این تصویری از یک مدرسه در سیستان و بلوچستان است، همان استانی که چندی پیش دیوار مدرسه روی سر معلمی فداکار آوار شد و باعث جانسپاری آموزگار زحمتکش بلوچ شد.
این هم تصویری از دانش‌آموزان حومه چاه بهار است. دانش آموزانی که یکی از همکلاسی‌هایشان همین چند روز پیش موقع ثبت نام در مدرسه روی سرش افتاد و باعث جانباختنش شد!
سال گذشته که داستان مرگ جانگداز آن معلم فداکار بلوچ رسانه‌یی شد، همه منقلب شدند تا جایی‌که وزیر آموزش و پرورش هم مجبور شد سری به آن دیار بزند و عکسی به یادگار بگیرد!
امسال ماجرای کشته شدن دانش‌آموز خردسال زیر در آهنی مدرسه انعکاس کمتری داشت. تا جایی‌که از خلال نامه سرگشادهٴ یک آموزگار زحمتکش کرد دوباره خبر فاجعه دخترک دانش‌آموز بلوچ راه به برخی سایتها پیدا کرد. آموزگار کردمان در بخشی از نامه‌اش این‌گونه نوشته:
از کودکان شین آباد در غربی‌ترین نقطه کشور گرفته تا کودکان ”بجار بازار“ در شرقی‌ترین نقطه ایران، همگی مهر تأیید را بر بی‌توجهی فرادستان به مقوله مدارس و دانش‌آموزان می‌زنند و کسی هم ککش نمی‌گزد.
همین آموزگار در انتهای گزارشش، سران خائن نظام را خطاب قرار داده و نوشته:
اینجا نه غزه است و نه عراق و نه سوریه…
نه جنگی صورت گرفته است و نه انفجارهای انتحاری باعث مرگ دانش‌آموزان و معلمان می‌شود. اینجا سیستان و بلوچستان است و در و دیوارهای مدارس، وظیفه داعش را برعهده گرفته‌اند و یکی پس از دیگری جان دانش‌آموزان و معلمان را می‌گیرند. و ما هم‌چنان در فکر تجهیزات پیشرفته نظامی برای دفاع از این مردم و این آب و خاک هستیم.
هم‌صدا با آموزگار کرد باید پرسید: راستی فکر می‌کنید حل مشکل این کلاسهای نیمه ویران یا کلاسهای زیر سقف آسمان، چقدر کار دارد؟ یا چقدر خرج بر می‌دارد؟ فقط کافیست این همه پول و امکانات مملکتی را که خرج جنگ در یمن و سوریه و عراق و لبنان می‌کنید خرج بچه‌های خودمان کنید در آن صورت نه بچه‌های سوریه اینطوری زیر آوار بمب و موشکهایتان کشته می‌شوند و نه بچه‌های خودمان اینطوری زیر آوار ساختمانهای کلنگی و از دور خارج، له می‌شوند.
حساب کنید!
قیمت یک قبضه آر پی جی هفت با فقط یک موشک آن (که روزانه هزار هزار آن را خامنه‌ای با کشتی به یمن قاچاق می‌کند) چیزی حدود 2500 دلار است که با مخارج ارسال، به حدود 3000 دلار بالغ می‌شود.
باز هم حساب کنید!
با یک کشتی حامل فرضا 5000 قبضه آر پی جی که هر هفته یکی دو سه فروندش به یمن قاچاق می‌شود، چند مدرسه می‌توان در گوشه و کنار مملکت ساخت؟
قیمت یک بمب معمولی که خامنه‌ای روزانه بر سر بچه‌های سوریه می‌ریزد، حدود صد برابر یک آر.پی.جی است!
در ماه‌های اخیر، روزانه دهها بمب فقط روی سر بچه‌های حلب ریخته می‌شود.
با پول هر بمب می‌توان روزانه مدارس یک شهر مانند چاه بهار را آباد کرد. اما این چه سیاست ضدبشریی است که هم بچه‌های چاه‌بهار را زیر آوار مدارس ویرانشان به کشتن می‌دهد و هم بچه‌های حلب را زیر بمباران؟!
این هم تصویری از دانش‌آموزان حومه چاه بهار است. دانش آموزانی که یکی از همکلاسی‌هایشان همین چند روز پیش موقع ثبت نام در مدرسه روی سرش افتاد و باعث جانباختنش شد!
سال گذشته که داستان مرگ جانگداز آن معلم فداکار بلوچ رسانه‌یی شد، همه منقلب شدند تا جایی‌که وزیر آموزش و پرورش هم مجبور شد سری به آن دیار بزند و عکسی به یادگار بگیرد!
امسال ماجرای کشته شدن دانش‌آموز خردسال زیر در آهنی مدرسه انعکاس کمتری داشت. تا جایی‌که از خلال نامه سرگشادهٴ یک آموزگار زحمتکش کرد دوباره خبر فاجعه دخترک دانش‌آموز بلوچ راه به برخی سایتها پیدا کرد. آموزگار کردمان در بخشی از نامه‌اش این‌گونه نوشته:
از کودکان شین آباد در غربی‌ترین نقطه کشور گرفته تا کودکان ”بجار بازار“ در شرقی‌ترین نقطه ایران، همگی مهر تأیید را بر بی‌توجهی فرادستان به مقوله مدارس و دانش‌آموزان می‌زنند و کسی هم ککش نمی‌گزد.
همین آموزگار در انتهای گزارشش، سران خائن نظام را خطاب قرار داده و نوشته:
اینجا نه غزه است و نه عراق و نه سوریه…
نه جنگی صورت گرفته است و نه انفجارهای انتحاری باعث مرگ دانش‌آموزان و معلمان می‌شود. اینجا سیستان و بلوچستان است و در و دیوارهای مدارس، وظیفه داعش را برعهده گرفته‌اند و یکی پس از دیگری جان دانش‌آموزان و معلمان را می‌گیرند. و ما هم‌چنان در فکر تجهیزات پیشرفته نظامی برای دفاع از این مردم و این آب و خاک هستیم.
هم‌صدا با آموزگار کرد باید پرسید: راستی فکر می‌کنید حل مشکل این کلاسهای نیمه ویران یا کلاسهای زیر سقف آسمان، چقدر کار دارد؟ یا چقدر خرج بر می‌دارد؟ فقط کافیست این همه پول و امکانات مملکتی را که خرج جنگ در یمن و سوریه و عراق و لبنان می‌کنید خرج بچه‌های خودمان کنید در آن صورت نه بچه‌های سوریه اینطوری زیر آوار بمب و موشکهایتان کشته می‌شوند و نه بچه‌های خودمان اینطوری زیر آوار ساختمانهای کلنگی و از دور خارج، له می‌شوند.
حساب کنید!
قیمت یک قبضه آر پی جی هفت با فقط یک موشک آن (که روزانه هزار هزار آن را خامنه‌ای با کشتی به یمن قاچاق می‌کند) چیزی حدود 2500 دلار است که با مخارج ارسال، به حدود 3000 دلار بالغ می‌شود.
باز هم حساب کنید!
با یک کشتی حامل فرضا 5000 قبضه آر پی جی که هر هفته یکی دو سه فروندش به یمن قاچاق می‌شود، چند مدرسه می‌توان در گوشه و کنار مملکت ساخت؟
قیمت یک بمب معمولی که خامنه‌ای روزانه بر سر بچه‌های سوریه می‌ریزد، حدود صد برابر یک آر.پی.جی است!
در ماه‌های اخیر، روزانه دهها بمب فقط روی سر بچه‌های حلب ریخته می‌شود.
با پول هر بمب می‌توان روزانه مدارس یک شهر مانند چاه بهار را آباد کرد. اما این چه سیاست ضدبشریی است که هم بچه‌های چاه‌بهار را زیر آوار مدارس ویرانشان به کشتن می‌دهد و هم بچه‌های حلب را زیر بمباران؟!
