فاصله ادعاهای کاندیداهای نمایش انتخابات رژیم با واقعیت وقتی بارز می‌شود که بخواهند برنامه مشخص بدهند. بروز این تناقض، گوشه‌یی از فضاحت بازی انتخابات در نظام ولایت را نشان می‌دهد:
آخوند رئیسی: «اولویت اول امروز جامعه ما به نظر میرسه مسائل اقتصادی و معیشتی مردم باشه همین الآن محرومین مشکل اداره زندگیشون را دارند یعنی همین امشب همین فردا صبح و هرچه زوتر بشه دغدغه مردم را کاهش داد». ((تلویزیون رژیم 10اردیبهشت96)
آخوند رئیسی همچنین اذعان می‌کند: «مردم خسته شده‌اند و می‌گویند نگویید دزد دزد». «در کشور مشکل قانون داریم و مشکل اقدام و عمل داریم و فساد اقتصادی امروز فراجناحی شده» است.
دیگر هم باندی او قالیباف نیز مدعی می‌شود: «مهم‌ترین موضوع بحث مربوط به اشتغاله اشتغال اولویت اول است و اون بخش از مردم محروم و مستضعفی که زندگیشون فقط داره با یارانه اداره می‌شه توجه خاص به اونها». (همان منبع)
با این دعاوی ولی‌فقیه ارتجاع هم گفت: «با این نیت وارد بشید با نیت خدمت». (شبکه خبر رژیم 10 اردیبهشت96)
اما وقتی پای بیان چگونگی این خدمت به میان می‌آید حسابها فرق می‌کند. و وعده‌ها رنگ می‌بازد:
(تلویزیون رژیم- 11اردیبهشت)
میرسلیم: «سوال:برای حمایت از قشرهای ضعیف چه برنامه‌یی دارید؟ و در چه بازة زمانی اجرا خواهید کرد؟ میرسلیم: معمولاً انسانهایی هستند که شخصیتشون باید محترم شمرده بشه. پس باید بتونند به خودشون اتکا بکنند. با شغل مناسب و زندگی خودشون را اداره بکنند؟ به این ترتیب است که ما می‌توانیم محرومیت را در کشور بزداییم». (تلویزیون رژیم 11اردیبهشت 96)
پاسدار قالیباف هم در مقابل همین سؤال مشخص جواب کلی تری داد: «سوال: شما چه اقداماتی را برای رسیدگی به این قشر انجام خواهید داد؟ و در چه بازه زمانی؟ جواب: اگر مردم عزیزمون این تشخیص را دادند و من را به‌عنوان خدمت گذار خودشون انتخاب کردند سابقه‌ام نشون داده که این‌گونه من لحظةی درنگ نخواهم کرد». ! (همان منبع)
واقعیت ثابت نمایشهای انتخابات رژیم را یک روزنامه باند روحانی در دعوای باندی اذعان می‌کند:
روزنامه جهان صنعت 12 اردیبهشت جایگاه مناطق محروم: «سال‌هاست مناطق مرزی و محروم دست‌نخورده باقی مانده‌اند. در مناظره اول، تقریباً غالب کاندیداها، امنیت ملی را در رسیدگی به مردم این مناطق برجسته کردند. شاید ساکنان مرزها خسته شده باشند از این‌که نام‌شان همواره با مسأله امنیت ذکر می‌شود. ... وقتی دولتها می‌آیند و می‌روند و تفاوت معناداری در وضعیت توسعه این مناطق رخ نمی‌دهد، چه پیش می‌آید. در روزهایی که بخش‌هایی از سیستان دیگر جای زندگی نیست، در روزهایی که اجساد کولبران مدفون در کوهستانهای کردستان پایین آورده می‌شود، دل بستن به شعارهایی تکراری، شاید چندان انتظار موجهی نباشد. به گفتمان امنیت ملی به صرف حراست از مرزها، آن هم در حالی که تأمین زندگی در این مناطق روز‌به‌روز سخت‌تر از دیروز می‌شود، چه امیدی می‌توان داشت؟».
آخوند رئیسی: «اولویت اول امروز جامعه ما به نظر میرسه مسائل اقتصادی و معیشتی مردم باشه همین الآن محرومین مشکل اداره زندگیشون را دارند یعنی همین امشب همین فردا صبح و هرچه زوتر بشه دغدغه مردم را کاهش داد». ((تلویزیون رژیم 10اردیبهشت96)
آخوند رئیسی همچنین اذعان می‌کند: «مردم خسته شده‌اند و می‌گویند نگویید دزد دزد». «در کشور مشکل قانون داریم و مشکل اقدام و عمل داریم و فساد اقتصادی امروز فراجناحی شده» است.
دیگر هم باندی او قالیباف نیز مدعی می‌شود: «مهم‌ترین موضوع بحث مربوط به اشتغاله اشتغال اولویت اول است و اون بخش از مردم محروم و مستضعفی که زندگیشون فقط داره با یارانه اداره می‌شه توجه خاص به اونها». (همان منبع)
با این دعاوی ولی‌فقیه ارتجاع هم گفت: «با این نیت وارد بشید با نیت خدمت». (شبکه خبر رژیم 10 اردیبهشت96)
اما وقتی پای بیان چگونگی این خدمت به میان می‌آید حسابها فرق می‌کند. و وعده‌ها رنگ می‌بازد:
(تلویزیون رژیم- 11اردیبهشت)
میرسلیم: «سوال:برای حمایت از قشرهای ضعیف چه برنامه‌یی دارید؟ و در چه بازة زمانی اجرا خواهید کرد؟ میرسلیم: معمولاً انسانهایی هستند که شخصیتشون باید محترم شمرده بشه. پس باید بتونند به خودشون اتکا بکنند. با شغل مناسب و زندگی خودشون را اداره بکنند؟ به این ترتیب است که ما می‌توانیم محرومیت را در کشور بزداییم». (تلویزیون رژیم 11اردیبهشت 96)
پاسدار قالیباف هم در مقابل همین سؤال مشخص جواب کلی تری داد: «سوال: شما چه اقداماتی را برای رسیدگی به این قشر انجام خواهید داد؟ و در چه بازه زمانی؟ جواب: اگر مردم عزیزمون این تشخیص را دادند و من را به‌عنوان خدمت گذار خودشون انتخاب کردند سابقه‌ام نشون داده که این‌گونه من لحظةی درنگ نخواهم کرد». ! (همان منبع)
واقعیت ثابت نمایشهای انتخابات رژیم را یک روزنامه باند روحانی در دعوای باندی اذعان می‌کند:
روزنامه جهان صنعت 12 اردیبهشت جایگاه مناطق محروم: «سال‌هاست مناطق مرزی و محروم دست‌نخورده باقی مانده‌اند. در مناظره اول، تقریباً غالب کاندیداها، امنیت ملی را در رسیدگی به مردم این مناطق برجسته کردند. شاید ساکنان مرزها خسته شده باشند از این‌که نام‌شان همواره با مسأله امنیت ذکر می‌شود. ... وقتی دولتها می‌آیند و می‌روند و تفاوت معناداری در وضعیت توسعه این مناطق رخ نمی‌دهد، چه پیش می‌آید. در روزهایی که بخش‌هایی از سیستان دیگر جای زندگی نیست، در روزهایی که اجساد کولبران مدفون در کوهستانهای کردستان پایین آورده می‌شود، دل بستن به شعارهایی تکراری، شاید چندان انتظار موجهی نباشد. به گفتمان امنیت ملی به صرف حراست از مرزها، آن هم در حالی که تأمین زندگی در این مناطق روز‌به‌روز سخت‌تر از دیروز می‌شود، چه امیدی می‌توان داشت؟».
