وضعیت صنعت ایران یکی از موضوعاتی است که همواره موضوع بحث بوده از یکطرف آخوند روحانی مدعی حتی 8% رشد آن است و از طرفی دیگر صحبت از رکود و تعطیلی صنایع است بالاخره نقطه فعلی صنعت ایران کجاست؟ رو به صعود یا نزول است؟
«صنعت تنها وسیله و ابزار برای رقابت در بازار جهانی است که با صادرات آن می‌توان حرفی برای گفتن داشت» یکی از نشریات رژیم با چنین تعریفی از جایگاه صنعت شروع می‌کند و بلافاصله با یک جمله وضعیت صنعت ایران را هم این‌طور انعکاس می‌دهد «رکود صنعت، در ایران به‌عنوان یکی از استراتژیک‌ترین مواردی است که با ابتلا به رکود در وضعیت نابسامان قرار گرفته است» (شبکه حکومتی اطلاع‌رسانی راه دانا 25شهریور95)
اما رکود یعنی چه؟
رکود در تعریف اقتصادی به دو دوره سه ماهه پیاپی رشد منفی در اقتصاد یک کشور اطلاق می‌شود. در زمان رکود در اقتصاد هر کشوری تولید، درآمد، اشتغال و تجارت روند نزولی در پیش گرفته است. اما بر اساس تعاریف مطرح شده رکود، زمانی در اقتصاد یک کشور بروز پیدا می‌کند که فعالیت‌های تولیدی کاهش یافته و بنگاههای تولیدی دچار مشکلات زیادی به‌خصوص در تأمین نقدینگی و سرمایه در گردش خود شوند.
در واکاوی گستردگی و علل رکود در صنایع کشور؛ محسن مهرعلیزاده، عضو اتاق بازرگانی تهران گفت: «رکود یکی از موضوعاتی است که طی چند سال اخیر بسیاری از بخش‌ها را درگیر کرده است». تعطیلی نیم بیشتری از واحدهای صنعتی، نمونه بارز تاثیر این موضوع در کشور است، تعطیلی که باعث بیکار شدن تعداد زیادی نیروی انسانی و مشکلات اجتماعی شده است».
در ادامه صحبتهایش اضافه می‌کند، «اما قاچاق و واردات بی‌رویه بازار داخلی را به یک بازار مصرفی تبدیل کرده و واحدهای صنعتی را به تعطیلی کشانده است.» (خبرگزاری حکومتی فارس 11اردیبهشت95)
در صحنه واقعیت صنعت کشور هر روز شاهد هستیم که صنایع کشور یکی، یکی، به‌دلیل این رکود تعطیل می‌شوند و اخبار آن هم در رسانه‌های رژیم منتشر می‌شود:
«به‌رغم تکذیب تعطیلی گروه صنعتی ملی فولاد از سوی مدیران این مجموعه، خبرگزاری اقتصاد ایران گزارش کرد که خط تولید کارخانجات لوله‌سازی و ماشین‌سازی گروه ملی فولاد ایران تعطیل شده است».
خود مقامات دولت رژیم آخوندی اگر چه در عدد و رقم مدعی رشد و پیشرفت هستند اما حتی در میان خود کارگزاران رژیم هم این ادعاها جایی ندارد.
شبکه خبر تلویویزیون رژیم 9آذر 95:
مجری: «با وجود تزریق 26میلیاردی به بخش صنعت آمار مختلفی... مسئولان کشور مدعی هستند که بخش صنعتی با رشد مواجه شد ولی فعالان این حوزه خیلی اعتقادی ندارند وضع صنعت کشور چگونه است؟
رئیس اتحادیه کابینت‌سازان شیراز با اشاره به رکود اقتصادی حاکم بر این صنف گفت: با تعطیلی ۲۵ واحد کابینت‌سازی، ۳۷۵ کارگر تاکنون بیکار شده‌اند».
مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های صاحبان حرفه درودگران و مبل سازان با بیان این‌که علت رکود واحدهای تولیدی مبل نبود قدرت خرید است».
اما ولی‌الله سیف رئیس کل بانک مرکزی رژیم در یک جمله این وضعیت نابسامان و روبه انهدام صنایع را این‌طور توضیح می‌دهد:
«متأسفانه در بخش صنعت ما بهیچ‌وجه برنامه‌ریزی مشخصی وجود ندارد که چه استراتژی را داریم دنبال می‌کنیم؟» (تلویزیون رژیم 21تیر 95)
آیا استراتژی مشخصی در سایر بخشهای کشور می‌توان یافت که این کارگزار رژیم از نبود آن در بخش صنعت گلایه می‌کند؟!
«صنعت تنها وسیله و ابزار برای رقابت در بازار جهانی است که با صادرات آن می‌توان حرفی برای گفتن داشت» یکی از نشریات رژیم با چنین تعریفی از جایگاه صنعت شروع می‌کند و بلافاصله با یک جمله وضعیت صنعت ایران را هم این‌طور انعکاس می‌دهد «رکود صنعت، در ایران به‌عنوان یکی از استراتژیک‌ترین مواردی است که با ابتلا به رکود در وضعیت نابسامان قرار گرفته است» (شبکه حکومتی اطلاع‌رسانی راه دانا 25شهریور95)
اما رکود یعنی چه؟
رکود در تعریف اقتصادی به دو دوره سه ماهه پیاپی رشد منفی در اقتصاد یک کشور اطلاق می‌شود. در زمان رکود در اقتصاد هر کشوری تولید، درآمد، اشتغال و تجارت روند نزولی در پیش گرفته است. اما بر اساس تعاریف مطرح شده رکود، زمانی در اقتصاد یک کشور بروز پیدا می‌کند که فعالیت‌های تولیدی کاهش یافته و بنگاههای تولیدی دچار مشکلات زیادی به‌خصوص در تأمین نقدینگی و سرمایه در گردش خود شوند.
در واکاوی گستردگی و علل رکود در صنایع کشور؛ محسن مهرعلیزاده، عضو اتاق بازرگانی تهران گفت: «رکود یکی از موضوعاتی است که طی چند سال اخیر بسیاری از بخش‌ها را درگیر کرده است». تعطیلی نیم بیشتری از واحدهای صنعتی، نمونه بارز تاثیر این موضوع در کشور است، تعطیلی که باعث بیکار شدن تعداد زیادی نیروی انسانی و مشکلات اجتماعی شده است».
در ادامه صحبتهایش اضافه می‌کند، «اما قاچاق و واردات بی‌رویه بازار داخلی را به یک بازار مصرفی تبدیل کرده و واحدهای صنعتی را به تعطیلی کشانده است.» (خبرگزاری حکومتی فارس 11اردیبهشت95)
در صحنه واقعیت صنعت کشور هر روز شاهد هستیم که صنایع کشور یکی، یکی، به‌دلیل این رکود تعطیل می‌شوند و اخبار آن هم در رسانه‌های رژیم منتشر می‌شود:
«به‌رغم تکذیب تعطیلی گروه صنعتی ملی فولاد از سوی مدیران این مجموعه، خبرگزاری اقتصاد ایران گزارش کرد که خط تولید کارخانجات لوله‌سازی و ماشین‌سازی گروه ملی فولاد ایران تعطیل شده است».
خود مقامات دولت رژیم آخوندی اگر چه در عدد و رقم مدعی رشد و پیشرفت هستند اما حتی در میان خود کارگزاران رژیم هم این ادعاها جایی ندارد.
شبکه خبر تلویویزیون رژیم 9آذر 95:
مجری: «با وجود تزریق 26میلیاردی به بخش صنعت آمار مختلفی... مسئولان کشور مدعی هستند که بخش صنعتی با رشد مواجه شد ولی فعالان این حوزه خیلی اعتقادی ندارند وضع صنعت کشور چگونه است؟
رئیس اتحادیه کابینت‌سازان شیراز با اشاره به رکود اقتصادی حاکم بر این صنف گفت: با تعطیلی ۲۵ واحد کابینت‌سازی، ۳۷۵ کارگر تاکنون بیکار شده‌اند».
مدیرعامل اتحادیه تعاونی‌های صاحبان حرفه درودگران و مبل سازان با بیان این‌که علت رکود واحدهای تولیدی مبل نبود قدرت خرید است».
اما ولی‌الله سیف رئیس کل بانک مرکزی رژیم در یک جمله این وضعیت نابسامان و روبه انهدام صنایع را این‌طور توضیح می‌دهد:
«متأسفانه در بخش صنعت ما بهیچ‌وجه برنامه‌ریزی مشخصی وجود ندارد که چه استراتژی را داریم دنبال می‌کنیم؟» (تلویزیون رژیم 21تیر 95)
آیا استراتژی مشخصی در سایر بخشهای کشور می‌توان یافت که این کارگزار رژیم از نبود آن در بخش صنعت گلایه می‌کند؟!
