728 x 90

گزیده روزنامه ها,

گفته‌ها و ناگفته‌ها از میان روزنامه‌های حکومتی روز ۲آبان ۱۳۹۵

-

نگاهی به روزنامه‌های حکومتی
نگاهی به روزنامه‌های حکومتی
مهم‌ترین عنوانهای روزنامه‌های یکشنبه دوم آبان به تغییرات وزرای کابینه و اظهارات جدید روحانی اختصاص یافته است:

آفتاب یزد: روحانی: رسانه‌ها از دروغ پردازی دست بردارند

تعادل: رئیس‌جمهور در همایش روزملی روستا و عشایر: دعواهای کودکانه را خاتمه دهید

جهان صنعت: واکنش روحانی به منتقدان: وزیر را عوض نکنیم بداخلاقها می‌گویند چرا، عوض کنیم باز هم می‌گویند چرا؟

جهان صنعت: وزرای پیشنهادی امروز به مجلس معرفی می‌شوند؛ آزمون بزرگ مجلس

حمایت: روحانی: معضل اصلی کشور بیکاری نسل جوان است

شاخه سبز: محمد هاشمی: تغییرات دولت بی‌تدبیری بود

شاخه سبز: روحانی: رسانه‌ها از دروغ و اختلاف دست بردارند

کیهان: گزارش از پشت صحنه تغییر سه وزیر- سریال سرکار گذاشتن ملت، این قسمت؛ تعمیر کابینه

وطن امروز: پس از اعتراف جهانگیری به ناتوانی دولت در تأمین رفاه مطلوب برای مردم، حسن روحانی نیز از ناتوانی دولت در تأمین اشتغال برای جوانان گفت: نمی‌توانیم!

روزنامه‌های باند خامنه‌ای در خصوص تغییرات کابینه به حسن روحانی و باند هاشمی رفسنجانی حمله کرده‌اند:

کیهان: پزشکیان: برکناری 3 وزیر کمکی به حل مشکلات نمی‌کند

عضو فراکسیون امید گفت تغییر 3 وزیر کابینه اقدام مناسبی نبود.

کیهان: محمد هاشمی رئیس دفتر هاشمی رفسنجانی به عصر ایران گفت: با توجه به زمان باقی‌مانده تا پایان عمر دولت یازدهم، تغییر در دولت بی‌تدبیری بود.
وی خاطرنشان کرد: تا وزیر معرفی شود و از مجلس رأی بگیرد و معاونین خود را معرفی کند تقریباً عمر دولت به پایان رسیده است و او دیگر فرصت ارائه برنامه‌های خود را ندارد و مجبور است برنامه‌های گذشته که توسط وزیر قبلی تبیین شده است را ادامه دهد.

وطن امروز: اگر میان مردم برویم و بپرسیم مسأله و دلمشغولی اصلی آنها چیست، بی‌شک به پاسخ‌هایی برمی‌خوریم که وجه‌ مشترک همه آنها «مسائل اقتصادی» است. برای مردمی که اکثریت آنها عایدی زیر 2 میلیون تومان در ماه دارند، قطع به یقین مسأله اصلی، مدیریت امور کلی زندگی‌شان است و اگر مطالبه‌یی هم داشته باشند در همین راستا خواهد بود. اما چرا همه توپ و ترقه دولت یازدهم برای تغییرات در کابینه و اصلاح امور مملکتی در 3 وزارتخانه غیراقتصادی ترکانده می‌شود؟. این مساله‌ای است که دولت جز با کلی‌گویی هیچگاه در مقام پاسخ به آن برنیامده است و امروز هم شاهد آنیم که برای انحراف افکار عمومی از اینگونه مسائل اقتصادی و مالی دست به تغییر بی‌ربط‌ترین وزرای کابینه به مسأله اقتصاد زده است. در کنار همه اینها درگیر شدن مجلس با بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی برای این وزارتخانه‌ها براحتی می‌تواند اندک فشارهای بی‌رمق مجلس به دولت را نیز خنثی کند و دیگر وزرا را از خطر استیضاح برهاند و در نهایت باعث شود جریانهای رقیب سیاسی نیز نتوانند از پتانسیل‌های خود در مجلس برای اعمال رویه‌های کنترل و تعادل بهره ببرند. توجه به این مسأله در سایه انتخابات ریاست‌جمهوری پیش رو تصویر بهتری از چرایی این عزل و نصب‌ها به دست خواهد داد، چرا که کمترین دستاورد آن کاهش پتانسیل فشار مجلس به دولت خواهد بود.

کیهان: این همه تناقض در ماجرای تغییر 3 وزیر؟!
مردم متأسفانه در ماجرای تغییر 3 وزیر شاهد یک بازی سیاسی بودند.
... در تغییر سه وزیر یاد شده دقیقاً مردم شاهد یک بازی سیاسی بودند. استعفای وزیر ارشاد، آموزش و پرورش و ورزش و جوانان در بین افکار عمومی منتشر می‌شود ولی صدایی از دولت و تیم اطلاع‌رسانی آن بلند نمی‌شود و برعکس، دو وزیر آموزش و پرورش و ورزش اصرار می‌کنند که هیچ استعفایی در کار نبوده! به تعبیر دیگر، استعفای خود ساخته‌ای از دولت صورت می‌گیرد و این دو نیز برای پوشش برکناری وزیر ارشاد باید همراهی می‌کردند.

وزرای جدید کابینه موضوع دیگر برای حمله روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع به دولت حسن روحانی است:

رسالت: هرچه زمان برگزاری انتخابات نزدیک‌تر می‌شود، نگرانی و دغدغه اصحاب قدرت هم شدت می‌گیرد و چه‌بسا خویشتن‌داریها کاهش می‌یابد و حرمت بهره‌گیری از هر وسیله‌ای برای دستیابی به هدف هم می‌شکند.

آقای فانی، قربانی وجه‌المصالحه اصلاح‌طلبان و رئیس‌جمهور شده است. این سخن به‌معنای دفاع از عملکرد وزیر نیست که صرفنظر از سلوک شخصی و معلمانه ایشان، تصویب تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره و استیضاح آقای فانی و نیز موج نارضایتی فرهنگیان، به‌خصوص از مشکلات معیشتی خویش، همگی حکایت از ضرورت تحول در رویکرد این وزارتخانه دارد. نگرانی در این است که مشکلات آموزش و پرورش بهانه‌یی شود برای انتصاب وزیری که بخواهد تمامی ظرفیت این وزارتخانه را در خدمت اهداف حزبی و گروهی خود به‌کار گیرد و به‌طور کلی اهداف تعلیم و تربیت و مصالح نسل آینده را زیر پا بگذارد... نگرانی جدی آن است که فردی کاملاً حزبی و سیاسی و حتی خدای‌ناکرده دارای سوابق مشکوک در جریان فتنه 88 به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش به مجلس معرفی شود. کسی که مأموریت وی بهره‌گیری از تمامی ظرفیت عظیم انسانی و امکاناتی آموزش و پرورش در خدمت به حزب اصلاح‌طلبان و کارگزاران باشد و صدالبته با به‌کارگیری سیاستهای پیچیده، به‌عنوان مثال با توجه به آن که معلمان نیز برخلاف دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی، بلکه همدرد با آحاد جامعه از مشکلات اقتصادی و معیشتی رنج می‌برند، بعید نیست چنان‌چه در آینده در دریافت دلارهای نفتی امکانی فراهم شود، گشایش موقتی نیز برای معلمان فراهم گردد به‌منظور آن‌که موجبات رضایت زودگذر آنان تا فرارسیدن انتخابات تأمین شود

روزنامه‌های باند علی خامنه‌ای ضمن ابراز وحشت از پیامدهای تنگ‌تر شدن حلقه تحریمها به ادامه سیاست مذاکره جویی در باند رفسنجانی حمله کرده‌اند:

سیاست روز: سیاست روز: وقتی ساده‌اندیشی باعث می‌شود از دشمن رودست بخوریم

برنده مذاکره با آمریکا ما بودیم؟!
دشمنی آمریکا با ایران امری کاهش‌ناپذیر بوده و آمریکا هم‌چنان به‌دنبال حذف ایران از میدان است.

عدم رویکرد آمریکا به گزینه نظامی و یا تقابلی مستقیم با ایران نه به‌دلیل نگاه دموکراتیک آمریکا بلکه به‌دلیل ناتوانی آن در برابر قدرت دفاعی ایران بر اساس مولفه‌های توان نظامی و موشکی و هسته‌ای، اجماع ملت و نظام علیه آمریکا و بازوهای منطقه‌یی ایران است.

توان موشکی و دفاعی ایران و نیز توان مقاومت بازوی قدرت ایران است که زمینه‌ساز رویکرد آمریکا به میز مذاکره شده است.

آمریکا با محاصره ایران با گروه‌های تروریستی سعی در اعمال فشار بر ایران از طریق حوزه امنیتی خواهد داشت.

برای آمریکا ایران دشمنی است که باید حذف شود و رویکرد دیپلوماتیک نیز صرفاً زمینه‌سازی برای این مهم است. تمام ادبیات گفتاری آمریکا در قبال ایران در یک جمله خلاصه می‌شود و آن این‌که ایران باید از تمام توان هسته‌یی خود دست بکشد، از مقاومت حمایت نکند و از دشمنی با صهیونیستها دست بردارد و از تهدیدکردن منافع آمریکا در منطقه خودداری نماید. در یک کلام مطالبه آمریکا رابطه در ازای تسلیم شدن است.

آنچه در باب آمریکا باید در نظر داشت آن است که نگرش آمریکایی علیه ایران در طول ۸ سال ریاست‌جمهوری اوباما هیچ تغییری نکرده و به قولی مرغ آنها یک پا دارد و لبخندهای دیپلوماتیک آنها صرفاً برای تغییر یک‌جانبه ایران است. آمریکا تغییر را از دیگران مطالبه می‌کند تا به خواستش باشند در حالی که خود در مسیر تغییر گامی بر نمی‌دارد و تغییر برایش جاده یک طرفه‌ای است که دیگران باید در آن حرکت و ذره ذره حقوق خود را کنار گذاشته و در نهایت دُر غلطان به آمریکا دهند و آب نبات بگیرند.

روزنامه‌های باند هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی ضمن اذعان به بی‌سرانجامی برجام ادامه مسیر برجام را تنها شرط بقای رژیم توصیف کرده‌اند:

آرمان: توجه دولت به مسأله گسترش روابط تجاری با غرب بدین علت است که قراردادهای تجاری با کشورهای غربی منجر به بازگشایی و یا تأسیس چند کارخانه و یا واحد تولیدی شود تا به‌دنبال چنین وضعیتی تعداد زیادی از جوانان به‌کار در حوزه‌های مختلف گمارده شوند و تا حدی مسأله معیشت و دغدغه نسبت به آینده رفع شود، اما از سویی باز هم نمی‌توان چشم را بر روی مسائل موجود بست. شاید غفلت دولت نسبت به تولید داخلی و تعطیلی تعداد بی‌شماری از کارخانه‌ها و واحدهای صنعتی به مشکلات اقتصادی در کشور دامن زده است. در نهایت این وضعیت به بیکاری تعداد بسیاری از کارگران صنعتی انجامید، تا آنجا که بیکاری و حقوق‌های پایین سبب گشت که دخل و خرج خانوارهای کارگری با هم نخواند و آنها زیر بار فشارهای اقتصادی کمر خم کنند. به نظر اگر حسن روحانی هم‌چنان از برجام سخن می‌گوید و هم‌چنان تأکید دارد که برجام اتفاق مهمی برای مردم ایران و اقتصاد کشور بوده است، از این منظر می‌گوید که برجام به لغو بسیاری از تحریم‌ها منجر شده و همچنین در کاهش تورم و ثابت نگاه داشتن قیمت بسیاری از کالاها مفید بوده است.

روزنامه‌های باند رفسنجانی در مورد علت استعفای وزرای روحانی به واقعیتهای دیگری از جمله بحرانهای اقتصادی، اجتماعی اذعان کرده‌اند:

آرمان: فاطمه هاشمی: وزرای جدید به خواسته‌های مردم توجه کنند، به نظر من، ترمیم در این مقطع زمانی اقدام درست و صحیحی نیست؛ مگر آن که بنا بر یکسری دلایل غیرقابل توجیه اتفاق خاصی رخ دهد یا این‌که امکان مقاومت (در برابر فشارها) وجود نداشته باشد که بخواهیم کابینه را ترمیم کنیم

آرمان: مشکلات با تغییر و جابه‌جایی افراد حل نمی‌شوند؛ ... مشکل اساسی در ساختار، قوانین و همچنین منابع مالی و بسیاری دیگر از مسائل است. در شرایطی که رئیس‌جمهور به‌خاطر جو و فشاری که علیه دولت ایجاد می‌شود، در پی تغییر وزیر خود باشد، این رئیس‌جمهور است که زیر سؤال می‌رود

جمهوری اسلامی: در خصوص وزرای فرهنگی، اگر قرار باشد مواضع، تصمیمات و عملکرد نظام در تخصیص اعتبارات، تأمین نیازها و همراهی با وزارتخانه‌های فرهنگی همین باشد که هست و عملاً تغییر محسوس و ملموسی صورت نگیرد، هر وزیری حتی با سطوح بالاتری از توانمندی، اشراف و مدیریت هم که بر سر کار بیاید، منطقاً چیز زیادی تغییر نخواهد کرد.
										
											<iframe style="border:none" width="100%" scrolling="no" src="https://www.mojahedin.org/if/bee0a017-0049-4145-8742-604588185b9e"></iframe>
										
									

گزیده ها

تازه‌ترین اخبار و مقالات