جان کری وزیر خارجه آمریکا، پس از نشست لوزان در مصاحبه با نشریه آمریکایی فارین افرز، لغو تحریمها علیه رژیم را مشروط به پایان دخالتهای رژیم در منطقه کرد و گفت: «حمایت رژیم ایران از حزب‌الله و اسد حل مشکلات بانکی را دشوار می‌کند».
جان کری ضمن اشاره به شلیک موشکهای رژیم در یمن به سوی ناوگان آمریکا افزود: «رژیم ایران در خصوص فعالیتهای بانکی و فعالیتهای تجاری و میزان شفافیت آن مشکلاتی دارد که باید برطرف کند» (1).
این اظهارات، بار دیگر آب به لانهٴ مورچه‌های ارتجاع سرازیر کرد و جنگ برجام در رژیم را که به نظر می‌رسید طی روزهای اخیر قدری فروکش کرده، دوباره شعله‌ور ساخت. این در حالی است که لغو نشدن عملی تحریمها، طی 9ماهی که از تاریخ به‌اصطلاح اجرایی شدن برجام می‌گذرد، همواره مطرح بوده است.
به نظر می‌رسد بخشی از آشوبی که به‌خاطر این اظهارات جان کری در رژیم به‌پاشده، ناشی از آن است که این «صریحترین و شفافترین موضعگیری آمریکا در قبال رژیم ایران» (2) آن هم از زبان بالاترین مسئول سیاست خارجی آمریکا بوده و همهٴ رشته‌های امید رژیم را پنبه کرده است.
تلویزیون رژیم اظهارات جان کری را بهانه‌های جدید آمریکا برای لغو نکردن تحریمها دانسته و عراقچی معاون ظریف و از دست‌اندرکاران اصلی مذاکرات هسته‌یی را در مورد این اظهارات مورد سؤال قرار داد (3) عراقچی در پاسخ ضمن ابراز تعجب از این اظهارات و گلایه و شکایت ناگزیر از «بدعهدی آمریکا» و این‌که در سند برجام، چیزی درباره منطقه و موشکی گفته نشده… اما کوشید به دلواپسان خاطرجمعی بدهد که: «آنها (آمریکاییها) گام به گام در اجرای تعهدات خودشان جلوتر می‌آیند و قدمهای بیشتری را برمی‌دارند. همین که این پرسش و پاسخهای جدید اوفک را اصلاح کردند، شرایط دلار را تسهیل کردند».
این توجیهات به هیچ‌وجه برای باند ولی‌فقیه قانع کننده نبود؛ به‌ویژه در آستانهٴ انتخابات آنها نمی‌خواهند این فرصت و دستاویز برای تاختن به حریف و در سه‌کنج قرار دادن آن را از دست بدهند. به‌خصوص که اظهارات کری پس از سفر اخیر روحانی به نیویورک و وعده‌های او مبنی بر این‌که آمریکا قولهای مساعدی داده، شرایط را برای باند روحانی، بیش از پیش دشوار کرده است. آخوند پناهیان از باند ولی‌فقیه با اشاره به همین خفت و خواری به روحانی سرکوفت زد که: «آقای روحانی! یک موضعی بگیرید که به‌خاطر شما بتوانیم سرمان را بلند کنیم» (4).
روزنامه حکومتی «سیاست روز» (26مهر) هم نوشت: «… این وسط بازی برد ـ برد برای دشمنی بود که هم توان هسته‌یی ما را سیمانی کرد و هم به تعهدات خود عمل نکرد».
مهدی محمدی عضو پیشین تیم مذاکره‌کننده سابق نیز گفت: «یقین دارم ارتباط با حزب‌الله هم اگر قطع شود و ایران در سوریه هم اگر دستها را بالا ببرد، باز بهانهٴ دیگری وجود خواهد داشت» (5).
«بهانهٴ دیگر» پس از تسلیم در سوریه را یکی دیگر از مهره‌های این باند به نام فؤاد ایزدی چنین مورد اشاره قرار داد: «طراحی آمریکا این بود که اهرمهای قدرت جمهوری اسلامی را شناسایی بکنند و آنها را دانه دانه از دست ایران بگیرند، در رابطه با بحث هسته‌یی احساس می‌کنند این اتفاق افتاده است» (6).
آنچه این مهرهٴ دلواپسان به آن اشاره می‌کند، همان چیزی است که خود علی خامنه‌ای در روز اول فروردین سال جاری به صراحت گفت و ضمن آن که برجام را «خسارت محض» توصیف می‌کرد؛ 7 بار واژه «دوراهی» را برای بیان وضعیت رژیم به‌کار برد و در مورد دو طرف آن گفت: «این… یک دو راهی ناگزیر است، یک دوگانه اجتناب‌ناپذیر است، یا باید… کوتاه بیاییم، یا باید فشارها را تحمل کنیم».
خامنه‌ای در همان‌جا، به نتیجه کوتاه آمدن هم اذعان کرد: «برجام دیگری در قضایای منطقه، برجام دیگری در قضایای قانون اساسی کشور، برجام 2 و 3 و 4 و الی غیرذلک…».
علی خامنه‌ای در سخنرانی دیگری (7) همین دو راهی یا باتلاق بی‌انتها را که رژیمش در آن فرو رفته، به‌طور صریحتر و روشنتری بیان کرد و گفت: «این تنزل پایانی ندارد، همان‌گونه که اکنون بعد از موضوع هسته‌یی، موضوع موشکی را پیش کشیده‌اند، بعد از موشک، نوبت به حقوق‌بشر می‌رسد، بعد از حقوق‌بشر، موضوع شورای نگهبان، سپس موضوع ولایت‌فقیه… و در نهایت قانون اساسی و حاکمیت اسلام مطرح خواهد شد».
اما اگر او به این تقدیر «اجتناب‌ناپذیر» (پایان حاکمیت ولایت‌فقیه) تن ندهد و در برابر آن بایستد، تقدیر دیگر هم به همین اندازه هولناک است: له شدن زیر فشارهای خرد کننده اقتصادی و سیاسی و انزوای منطقه‌یی و بین‌المللی، به‌خصوص که تعادل‌قوا با شتاب و پیوسته به زیان رژیم در حال تغییر است و پایان دورهٴ اوباما و تعویض سکاندار سیاست در واشینگتن، آغاز روزگاری سیاهتر برای رژیم خواهد بود. روزگاری که چند روز پیش فرمانده عالی مشترک ناتو آدمیرال جیمز استاوریدیس آن را این‌چنین مورد تصریح قرار داد: «گام بعدی قرار است ضرورت استفاده از نیروی مرگبار علیه رژیم ایران باشد. فکر می‌کنم آن روز دارد فرا می‌رسد… شرط می‌بندم که بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری هر کسی که انتخاب شود، این اتفاق خواهد افتاد».
پانویس: ــــــــــــــــ
خبرگزاری فارس ـ 24مهر 95
تلویزیون رژیم- 25مهر 95
شبکة1 تلویزیون رژیم- 25مهر 95
خبرگزاری تسنیم- 25مهر 95
روزنامه حکومتی وطن امروز ـ 25مهر 95
تلویزیون رژیم- 25مهر95
سخنرانی خامنه‌ای خطاب به دولت روحانی و مقامات رژیم ـ تلویزیون رژیم- 25خرداد 95
فاکس نیوزـ 24مهر 95.
جان کری ضمن اشاره به شلیک موشکهای رژیم در یمن به سوی ناوگان آمریکا افزود: «رژیم ایران در خصوص فعالیتهای بانکی و فعالیتهای تجاری و میزان شفافیت آن مشکلاتی دارد که باید برطرف کند» (1).
این اظهارات، بار دیگر آب به لانهٴ مورچه‌های ارتجاع سرازیر کرد و جنگ برجام در رژیم را که به نظر می‌رسید طی روزهای اخیر قدری فروکش کرده، دوباره شعله‌ور ساخت. این در حالی است که لغو نشدن عملی تحریمها، طی 9ماهی که از تاریخ به‌اصطلاح اجرایی شدن برجام می‌گذرد، همواره مطرح بوده است.
به نظر می‌رسد بخشی از آشوبی که به‌خاطر این اظهارات جان کری در رژیم به‌پاشده، ناشی از آن است که این «صریحترین و شفافترین موضعگیری آمریکا در قبال رژیم ایران» (2) آن هم از زبان بالاترین مسئول سیاست خارجی آمریکا بوده و همهٴ رشته‌های امید رژیم را پنبه کرده است.
تلویزیون رژیم اظهارات جان کری را بهانه‌های جدید آمریکا برای لغو نکردن تحریمها دانسته و عراقچی معاون ظریف و از دست‌اندرکاران اصلی مذاکرات هسته‌یی را در مورد این اظهارات مورد سؤال قرار داد (3) عراقچی در پاسخ ضمن ابراز تعجب از این اظهارات و گلایه و شکایت ناگزیر از «بدعهدی آمریکا» و این‌که در سند برجام، چیزی درباره منطقه و موشکی گفته نشده… اما کوشید به دلواپسان خاطرجمعی بدهد که: «آنها (آمریکاییها) گام به گام در اجرای تعهدات خودشان جلوتر می‌آیند و قدمهای بیشتری را برمی‌دارند. همین که این پرسش و پاسخهای جدید اوفک را اصلاح کردند، شرایط دلار را تسهیل کردند».
این توجیهات به هیچ‌وجه برای باند ولی‌فقیه قانع کننده نبود؛ به‌ویژه در آستانهٴ انتخابات آنها نمی‌خواهند این فرصت و دستاویز برای تاختن به حریف و در سه‌کنج قرار دادن آن را از دست بدهند. به‌خصوص که اظهارات کری پس از سفر اخیر روحانی به نیویورک و وعده‌های او مبنی بر این‌که آمریکا قولهای مساعدی داده، شرایط را برای باند روحانی، بیش از پیش دشوار کرده است. آخوند پناهیان از باند ولی‌فقیه با اشاره به همین خفت و خواری به روحانی سرکوفت زد که: «آقای روحانی! یک موضعی بگیرید که به‌خاطر شما بتوانیم سرمان را بلند کنیم» (4).
روزنامه حکومتی «سیاست روز» (26مهر) هم نوشت: «… این وسط بازی برد ـ برد برای دشمنی بود که هم توان هسته‌یی ما را سیمانی کرد و هم به تعهدات خود عمل نکرد».
مهدی محمدی عضو پیشین تیم مذاکره‌کننده سابق نیز گفت: «یقین دارم ارتباط با حزب‌الله هم اگر قطع شود و ایران در سوریه هم اگر دستها را بالا ببرد، باز بهانهٴ دیگری وجود خواهد داشت» (5).
«بهانهٴ دیگر» پس از تسلیم در سوریه را یکی دیگر از مهره‌های این باند به نام فؤاد ایزدی چنین مورد اشاره قرار داد: «طراحی آمریکا این بود که اهرمهای قدرت جمهوری اسلامی را شناسایی بکنند و آنها را دانه دانه از دست ایران بگیرند، در رابطه با بحث هسته‌یی احساس می‌کنند این اتفاق افتاده است» (6).
آنچه این مهرهٴ دلواپسان به آن اشاره می‌کند، همان چیزی است که خود علی خامنه‌ای در روز اول فروردین سال جاری به صراحت گفت و ضمن آن که برجام را «خسارت محض» توصیف می‌کرد؛ 7 بار واژه «دوراهی» را برای بیان وضعیت رژیم به‌کار برد و در مورد دو طرف آن گفت: «این… یک دو راهی ناگزیر است، یک دوگانه اجتناب‌ناپذیر است، یا باید… کوتاه بیاییم، یا باید فشارها را تحمل کنیم».
خامنه‌ای در همان‌جا، به نتیجه کوتاه آمدن هم اذعان کرد: «برجام دیگری در قضایای منطقه، برجام دیگری در قضایای قانون اساسی کشور، برجام 2 و 3 و 4 و الی غیرذلک…».
علی خامنه‌ای در سخنرانی دیگری (7) همین دو راهی یا باتلاق بی‌انتها را که رژیمش در آن فرو رفته، به‌طور صریحتر و روشنتری بیان کرد و گفت: «این تنزل پایانی ندارد، همان‌گونه که اکنون بعد از موضوع هسته‌یی، موضوع موشکی را پیش کشیده‌اند، بعد از موشک، نوبت به حقوق‌بشر می‌رسد، بعد از حقوق‌بشر، موضوع شورای نگهبان، سپس موضوع ولایت‌فقیه… و در نهایت قانون اساسی و حاکمیت اسلام مطرح خواهد شد».
اما اگر او به این تقدیر «اجتناب‌ناپذیر» (پایان حاکمیت ولایت‌فقیه) تن ندهد و در برابر آن بایستد، تقدیر دیگر هم به همین اندازه هولناک است: له شدن زیر فشارهای خرد کننده اقتصادی و سیاسی و انزوای منطقه‌یی و بین‌المللی، به‌خصوص که تعادل‌قوا با شتاب و پیوسته به زیان رژیم در حال تغییر است و پایان دورهٴ اوباما و تعویض سکاندار سیاست در واشینگتن، آغاز روزگاری سیاهتر برای رژیم خواهد بود. روزگاری که چند روز پیش فرمانده عالی مشترک ناتو آدمیرال جیمز استاوریدیس آن را این‌چنین مورد تصریح قرار داد: «گام بعدی قرار است ضرورت استفاده از نیروی مرگبار علیه رژیم ایران باشد. فکر می‌کنم آن روز دارد فرا می‌رسد… شرط می‌بندم که بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری هر کسی که انتخاب شود، این اتفاق خواهد افتاد».
پانویس: ــــــــــــــــ
خبرگزاری فارس ـ 24مهر 95
تلویزیون رژیم- 25مهر 95
شبکة1 تلویزیون رژیم- 25مهر 95
خبرگزاری تسنیم- 25مهر 95
روزنامه حکومتی وطن امروز ـ 25مهر 95
تلویزیون رژیم- 25مهر95
سخنرانی خامنه‌ای خطاب به دولت روحانی و مقامات رژیم ـ تلویزیون رژیم- 25خرداد 95
فاکس نیوزـ 24مهر 95.
