ارگان سرکوبگر سپاه پاسداران استان سمنان با بهانه این‌که منطقه مهدی شهر منطقه‌یی نظامی است اقدام به تخریب بزرگترین باغ سیب استان کرد. و به این وسیله 80 خانوار مستقر در این منطقه را که طی 150سال مشغول کشت و بهره‌برداری از باغات و زمینهای کشاورزی آن بودند اخراج کرد.
لازم به توضیح است که در سال 1370 خانواده‌های مستقر در این منطقه، اقدام به تأسیس شرکت کشاورزی و دامداری کرده و به‌صورت تعاونی تمامی زمینهای منطقه را زیر کشت بردند و بزرگترین باغ سیب استان سمنان را برپا کردند.
یکی از کسانی که که در ثبت این شرکت کشاورزی نقش داشته در این رابطه می‌گوید: «این شرکت برای تأمین آب و برق مورد نیاز خانواده‌ها و فعالیتهای کشاورزی و دامداری خود، با هزینه شخصی اعضای شرکت و با موافقت اداره برق استان سمنان، بیش از ۵ کیلومتر خط انتقال برق به منطقه کشید و همراه با آن مجوز احداث سه بند خاکی را از مقامات استان به دست آورد».
او که سیاوش خانجانی نام دارد در بیان کارهای صورت گرفته اضافه کرد: «برای جلوگیری از سیلابهای خطرناک منطقه و جلوگیری از هرز روی آبهای سطحی، احداث سه بند خاکی پیش‌بینی شده بود که دوتا از آنها با ظرفیت ۸۰ و ۱۲۰ هزار متر‌مکعب در سال ۷۸ به بهره‌برداری رسید ».
به گفته او «از سال ۱۳۷۸ فشار بر این خانواده‌ها به روشهای مختلف زیاد شد و با توقف امکان استفاده آنها از چراگاه و سپس قطع برق از سوی شرکت برق منطقه‌یی استان، این فشارها تشدید شد. به نظر می‌رسد هدف آنها از اعمال این فشارها وادار کردن مردم و خانوارها به تخلیه اجباری منطقه بود».
مهم این است که تعداد زیادی از خانوارهای این منطقه بهایی هستند، بنابراین این فشارها در ادامه فشارهایی است که به هموطنان بهایی برای در تنگنای اقتصادی قرار دادن آنها صورت می‌گیرد.
لازم به توضیح است که در سال 1370 خانواده‌های مستقر در این منطقه، اقدام به تأسیس شرکت کشاورزی و دامداری کرده و به‌صورت تعاونی تمامی زمینهای منطقه را زیر کشت بردند و بزرگترین باغ سیب استان سمنان را برپا کردند.
یکی از کسانی که که در ثبت این شرکت کشاورزی نقش داشته در این رابطه می‌گوید: «این شرکت برای تأمین آب و برق مورد نیاز خانواده‌ها و فعالیتهای کشاورزی و دامداری خود، با هزینه شخصی اعضای شرکت و با موافقت اداره برق استان سمنان، بیش از ۵ کیلومتر خط انتقال برق به منطقه کشید و همراه با آن مجوز احداث سه بند خاکی را از مقامات استان به دست آورد».
او که سیاوش خانجانی نام دارد در بیان کارهای صورت گرفته اضافه کرد: «برای جلوگیری از سیلابهای خطرناک منطقه و جلوگیری از هرز روی آبهای سطحی، احداث سه بند خاکی پیش‌بینی شده بود که دوتا از آنها با ظرفیت ۸۰ و ۱۲۰ هزار متر‌مکعب در سال ۷۸ به بهره‌برداری رسید ».
به گفته او «از سال ۱۳۷۸ فشار بر این خانواده‌ها به روشهای مختلف زیاد شد و با توقف امکان استفاده آنها از چراگاه و سپس قطع برق از سوی شرکت برق منطقه‌یی استان، این فشارها تشدید شد. به نظر می‌رسد هدف آنها از اعمال این فشارها وادار کردن مردم و خانوارها به تخلیه اجباری منطقه بود».
مهم این است که تعداد زیادی از خانوارهای این منطقه بهایی هستند، بنابراین این فشارها در ادامه فشارهایی است که به هموطنان بهایی برای در تنگنای اقتصادی قرار دادن آنها صورت می‌گیرد.
