روزنامه لوموند فرانسه مقاله تحقیقی شماره روز پنجشنبه 15مهر 95 خود را به تحلیل شرایط کنونی سوریه و نقش و جایگاه بشار اسد در این کشور پاره پاره شده طی بیش از پنج سال جنگ داخلی اختصاص داده است. در این مقاله، بشار اسد به‌عنوان "یک پادشاه بی‌رقیب در صحنه داخلی، ولی بدون قدرت یک پادشاه" توصیف شده است. لوموند می‌نویسد که مداخله روسیه در جنگ داخلی سوریه، رژیم اسد را نجات داده، اما دیکتاتور حاکم بر سوریه را در صحنه سیاسی به پدرخوانده‌های خود، خصوصاً روسیه وابسته کرده است.
لوموند به حملات مستمر هواپیماهای جنگنده و بمب‌افکنهای روسیه به‌عنوان عاملی که باعث بقای بشار اسد شده است اشاره کرده است. لوموند می‌افزاید:
حضور هزاران شبه‌نظامی شیعی ایرانی، عراقی و لبنانی و حتی افغانی به نیروهای دولتی اسد کمک کرده است. نیروهایی که طی سالها جنگ خسته و فرسوده شده بودند. اجماع این نیروها و حمایت گسترده نیروی هوایی روسیه محاصره بخش شرقی حلب را کاملاً امکانپذیر ساخته است. شورشیان در بخش شرقی حلب در محاصره بسیار شدید نیروهای رژیم سوریه و متحدان آن قرار گرفته‌اند و طی این مدت زیر باران بمبهای روسی و سوری قرار داشتند.
لوموند در ادامه می‌نویسد: در همین حال، توان آمریکا در مجادله و گفتگو با روسیه درباره سوریه به قدری تحلیل رفته که این کشور فقط با ارسال تعداد اندکی از کاروانهای کمکهای بشردوستانه برای شهرهای تحت محاصره نیروهای سوریه و آتش‌بس‌های بسیار کوتاه و بدون نتیجه، دل خوش کرده است و در نهایت روز سوم اکتبر تعلیق گفتگوهای خود با مسکو را اعلام کرده است.
لوموند می‌نویسد: پاره پاره شدن سرزمین سوریه و نیاز به استحکام بخشیدن به اردوی وفاداران رژیم، موجب پیدایش ژنرال‌های معروفی در سوریه شده که بشار اسد را در سایه قرار داده‌اند. نمونه این ژنرال‌ها، "سهیل الحسن" ملقب به "ببر" است؛ او فرمانده یکی از واحدهای نظامی به نام "الیت" سوریه است که در نبردهای بسیاری از جمله در "حمص" و "حلب" شرکت داشته است. با وجودی که این ژنرال ، به اعمالی هم‌چون قاچاق و راهزنی مسلحانه دست یازیده است، اما هیچ کسی جرأت نمی‌کند نازک تر از گل به او بگوید. او به خود اجازه می‌دهد که به استاندار "حمص" که مستقیماً از سوی بشار اسد نصب شده، بدون هیچ واهمه‌ای بد و بیراه بگوید. او نمونه‌ای از ژنرال‌هایی است که در سوریه از هر گونه تعرض مصون بوده و همانند یک شاه محلی هرآنچه اراده می‌کند انجام می‌دهد.
به همین روال، در استان "دیرالزور" ، ژنرال دروز، "عصام زهرالدین" از قدرت فوق‌العاده‌ای برخورداربوده و در منطقه خود حرف آخر را می‌زند.
به نوشته لوموند در همین حال، رفتار حزب‌الله لبنان که مقر آن در منطقه "حلب" در هتل "مونت رزا" مسقر شده بسیار شایان توجه است. افسران و سربازان سوری اجازه ورود به مقر حزب‌الله در سوریه را ندارند. حزب‌الله به نیروهای ارتش رژیم سوریه بسیار بدبین است و می‌گوید برخی از آنها با اپوزیسیون سوریه ارتباط اطلاعاتی دارند. آنها را بی‌کفایت می‌داند. حزب‌الله در سوریه کاملاً خودمختار است و خود را یکی از ناجیان بدون چون و چرای رژیم سوریه می‌داند و به طریقی خود را صاحب خانه می‌داند.
لوموند می‌گوید: بسیاری از مقامات بلندپایه سیاسی و نظامی و با نفوذ سوریه به اسد تمکین نمی‌کنند. یکی از آنها "یک ژنرال علوی" که نام خود را فاش نساخته چنین می‌گوید: من اگر مبارزه می‌کنم، نه برای این احمق (بشار اسد) بلکه برای خودم است؛ برای حفظ جان و موقعیت خودم مبارزه می‌کنم، نه بشار اسد.
افسر دیگری می‌گوید که بشار اسد برای او کسی حساب نمی‌شود و او فقط به رژیم ایران حساب پس می‌دهد.
لوموند می‌نویسد که در 18ژوئن 2015 گذشته، ژنرال "سرگیی شایگو" وزیر دفاع روسیه، بدون خبر قبلی وارد کاخ ریاست‌جمهوری سوریه می‌شود. بشار اسد به او می‌گوید که چه بازدید شگفت‌آور و خوشایندی است، اسد انتظار نداشته که وزیر دفاع روسیه سرزده وارد محل رسمی اقامتش شود.
اما صحنه بعدی در اکتبر سال 2015 رخ داده است. اسد به مسکو فراخوانده شده، تنها و بدون هیچ مشاوری بر اساس آنچه رسم و رسوم معمول دیپلوماتیک است. تصاویر تلویزیونی اسد را در برابر وزیر دفاع روسیه و دو مقام دیگر روسیه در وزارت دفاع روسیه نشان می‌دهد. این موضوع به صراحت نشان می‌دهد که بشار اسد برای توضیحات و احتمالاً توجیه برخی دستورات به مسکو احضار شده است.
لوموند می‌نویسد مسکو برای بلندپروازیهای بین‌المللی خود به بشار اسد نیاز دارد و بشار اسد نیز به این موضوع پی برده است. یک دیپلومات غربی می‌گوید که روس‌ها می‌دانند که بشار اسد خطرناک است، ممکن است روزی روس‌ها او را رها کنند؛ بشار اسد در یک حادثه رانندگی کشته شود... اما نه به این زودی؛ برای این‌که روس‌ها برای این‌که دست بالا را در برابر آمریکا داشته باشند، به اسد نیاز دارند.
یک کارشناس مسائل سوریه به لوموند می‌گوید که روس‌ها و مقامهای رژیم ایران رژیم اسد را رژیمی حقیر و خفت‌بار می‌دانند و این موضوع کاملاً احساس می‌شود، اما فعلاً منافع آنها اجازه نمی‌دهد که اسد را از دور خارج کنند؛ برای این‌که آنها معتقدند در شرایط فعلی، بدون او تمام رژیم فرو خواهد ریخت.
لوموند به حملات مستمر هواپیماهای جنگنده و بمب‌افکنهای روسیه به‌عنوان عاملی که باعث بقای بشار اسد شده است اشاره کرده است. لوموند می‌افزاید:
حضور هزاران شبه‌نظامی شیعی ایرانی، عراقی و لبنانی و حتی افغانی به نیروهای دولتی اسد کمک کرده است. نیروهایی که طی سالها جنگ خسته و فرسوده شده بودند. اجماع این نیروها و حمایت گسترده نیروی هوایی روسیه محاصره بخش شرقی حلب را کاملاً امکانپذیر ساخته است. شورشیان در بخش شرقی حلب در محاصره بسیار شدید نیروهای رژیم سوریه و متحدان آن قرار گرفته‌اند و طی این مدت زیر باران بمبهای روسی و سوری قرار داشتند.
لوموند در ادامه می‌نویسد: در همین حال، توان آمریکا در مجادله و گفتگو با روسیه درباره سوریه به قدری تحلیل رفته که این کشور فقط با ارسال تعداد اندکی از کاروانهای کمکهای بشردوستانه برای شهرهای تحت محاصره نیروهای سوریه و آتش‌بس‌های بسیار کوتاه و بدون نتیجه، دل خوش کرده است و در نهایت روز سوم اکتبر تعلیق گفتگوهای خود با مسکو را اعلام کرده است.
لوموند می‌نویسد: پاره پاره شدن سرزمین سوریه و نیاز به استحکام بخشیدن به اردوی وفاداران رژیم، موجب پیدایش ژنرال‌های معروفی در سوریه شده که بشار اسد را در سایه قرار داده‌اند. نمونه این ژنرال‌ها، "سهیل الحسن" ملقب به "ببر" است؛ او فرمانده یکی از واحدهای نظامی به نام "الیت" سوریه است که در نبردهای بسیاری از جمله در "حمص" و "حلب" شرکت داشته است. با وجودی که این ژنرال ، به اعمالی هم‌چون قاچاق و راهزنی مسلحانه دست یازیده است، اما هیچ کسی جرأت نمی‌کند نازک تر از گل به او بگوید. او به خود اجازه می‌دهد که به استاندار "حمص" که مستقیماً از سوی بشار اسد نصب شده، بدون هیچ واهمه‌ای بد و بیراه بگوید. او نمونه‌ای از ژنرال‌هایی است که در سوریه از هر گونه تعرض مصون بوده و همانند یک شاه محلی هرآنچه اراده می‌کند انجام می‌دهد.
به همین روال، در استان "دیرالزور" ، ژنرال دروز، "عصام زهرالدین" از قدرت فوق‌العاده‌ای برخورداربوده و در منطقه خود حرف آخر را می‌زند.
به نوشته لوموند در همین حال، رفتار حزب‌الله لبنان که مقر آن در منطقه "حلب" در هتل "مونت رزا" مسقر شده بسیار شایان توجه است. افسران و سربازان سوری اجازه ورود به مقر حزب‌الله در سوریه را ندارند. حزب‌الله به نیروهای ارتش رژیم سوریه بسیار بدبین است و می‌گوید برخی از آنها با اپوزیسیون سوریه ارتباط اطلاعاتی دارند. آنها را بی‌کفایت می‌داند. حزب‌الله در سوریه کاملاً خودمختار است و خود را یکی از ناجیان بدون چون و چرای رژیم سوریه می‌داند و به طریقی خود را صاحب خانه می‌داند.
لوموند می‌گوید: بسیاری از مقامات بلندپایه سیاسی و نظامی و با نفوذ سوریه به اسد تمکین نمی‌کنند. یکی از آنها "یک ژنرال علوی" که نام خود را فاش نساخته چنین می‌گوید: من اگر مبارزه می‌کنم، نه برای این احمق (بشار اسد) بلکه برای خودم است؛ برای حفظ جان و موقعیت خودم مبارزه می‌کنم، نه بشار اسد.
افسر دیگری می‌گوید که بشار اسد برای او کسی حساب نمی‌شود و او فقط به رژیم ایران حساب پس می‌دهد.
لوموند می‌نویسد که در 18ژوئن 2015 گذشته، ژنرال "سرگیی شایگو" وزیر دفاع روسیه، بدون خبر قبلی وارد کاخ ریاست‌جمهوری سوریه می‌شود. بشار اسد به او می‌گوید که چه بازدید شگفت‌آور و خوشایندی است، اسد انتظار نداشته که وزیر دفاع روسیه سرزده وارد محل رسمی اقامتش شود.
اما صحنه بعدی در اکتبر سال 2015 رخ داده است. اسد به مسکو فراخوانده شده، تنها و بدون هیچ مشاوری بر اساس آنچه رسم و رسوم معمول دیپلوماتیک است. تصاویر تلویزیونی اسد را در برابر وزیر دفاع روسیه و دو مقام دیگر روسیه در وزارت دفاع روسیه نشان می‌دهد. این موضوع به صراحت نشان می‌دهد که بشار اسد برای توضیحات و احتمالاً توجیه برخی دستورات به مسکو احضار شده است.
لوموند می‌نویسد مسکو برای بلندپروازیهای بین‌المللی خود به بشار اسد نیاز دارد و بشار اسد نیز به این موضوع پی برده است. یک دیپلومات غربی می‌گوید که روس‌ها می‌دانند که بشار اسد خطرناک است، ممکن است روزی روس‌ها او را رها کنند؛ بشار اسد در یک حادثه رانندگی کشته شود... اما نه به این زودی؛ برای این‌که روس‌ها برای این‌که دست بالا را در برابر آمریکا داشته باشند، به اسد نیاز دارند.
یک کارشناس مسائل سوریه به لوموند می‌گوید که روس‌ها و مقامهای رژیم ایران رژیم اسد را رژیمی حقیر و خفت‌بار می‌دانند و این موضوع کاملاً احساس می‌شود، اما فعلاً منافع آنها اجازه نمی‌دهد که اسد را از دور خارج کنند؛ برای این‌که آنها معتقدند در شرایط فعلی، بدون او تمام رژیم فرو خواهد ریخت.
