نیستم و خواهش می‌کنم که عزیزان ما در وزارت کشور بر اساس حدس و پیشگویی صحبت نکنند... یک یا دو مرحله‌ای شدن انتخابات نیز در روز ۲۹ اردیبهشت مشخص خواهد شد».
او در پاسخ به سؤال خبرنگار دیگر اضافه کرد:
«آنچه در قانون آمده، این است که نتیجه نهایی پس از تجمیع آرا اعلام شود، اما به‌دلیل تجربه ادوار گذشته و حساسیت مردم نسبت به انتخابات ریاست جمهوری، پیشنهاد ما این است که نتایج به تدریج اعلام شود و سعی می‌کنیم این رایزنی صورت بگیرد که نتایج تدریجی و به خوبی اعلام شود».
واقعیت این است از آنجا که یک روده راست در شکم این حکومت نیست، حتی باندهای درونی حکومت نیز به‌شدت به مهندسی شدن انتخابات و تصمیم‌گیریهای مرموز در اتاق تجمیع آرا مشکوک هستند. تا آنجا که به ولی‌فقیه برمی‌گردد، خواسته او این است که نتایج نمایش انتخابات یکباره اعلام شود، اما با توجه به تجربه شکل‌گیری قیام از این امر واهمه دارد. روزنامه حکومتی سیاست روز در این مورد می‌گوید:
«تجربه اعلام سریع نتایج انتخابات در دهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۸۸ تجربه مطلوبی برای مردم ایران نبود.
سرعت شمارش ۴۰ میلیون رأی کاغذی، تنها طی چند ساعت، از عوامل تردید برانگیزی بود که دشمنان ابرآن دامن زدند و موجب تردید در نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری ایران شدند».
اما اعلام تدریجی نیز پیامدهایی برای تمامیت رژیم در بر دارد که وزیر کشور آخوند روحانی به آن اشاره می‌کند:
«آمار یک نامزد در یک استان نسبت به نامزدهای دیگر ۷۰، ۸۰ درصد بیشتر بود اما در استانهای دیگر نامزدهای دیگر رأی بیشتری کسب می‌کردند و همین در نتایج انتخابات شبهه ایجاد می‌کرد».
یعنی اعلام تدریجی نتایج باعث می‌شود که نارضایتی و شک به‌وجود بیاید و مجموعه آنها، زمینه را برای ورود عنصر اجتماعی به خیابان فراهم کند.
با توجه به فاکتورهایی که بیان شد، ولی‌فقیه چه در اعلام تدریجی، چه در اعلام یکبارهٴ نتیجه نمایش انتخابات در تنگنا قرار دارد و تنگنای اصلی او، همانا قیام است، قیام است، قیام است. شکل‌گیری قیام مرزسرخ ولی‌فقیه است و برای آن حاضر است به هر کاری دست بزند، اما از هر راه که برود، دست به هر تشبثی که بزند، از روبه‌رو شدن با قیام و قهر توده‌های بجان‌آمده گریزی ندارد و این رویارویی دور نیست.
